Παιδιά στο Gorbals της Γλασκόβης
... και βοήθησαν στην απαγόρευση των κόμικ!
Το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου του 1954, η αστυνομία της Γλασκόβης ειδοποιήθηκε για μια αναστάτωση στη Νότια Νεκρόπολη, ένα τεράστιο νεκροταφείο σε μια διαβόητη περιοχή γνωστή ως Gorbals. Οι αστυφύλακες πήγαν στο νεκροταφείο, περιμένοντας να βρουν βάνδαλους -όχι κάτι το ασυνήθιστο για τη Νεκρόπολη, για την οποία λέγεται ότι εκεί βρίσκονται τα λείψανα περισσότερων από 500.000 ανθρώπους. Όμως, δεν ήταν προετοιμασμένοι ότι θα έβρισκαν πολλές εκατοντάδες παιδιά, από 4χρονα έως και εφήβους, που κυνηγούσαν ένα βαμπίρ. Τα παιδιά ήταν οπλισμένα με μαχαίρια, ακονισμένα ραβδιά, τσεκούρια που είχαν φτιάξει μόνα τους, ενώ πολλά είχαν φέρει και τα σκυλιά τους.
Σύμφωνα με μια τοπική εφημερίδα, είχαν σκαρφαλώσει στους τοίχους του νεκροταφείου λίγο αφότου έφυγαν από το σχολείο -δεν ανέφεραν γιατί δεν μπήκαν απλά από τις πύλες. Η είδηση που είχε φτάσει στην παιδική χαρά ανέφερε ότι ένας βρικόλακας -με ύψος 2 μέτρα και σιδερένια δόντια- είχε φάει δύο αγόρια της περιοχής -κανείς δεν φαινόταν να ξέρει ποια δύο ήταν αυτά- και τα παιδιά δε θα το άφηναν έτσι.
Οι ενήλικες που ζούσαν εκεί κοντά, παρατήρησαν ότι τα παιδιά άρχισαν να πλημμυρίζουν το νεκροταφείο, αλλά -πιθανότατα-, στην αρχή, δεν έδωσα προσοχή. Οι χώροι πρασίνου ήταν σπάνιοι στην πυκνοκατοικημένη βιομηχανική περιοχή, οπότε τα νεκροταφεία χρησίμευαν ως πάρκα και παιδικές χαρές. Όπως ανέφεραν οι τοπικές εφημερίδες, τελικά, οι "ενθουσιασμένες φωνές και κραυγές" των παιδιών έγιναν τόσο δυνατές που "η κανονική συζήτηση ήταν αδύνατη" και κάποιος κάλεσε την αστυνομία.
Υπάρχουν αντικρουόμενες μαρτυρίες για το τι συνέβη στη συνέχεια, αλλά όλοι συμφωνούν ότι οι αξιωματικοί που απάντησαν στην κλήση έμπλεξαν σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι τα παιδιά εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους και πήγαν σπίτια τους μόνο όταν άρχισε να βρέχει, ενώ άλλες λένε ότι ο διευθυντής του τοπικού σχολείου κλήθηκε στο νεκροταφείο για να τα επιπλήξει ώστε να υπακούσουν. Ότι και αν συνέβη, ήταν απλά κάτι το προσωρινό καθώς, τα παιδιά επέστρεψαν και τις επόμενες δύο νύχτες, με σκοπό να βρουν και να σκοτώσουν τον βρικόλακα.
Όπως είναι φυσικό, κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ. Όμως, το περιστατικό ήταν το έναυσμα για μια όλο και αυξανόμενη διαμάχη που έφτασε μέχρι το Κοινοβούλιο και πυροδότησε έναν νόμο λογοκρισίας που, αν και σπάνια εφαρμόζεται, εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα.
Σύμφωνα με μια τοπική εφημερίδα, είχαν σκαρφαλώσει στους τοίχους του νεκροταφείου λίγο αφότου έφυγαν από το σχολείο -δεν ανέφεραν γιατί δεν μπήκαν απλά από τις πύλες. Η είδηση που είχε φτάσει στην παιδική χαρά ανέφερε ότι ένας βρικόλακας -με ύψος 2 μέτρα και σιδερένια δόντια- είχε φάει δύο αγόρια της περιοχής -κανείς δεν φαινόταν να ξέρει ποια δύο ήταν αυτά- και τα παιδιά δε θα το άφηναν έτσι.
Οι ενήλικες που ζούσαν εκεί κοντά, παρατήρησαν ότι τα παιδιά άρχισαν να πλημμυρίζουν το νεκροταφείο, αλλά -πιθανότατα-, στην αρχή, δεν έδωσα προσοχή. Οι χώροι πρασίνου ήταν σπάνιοι στην πυκνοκατοικημένη βιομηχανική περιοχή, οπότε τα νεκροταφεία χρησίμευαν ως πάρκα και παιδικές χαρές. Όπως ανέφεραν οι τοπικές εφημερίδες, τελικά, οι "ενθουσιασμένες φωνές και κραυγές" των παιδιών έγιναν τόσο δυνατές που "η κανονική συζήτηση ήταν αδύνατη" και κάποιος κάλεσε την αστυνομία.
Υπάρχουν αντικρουόμενες μαρτυρίες για το τι συνέβη στη συνέχεια, αλλά όλοι συμφωνούν ότι οι αξιωματικοί που απάντησαν στην κλήση έμπλεξαν σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι τα παιδιά εγκατέλειψαν τις προσπάθειές τους και πήγαν σπίτια τους μόνο όταν άρχισε να βρέχει, ενώ άλλες λένε ότι ο διευθυντής του τοπικού σχολείου κλήθηκε στο νεκροταφείο για να τα επιπλήξει ώστε να υπακούσουν. Ότι και αν συνέβη, ήταν απλά κάτι το προσωρινό καθώς, τα παιδιά επέστρεψαν και τις επόμενες δύο νύχτες, με σκοπό να βρουν και να σκοτώσουν τον βρικόλακα.
Όπως είναι φυσικό, κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ. Όμως, το περιστατικό ήταν το έναυσμα για μια όλο και αυξανόμενη διαμάχη που έφτασε μέχρι το Κοινοβούλιο και πυροδότησε έναν νόμο λογοκρισίας που, αν και σπάνια εφαρμόζεται, εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα.
Τα κόμικ και οι Κομμουνιστές
Οι κατοικίες στο Gorbals ήταν γνωστές ως οι χειρότερες φτωχογειτονιές στη Βρετανία
Σύμφωνα με μια εργασία που δημοσιεύθηκε το 1985 από τους ερευνητές Sandy Hobbs και David Cornwell, το περιστατικό στη περιοχή Gorbals δεν ήταν το μοναδικό. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, τα παιδιά στην Γλασκόβη είχαν πραγματοποιήσει πολλά κυνήγια για την "banshee", μια απόκοσμη λευκή γυναίκα, και το πλάσμα γνωστό ως "Spring-heeled Jack". Εκείνο δε το φθινόπωρο, δεν ήταν καν το μοναδικό περιστατικό που παιδιά στην πρωτεύουσα της Σκοτίας σχημάτισαν έναν δυνητικά επικίνδυνο όχλο. Ακριβώς μία εβδομάδα μετά το κυνήγι του βρικόλακα, μια σκωτσέζικη καθημερινή εφημερίδα ανέφερε ότι αρκετές εκατοντάδες παιδιά περικύκλωσαν ένα καραβάνι ταξιδιωτών και προσπάθησαν να λιθοβολήσουν την οικογένεια που βρίσκονταν μέσα, σχεδόν τραυματίζοντας ένα βρέφος 5 μηνών. Το περιστατικό έλαβε χώρα αρκετά μίλια μακριά από το Gorbals, ενώ στην ομάδα συμμετείχαν άλλα παιδιά, αλλά είχε μια εντυπωσιακή ομοιότητα με αυτό που συνέβη στη Νότια Νεκρόπολη: οι ηλικίες κυμαίνονταν από νήπια μέχρι έφηβους, η πολιορκία κράτησε αρκετές ώρες, η αστυνομία πάλεψε να αποκτήσει τον έλεγχο και κανείς δεν ξέρει πώς ξεκίνησε το όλο θέμα.
Ο λόγος για τον οποίο το περιστατικό στο Gorbals αναφέρθηκε τόσο πολύ είναι ότι έτυχε να ευθυγραμμιστεί με έναν περίεργο πανικό που, έχοντας κάψει τις ΗΠΑ μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, είχε διασχίσει τον Ατλαντικό.
Λίγους μήνες πριν από το κυνήγι στην Σκωτία, οι ΗΠΑ είχαν δει το αποκορύφωμα μιας πολύχρονης προσπάθειας για την απαγόρευση των κόμικ τρόμου και εγκλήματος. Τον Απρίλιο και τον Ιούνιο του 1954, μια επιτροπή της Γερουσίας για την εγκληματικότητα των ανηλίκων πραγματοποίησε δύο ακροάσεις για κόμικ, ωθώντας στη δημιουργία του περιοριστικού "Κώδικα των Κόμικ" (Comics Code) που ουσιαστικά λογοκρίνει τα κόμικ τρόμου εν τη γενέσει. Από τη στιγμή που ο Κώδικας τέθηκε σε εφαρμογή, κανένα κόμικ δε θα μπορούσε να φτάσει στα περίπτερα της Αμερικής αν περιελάμβανε βρικόλακες, λυκάνθρωπους, ζόμπι, καλικάντζαρους ή "οποιαδήποτε σκηνή τρόμου".
Λίγους μήνες πριν από το κυνήγι στην Σκωτία, οι ΗΠΑ είχαν δει το αποκορύφωμα μιας πολύχρονης προσπάθειας για την απαγόρευση των κόμικ τρόμου και εγκλήματος. Τον Απρίλιο και τον Ιούνιο του 1954, μια επιτροπή της Γερουσίας για την εγκληματικότητα των ανηλίκων πραγματοποίησε δύο ακροάσεις για κόμικ, ωθώντας στη δημιουργία του περιοριστικού "Κώδικα των Κόμικ" (Comics Code) που ουσιαστικά λογοκρίνει τα κόμικ τρόμου εν τη γενέσει. Από τη στιγμή που ο Κώδικας τέθηκε σε εφαρμογή, κανένα κόμικ δε θα μπορούσε να φτάσει στα περίπτερα της Αμερικής αν περιελάμβανε βρικόλακες, λυκάνθρωπους, ζόμπι, καλικάντζαρους ή "οποιαδήποτε σκηνή τρόμου".
Κάτι ανάλογο συνέβαινε και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τα βιβλία είχαν φτάσει στην χώρα κυρίως μέσω Αμερικανών στρατιωτών που στάθμευαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια ανατυπώθηκαν από καιροσκόπους Βρετανούς εκδότες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, μια συμμαχία γονέων, δασκάλων και κληρικών προσπάθησε να τα απαγορεύσει και κατάφερε η υπόθεση να φτάσει στο Κοινοβούλιο. Η προσπάθειά τους έληξε -προς απογοήτευσή τους- όταν μερικοί από τους πιο εντυπωσιακούς ισχυρισμούς τους, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρισμών ότι ένας άνδρας στο Κεντ, που σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία, είχε περικυκλωθεί από "ένοπλα κόμικ", απορρίφθηκαν από τον Υπουργό Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Το γεγονός δε, ότι αρκετοί από αυτούς εκτέθηκαν ως μέλη του Βρετανικού Κομμουνιστικού Κόμματος δεν βοήθησε.
Το 1953 οι ακτιβιστές προσπάθησαν ξανά, με τη δημιουργία του Comics Campaign Council (CCC), με επικεφαλής έναν σεβαστό παιδίατρο (ο οποίος ήταν επίσης μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος) και το οποίο στρατολόγησε ανθρώπους -όπως ένας αναπληρωτής διευθυντής σχολείου, ο οποίος συνέγραψε ένα φυλλάδιο το 1954 για το CCC με τίτλο "Comics and Your Children", όπου ισχυριζόταν ότι "ο [σ]αδισμός και η βία είναι βασικά θέματα σε όλα τα αμερικανικού τύπου κόμικ".
Το CCC άρχισε να σημειώνει κάποια πρόοδο καθώς άλλοι οργανισμοί, μεταξύ αυτών και ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος, ανέλαβαν να δυσφημίσουν τα κόμικ τρόμου. Τον Σεπτέμβριο του 1954, τους δόθηκε ένα δώρο με τη μορφή μιας αφήγησης για τη μαζική υστερία και τα φοβισμένα παιδιά της Σκωτίας που ήταν προετοιμασμένα για βία, μέσω της οποίας θα μπορούσαν να κατηγορηθούν αυτά τα κόμικ.
Το 1953 οι ακτιβιστές προσπάθησαν ξανά, με τη δημιουργία του Comics Campaign Council (CCC), με επικεφαλής έναν σεβαστό παιδίατρο (ο οποίος ήταν επίσης μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος) και το οποίο στρατολόγησε ανθρώπους -όπως ένας αναπληρωτής διευθυντής σχολείου, ο οποίος συνέγραψε ένα φυλλάδιο το 1954 για το CCC με τίτλο "Comics and Your Children", όπου ισχυριζόταν ότι "ο [σ]αδισμός και η βία είναι βασικά θέματα σε όλα τα αμερικανικού τύπου κόμικ".
Το CCC άρχισε να σημειώνει κάποια πρόοδο καθώς άλλοι οργανισμοί, μεταξύ αυτών και ο Βρετανικός Ιατρικός Σύλλογος, ανέλαβαν να δυσφημίσουν τα κόμικ τρόμου. Τον Σεπτέμβριο του 1954, τους δόθηκε ένα δώρο με τη μορφή μιας αφήγησης για τη μαζική υστερία και τα φοβισμένα παιδιά της Σκωτίας που ήταν προετοιμασμένα για βία, μέσω της οποίας θα μπορούσαν να κατηγορηθούν αυτά τα κόμικ.
Οι εφημερίδες παρουσίαζαν συνέχεια την ιστορία του Gorbals Vampire και, αφού κατηγόρησαν για λίγο τις ταινίες τρόμου, τη συνέδεσαν απευθείας με τα κόμικ τρόμου, με δραματικούς τίτλους όπως "Είναι αυτό το είδος κόμικ που διαβάζει το παιδί σας;". Τον Φεβρουάριο του '55, η υπόθεση Gorbals αναφέρθηκε σε μια συζήτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων με έναν βουλευτή της Γλασκόβης να αναφέρει το κυνήγι βαμπίρ και να υποστηρίζει ότι απαιτείται νομοθεσία κατά των κόμικ για να "απαλλαγούν τα μυαλά" των παιδιών του Ηνωμένου Βασιλείου "από κακές επιρροές".
Αυτή τη φορά η σταυροφορία ήταν επιτυχής και την άνοιξη του '55 ψηφίστηκε ο νόμος "Για τα παιδιά και τους νέους (Επιβλαβείς Εκδόσεις)" [Children and Young Persons (Harmful Publications) Act]. Οι όροι κόμικ τρόμου και κόμικ δεν εμφανίζονται ποτέ στο κείμενο του νόμου, αλλά ξεχωρίζουν φράσεις όπως, "ιστορίες που λέγονται με εικόνες", που απεικονίζουν "την πράξη εγκλημάτων", "πράξεις βίας" ή "περιστατικά αποκρουστικής ή φρικτής φύσης". Ο νόμος ουσιαστικά ποινικοποιεί τη δημοσίευση, την πώληση και την εισαγωγή κόμικ τρόμου και δίνει στην αστυνομία εκτεταμένες εξουσίες έρευνας και κατάσχεσης. Πολλοί μελετητές θεωρούν τη Σκοτία ως τη γενέτειρα των κόμικ, και το τεύχος του 1825 του The Glasgow Looking Glass αναφέρεται συχνά ως το πρώτο βιβλίο κόμικ, οπότε, μια τέτοια τροπή θεωρείται τουλάχιστον ειρωνική.
Ο νόμος, που παραμένει σε ισχύ, σπάνια επιβάλλεται και τα βρετανικά κόμικ τρόμου έχουν κάνει μια δυναμική επιστροφή.
Αυτή τη φορά η σταυροφορία ήταν επιτυχής και την άνοιξη του '55 ψηφίστηκε ο νόμος "Για τα παιδιά και τους νέους (Επιβλαβείς Εκδόσεις)" [Children and Young Persons (Harmful Publications) Act]. Οι όροι κόμικ τρόμου και κόμικ δεν εμφανίζονται ποτέ στο κείμενο του νόμου, αλλά ξεχωρίζουν φράσεις όπως, "ιστορίες που λέγονται με εικόνες", που απεικονίζουν "την πράξη εγκλημάτων", "πράξεις βίας" ή "περιστατικά αποκρουστικής ή φρικτής φύσης". Ο νόμος ουσιαστικά ποινικοποιεί τη δημοσίευση, την πώληση και την εισαγωγή κόμικ τρόμου και δίνει στην αστυνομία εκτεταμένες εξουσίες έρευνας και κατάσχεσης. Πολλοί μελετητές θεωρούν τη Σκοτία ως τη γενέτειρα των κόμικ, και το τεύχος του 1825 του The Glasgow Looking Glass αναφέρεται συχνά ως το πρώτο βιβλίο κόμικ, οπότε, μια τέτοια τροπή θεωρείται τουλάχιστον ειρωνική.
Ο νόμος, που παραμένει σε ισχύ, σπάνια επιβάλλεται και τα βρετανικά κόμικ τρόμου έχουν κάνει μια δυναμική επιστροφή.
Ψάχνοντας απαντήσεις
Η Νότια Νεκρόπολη
Όντως όμως ενέπνευσαν τα αμερικανικά κόμικ τρόμου το κυνήγι του βαμπίρ του Gorbals;
Μάλλον όχι, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν το περιστατικό με κόμικ τρόμου. Σε συνεντεύξεις με κατοίκους της Γλασκόβης που συμμετείχαν στο κυνήγι ως παιδιά, κανένας δε θυμόταν να είχε διαβάσει τα εν λόγω κόμικ.
Σε ένα τεύχος του 1953 της σειράς με τίτλο Dark Mysteries, υπήρχε μια ιστορία κόμικ με τίτλο "The Vampire with the Iron Teeth". Όμως, τα παιδιά της Γλασκόβης δεν χρειαζόταν να στραφούν στα αμερικανικά κόμικ για μια ιστορία για ένα τέρας με σιδερένια δόντια που τρώει σάρκες. Τέτοια πλάσματα είχαν ήδη ενσωματωθεί σε τοπικούς θρύλους όπως η Τζένη με τα Σιδερένια Δόντια (Jenny with the Iron Teeth), μια φιγούρα που απαθανατίστηκε σε ένα ποίημα του 19ου αιώνα του Σκωτσέζου εργάτη σιδηροδρόμων που έγινε ποιητής Αλεξάντερ Άντερσον. Το ποίημα, που χρησιμοποιήθηκε για να τρομάξει τα παιδιά που αρνούνταν να κοιμηθούν, έλεγε για ένα πλάσμα που έπαιρνε τα άτακτα παιδιά βυθίζοντας τα σιδερένια δόντια του στα "τροφαντά πλευρά τους".
Θα μπορούσε επίσης να είναι σημαντικό ότι το νεκροταφείο της Νότιας Νεκρόπολης βρισκόταν κοντά σε ένα σιδηρουργείο (που ονομάζεται Dixon Blazes). Ένας μάρτυρας θυμάται ότι άκουσε τον προπάππου του, ο οποίος ζούσε κοντά στο νεκροταφείο και πιθανότατα δε διάβαζε κόμικ τρόμου, να λέει τις ιστορίες κάποιου "Iron Man", ενώ άλλοι ντόπιοι μίλησαν για "τον Άνθρωπο με τα Σιδερένια Δόντια".
Τέλος, υπήρχαν οι περιβόητες συνθήκες διαβίωσης στο Gorbals, όπου τα παιδιά μπορεί να έβλεπαν ένα κυνήγι βαμπίρ ως ένα ευχάριστο διάλειμμα από την δύσκολη καθημερινότητά τους. Σύμφωνα με την Daily Mail, οι κάτοικοι την περιοχής αντιμετώπισαν μερικές από τις "χειρότερες συνθήκες της μεταπολεμικής Ευρώπης". Ο πληθυσμός της περιοχής είχε μειωθεί κάπως στη δεκαετία του '50, αλλά ο υπερπληθυσμός εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα και η βασική υγιεινή ήταν μια πρόκληση. Μια οικιακή τουαλέτα μπορεί να εξυπηρετήσει έως και 30 άτομα, κάποια σπίτια δεν είχαν τρεχούμενο νερό, οι οικογένειες ήταν στριμωγμένες σε κακοσυντηρημένες κατοικίες, με έξι ή οκτώ άτομα να μοιράζονται συχνά ένα μονόκλινο δωμάτιο. Τα παιδιά κυνήγησαν αρουραίους στους δρόμους, χτυπώντας τους μέχρι θανάτου με ξύλα και αξίνες. Το 1961, η βασίλισσα Ελισάβετ Β' και ο πρίγκιπας Φίλιππος περιόδευσαν την περιοχή για να δουν από πρώτο χέρι τις προσπάθειες ανάπλασης.
Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ τι πραγματικά πυροδότησε τον τρόμο του βαμπίρ.
Μάλλον όχι, καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν το περιστατικό με κόμικ τρόμου. Σε συνεντεύξεις με κατοίκους της Γλασκόβης που συμμετείχαν στο κυνήγι ως παιδιά, κανένας δε θυμόταν να είχε διαβάσει τα εν λόγω κόμικ.
Σε ένα τεύχος του 1953 της σειράς με τίτλο Dark Mysteries, υπήρχε μια ιστορία κόμικ με τίτλο "The Vampire with the Iron Teeth". Όμως, τα παιδιά της Γλασκόβης δεν χρειαζόταν να στραφούν στα αμερικανικά κόμικ για μια ιστορία για ένα τέρας με σιδερένια δόντια που τρώει σάρκες. Τέτοια πλάσματα είχαν ήδη ενσωματωθεί σε τοπικούς θρύλους όπως η Τζένη με τα Σιδερένια Δόντια (Jenny with the Iron Teeth), μια φιγούρα που απαθανατίστηκε σε ένα ποίημα του 19ου αιώνα του Σκωτσέζου εργάτη σιδηροδρόμων που έγινε ποιητής Αλεξάντερ Άντερσον. Το ποίημα, που χρησιμοποιήθηκε για να τρομάξει τα παιδιά που αρνούνταν να κοιμηθούν, έλεγε για ένα πλάσμα που έπαιρνε τα άτακτα παιδιά βυθίζοντας τα σιδερένια δόντια του στα "τροφαντά πλευρά τους".
Θα μπορούσε επίσης να είναι σημαντικό ότι το νεκροταφείο της Νότιας Νεκρόπολης βρισκόταν κοντά σε ένα σιδηρουργείο (που ονομάζεται Dixon Blazes). Ένας μάρτυρας θυμάται ότι άκουσε τον προπάππου του, ο οποίος ζούσε κοντά στο νεκροταφείο και πιθανότατα δε διάβαζε κόμικ τρόμου, να λέει τις ιστορίες κάποιου "Iron Man", ενώ άλλοι ντόπιοι μίλησαν για "τον Άνθρωπο με τα Σιδερένια Δόντια".
Τέλος, υπήρχαν οι περιβόητες συνθήκες διαβίωσης στο Gorbals, όπου τα παιδιά μπορεί να έβλεπαν ένα κυνήγι βαμπίρ ως ένα ευχάριστο διάλειμμα από την δύσκολη καθημερινότητά τους. Σύμφωνα με την Daily Mail, οι κάτοικοι την περιοχής αντιμετώπισαν μερικές από τις "χειρότερες συνθήκες της μεταπολεμικής Ευρώπης". Ο πληθυσμός της περιοχής είχε μειωθεί κάπως στη δεκαετία του '50, αλλά ο υπερπληθυσμός εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα και η βασική υγιεινή ήταν μια πρόκληση. Μια οικιακή τουαλέτα μπορεί να εξυπηρετήσει έως και 30 άτομα, κάποια σπίτια δεν είχαν τρεχούμενο νερό, οι οικογένειες ήταν στριμωγμένες σε κακοσυντηρημένες κατοικίες, με έξι ή οκτώ άτομα να μοιράζονται συχνά ένα μονόκλινο δωμάτιο. Τα παιδιά κυνήγησαν αρουραίους στους δρόμους, χτυπώντας τους μέχρι θανάτου με ξύλα και αξίνες. Το 1961, η βασίλισσα Ελισάβετ Β' και ο πρίγκιπας Φίλιππος περιόδευσαν την περιοχή για να δουν από πρώτο χέρι τις προσπάθειες ανάπλασης.
Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ τι πραγματικά πυροδότησε τον τρόμο του βαμπίρ.
Σύγχρονη τοιχογραφία του βρικόλακα του Gorbals στη Γλασκόβη
Σχεδόν 7 δεκαετίας μετά από το συμβάν, το μόνο που απομένει είναι θολές αναμνήσεις, ένας νόμος λογοκρισίας και μια εντυπωσιακή τοιχογραφία.
από: mental floss
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου