Ατόλη Pingelap, ένα νησί όπου οι κάτοικοί του πάσχουν από ολική αχρωματοψία

Πολλοί άνθρωποι πάσχουν από αχρωματοψία -ανάμεσά τους και μερικοί διάσημοι- και στην πραγματικότητα, πολύ λίγοι από εμάς έχουν τέλεια έγχρωμη όραση. Υπάρχει όμως ένα μέρος όπου, οι άνθρωποι που πάσχουν από αχρωματοψία είναι τόσοι πολλοί, που είναι γνωστό ως το Νησί της Αχρωματοψίας. Όμως, οι κάτοικοί του δεν έχουν απλά δυσκολία στο να ξεχωρίσουν συγκεκριμένα χρώματα -όπως το κόκκινο και πράσινο ή το μπλε και κίτρινο, όπως είναι δηλαδή πιο κοινή η αχρωματοψία. Οι κάτοικοι του νησιού βλέπουν σχεδόν εντελώς μόνο μαύρο και άσπρο.



Το νησί της αχρωματοψίας
Η ατόλη έκανε πρώτη φορά εντύπωση στα μέσα του 1996, με το βιβλίο του Oliver Sacks που έδωσε στο νησί του παρατσούκλι του, "The Island of the Colorblind". Αν και η κόκκινο-πράσινη αχρωματοψία δεν είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστη (περίπου το 8% των ανδρών πάσχει από αυτή, ενώ μόνο το 0,5% των γυναικών), στην ατόλη, περίπου το 10% του πληθυσμού έχει την πολύ σπανιότερη κατάσταση γνωστή ως ολική αχρωματοψία (ACHM). Σε άλλα μέρη του κόσμου, η κατάσταση επηρεάζει μόνο 1 στους 30.000 ανθρώπους.

Όμως, πώς προέκυψε αυτό;

Δεν πρόκειται για μια εξελικτική προσαρμογή, ώστε οι κάτοικοί του να αποκτήσουν κάποιο πλεονέκτημα ως προς το περιβάλλον. Αντ' αυτού, έγινε σχεδόν εντελώς τυχαία. Η αχρωματοτοψία χρονολογείται από το 1775, όταν ένας τυφώνας κατέστρεψε την άτολη και άφησε πίσω του μόνο μερικούς επιζώντες. Ένας από αυτούς τους επιζώντες -ο βασιλιάς, σύμφωνα με την προφορική παράδοση- έπασχε από ολική αχρωματοψία, η οποία πέρασε στους απογόνους του. Μερικούς αιώνες μετά, η ολική αχρωματοψία στην ατόλη Pingelap είναι περίπου τόσο συνηθισμένη, όσο και οι αριστερόχειρες.

Η Βελγίδα φωτογράφος Sanne De Wilde επισκέφτηκε πρόσφατα την ατόλη, ελπίζοντας να καταγράψει πώς αυτή η ακραία αχρωματοψία (η οποία αποκαλείται "maskun" ή "δεν βλέπω" στο νησί) διαμορφώνει τον τρόπο που οι κάτοικοι βλέπουν τον κόσμο. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ποιος από τους κατοίκους πάσχει από ολική αχρωματοψία, γιατί ανοιγοκλείνουν συνεχώς τα μάτια τους, είπε η ίδια. Όμως είναι πιο εκπληκτικό το γεγονός ότι πολλοί από τους πάσχοντες ισχυρίζονται ότι βλέπουν κάποιες πολύ μικρές παραλλαγές ορισμένων χρωμάτων: συγκεκριμένα τα μπλε και τα κόκκινα. Έτσι γεννήθηκε και το δικό της project, που ονομάζεται -επίσης- "The Island of the Colorblind".

πηγή

Στο project, η φωτογράφος φωτογράφισε σκηνές και πολίτες στο νησί με διάφορους τρόπους. Πολλές από τις εικόνες της απεικονίζουν τον κόσμο σε έντονο ασπρόμαυρο, ενώ σε άλλες εικόνες χρησιμοποίησε υπέρυθρες ρυθμίσεις για να διαστρεβλώσει ορισμένα μήκη κύματος.



Η ατόλη
Η ατόλη Pingelap βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό, είναι μέρος του νησιωτικού συμπλέγματος Πονπέι (γνωστό ως "Πονάπε" ως το Νοέμβριο του 1984, όπου βρίκσκεται και η πρωτεύουσα της Μικρονησίας, Παλικίρ), που με τα άλλα τρία νησιωτικά συμπλέγματα -το Γιαπ, το Τσουκ (που ονομαζόταν Τρουκ ως τον Ιανουάριο του 1990) και το Κοσράε (πρώην Κουσιάε)- συναποτελούν τις Ομόσπονδες Πολιτείες της Μικρονησίας. Η ατόλη αποτελείται από τρία νησιά, το Pingelap, το Sukoru και το Daekae, που ενώνονται μεταξύ τους με ένα σύστημα κοραλλιογενών υφάλων και που περιβάλλουν μια κεντρική λιμνοθάλασσα. Από τα τρία αυτά νησιά, μόνο το Pingelap κατοικείται. Και τα τρία νησιά μαζί καταλαμβάνουν έκταση 1,8 τετ. χλμ σε άμπωτη, ενώ η μεγαλύτερη απόσταση είναι 4 χλμ. Η ατόλη έχει τη δική της γλώσσα, την Pingelapese, που ομιλείται από τους περισσότερους από 250 κατοίκους.

από: curiosity, με πληροφορίες από wikipedia