Η κλήση κινδύνου, αν την άκουσε όντως κάποιος, δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε να ξεχαστεί γρήγορα.
Τον Μάιο του 1947, τα πλοία που περνούσαν από την πολυσύχναστη ναυτιλιακή οδό στον Πορθμό της Μαλάκκα κοντά στην Ινδονησία ανέφεραν μια φωνή που καλούσε απελπισμένα σε βοήθεια στα κανάλια επικοινωνίας τους.
"Όλοι οι αξιωματικοί, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου είναι νεκροί", έλεγε η φωνή, "κείτονται στον διάδρομο και στη γέφυρα, πιθανότατα ολόκληρο το πλήρωμα είναι νεκρό... Πεθαίνω".
Με αυτά τα λόγια, το φορτηγό πλοίο S.S. Ourang Medan θα αποκτούσε κακή φήμη. Για δεκαετίες, κυκλοφορούν ιστορίες για το πλήρωμα που βρέθηκε νεκρό μετά την κλήση κινδύνου, χωρίς προφανή αιτία. Το χειρότερο, όπως λέγεται, ήταν ότι τα πρόσωπά τους ήταν παγωμένα από την φρίκη, την αγωνία ή τον συνδυασμό και των δύο.
Το Medan δεν ήταν το πρώτο πλοίο που είχε μυστηριώδη μοίρα. Το 1872, το διαβόητο Mary Celeste ανακαλύφθηκε στη θάλασσα χωρίς επιβαίνοντες. Αυτό όμως που έκανε ξεχωριστό το Medan είναι ότι κανείς δεν είναι απολύτως σίγουρος τι συνέβη στο πλήρωμα, ή αν πρόκειται γενικότερα για μια μυθοπλασία.
"Όλοι οι αξιωματικοί, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου είναι νεκροί", έλεγε η φωνή, "κείτονται στον διάδρομο και στη γέφυρα, πιθανότατα ολόκληρο το πλήρωμα είναι νεκρό... Πεθαίνω".
Με αυτά τα λόγια, το φορτηγό πλοίο S.S. Ourang Medan θα αποκτούσε κακή φήμη. Για δεκαετίες, κυκλοφορούν ιστορίες για το πλήρωμα που βρέθηκε νεκρό μετά την κλήση κινδύνου, χωρίς προφανή αιτία. Το χειρότερο, όπως λέγεται, ήταν ότι τα πρόσωπά τους ήταν παγωμένα από την φρίκη, την αγωνία ή τον συνδυασμό και των δύο.
Το Medan δεν ήταν το πρώτο πλοίο που είχε μυστηριώδη μοίρα. Το 1872, το διαβόητο Mary Celeste ανακαλύφθηκε στη θάλασσα χωρίς επιβαίνοντες. Αυτό όμως που έκανε ξεχωριστό το Medan είναι ότι κανείς δεν είναι απολύτως σίγουρος τι συνέβη στο πλήρωμα, ή αν πρόκειται γενικότερα για μια μυθοπλασία.
Αλλά, ακόμη και αν το πλοίο ήταν όντως πραγματικό, γιατί έλειπε μόνο μια σωσίβια λέμβος;
Ένα φανταστικό ταξίδι
Η ιστορία του SS Ourang Medan εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε αμερικανικές εφημερίδες το 1948. Η πιο συχνή, από τον συγγραφέα Win Brooks, παρείχε μια οδυνηρή αφήγηση του ταξιδιού του πλοίου και της συγκλονιστικής μοίρας του, μια αναφορά που έλαβε η The San Francisco Examiner και άλλες έγκριτες εκδόσεις.
Σύμφωνα με τον Brooks, το Medan ήταν ένα ατμόπλοιο φορτηγού 5000 τόνων ηλικίας 40 χρόνων τότε και το όνομά του μεταφράζεται σε "Man of Medan" στα Μαλαισιανά. Όπως επισημαίνει ο Brooks, το αρσενικό όνομα του πλοίου (συνήθως τα πλοία έχουν θηλυκά ονόματα, ενώ στα αγγλικά τα αποκαλούν "she", δηλαδή, "αυτή", τους αποδίδουν δηλαδή θηλυκό γένος, και όχι ουδέτερο όπως στα ελληνικά) έσπαγε μια παράδοση και μπορούσε κανείς να το εκλάβει ως σημάδι της επερχόμενης κακοτυχίας του.
Το Medan περνούσε από τον Πορθμό της Μαλάκκα με 23 μέλη πληρώματος, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου και ορισμένων εργατών με καταγωγή από την Ινδονησία. Το τι ακριβώς μετέφερε και πού είχε προορισμό είναι δύο λεπτομέρειες οι οποίες δεν φαίνεται να έχουν διασωθεί.
Όπως και να 'χει, δεν τα κατάφερε ποτέ. Στην ιστορία που μετέδωσε ο Brooks, ένας Ιταλός αξιωματικός ενός άλλου πλοίου έλαβε στον ασύρματο κλήση κινδύνου (SOS) από το πλοίο Ourang Medan.
Άλλοι λογαριασμοί αναφέρουν ένα ελαφρώς διαφορετικό μήνυμα από αυτό: "Επιπλέουμε. Δεύτερος αξιωματικός νεκρός στη γέφυρα. Ο καπετάνιος και ο αρχιμηχανικός νεκροί στην καμπίνα χαρτών. Πιθανώς ολόκληρο το πλήρωμα να είναι νεκρό. Εν μέρει…". Σε αυτό το σημείο, λέγεται ότι, ο ασυρματιστής έστειλε ένα ακατάληπτο μήνυμα σε κώδικα Μορς, πριν συνεχίσει και πει "Πεθαίνω".
Και μετά, τίποτα.
Όταν οι διασώστες έλαβαν την κλήση κινδύνου, κατευθύνθηκαν προς το πλοίο, ένα ταξίδι που διήρκεσε μια ημέρα. Όταν εντόπισαν το Medan, εκείνο ήταν ακίνητο και δεν έβγαινε ατμός από τα φουγάρα του.
Σύμφωνα με τον Brooks, το Medan ήταν ένα ατμόπλοιο φορτηγού 5000 τόνων ηλικίας 40 χρόνων τότε και το όνομά του μεταφράζεται σε "Man of Medan" στα Μαλαισιανά. Όπως επισημαίνει ο Brooks, το αρσενικό όνομα του πλοίου (συνήθως τα πλοία έχουν θηλυκά ονόματα, ενώ στα αγγλικά τα αποκαλούν "she", δηλαδή, "αυτή", τους αποδίδουν δηλαδή θηλυκό γένος, και όχι ουδέτερο όπως στα ελληνικά) έσπαγε μια παράδοση και μπορούσε κανείς να το εκλάβει ως σημάδι της επερχόμενης κακοτυχίας του.
Το Medan περνούσε από τον Πορθμό της Μαλάκκα με 23 μέλη πληρώματος, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου και ορισμένων εργατών με καταγωγή από την Ινδονησία. Το τι ακριβώς μετέφερε και πού είχε προορισμό είναι δύο λεπτομέρειες οι οποίες δεν φαίνεται να έχουν διασωθεί.
Όπως και να 'χει, δεν τα κατάφερε ποτέ. Στην ιστορία που μετέδωσε ο Brooks, ένας Ιταλός αξιωματικός ενός άλλου πλοίου έλαβε στον ασύρματο κλήση κινδύνου (SOS) από το πλοίο Ourang Medan.
Άλλοι λογαριασμοί αναφέρουν ένα ελαφρώς διαφορετικό μήνυμα από αυτό: "Επιπλέουμε. Δεύτερος αξιωματικός νεκρός στη γέφυρα. Ο καπετάνιος και ο αρχιμηχανικός νεκροί στην καμπίνα χαρτών. Πιθανώς ολόκληρο το πλήρωμα να είναι νεκρό. Εν μέρει…". Σε αυτό το σημείο, λέγεται ότι, ο ασυρματιστής έστειλε ένα ακατάληπτο μήνυμα σε κώδικα Μορς, πριν συνεχίσει και πει "Πεθαίνω".
Και μετά, τίποτα.
Όταν οι διασώστες έλαβαν την κλήση κινδύνου, κατευθύνθηκαν προς το πλοίο, ένα ταξίδι που διήρκεσε μια ημέρα. Όταν εντόπισαν το Medan, εκείνο ήταν ακίνητο και δεν έβγαινε ατμός από τα φουγάρα του.
Κάποιος από το πλήρωμα του πλοίου που ανταποκρίθηκε, προσπάθησε να τραβήξει την προσοχή οποιουδήποτε επέβαινε στο πλοίο με ένα μεγάφωνο, αλλά δεν έλαβε απάντηση.
Όταν το πλήρωμα ανέβηκε στο πλοίο ανακάλυψε τα νεκρά σώματα του πληρώματός του, μαζί με έναν νεκρό σκύλο. Ο ασυρματιστής, πιθανώς αυτός καλούσε σε βοήθεια, βρισκόταν ακόμα δίπλα στον ασύρματο. Κανένας δεν φαινόταν να έχει υποστεί βία, αλλά δεν έμοιαζαν να πέθαναν ήσυχα. Οι στάση των κορμιών τους ήταν σαν να σφάδαζαν και οι εκφράσεις τους σαν αγωνίας.
Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για να εξεταστούν τα πτώματα για ενδείξεις. Λίγο μετά την επιβίβασή τους, όταν κάποιος από το δικό τους πλοίο είδε μια καπνοδόχος του Medan να φαίνεται σαν να παίρνει φωτιά, οι άνδρες έλαβαν την εντολή να αποβιβαστούν. Όταν πλέον έφυγαν, είδαν το Medan να ταράζεται από τέσσερις εκρήξεις. Τυλιγμένο στις φλόγες, βυθίστηκε στο νερό, απομακρύνοντας για πάντα τις πληροφορίες για την τύχη του.
Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για να εξεταστούν τα πτώματα για ενδείξεις. Λίγο μετά την επιβίβασή τους, όταν κάποιος από το δικό τους πλοίο είδε μια καπνοδόχος του Medan να φαίνεται σαν να παίρνει φωτιά, οι άνδρες έλαβαν την εντολή να αποβιβαστούν. Όταν πλέον έφυγαν, είδαν το Medan να ταράζεται από τέσσερις εκρήξεις. Τυλιγμένο στις φλόγες, βυθίστηκε στο νερό, απομακρύνοντας για πάντα τις πληροφορίες για την τύχη του.
Ένα παράξενο πλοίο
Ένα πλοίο δεν μπορεί να χαθεί τόσο εύκολα, καθώς, συνήθως, τα ναυτικά ταξίδια περιλαμβάνουν αρχεία αναχωρήσεων, στάσεων και αφίξεων, μεταξύ άλλων στοιχείων. Η πρώτη και πιο ανησυχητική λεπτομέρεια της ιστορίας του Medan είναι ότι το πλοίο δεν ήταν ποτέ νηολογημένο στην Lloyd’s Shipping, η οποία κρατούσε αρχεία πλοίων.
Είναι όμως πιθανό ότι το ιστορικό του πλοίου να μπορεί να απέτρεψε ένα ακριβές χρονικό για το πού βρισκόταν. Η λέξη "Medan" παραπέμπει σε ένα νησί της Σουμάτρας, εκεί όπου το πλοίο ίσως να ήταν νηολογημένο. Άλλοι πίστευαν ότι το Medan ήταν ένα ολλανδικό πλοίο που διοικούνταν από πειρατές από την Ινδονησία, οι οποίοι μετέφεραν παράνομα φορτία και, ως εκ τούτου, είχαν κάθε λόγο να αποφεύγουν την καταγραφή.
Εξίσου ανησυχητικό είναι το πώς ακριβώς διαδόθηκε η ιστορία του πλοίου. Σύμφωνα με τον Brooks, η ιστορία ξεκίνησε από την Ινδονησία και τον Ιανουάριο του 1948, έφτασε στο πιο δημοφιλές περιοδικό της Ολλανδίας, το Elsevier's Weekly. Η αναφορά υποτίθεται ότι πάρθηκε από ένα ανώνυμο Ιταλό αξιωματικό, μέλος του πληρώματος που ανταποκρίθηκε στην κλήση κινδύνου. Ο εκδότης του Elsevier είπε ότι είχε αγοράσει τα δικαιώματα για την ιστορία, καθώς και μια φωτογραφία ενός πτώματος που βρέθηκε στο Medan. Έπειτα, ο αξιωματικός, είπε ο συντάκτης, εξαφανίστηκε και δεν μπορούσε να τον βρει κανείς.
Στη συνέχεια, η ιστορία κυκλοφόρησε στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, με λεπτομέρειες -όπως τα ακριβή λόγια του ασυρματιστή- οι οποίες μερικές φορές διέφεραν.
Στην πραγματικότητα, ο Brooks και το Elsevier’s Weekly είχαν αργήσει να αναφέρουν την ιστορία. Στην πραγματικότητα, οι πρώτες βρετανικές αναφορές για τη μοίρα του πλοίου ήταν περίπου το 1940. Σε αυτές, η κλήση κινδύνου ήταν παρόμοια, αλλά ο ασυρματιστής του πλοίου δεν ζήτησε ιατρική βοήθεια και απαίτησε να τους βοηθήσει κάποιο πολεμικό πλοίο. Και, όπως λέγεται, ανταποκρίθηκε ένα βρετανικό εμπορικό πλοίο και βρήκε περίπου 12 πτώματα. Είναι πιθανό, είπε ένας αξιωματικός, να υπήρχαν και άλλα μέλη του πληρώματος, αλλά η έκρηξη τους ανάγκασε να σταματήσουν την έρευνα. Σε αυτήν την αφήγηση, τα πρόσωπα του πληρώματος δεν ήταν παγωμένα και το αίτημα για "πολεμικό πλοίο" ενδέχεται να υπονοούσε επίθεση πειρατών.
Η πιο συχνή εικασία για το τι συνέβη ήταν ότι το πλοίο είχε υποστεί κάποιου είδους διαρροή αερίου ή χημικής ουσίας -πιθανώς κάποια απελευθέρωση αναθυμιάσεων μετά από κάποια δυσκολία στη θάλασσα που τάραξε το φορτίο. Αυτή η θεωρία διατυπώθηκε σε ένα γερμανικό φυλλάδιο του 1953 με τίτλο "Das Totenschiffin der Südsee" (Το πλοίο του θανάτου στις νότιες θάλασσες) από κάποιον ονόματι Otto Milke, ο οποίος έγραψε ότι το κυανιούχο κάλιο και η νιτρογλυκερίνη θα μπορούσαν να προκαλέσουν έκρηξη και ήταν αρκετά φορτίο που το πλήρωμα δε θα μπορούσε να ελέγξει. Όμως, κανένας από τους διασώστες δεν επηρεάστηκε από τους καπνούς.
Θυμόταν όμως ότι από το Medan έλειπε μια σωσίβια λέμβο. Σύμφωνα με τον Brooks, στνη ιστορία του πλοίου υπήρχαν εικασίες ότι υπήρχε ένας επιζών, ο οποίος, αφού κωπηλάτησε μακριά, βρέθηκε ζωντανός σε ένα νησί του Ειρηνικού, όπου είπε στους κατοίκους ότι είχαν αναμειχθεί κατά λάθος δύο αέρια και έτσι δημιουργήθηκε ένα θανατηφόρο τοξικό νέφος. Τον είχαν προειδοποιήσει να μην εγκαταλείψει το πλοίο, εκείνος τους αγνόησε, έφθασε σε ασφαλές μέρος και έζησε αρκετό καιρό για να αφηγηθεί την ιστορία του. Τελικά, πέθανε ως αποτέλεσμα είτε εισπνοής χημικών είτε ως αποτέλεσμα του χρόνου στη θάλασσα.
Όπως τόνισε ο συγγραφέας Michael East, ένα όνομα εμφανίζεται επανειλημμένα: Silvio Scherli, ο άνθρωπος που, το 1940, ανέφερε στα ολλανδικά ειδησεογραφικά πρακτορεία για το πλοίο και αυτός που ίσως ήταν η πηγή για διάφορες αναφορές την ίδια χρονιά. Το 1948, ήταν ο Scherli που μίλησε σε ινδονησιακές ή ολλανδικές εφημερίδες; Επίσης, το 1948, ήταν ο ίδιος άνθρωπος με τον οποίο μίλησε το Elsevier’s Weekly και ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν Ιταλός αξιωματικός στο πλοίο διάσωσης; Αν ναι, μπορεί απλά ο Scherli να έδωσε μια φανταστική ιστορία στου δημοσιογράφους, οι οποίοι ήταν άπληστοι για μια συναρπαστική ιστορία. Αυτό ίσως εξηγούσε την μετέπειτα εξαφάνισή του.
Είναι όμως πιθανό ότι το ιστορικό του πλοίου να μπορεί να απέτρεψε ένα ακριβές χρονικό για το πού βρισκόταν. Η λέξη "Medan" παραπέμπει σε ένα νησί της Σουμάτρας, εκεί όπου το πλοίο ίσως να ήταν νηολογημένο. Άλλοι πίστευαν ότι το Medan ήταν ένα ολλανδικό πλοίο που διοικούνταν από πειρατές από την Ινδονησία, οι οποίοι μετέφεραν παράνομα φορτία και, ως εκ τούτου, είχαν κάθε λόγο να αποφεύγουν την καταγραφή.
Εξίσου ανησυχητικό είναι το πώς ακριβώς διαδόθηκε η ιστορία του πλοίου. Σύμφωνα με τον Brooks, η ιστορία ξεκίνησε από την Ινδονησία και τον Ιανουάριο του 1948, έφτασε στο πιο δημοφιλές περιοδικό της Ολλανδίας, το Elsevier's Weekly. Η αναφορά υποτίθεται ότι πάρθηκε από ένα ανώνυμο Ιταλό αξιωματικό, μέλος του πληρώματος που ανταποκρίθηκε στην κλήση κινδύνου. Ο εκδότης του Elsevier είπε ότι είχε αγοράσει τα δικαιώματα για την ιστορία, καθώς και μια φωτογραφία ενός πτώματος που βρέθηκε στο Medan. Έπειτα, ο αξιωματικός, είπε ο συντάκτης, εξαφανίστηκε και δεν μπορούσε να τον βρει κανείς.
Στη συνέχεια, η ιστορία κυκλοφόρησε στην Αγγλία και τις ΗΠΑ, με λεπτομέρειες -όπως τα ακριβή λόγια του ασυρματιστή- οι οποίες μερικές φορές διέφεραν.
Στην πραγματικότητα, ο Brooks και το Elsevier’s Weekly είχαν αργήσει να αναφέρουν την ιστορία. Στην πραγματικότητα, οι πρώτες βρετανικές αναφορές για τη μοίρα του πλοίου ήταν περίπου το 1940. Σε αυτές, η κλήση κινδύνου ήταν παρόμοια, αλλά ο ασυρματιστής του πλοίου δεν ζήτησε ιατρική βοήθεια και απαίτησε να τους βοηθήσει κάποιο πολεμικό πλοίο. Και, όπως λέγεται, ανταποκρίθηκε ένα βρετανικό εμπορικό πλοίο και βρήκε περίπου 12 πτώματα. Είναι πιθανό, είπε ένας αξιωματικός, να υπήρχαν και άλλα μέλη του πληρώματος, αλλά η έκρηξη τους ανάγκασε να σταματήσουν την έρευνα. Σε αυτήν την αφήγηση, τα πρόσωπα του πληρώματος δεν ήταν παγωμένα και το αίτημα για "πολεμικό πλοίο" ενδέχεται να υπονοούσε επίθεση πειρατών.
Η πιο συχνή εικασία για το τι συνέβη ήταν ότι το πλοίο είχε υποστεί κάποιου είδους διαρροή αερίου ή χημικής ουσίας -πιθανώς κάποια απελευθέρωση αναθυμιάσεων μετά από κάποια δυσκολία στη θάλασσα που τάραξε το φορτίο. Αυτή η θεωρία διατυπώθηκε σε ένα γερμανικό φυλλάδιο του 1953 με τίτλο "Das Totenschiffin der Südsee" (Το πλοίο του θανάτου στις νότιες θάλασσες) από κάποιον ονόματι Otto Milke, ο οποίος έγραψε ότι το κυανιούχο κάλιο και η νιτρογλυκερίνη θα μπορούσαν να προκαλέσουν έκρηξη και ήταν αρκετά φορτίο που το πλήρωμα δε θα μπορούσε να ελέγξει. Όμως, κανένας από τους διασώστες δεν επηρεάστηκε από τους καπνούς.
Θυμόταν όμως ότι από το Medan έλειπε μια σωσίβια λέμβο. Σύμφωνα με τον Brooks, στνη ιστορία του πλοίου υπήρχαν εικασίες ότι υπήρχε ένας επιζών, ο οποίος, αφού κωπηλάτησε μακριά, βρέθηκε ζωντανός σε ένα νησί του Ειρηνικού, όπου είπε στους κατοίκους ότι είχαν αναμειχθεί κατά λάθος δύο αέρια και έτσι δημιουργήθηκε ένα θανατηφόρο τοξικό νέφος. Τον είχαν προειδοποιήσει να μην εγκαταλείψει το πλοίο, εκείνος τους αγνόησε, έφθασε σε ασφαλές μέρος και έζησε αρκετό καιρό για να αφηγηθεί την ιστορία του. Τελικά, πέθανε ως αποτέλεσμα είτε εισπνοής χημικών είτε ως αποτέλεσμα του χρόνου στη θάλασσα.
Όπως τόνισε ο συγγραφέας Michael East, ένα όνομα εμφανίζεται επανειλημμένα: Silvio Scherli, ο άνθρωπος που, το 1940, ανέφερε στα ολλανδικά ειδησεογραφικά πρακτορεία για το πλοίο και αυτός που ίσως ήταν η πηγή για διάφορες αναφορές την ίδια χρονιά. Το 1948, ήταν ο Scherli που μίλησε σε ινδονησιακές ή ολλανδικές εφημερίδες; Επίσης, το 1948, ήταν ο ίδιος άνθρωπος με τον οποίο μίλησε το Elsevier’s Weekly και ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν Ιταλός αξιωματικός στο πλοίο διάσωσης; Αν ναι, μπορεί απλά ο Scherli να έδωσε μια φανταστική ιστορία στου δημοσιογράφους, οι οποίοι ήταν άπληστοι για μια συναρπαστική ιστορία. Αυτό ίσως εξηγούσε την μετέπειτα εξαφάνισή του.
Αν πράγματι το Ourang Medan υπήρξε, είναι πιθανό το πλήρωμά του να προσπάθησε να διατηρήσει χαμηλό προφίλ. Επίσης, δεν αποκλείεται μια έκρηξη αερίου να διανθίστηκε από τον Scherli -και άλλους. Χωρίς πειστικές αποδείξεις υπέρ ή κατά της ύπαρξής του, η ιδέα ενός μοναχικού ασυρματιστή που εκλιπαρούσε για βοήθεια, καθώς τα μέλη του πληρώματος έπεφταν νεκρά γύρω του, έχει αντέξει για δεκαετίες...
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου