Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ - πηγή
Το Βραβείο Πούλιτζερ είναι ο διακαής πόθος συγγραφέων, φωτογράφων, γελοιογράφων, αλλά και μουσικών. Ελάχιστοι όμως -ίσως- γνωρίζουν κάτι για τον Ούγγρο Τζόζεφ Πούλιτζερ, από τον οποίο πήρε το όνομα του το βραβείο.
Ο Πούλιτζερ δεν είχε πάντα τόσο μεγάλη επιρροή -στην πραγματικότητα, ως νεαρός μετανάστης, βρέθηκε ακόμη και άστεγος κατά περιόδους.
Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτζερ απονεμήθηκαν στις 4 Ιουνίου του 1917, και πλέον ανακοινώνονται κάθε χρόνο, τον μήνα Απρίλιο. Το βραβείο θεσπίστηκε σύμφωνα με τη διαθήκη του Πούλιτζερ. Η προφορά του όρου Πούλιτζερ είναι λανθασμένη, καθώς, σύμφωνα με τους διαχειριστές του βραβείου, θα έπρεπε να προφέρεται όπως η φράση, "Pull it, sir". Σύμφωνα με το κληροδότημα προβλέπονται οκτώ βραβεία που απονέμονται σε κατηγορίες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία, (καλύτερου ρεπορτάζ, άρθρου, γελοιογραφίας κ.ά.) καθώς και τέσσερα για τις τέχνες και τα γράμματα. Μόνο ειδήσεις και φωτογραφίες δημοσιευμένες σε εφημερίδες ή οργανώσεις καθημερινών νέων με βάση τις ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα διεκδίκησης του βραβείου δημοσιογραφίας. Από το 1943 το Πούλιτζερ απονέμεται επίσης και για την καλύτερη μουσική σύνθεση. - πηγή
Τον είχαν απορρίψει πολύ στρατοί
Ως έφηβος, ο Πούλιτζερ απορρίφθηκε από τους στρατούς των Αυστριακών, τους Βρετανών και των Γάλλων λόγω της κακής του όρασης. Όμως, ο εμφύλιος των ΗΠΑ ήταν σε πλήρη εξέλιξη, και κάποιος από την Ένωση τον στρατολόγησε ως αντικαταστάτη. Ο Πούλιτζερ έφτασε στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο του 1864 μέσω της Βοστώνης. Πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου στρατολογήθηκε. Σύντομα υπηρέτησε σε μια μονάδα του ιππικού της Ένωσης και στο τέλος του πολέμου αποστρατεύτηκε παρασημοφορημένος.
Τα πρώτα του χρόνια στις ΗΠΑ ήταν πολύ δύσκολα
Μετά τον πόλεμο, ο νεαρός βετεράνος ήταν σχεδόν πάμφτωχος -στη Νέα Υόρκη κοιμόταν σε παγκάκια πάρκων- και πήγε τον Σαιντ Λούις του Μιζούρι. Φτάνοντας με το τρένο στο Ανατολικό Σαιντ Λούις του Ιλλινόις, ήταν τόσο φτωχός που για να πληρώσει το εισιτήριό του για να διασχίσει τον ποταμό Μισισιπή, φτυάρισε άνθρακα σε ένα πλοίο. Κατά την άφιξη στο Σαιντ Λούις, έκανε διάφορες χαμαλοδουλειές. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας χολέρας του 1866 εργάστηκε ως νεκροθάφτης.
Η πρώτη του μεγάλη προοπτική για επιτυχία ήρθε χάρη στο σκάκι
Ενώ παρακολουθούσε έναν αγώνα σκάκι μεταξύ δύο Γερμανών σε μια βιβλιοθήκη του Σεντ Λιούις, επικρίνει μια κίνηση. Κάποιοι παίκτες σκακιού ίσως και να προσβάλλονταν. Εκείνο οι δύο όμως -οι οποίοι δούλευαν ως συντάκτες στην κύρια, γερμανόφωνη εφημερίδα της περιοχής- έδειξαν ενδιαφέρον για τον απότομο νεαρό Πούλιτζερ. Σύντομα, συνεργάστηκε μαζί τους -στην Westliche Post- ως δημοσιογράφος, όπου αργότερα έγινε συνιδιοκτήτης.
Είχε και πολιτική καριέρα
Ο Πούλιτζερ υπηρέτησε ως πολιτικός. Εργάστηκε στο κρατικό νομοθετικό σώμα του Μιζούρι και αργότερα ως εκπρόσωπος του Κογκρέσου στο 9ο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης. Εργάστηκε επίσης ως εκπρόσωπος για το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα το 1872 και για το Δημοκρατικό Κόμμα το 1880.
Επικοινωνούσε με μυστικό κώδικα
Αφού απέκτησε μεγάλες αγορές όπως η New York World, και προσπαθώντας αδιάκοπα να εκθέσει τη διαφθορά στα υψηλά επίπεδα, ο Πούλιτζερ έκανε αντίπαλους και εχθρούς. Προκειμένου να κρυπτογραφήσει τις επικοινωνίες του, επινόησε έναν κώδικα για να μιλάει με τους συντάκτες του, τους δικηγόρους του και την οικογένειά του. Ο κώδικας απαρτίζονταν από περίπου 20.000 ονόματα και όρους, όπως οι "Άνδεις" (ο ίδιος), ο "Κολλώδης" (ο Θεόδωρος Ρούσβελτ), η "Ελονοσία" (το κόμμα των Ρεπουμπλικανών) και το "Γεράνι" (η New York Journal).
Πυροβόλησε κάποιον
Ενώ κατείχε πολιτικό αξίωμα, διαφώνησε με έναν κατασκευαστή και, στις 27 Ιανουαρίου του 1870, μάλωσαν σε ξενοδοχείο της πόλης Jefferson, στο Μιζούρι. Αφού τον αποκάλεσαν ψεύτη, ο Πούλιτζερ πήγε να πάρει το παλιό υπηρεσιακό του πιστόλι. Επέστρεψε στο ξενοδοχείο και απαίτησε συγγνώμη, αλλά, αντ' αυτού, τον χτύπησαν. Έτσι, πυροβόλησε τον εργολάβο στο πόδι. Το θύμα επέζησε, του επιβλήθηκε μεγάλο πρόστιμο, αλλά κατόρθωσε να διατηρήσει την πολιτική του θέση, αν και έχασε τις επακόλουθες εκλογές.
Ο τάφος του Πούλιτζερ - πηγή
Είχε θέμα με τον αριθμό 10
Ο Πούλιτζερ γεννήθηκε στις 10 Απριλίου και κατάφερε να πάρει τον έλεγχο τόσο της Saint-Louis Evening Dispatch όσο και της New York World στις 10 του μηνός. Συχνά αρνούνταν να "κάνει οποιοδήποτε σημαντικό" μέχρι τη 10η ημέρα κάποιου μήνα. Αλλά όταν το 1900 κάηκε το σπίτι του στο νούμερο 10 της East 55th Street στο Μανχάταν, μετακόμισε στο νούμερο 11 της 11 East 73rd Street.
Τυφλώθηκε
Ο εκδοτικός μεγιστάνας, στα 40 του, έχασε την όρασή του. Λόγω της τύφλωσή του, απομονώθηκε και υπέστη νευρική κατάρρευση.
Ακόμη και τυφλός, ήταν φανατικός της τέχνης
Ένα περιοδικό του 1909 ανέφερε ότι ο Πούλιτζερ περιβάλλονταν από μια "υπέροχη και ακριβή" συλλογή έργων τέχνης "που δεν μπορεί να δει".
Έγινε πολύ ευαίσθητος στον θόρυβο
Είχε τοποθετήσει ηχομόνωση στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού στο Μανχάταν και στο γιοτ του, ενώ το κτήμα που έκανε τις διακοπές του ονομάστηκε "Πύργος της Σιωπής".
Και ο αδερφός του ήταν ιδιοκτήτης εφημερίδας στη Νέα Υόρκη
Ο μικρότερος αδερφός του, ο Albert, μετανάστευσε και αυτός στις ΗΠΑ και το 1882 ίδρυσε την ημερήσια εφημερίδα New York Morning Journal. Οι δυο τους ήταν ανταγωνιστές και φέρεται να έγιναν αντίπαλοι. Ο Albert πούλησε την εφημερίδα του στον William Randorph Hearst -αντίπαλο του αδελφού του- και τελικά αυτοκτόνησε στη Βιέννη το 1909. Αν και οι αδελφοί είχαν αποξενωθεί, ο μεγάλος αδερφός ξόδεψε 15.000 δολάρια για να την ταφή του αδερφού του.
Τα τελευταία λόγια του ήταν στα Γερμανικά
Στις 29 Οκτωβρίου του 1911, σε ηλικία 64 ετών, ο Πούλιτζερ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ βρισκόταν στο γιοτ του. Λίγο πριν το θάνατό του, η Γερμανίδα γραμματέας τού διάβαζε για τον Λουδοβίκο ΙΑ' της Γαλλίας και μόλις έφτασε στο κομμάτι για τον θάνατο του μονάρχη, ο άρρωστος Πούλιτζερ της είπε: "Leise, ganz leise, ganz leise" ("Σιωπηλά, πολύ ήσυχα, πολύ ήσυχα"). Της έλεγε να χαμηλώσει τη φωνή της.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου