Πτήση πάνω από το δεύτερο ψηλότερο ελληνικό βουνό. Το κωνικό σχήμα της κορυφής του Σμόλικα και οι εντυπωσιακές δρακόλιμνες σε σχήμα καρδιάς
Απέραντο, απρόσιτο, άγριο και ταυτόχρονα γαλήνιο το τοπίο μπροστά μας. Για μια στιγμή διαταράξαμε τη σιωπή του με τις φωνές μας, καθώς ξεπροβάλαμε μέσα από τα έλατα και τις οξιές στην αλπική ζώνη του ψηλότερου βουνού της Ηπείρου.
Μετά από λίγα λεπτά πεζοπορίας φτάσαμε στην δρακόλιμνη Λύγκα, που βρίσκεται στα 2.160 μέτρα. Μέσα στα νερά της διακρίνονταν αμυδρά οι τρίτωνες που αδιαφορώντας για την παρουσία μας συνέχιζαν αμέριμνοι να κολυμπούν. Η θέα τριγύρω ήταν μοναδική και στο βάθος, άγρια μεγαλόπρεπα άλογα απολάμβαναν την ελευθερία τους. Η ανάβαση στην κορυφή ήταν το πιο δύσκολο, αλλά συνάμα θεαματικό κομμάτι της διαδρομής, που μας χάρισε πολλές συγκινήσεις. Όταν φτάσαμε, εκτός από το αίσθημα της απεραντοσύνης που μας διακατείχε, τα αυτιά μας χάιδευε ο ήχος ενός καταρράκτη λίγο μακρύτερα, για τον οποίο δεν είχαμε ακούσει ούτε γνωρίζαμε τίποτα. Ήταν ο καταρράκτης του Σμόλικα που μέσα σε ένα σεληνιακό τοπίο εμφανιζόταν και έπεφτε με ορμή στο οροπέδιο.
Απέναντι μας διακρινόταν χιονισμένη η Τύμφη που μαζί με τη δρακόλιμνη έμοιαζαν σαν να έδιναν μια τελευταία πινελιά σε αυτό το υπέροχο ‘‘καμβά’’ που δημιούργησε η φύση. - στο: mixanitouxronou.gr
Παλιό Λουτρό Αμφιλοχίας:Το χωριό φάντασμα "βυθισμένο" στα γερασμένα επιβλητικά πλατάνια
Ένα μέρος που αξίζει να επισκεφτείς αν φτάσεις μέχρι την περιοχή του Λουτρού Αμφιλοχίας είναι το Παλιό Λουτρό.( Πήρε το όνομά του από αρχαία λουτρά που υπήρχαν στο χωριό.)
Εκεί διατηρείται ακόμα η εκκλησία του Αγίου Νικολάου αλλά και κάποια από τα σπίτια. Μερικά είναι διώροφα
Επίσης θα δεις και την γέφυρα που ένωνε το πάνω χωρίο με το κάτω αφού το ποτάμι που το διέσχιζε χώριζε το χωριό στη μέση. Έτσι όταν οι κάτοικοι του κάτω χωριού ήθελαν νερό θα έπρεπε να ανέβουν στην μία και μοναδική βρύση του χωριού που βρισκόταν λίγο πιο πάνω από το κέντρο διασχίζοντας την γέφυρα.
Η βρύση αυτή διατηρείται ακόμα και σήμερα και το νερό της παραμένει ακόμα καθαρό και πόσιμο.
Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό κυρίως λόγω κλίματος
Το Παλιό Λουτρό που απέχει 1,5 χλμ. από τον νέο οικισμό και βρίσκεται "βυθισμένο" στα γερασμένα επιβλητικά πλατάνια. Πρόκειται για ένα σχετικά ορεινό μέρος, με ερειπωμένα πετρόχτιστα σπίτια και καταπράσινο τοπίο, ενώ το χωριό χωρίζεται στα δύο από τον ποταμό Κρικελιώτη. Διασώζεται ο παλαιός ναός του Αγίου Νικολάου,ο παλιός μετρητής στάθμης νερού, η μοναδική πέτρινη βρύση στο κέντρο του χωριού, αλλά και το νεόχτιστο γεφυράκι που συνδέει την ανατολική και δυτική πλευρά του χωριού. Λίγα χλμ πιο πάνω λειτουργεί το μοναστήρι της Παναγίας της Ξερακιώτισσας, ενώ στις 15 Αυγούστου στη μονή συρρέει πλήθος κόσμου για να τιμήσει την Παναγία. Το σχεδόν απόκοσμο φυσικό τοπίο του παλιού οικισμού δίνει τη δυνατότητα σε λάτρες του βουνού και της φύσης για εξερευνήσεις. Ενδείκνυνται οι περίπατοι πριν τη δύση του ηλίου αλλά και οι αποδράσεις με ποδήλατο.
Το ερειπωμένο χωριό Γάβρος που έχει αποτελέσει τα σκηνικά αρκετών κινηματογραφικών ταινιών
Στη δυτική Μακεδονία, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από την πόλη της Καστοριάς, βρίσκονται τα ονομαζόμενα "Κορέστεια" ή "πλίνθινα χωριά", τα οποία ήταν χτισμένα από κοκκινόχωμα, νερό και άχυρο και τα οποία χτίστηκαν από τοπικούς μάστορες στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα.
Ο Γάβρος, που παίρνει το όνομά του από το ομώνυμο δέντρο των δασών της Σαρακίνας, αποτελεί ένα από αυτά τα χωριά και τοποθετείται στα δυτικά της εθνικής οδού Καστοριάς - Πρεσπών. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Γαβρέσι.
Οι περισσότεροι κάτοικοί του μετανάστευσαν στην Αυστραλία και τον Καναδά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ενώ όσοι απέμειναν αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν και να μετοικήσουν στο νεοΐδρυθέν χωριό Κορέστεια.
Από τον Γάβρο ξεκινά ο ποταμός Λαδοπόταμος ο οποίος καταλήγει στον Αλιάκμονα, χαρίζοντας υπέροχες εικόνες στο πέρασμά του.
Το "κουφάρι" της εγκατάλειψης ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη, μέσα από τα μισογκρεμισμένα "κοκκινόσπιτα", που σαν αυτόπτες μάρτυρες μιας αλλοτινής εποχής, έχουν πολλά να σου πουν. Μάλιστα, τα ξεθωριασμένα χρώματά των σπιτιών, έχουν εμπνεύσει μεγάλα ονόματα σκηνοθετών του ελληνικού και ξένου κινηματογράφου και οι εικόνες του έχουν γίνει γνωστές στο ευρύ κοινό μέσα από αυτόν.
Το "Ψυχή Βαθιά" του Παντελή Βούλγαρη, "Το μετέωρο βήμα του πελαργού" του Θόδωρου Αγγελόπουλου αλλά και το έργο "Τζέιμς Μποντ¨για τα μάτια σου μόνο", είναι μερικές από τις ταινίες που φιλοξενούν εικόνες του τόπου, όπως η ιστορική ταινία "Παύλος Μελάς" του Φίλιππου Φυλακτού, η οποία μάλιστα θεωρήθηκε υπερπαραγωγή, «κόβοντας» στην Α’ προβολή της 433.000 εισιτήρια μόνο σε Αθήνα και Πειραιά, και παρουσιάζει τη ζωή του ισχυρού αυτού άνδρα ο οποίος έχασε τη ζωή του σε αυτά τα μέρη.
Ο σταθμός φάντασμα του ΟΣΕ στους Αγίους Αναργύρους
Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγίων Αναργύρων ήταν σιδηροδρομικός σταθμός στην Αθήνα, επί των γραμμών Πειραιά - Πάτρας και Λαυρίου - Αγίων Αναργύρων, βορείως της πλατείας Αγίων Αναργύρων. Ο σταθμός εγκαινιάστηκε το 1884. Το 2005, με το κλείσιμο της γραμμής Πειραιά - Αγίων Αναργύρων, αποτέλεσε τον τερματικό της γραμμής, ενώ στις 9 Ιουλίου 2007, ο σταθμός έπαυσε να λειτουργεί οριστικά, καθώς αντικαταστάθηκε από τον νέο ομώνυμο σταθμό του προαστιακού σιδηροδρόμου Αθήνας.
Το ιστορικό σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου “αιμορραγεί” μετά την παύση λειτουργίας του δικτύου το 2011. Στην ακμή του, το 1905, μετέφερε 1.740.000 επιβάτες ετησίως καθώς και 251.000 τόνους εμπορευμάτων. Βαγόνια του 19ου αιώνα «παραδίδονται» στους κλέφτες ή στις φωτιές, ενώ και ο ΟΣΕ μη γνωρίζοντας την ιστορική αξία του τροχαίου υλικού σπεύδει να πουλήσει ιστορικά βαγόνια, όπως τους δύο γερανούς, που αποτελούσαν πολεμικές αποζημιώσεις της Ιταλίας μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πουλήθηκαν για παλιοσίδερα.
Το ιστορικό σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου “αιμορραγεί” μετά την παύση λειτουργίας του δικτύου το 2011. Στην ακμή του, το 1905, μετέφερε 1.740.000 επιβάτες ετησίως καθώς και 251.000 τόνους εμπορευμάτων. Βαγόνια του 19ου αιώνα «παραδίδονται» στους κλέφτες ή στις φωτιές, ενώ και ο ΟΣΕ μη γνωρίζοντας την ιστορική αξία του τροχαίου υλικού σπεύδει να πουλήσει ιστορικά βαγόνια, όπως τους δύο γερανούς, που αποτελούσαν πολεμικές αποζημιώσεις της Ιταλίας μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πουλήθηκαν για παλιοσίδερα.
IZOLA "O Πολιτισμός Στο Σπίτι" και Η Πτώση
Η Ιζόλα είναι μια ελληνική εταιρεία κατασκευής οικιακών συσκευών. Οι εγκαταστάσεις παραγωγής είναι στην Πολωνία και η εταιρεία αποτελεί θυγατρική της Γ.Ε. Δημητρίου α.ε.ε. Στο παρελθόν οι εγκαταστάσεις βρίσκονταν στην Θήβα όπου κατασκευάζονταν μια μεγάλη γκάμα ηλεκτρικών συσκευών όπως ψυγεία, κουζίνες, τηλεοράσεις και θερμοσίφωνες. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ελληνικής επιχειρηματικότητας στον τομέα της βιομηχανίας κατά την μεταπολεμική περίοδο και την περίοδο εξηλεκτρισμού της Ελλάδας.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1930 από Μικρασιάτες πρόσφυγες με δραστηριότητα αρχικά στην εμπορία υδραυλικών ειδών και σωλήνων, ενώ το 1937 περιήλθε στον πλήρη έλεγχο του Παναγιώτη Δράκου. Υπό την ηγεσία του Γεωργίου Δράκου, γιου του Παναγιώτη, η Ιζόλα αναδείχθηκε σταδιακά σε μια από τις εταιρείες-πρωταγωνιστές του κλάδου: το 1951 κατασκεύασε την πρώτη ελληνική κουζίνα και τον επόμενο χρόνο το πρώτο ηλεκτρικό ψυγείο. Οραμα της οικογένειας, το οποίο αποτυπωνόταν και στις διαφημίσεις της εποχής, ήταν «να φέρει τον πολιτισμό σε κάθε σπίτι». Ταυτόχρονα ο Γ. Δράκος προχώρησε στη συγκρότηση νέων εταιρειών, σε συνεργασίες και σε συγχωνεύσεις, δημιουργώντας τον όμιλο Ιζόλα. Κάποιες από αυτές ήταν τα Ηνωμένα Σωληνουργεία ΙΒΣ σε συνεργασία με τις οικογένειες Σβορώνου και Στασινόπουλου, ενώ είχε συνεργασίες με ξένες εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικών συσκευών, όπως η Whirlpool, η Philips, η Rheem, η Ignis. Κατά τη δεκαετία του ’60 και στις αρχές του 1970 ο όμιλος Ιζόλα αύξησε επίσης τη συμμετοχή του σε μια σειρά επιχειρήσεων, όπως στις Λαυρεωτική ΑΒΕ, Αζίνκο ΑΒΕ, Μεταλλικαί Κατασκευαί Α.Δ., ΒΕΣ Α.Ε., Ξυλάνη ΑΒΕ, Ιζολογκάζ Α.Ε. κ.ά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Γ. Δράκος διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΣΕΒ επί σειράν ετών, αλλά και πρόεδρος του συνδέσμου την περίοδο Ιανουαρίου 1958 – Απριλίου 1960 και την περίοδο Απριλίου 1962 – Απριλίου 1966.
Η Ιζόλα, που στις αρχές της δεκαετίας του ’70 φιγουράριζε στη λίστα με τις κορυφαίες ελληνικές επιχειρήσεις, αρχίζει να δέχεται τον ανταγωνισμό από την Πίτσος, ειδικά μετά την εξαγορά της τελευταίας από τους Γερμανούς. Η διοίκηση της Ιζόλα επιτίθεται με εκσυγχρονισμό του εργοστασίου που διέθετε στη Θήβα, κίνηση που δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Το 1977 η Ιζόλα ενώνει τις δυνάμεις της με την έτερη ελληνική εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικών συσκευών, την Εσκιμό, και δημιουργούν την εταιρεία Ελίντα, στην οποία συμμετέχει και η Εθνική Τράπεζα. Στην πραγματικότητα αυτή είναι η αρχή του τέλους και για τις δύο εταιρείες: το 1984 η Ελίντα περνάει στον περίφημο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων για τις λεγόμενες προβληματικές επιχειρήσεις.
Το 2015 ξεκίνησε ξανά η διάθεση ηλεκτρικών κουζινών με το σήμα Ιζόλα από την επιχείρηση «Γ. Ε. Δημητρίου», η κατασκευή όμως των συσκευών γίνεται στην Πολωνία.
Πώς ξεκίνησε το πρώτο αντιεμβολιαστικό κίνημα του κόσμου
Το 1796, το κίνημα κατά των εμβολίων της ευλογιάς ισχυριζόταν ότι τα εμβόλια θα μετάλλασσαν τους ανθρώπους σε υβρίδια αγελάδας - στο: mikropragmata.lifo.gr
Ο Έλληνας μοναχός που πέθανε χωρίς να δει ποτέ γυναίκα
Ένα περίεργο απόκομμα εφημερίδας κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό, σύμφωνα με το οποίο ένας 82χρονος άνδρας έζησε και πέθανε στο Άγιο Όρος χωρίς να δει ποτέ μία γυναίκα από κοντά. - στο: news247.gr
Το Νησί των Ρόδων: Η απίθανη ιστορία του μηχανικού που έφτιαξε το δικό του νησί
Η Δημοκρατία των Ρόδων ήταν η πραγματοποίηση ενός ονείρου του μηχανικού Giorgio Rosa. Πλέον βρίσκεται κάτω από τον βυθό της θάλασσας. - στο: oneman.gr
Λίμνη Κρεμαστών: Απίστευτη ομορφιά στη μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας
Μια πραγματική όαση γαλήνης και ηρεμίας, ανάμεσα στους νομούς Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, σε απόσταση περίπου 1,5 ώρας από το κέντρο του Καρπενησίου, η Λίμνη Κρεμαστών, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις εκπλήξεις που κρύβει για τους επισκέπτες της η περιοχή. - στο: newsbeast.gr
Kitsault: Το μυστικό της μυστηριώδους πόλης- φάντασμα στον Καναδά – Ακατοίκητη εδώ και δεκαετίες
Ο χρόνος μοιάζει να έχει «παγώσει» στο Kitsault, τη διασημότερη πόλη-φάντασμα του Καναδά. - στο: iefimerida.gr
Ένας φάρος (κυριολεκτικά) στην άκρη του κόσμου
Ο φάρος San Juan de Salvamento βρίσκεται στην Παταγονία της Αργεντινής, στην επαρχία της Γης του Πυρός. Είναι ο παλαιότερος φάρος στην Αργεντινή και περιγράφεται ως «Ο φάρος στην άκρη του κόσμου», από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν. - στο: mikropragmata.lifo.gr
Κουίζ. Συμπλήρωσε την παροιμία
Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου