Αντιπροσωπεύουν μικρές κουκίδες στο χάρτη, αλλά συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά του επίγειου παραδείσου. Μικρά νησάκια της άγονης γραμμής του Αιγαίου, με γαλαζοπράσινα νερά και εξωτικές αμμουδιές, σε καλούν στο γαλήνιο, καλοκαιρινό τους κόσμο. Απαραίτητα αξεσουάρ τα παρεό, το αντηλιακό, τα άνετα παπούτσια και η χαλαρή διάθεση...
Λειψοί - 13,5 τ.χ. / 750 κάτοικοι (φωτογραφία στην αρχή)
Οι Λειψοί ταυτίστηκαν με το νησί της Καλυψώς που κράτησε “αιχμάλωτο” τον Οδυσσέα για επτά ολόκληρα χρόνια. Μια μικρή περιπλάνηση στους Λειψούς (πόσο μάλλον η παραμονή), είναι αρκετή για να δικαιολογήσει την πολύχρονη στάση του ομηρικού ήρωα στη βόρεια Δωδεκάνησο. Στο εσωτερικό του νησιού θα βρεις εύφορες κοιλάδες με ελαιόδεντρα που ανάμεσα τους βόσκουν αλογάκια και τροφαντές αγελάδες, και γύρω από τη θαυμάσια εκκλησία της Παναγιάς του Χάρου, τον παραγωγικό αμπελώνα, “υπεύθυνο” για το μαύρο μεθυστικό λειψιώτικο κρασί που επί ιταλικής κατοχής ταξίδευε μέχρι το Βατικανό για τις ανάγκες της θείας μετάληψης.
Ακολουθώντας την ακτογραμμή των Λειψών θα βρεις μια σειρά από παραδεισένιες μικρές παραλίες με τυρκουάζ νερά (Χοχλακούρα, Πλατύς Γιαλός, Κατσαδιά, Ξηρόκαμπος) να κυκλώνουν το νησί, που περιβάλλεται ακόμα από εκπλη- κτικής φυσικής ομορφιάς και γεωλογικής ιδιαιτερότητας βραχονησίδες. Το Μακρονήσι, τα Βόρεια και Νότια Ασπρονήσια, και άλλες 15 βραχονησίδες που “επιπλέουν” γύρω από τους Λειψούς έχουν ιδιαίτερη οικολογική αξία, μιας και αποτελούν καταφύγιο της σπάνιας ορνιθοπανίδας του Αιγαίου και ταυτόχρονα μεταναστευτικό σταθμό για μεγάλο αριθμό σπάνιων και προστατευόμενων ειδών. Οι πρόσχαροι Λειψιώτες, που παραμένουν μια κοινωνία- πρότυπο, με απόλυτα υγιή ηλικιακή πυραμίδα (130 παιδιά φοιτούν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης), πετάνε τη σκούφια τους για γιορτές και πανηγύρια. Τα σημαντικότερα αφορούν στη γιορτή του τοπικού κρασιού, στις 10 Αυγούστου και το μεγάλο πανηγύρι της Παναγιάς του Χάρου, που γιορτάζεται με φαγοπότι και παραδοσιακούς χορούς μέχρι το ξημέρωμα στις 23 Αυγούστου.
Αγαθονήσι - 13,4 τ.χ. / 158 κάτοικοι
Και μόνο που θα πατάς το έδαφος νησιού, του οποίου οι κάτοικοι (πειρατές τότε) είχαν το θράσος και την τόλμη να απαγάγουν τον Ιούλιο Καίσαρα, δεν είναι λίγο. Το σπάνιο ανάγλυφο του Αγαθονησίου με τους δαντελωτούς κόλπους και τα απότομα βουνά συναρπάζει τη ματιά του ψαγμένου ταξιδιώτη που αναζητά την περιπέτεια. Ανάμεσα στη Σάμο και την Πάτμο, το Αγαθονήσι μοιάζει με γάιδαρο (το προηγούμενο όνομα του νησιού ήταν Γαιδουρονήσι) που καλπάζει προς τις μικρασιατικές ακτές. Το Μικρό και το Μεγάλο Χωριό, αθέατα από τη θάλασσα για το φόβο των πειρατών, μοιάζουν ξεχασμένα από το χρόνο και την εξέλιξη. Το κοσμικότερο γεγονός έχει να κάνει με την άφιξη και την αναχώρηση του πλοίου από το λιμάνι του Αγίου Γεωργίου, που με τους 15 κατοίκους του συμπληρώνει τον οικιστικό χάρτη του Αγαθονησίου.
Το μονοπάτι προς τα δυτικά σε οδηγεί στον όρμο Χοχλιά, ανάμεσα σε παρθένα βουνά, με τις νησιώτικες αγελάδες να βόσκουν ανά - μέσα στις αγριελιές, τις χαρουπιές και τα σκίνα. Το μονοπάτι γίνεται ατραπός και καταλήγει στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας που, σε συνδυασμό με τα αρωματικά φρύγανα, “ταξιδεύει” τις αισθήσεις. Στις ανατολικές ακτές θα πας από το μικρό τσιμεντό - δρόμο που, με θέα τα βουνά της Μικράς Ασίας, οδηγεί στο αλιευτικό καταφύγιο του Καθολικού και στα ερείπια του αρχαίου Κάστρου στη θέση Μαΐστρος. Άφωνος θα μείνεις από το βυζαντινό οικοδόμημα των Θόλων, ένα αινιγματικό κτίσμα του 11ου αιώνα με άγνωστη χρήση και πολλές ερμηνείες για την ύπαρξή του (βυζαντινές αποθήκες, το παλάτι της Καλυψώς...). Τα διάφανα νερά του Αγαθονησίου θα τα χαρείς περισσότερο στην παρακείμενη παραλία του Αγίου Νικολάου και στη Σπηλιά, στα δυτικά του Αγίου Γεωργίου. Το Αγαθονήσι είναι από τα αγαπημένα μέρη των σκαφάτων, μιας και στους δαιδαλώδεις όρμους του βρίσκουν τα γαλήνια αγκυροβόλια που ονειρεύονταν όλον το χειμώνα.
Τέλενδος - 5 τ.χ. / 54 κάτοικοι
Ένας τρομακτικός σεισμός, που συγκλόνισε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το 554, ήταν η αιτία της αποκόλλησης της Τελένδου από την Κάλυμνο και της δημιουργίας του θαλάσσιου στενού των 700 μέτρων που τις χωρίζει. Ο βίαιος διαχωρισμός ύψωσε τις κάθετες ορθοπλαγιές, που έκαναν την Κάλυμνο ένα από τα διασημότερα αναρριχητικά πεδία, απομονώνοντας ταυτόχρονα σε ευλογημένη γαλήνη, την Τέλενδο. Οι ρυθμοί ζωής είναι χαλαροί και η παντελής απουσία τροχοφόρων τής προσδίδει μια εικόνα ειδυλλιακή. Το νησί προσφέρεται για ξεκούραστες διακοπές με εξαιρετικές βόλτες αρχαιολογικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, ακόμα και ορειβατικές διαδρομές που οδηγούν σε σπάνια σημεία θέας. Οι cool παραλίες της Πόθας, της Πλάκας, του Παράδεισου (μπορείς και χωρίς το μαγιό σου) και του Χοχλακά θα σε χαλαρώσουν ολοκληρωτικά. Ο γαιδαράκος-σύμβολο του νησιού, ο πασίγνωστος Οδυσσέας, στολισμένος στην προβλήτα, ο τοπικός βοσκός που μπανιάρει την προβατίνα του στη θάλασσα, τα παιδιά που τριγυρίζουν χαρούμενα στα σοκάκια, η υπαίθρια γυναικεία “βουλή”, οι ηλιοκαμένοι ψαράδες και οι βουτηχτές, που εξιστορούν τα κατορθώματά τους από τις ακτές της Μπαρμπαριάς, θα γίνουν μέρος των διακοπών σου.
Η Τέλενδος παρουσιάζει και ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στη “χρυσή” παλαιοχριστιανική περίοδο της Καλύμνου και η Τέλενδος γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη, κάτι που πιστοποιείται από το μεγάλο αριθμό μνημείων που διατηρούνται. Μεγαλόπρεπες εκκλησίες (Άγιος Βασίλειος, Αγία Τριάδα, Άγιος Χαράλαμπος) με ποικιλία αρχιτεκτονικών τύπων, παλαιοχριστιανική νεκρόπολη και λουτρά, αλλά και ο οχυρωμένος οικισμός του Αγίου Κωνσταντίνου πάνω στο βουνό (μία ώρα, από το μονοπάτι) καθιστούν τη μικρή Τέλενδο ένα σημαντικότατο υπαίθριο παλαιοχριστιανικό μουσείο. Μη χάσεις το ηλιοβασίλεμα στον Χοχλακά παρέα με την πετρωμένη βασιλοπούλα της Τελένδου... Η συγκινητική ιστορία της είναι η ελληνική έκδοση των Μοντέγων και των Καπουλέτων της Βερόνας.
Δονούσα - 13,75 τ.χ. / 163 κάτοικοι
Απομονωμένη ακόμα και από τις “αδελφές” της τις Μικρές Κυκλάδες, η Δονούσα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το καταφύγιο της ανθρώπινης από - δράσης από την πραγματικότητα, ακόμη κι αν αυτή αφορά στις διακοπές. Η Δονούσα είναι ένας καλά κρυμμένος θησαυρός που πρέπει να τον προσεγγίσεις με την απαιτούμενη απλότητα. Η συγκλονιστική παραλία του Λιβαδιού και ο πλάτανος με το τρεχούμενο νερό στο Μερσίνι είναι τα πιο παραδεισένια χαρακτηριστικά του.Ελάχιστα τροχοφόρα (δεν υπάρχει βενζινάδικο) διατρέχουν τον κακοτράχαλο δρόμο που οδηγεί από το Σταυρό (λιμάνι) στη Μεσαριά, στο Μερσίνι και στην Καλοταρίτισσα (11 χλμ.).
Η μέρα στη Δονούσα αρχίζει και τελειώνει κάτω από την καλαμένια ομπρέλα του Σκαντζόχοιρου με τα χορταστικά πρωινά και τα δροσιστικά κοκτέιλ. Λάβε υπόψη σου ότι θα κυνηγηθείς, αν επιχειρήσεις να στήσεις σκηνή σε άλλη παραλία εκτός Κέδρου. Στη Δονούσα απαγορεύεται «διά ροπάλου» το ελεύθερο camping.. Στην παραλία του Κέδρου εξαντλούνται και οι τελευταίες τουριστικές διευκολύνσεις (beach bar, ελεύθερο camping). Οι υπόλοιπες παραλίες (Λιβάδι, Καλοταρίτισσα) είναι προσβάσιμες με κουραστικές πεζοπορίες ή με τη μαούνα του τοπικού καπετάνιου που κάθε πρωί σαλπάρει από τον Σταυρό. Το μαγιό δεν είναι τόσο απαραίτητο όσο το νερό, το αντηλιακό και η προστασία από τον καυτό ήλιο .
Σχοινούσα - 8,5 τ.χ. / 206 κάτοικοι
Στις Μικρές Ανατολικές Κυκλάδες ένα νησάκι ξεχωρίζει για το δαντελωτό του ανάγλυφο που κρύβει, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεκαεπτά ονειρεμένες παραλίες. Το γαλήνιο Τσιγγούρι με τις σκιές από τα αρμυρίκια και το μικρό beach bar, το διπλανό Λιβάδι, η εξωτική Ψιλή Άμμος με τον εντυπω σιακό αμμόλοφο, ο κόλπος του Γερολιμνιώνα, η Αλιγαριά, ο Αλμυρός, το Φύκιο, η Φοντάνα, κάθε μέρα μπορείς να βρίσκεσαι σε άλλη παραλία. Το απόγευμα θα τριγυρνάς στα σοκάκια της Παναγιάς που θυμίζει τις γοητευτικές Κυκλάδες, που γνώρισες από τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, δοκιμάζοντας σπιτικά γλυκά στα παραδοσιακά καφενεία, παρέα με τους ντόπιους.
Το βράδυ θα φας εξαιρετικά στη Μαργαρίτα, όπου μια παρέα νέων ανθρώπων (θα γίνουν και δική σου παρέα), που ζουν όλο το χρόνο στη Σχοινούσα, ετοιμάζουν πιάτα που βασίζονται σε σχοινουσιώτικες συνταγές με τοπικά προΐόντα. Θα επιλέξεις κρασί από τη μεγάλη γκάμα της Μαργαρίτας, αλλά θα απολαύσεις κι ένα ευρωπαΐκό μους σοκολάτας ή ένα παλαιωμένο κονιάκ. Αν σου έλειψε η “κοσμική ζωή”, κατηφόρισε στο Μερσίνι, για να συναντήσεις τους σκαφάτους, που έχουν πολύ ψηλά στη λίστα τους τις αστακοψαροταβέρνες του απόλυτα προστατευμένου λιμανιού. Το Δεκαπενταύγουστο όλη η Σχοινούσα γιορτάζει. Η πολιούχος της, η Παναγιά η Ακάθη, έχει δώσει το όνομά της σχεδόν σε όλον το γυναικείο πληθυσμό, και το πανηγύρι της θα βρει ντόπιους και ξένους να διασκεδάζουν νησιώτικα μέχρι το ξημέρωμα...
πηγή: gr.msn.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου