Η Mary Bateman με τα προφητικά αυγά της
Στη σκοτεινή ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες μαγείας και διωγμών των μαγισσών. Στη διάρκεια εκατοντάδων ετών, χιλιάδες γυναίκες κατηγορήθηκαν για μαγεία, συνωμοσία με τον διάβολο, ότι άλλαζαν σχήμα, προκαλούσαν ασθένεια, αλλά και ακόμα χειρότερα. Μερικές από τις κατηγορούμενες ήταν αθώες για τα εγκλήματα που τους αποδόθηκαν. Όμως, κάποιες από αυτές δεν ήταν. Μια από αυτές τις γυναίκες ήταν η Mary Bateman, η Μάγισσα του Γιορκσάιρ, της οποίας η καριέρα των δολοφονιών και των απατών σταμάτησε στην άκρη ενός σχοινιού.
Μια νεαρή μάγισσα
Η Mary Harker γεννήθηκε στο Βόρειο Γιορκσάιρ κάπου γύρω στο 1768. Αν και η παιδική ηλικία της δεν ήταν προβληματική, ανέπτυξε μια αγάπη για την κλοπή και μέχρι τη στιγμή που έγινε υπηρέτρια -γύρω στα 12 της- ήταν μια έμπειρη κλέφτρα. Όπως αναφέρει ένας απολογισμός της ζωής της το 1811, ήταν "ανέντιμη και σατανική φύση" -και σύντομα ο κόσμος θα έμπλεκε στα σχέδιά της. Οι κλοπές της την έκαναν να αλλάζει τη μια δουλειά μετά την άλλη και τελικά η φήμη της για την ατιμία της της έκαναν ακατόρθωτο να βρει δουλειά.
Χωρίς πολλές επιλογές, η Mary μετακόμισε στη μητρόπολη του Λιντς, στα τέλη της δεκαετίας του 1780. Εκεί, κατάφερε να βρει δουλειά ως ράφτρα μέσω ενός φίλου της μητέρας της. Όπως έκαναν και κάποιες άλλες γυναίκες του Γιορκσάιρ εκείνη την εποχή, έκανε και μια δεύτερη δουλειά, αυτή της μάγισσας. Η Mary έλεγε την τύχη, έφτιαχνε φίλτρα αγάπης και έσπαζε "κακές ευχές" για τα κορίτσια και μερικές φορές για τους εργοδότες τους. Το 1792, παντρεύτηκε έναν τεχνίτη τροχών, τον John Bateman, ο οποίος, είτε δεν ήξερε, ή δεν τον ένοιαζαν οι σκοτεινότες προτιμήσεις της Mary.
Ο Bateman ήταν ένας έντιμος άντρας, αλλά η Mary δεν μπορούσε να σταματήσει τις κλοπές. Το ζευγάρι αναγκάστηκε να κινείται συνεχώς για να ξεφύγει από το να ανακαλύψουν τις κλοπές της Mary και να την τιμωρήσουν. Τίποτα δεν σταματούσε τη Mary, ούτε καν όταν όταν το ζευγάρι απέκτησε παιδιά. Σύντομα, πρόσθεσε ακόμη ένα νέο είδος απάτης στο ρεπερτόριό της.
Κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα, η Mary άρχισε να ισχυρίζεται ότι είναι η πράκτορας κάποιας -εντελώς πλασματικής- "κα Moore". Σύμφωνα με τη Mary, ως το έβδομο παιδί ενός έβδομου παιδιού, η Moore ήταν ικανή να "δέσει" εκείνους που προκαλούσαν κακό στους πελάτες της, είτε επρόκειτο για κάποιον σύζυγος με εξωσυζυγικές σχέσεις, είτε για κάποιον πιστωτή. Ακόμη, η Mary άρχισε να προσποιείται ότι είναι η ενδιάμεση κάποιας Miss Blythe η οποία μπορούσε να "διαβάζει τα άστρα". Και η Blythe ήταν προϊόν της φαντασίας της Mary.
Οι πελάτες άρχισαν να συρρέουν στο σπίτι της Mary, ελπίζοντας να ακούσουν τους έκρυβε το μέλλον τους. Η Mary έπαιρνε τα ονόματά τους -και φυσικά κάποια αμοιβή- και υποτίθεται τα παρέδιδε στην Miss Blythe. Έπειτα, τους έλεγε τις "προβλέψεις" της και τους έδινε και κάποια φυλαχτά με τα οποία θα τους βοηθούσε. Η Mary έγινε αποτελεσματική βιτρίνα μιας φανταστικής μελλοντολόγου, πουλώντας διάφορα μαγικά φίλτρα και φυλαχτά που ισχυριζόταν ότι μπορούσαν να διώξουν το κακό, να αποκρούσουν τις κατάρες, ακόμη και να θεραπεύσουν ασθένειες. Επιπλέον, μερικές φορές, έκανε και εκτρώσεις.
Όλα αυτά μαζί ήταν μια προσοδοφόρα επιχείρηση. Όμως φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετά για τη φιλόδοξη Mary Bateman. Σύντομα, θα έκανε και δολοφονίες.
Μια στοργική νοσοκόμα
Η Mary Bateman ενώ αναμιγνύει δηλητήριο - πηγή
Οι πρώτοι που πέθαναν από το χέρι της Mary, το 1803, ήταν τρεις γυναίκες από κάποια οικογένεια Kitchin. Η Mary ξεκίνησε φιλία μαζί τους και μερικές φορές βοηθούσε στο κατάστημα με κουρτίνες που είχαν στο Λιντς. Τους είπε επίσης την τύχη τους -όσα δηλαδή της είχε πει (έναντι αμοιβής εννοείται) η Miss Blythe. Αλλά όταν μία από αυτές αρρώστησε από άγνωστη αιτία, η Mary την "κούραρε" με ειδικές σκόνες που ετοίμασε.
Σύντομα, πεθάναν και οι τρεις γυναίκες. Η Mary κατηγόρησε την πανώλη για τους θανάτους, και οι ντόπιοι, φοβούμενοι τη μόλυνση (και πιθανώς την οργή της Mary) δεν είπαν τίποτα. Όταν οι δανειστές έψαξαν το κτήμα των Kitchin, ανακάλυψαν ότι δεν είχε μείνει τίποτα στο κατάστημα και το σπίτι, έλειπαν μέχρι και τα λογιστικά βιβλία. Αλλά κανείς δεν σκέφτηκε να κατηγορήσει τη Mary.
Η Mary ανέπτυξε τις απάτες της με τέχνη: Μόλις αισθανόταν ότι η λάμψη της εξασθενούσε, έφευγε, γοητεύοντας νέους πελάτες που δεν είχαν ακούσει ποτέ ξανά πριν το όνομα Mary Bateman. Αναζητούσε άρρωστους και ανήσυχους και υποσχόταν να προσφέρει μαγική απάντηση στα προβλήματά τους. Φαινομενικά ευγενική και -δήθεν- με καλές γνωριμίες, η Mary σπάνια ξέμενε από πελάτες.
Γύρω στο 1806, η Mary στράφηκε και στην αποκαλυπτική προφητεία. Άρχισε να διαδίδει την ιστορία της "Κότας Προφήτη του Λιντς", ισχυριζόμενη ότι μια κότα της έκανε αυγά που έγραφαν τις λέξεις "Έρχεται ο Χριστός". Ο κόσμος έτρεχε στο σπίτι της για μαγική προστασία και -πληρώνοντας μια δεκάρα- εκείνη τους υπόσχονταν ότι θα τους σώσει στην επικείμενη έσχατη ώρα.
Η αλήθεια ήταν μάλλον πιο κοινότοπη. Η Mary είχε γράψει τις λέξεις στα αυγά με ξύδι (το οποίο χάρασσε τα κελύφη) πριν τα ξαναβάλει στη κότα, η οποία τα γεννούσε "φρέσκα". Ένας ντόπιος γιατρός, ο οποίος την παρακολουθούσε, ανακάλυψε την απάτη, αλλά η Mary δεν τιμωρήθηκε. Στην τελική, αυτή η δόλια πράξη της ήταν το μικρότερο από τα εγκλήματά της.
Η τελευταία απάτη της Bateman
Την άνοιξη του 1806, ένα ζευγάρι από το Μπράμλεϊ του Λιντς, ο William και η Rebecca Perigo, έμαθαν για την ευγενική και ταλαντούχα Mary. Η Rebecca υπέφερε από νευρική διαταραχή και παραπονιόταν ότι γι' αυτό έφταιγε μια "κακή ευχή". Η Rebecca στράφηκε στην Mary Bateman για βοήθεια -και η Mary προσφέρθηκε εννοείται να μεταφέρει το πρόβλημα στην Miss Blythe.
Η Mary ισχυρίστηκε ότι η Miss Blythe της είχε πει να ράψει μεταξένιες τσάντες που θα περιείχαν χαρτονομίσματα, που θα τα είχαν δώσει οι Perigo, στις γωνίες του κρεβατιού της Rebecca, όπου θα έπρεπε να μείνουν για 18 μήνες. Καθώς η Miss Blythe συνέχισε να εργάζεται με την περίπτωση της Rebecca, ζήτησε χρήματα για μαγικά καθώς και πορσελάνες, ασήμι και τελικά, ακόμη και ένα καινούργιο κρεβάτι για εκείνη. Ισχυρίστηκε ότι τα χρειαζόταν όλα αυτά για υπερφυσικούς λόγους. Με κάθε απαίτηση, το ζευγάρι παρέδιδε τα μετρητά και στη συνέχεια, έκαιγε την επιστολή, όπως τους είχε υποδείξει η Miss Blythe, έτσι ώστε να μην τις διαβάσουν τα κακά πνεύματα.
Οι Perigo είχαν δώσει στην Miss Blythe μια μικρή περιουσία όταν έλαβαν μια παγερή επιστολή από το μέντιουμ που τους προειδοποιούσε για μια επικείμενη μυστηριώδη ασθένεια. "Αγαπητοί φίλοι μου, λυπάμαι που σας το λέω, θα αρρωστήσετε τον επόμενο Μάιο, είτε ο ένας ή και οι δύο, αλλά νομίζω και οι δύο, αλλά τα έργα του Θεού πρέπει να συνεχιστούν".
Ευτυχώς, η Miss Blythe είπε ότι μπορούσε να βοηθήσει. Η Mary τους έδωσε ειδικές σκόνες από την Blythe που το ζευγάρι έπρεπε να πασπαλίσει σε πουτίγκες, τις οποίες έπρεπε να φάει μαζί με ένα ειδικό δοχείο μελιού. Οι οδηγίες που έλαβαν ανέφεραν ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να φάει κάποιος άλλος εκτός από τους Perigo, ούτε έπρεπε να καλέσουν γιατρό, καθώς αυτό θα χειροτέρευε την υπερφυσική ασθένεια.
Οι υπάκουοι Perigo ήταν πρόβατα στη σφαγή. Η Mary είχε ρίξει δηλητήριο στην τροφή και το ζευγάρι αρρώστησε σχεδόν αμέσως.
Στις 24 Μαΐου του 1807, η Rebecca Perigo πέθανε. Όχι όμως και ο William. Για δυο χρόνια, γεμάτα απελπισία, εξακολουθούσε να βασίζεται στα φίλτρα της Miss Blythe, ακόμα και όταν εκείνη του ζήτησε περισσότερα χρήματα και τα ρούχα της συζύγου του.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο William άρχισε να αμφισβητεί την αξιοπιστία της Mary. Αναρωτιόταν γιατί οι συνεχείς πληρωμές και τα δώρα του στην Blythe δεν είχαν αποτελέσματα. Τελικά, έβγαλε τις μεταξωτές σακούλες που είχε βγάλει η Mary στο κρεβάτι της Rebecca. Μέσα τους βρήκε μόνο χαρτί, μέταλλα και λίγα ψιλά, όχι τα χρήματα που είχε δώσει στην Blythe. Συνειδητοποίησε ότι είχε εξαπατηθεί.
Ήρθε αντιμέτωπος με την Mary γι' αυτό που είχε ανακαλύψει. Απάντησε ότι θα άνοιξε τις τσάντες πολύ νωρίς. Ο William απάντησε νευρικά, "Νομίζω είναι πολύ αργά" και υποσχέθηκε ότι θα γυρνούσε το επόμενο πρωί για να διευθετήσει τα πράγματα. Όταν γύρισε είχε μαζί του έναν αστυνομικό, ο οποίος κρυβόταν κάπου κοντά. Η Mary προσπάθησε να αλλάξει την εικόνα και ισχυρίστηκε ότι ο Perigo ήταν εκείνος που δηλητηρίαζε, δηλώνοντας ότι "εκείνο το μπουκάλι που μου έδωσες χθες το βράδυ, έχει σχεδόν δηλητηριάσει εμένα και το σύζυγό μου, ο οποίος είναι άρρωστος στο κρεβάτι επειδή το χρησιμοποίησε".
Για πρώτη φορά, ο William και ο αστυνομικός ήταν ένα βήμα μπροστά της. Στα γελοία λόγια της για το μπουκάλι, ο αστυνομικός εμφανίστηκε και τη συνέλαβε. Μετά από μια έρευνα στο σπίτι, ανακάλυψαν όλα όσα είχε πάρει η Mary από τους Perigo έπειτα από τις απαιτήσεις της Blythe. Αυτή τη φορά, ούτε η λογοδιάρροια της Mary δεν την έσωζε.
Μια "ήρεμη και αξιοσέβαστη" μάγισσα
Το Κάστρο του Γιορκ, όπου έγινε η δίκη της Μάγισσας του Γιορκσάιρ
Όταν στις 17 Μαρτίου του 1809 ξεκίνησε η δίκη της Mary για τον φόνο της Rebecca Perigo στο Κάστρο του Γιόρκ, επέμενε αρνούμενη τα πάντα. Σε μια γραπτή δήλωση, ισχυρίστηκε ότι "είναι εντελώς ψευδές ότι έστειλα δηλητήριο σε κάποιον" και μιλούσε στο δικαστήριο μόνο για να αρνηθεί τις κατηγορίες. Φαινόταν "πολύ αληθής", όπως αναφέρθηκε, όχι σαν κάποιον που κρύβει δηλητήριο στα φίλτρα του. Λέγεται ότι φαινόταν "ήρεμη και αξιοσέβαστη" παρά το γεγονός ότι έχει "μια γλώσσα στο κεφάλι της που έκανε τον διάβολο να ωχριά".
Καθώς εμφανίστηκαν μάρτυρες από όλη την πόλη του Λιντς για να μιλήσουν για τους εκβιασμούς που είχαν υποστεί στα χέρια τους Mary Bateman, σύντομα έγινε φανερό ότι το εύρος των εγκλημάτων της ήταν πολύ μεγαλύτερο απ' ό, τι είχαν αρχικά υποψιαστεί. Για πολλούς, οι απροσδόκητοι θάνατοι των Kitchin, έξι χρόνια νωρίτερα, πήραν μια άλλη τροπή. Επίσης, κάτι ακόμα έγινε ξεκάθαρο: Δεν υπήρχαν Miss Blythe, ούτε Mrs. Moore. Για την ακρίβεια, ο γραφικός χαρακτήρας της Mary ταίριαζε με εκείνον της Miss Blythe, αλλά δεν προσπάθησε να εξηγήσει την ομοιότητα.
Ένας γιατρός που ανέλυσε τα απομεινάρια του μελιού που είχε δώσει στους Perigos, βρήκε στοιχεία υδραργύρου. Επίσης, αναλύσεις που έγιναν σε μια φιάλη της Mary, διαπίστωσαν ότι περιείχε ένα μείγμα από ρούμι, βρώμη και αρσενικό. Οι ένορκοι αποφάσισαν αμέσως: Ένοχη. Όπως είπε ο δικαστής, "δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι αμφιβολίας" και δήλωσε ότι "για τα εγκλήματα σου, σε αυτόν τον κόσμο, οι πύλες του ελέους είναι κλειστές". Η θανατική ποινή φαινόταν αναπόφευκτη.
Η Mary, πριν τόσο στωική, δήλωσε με δάκρυα στα μάτια ότι ήταν έγκυος. Αν αυτό ήταν αλήθεια, η θανατική ποινή θα αναβαλλόταν, αν δεν ακυρωνόταν εντελώς. Όμως μια ιατρική εξέταση που διατάχθηκε από το δικαστήριο δεν βρήκε καμία ένδειξη εγκυμοσύνης και η Mary καταδικάστηκε σε θάνατο. Συνέχισε να διαμαρτύρεται για την αθωότητά της, ακόμη και όταν συνέχισε στο κελί της να κάνει μάγια για τις υπόλοιπες κρατούμενες.
Στις 20 Μαρτίου του 1809, η Mary στάθηκε μπροστά στον εκτελεστή William "Mutton" Curry. Χιλιάδες είχαν μαζευτεί να δουν τις τελευταίες στιγμές της Μάγισσας του Γιορκσάιρ, όπως θα γινόταν πλέον γνωστή. Μέχρι και την τελευταία της πνοή, αρνούνταν τις κατηγορίες της δολοφονίας. Αν και κάποιοι είπαν ότι πέθανε "με το ψέμα στα χείλη της", κάποιοι εξακολουθούσαν να την πιστεύουν και ήλπιζαν να σωθεί από ένα θαύμα.
Φυσικά, το θαύμα δε συνέβη ποτέ.
Το σώμα της Mary μεταφέρθηκε στο θεραπευτήριο του Λιντς, όπου το κοινό μπορούσε να δει τη σωρό της -με το κατάλληλο αντίτιμο... Χιλιάδες παρακολούθησαν την ανατομή της και, όσοι ήθελαν, μπορούσαν να αγοράσουν ένα αποξηραμένο και συντηρημένο κομμάτι του δέρματός της ως αναμνηστικό. Το δέρμα της χρησιμοποιήθηκε ακόμη και σε εξώφυλλα βιβλίων -ένα από τα οποία φέρεται να ανήκει στο μελλοντικό Γεώργιο Δ' του Ηνωμένου Βασιλείου. Αν και σήμερα ο σκελετός της βρίσκεται στο αποθετήριο του Πανεπιστημίου του Λιντς, για πάνω από δύο αιώνες εκτίθοταν αρχικά, στην Ιατρική Σχολή του Λιντς και αργότερα στο Ιατρικό Μουσείο Thackray -όπου χρησίμευε ως υπενθύμιση ενός από τους πιο πονηρούς δολοφόνους που γνώρισε ποτέ η περιοχή.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου