Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ (National Academies of Sciences) εκτιμάει ότι περίπου 22 εκατομμύρια σπονδυλωτά χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ μόνο για έρευνες και πειράματα. Το 85% περίπου αυτών των ζώων είναι ποντίκια και αρουραίοι. Αυτά τα μικροσκοπικά πλάσματα ήταν ένα από τα ζώα που χρησιμοποιούν οι βιοϊατρικοί ερευνητές σε όλο τον κόσμο για μελέτες που σχετίζονται με τα πάντα, από τον καρκίνο ως τις επιπτώσεις του διαστημικού ταξιδιού στο ανθρώπινο σώμα. Η επιστημονική κοινότητα γνωρίζει καλά τον ανεκτίμητο ρόλο που διαδραμάτισαν αυτά τα τρωκτικά στην ανάπτυξη της σύγχρονης ιατρικής -και την επιμήκυνση της μέσης ανθρώπινης διάρκειας ζωής- από, μόλις 40 χρόνια στις αρχές του 20ού αιώνα, σε πάνω από 70 χρόνια σήμερα.
Δείτε ακόμη:
Το βρετανικό ολοκαύτωμα των κατοικίδιων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Τι σκυλιά χρησιμοποίησε ο Πάβλοφ για τα πειράματα του;
Οι αράχνες που ύφαναν ιστούς στο διάστημα
Σκύλοι που υπηρέτησαν δίπλα-δίπλα με στρατιώτες στον πόλεμο
Ζώα-ήρωες που ταριχεύτηκαν μετά το θάνατό τους
Η πραγματική ιστορία του σχεδίου του Δρ. Voronoff να χρησιμοποιήσει όρχεις πιθήκων για να γίνουμε αθάνατοι
Η "σκοτεινή" κληρονομιά της νήσου Gruinard
Ήδη, σε παλιότερο θέμα, σας είχα δείξει ένα μνημείο αφιερωμένο στα εργαστηριακά ποντίκια (φωτογραφία πάνω) που βρίσκεται στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας.
Στη Ρωσία υπάρχει ακόμη ένα μνημείο (φωτογραφία πάνω). Πρόκειται για έναν μπαμπουίνο, του γένους αμαδρυάς (Papio hamadryas. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, οι Αμαδρυάδες είναι νύμφες των δασών, που γεννιούνται με τις βελανιδιές (δρυς) και άλλα δέντρα και αναπτύσσονται μαζί τους. Όταν το δέντρο κόβεται, η νύμφη του πεθαίνει, πηγαίνει όμως σε άλλο δέντρο και τιμωρεί τον ένοχο. Οι Δρυάδες ήταν νύμφες των δασών, ενώ οι Αμαδρυάδες συνδέονταν με τα δέντρα. Τα ονόματα τους είναι Καρύα, Βάλανος, Κράνεια, Μορέα, Αίγειρος, Πτελέα κλπ., και είναι όλες κόρες του Οξύλου). Ο μπαμπουίνος κάθεται πάνω σε ένα βάθρο, πάνω στο οποίο έχουν χαραχθεί οι ανθρώπινες ασθένειες που μελετήθηκαν και νικήθηκαν χάρη σε πειράματα που έγιναν σε πιθήκους.
Αυτό το μνημείο βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη του Ινστιτούτου Επιστημονικής Έρευνας Πειραματικής Παθολογίας και Θεραπείας, στην πόλη Σουχούμι (ή Σοχούμι), πρωτεύουσα της Αμπχαζίας, η οποία είναι αυτόνομη δημοκρατία της Γεωργίας, στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Κατασκευάστηκε το 1977 με την ευκαιρία της 50ης επετείου του φυτώριου πιθήκων στο ινστιτούτο. Το φυτώριο του Σουχούμι ήταν γνωστό κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής εποχής για την εκπαίδευση πιθήκων για διαστημικές πτήσεις και 8 εξ αυτών έχουν μπει σε τροχιά γύρω από τη Γη. Το φυτώριο είναι επίσης γνωστό για τη δοκιμή εμβολίων για την πολιομυελίτιδα, την ιλαρά, την ηπατίτιδα και για νέα αντιβιοτικά και φάρμακα για πολλές άλλες ασθένειες. Στο αποκορύφωμά του, το φυτώριο είχε περίπου 5.000 πιθήκους, αλλά πλέον διαθέτει περίπου 300 αφρικανικούς και ασιατικούς.
Αρκετά πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ έχουν μνημεία αφιερωμένα σε ζώα. Το μνημείο στην φωτογραφία πάνω, ενός λυπημένου σκύλου, βρίσκεται στην είσοδο του ιατρικού πανεπιστημίου στην πόλη Γκρόντνο στη Λευκορωσία. Στην πλάκα που βρίσκεται στον ογκόλιθο αναφέρει: "Τα ζώα για την ανεκτίμητη συμβολή τους στην ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης" -ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων σύμφωνα με την Google...
Στη ρωσική πόλη Ουφά, γνωστή για το μεγάλο αριθμό οδοντιατρείων που διαθέτει, υπάρχει αυτό το χάλκινο μνημείο, ενός σκύλου και ενός κουταβιού (φωτογραφία πάνω). Τα σκυλιά χρησιμοποιούνται συχνά στην οδοντιατρική έρευνα για τη διεξαγωγή μελετών όπως η επούλωση των οστών, η τερηδόνα, τα οδοντικά υλικά, ο καρκίνος του στόματος κ.λπ.
Το επόμενο μνημείο και σιντριβάνι, είναι γνωστό ως Pavlov's Dog, βρίσκεται στον κήπο του Ινστιτούτου Πειραματικής Ιατρικής στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας.
Ο Ιβάν Πάβλοφ ήταν Ρώσος φυσιολόγος, γνωστός κυρίως για το έργο του στην κλασική προετοιμασία. Είναι ευρύτατα γνωστός για το πείραμά του στο φαινόμενο των εξαρτημένων ανακλαστικών. Ο Παβλόφ, μελετώντας ζητήματα φυσιολογίας της πέψης και πειραματιζόμενος µε σκύλους επινόησε µια µέθοδο συγκέντρωσης και ακριβούς μέτρησης του παραγόμενου σιέλου κατά τη διαδικασία διατροφής του σκύλου. Τα έργα του τελικά του απέφεραν το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1904.
Τα πειράματα του Πάβλοφ με τα σκυλιά ήταν ένα νέο είδος μελέτης για την εποχή. Παλαιότερα, τα περισσότερα πειράματα με σκύλους είχαν να κάνουν με τη ζωοτομία -δηλαδή την ανατομή ζωντανού ζώου, για πειραματικούς και ερευνητικούς λόγους- η οποία ήταν εξαιρετικά τραυματική και επώδυνη για τα ζώα και είχε πάντα ως αποτέλεσμα το θάνατό τους. Ο Πάβλοφ όμως, ενδιαφέρθηκε να παρατηρήσει μακροχρόνιες φυσιολογικές διεργασίες που απαιτούσαν τη διατήρηση των σκύλων ζωντανών και υγιεινών.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στο Γιουνιβέρσιτι Κόλετζ της Οξφόρδης στο Λονδίνο, συνέβη τεράστια διαμάχη για μια ιδιαίτερα φριχτή ζωοτομία. Ένα σκυλί υποβλήθηκε, κατά τη διάρκεια πολλών μηνών, σε επαναλαμβανόμενες ζωντανές χειρουργικές επεμβάσεις, κατά τις οποίες το άτυχο ζώο ανοίχτηκε και αφαιρέθηκε το πάγκρεάς του και για τους επόμενους δύο μήνες, κρατήθηκε σε ένα κλουβί όπου ούρλιαζε από τον πόνο. Η τελική πράξη αφορούσε την έκθεση των νεύρων του ζώου στο λαιμό του και την τόνωση τους με ηλεκτρισμό. Όταν δύο σπουδαστές και πολέμιοι της ζωοτομίας εξέθεσαν τις σκληρές μεθόδους των ερευνητών, υπήρξε μεγάλη ανησυχία που οδήγησε σε αγωγές και ταραχές στους δρόμους του Λονδίνου. Τελικά, στο πάρκο Battersea ανεγέρθηκε ένα μνημείο, στο οποίο όμως επιτέθηκαν επανειλημμένα φοιτητές της ιατρικής, οι οποίοι παρεξηγήθηκαν από την επιγραφή του μνημείου και τελικά οι αρχές αναγκάστηκαν να απομακρύνουν ολόκληρο το μνημείο. 75 χρόνια αργότερα, στο σημείο τοποθετήθηκε ένα νέο μνημείο (φωτογραφία πάνω) που φέρει την ίδια επιγραφή με το πρωτότυπο:
"Σε μνήμη του καφέ Τεριέ που έφθασε στο θάνατο στα εργαστήρια του Γιουνιβέρσιτι Κόλετζ τον Φεβρουάριο του 1903 αφού υπέμεινε ζωοτομή που διήρκεσε περισσότερο από δύο μήνες και παραδόθηκε από τον έναν ζωοτόμο στον άλλο, μέχρι που ο θάνατος το απελευθέρωσε.
Επίσης στη μνήμη των 232 σκυλιών που υπέστησαν ζωοτομία στο ίδιο μέρος κατά τη διάρκεια του 1902.
Άνδρες και γυναίκες της Αγγλίας, πόσο καιρό ακόμα θα συμβαίνουν αυτά τα πράγματα;"
Όλοι γνωρίζουν την Λάικα, την σοβιετική διαστημική σκυλίτσα που έγινε ένα από τα πρώτα ζώα στο διάστημα και το πρώτο ζώο που μπήκε στο τροχιά γύρω από τη Γη. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι η Λάικα, απέκτησε το δικό της μνημείο το 2008, 50χρόνια μετά τη θυσία της που άνοιξε το δρόμο για τους ανθρώπους.
Η Λάικα ήταν αδέσποτο σκυλί που βρέθηκε στους δρόμους της Μόσχας και επιλέχτηκε επειδή οι Σοβιετικοί επιστήμονες πίστευαν ότι τα αδέσποτα της Μόσχας έχουν ήδη υπομείνει πολλά στις ακραίες συνθήκες της πόλης και την πείνα. Κατά την προετοιμασία της, η Λάικα, μαζί με τα άλλα σκυλιά, κρατούνταν σε μικρά κλουβιά για εβδομάδες, προκειμένου να τα προσαρμόσουν στην μικροσκοπική καμπίνα που θα τα μετέφερε στο διάστημα. Επίσης, στροβιλίστηκαν σε φυγοκεντρητές και υποβλήθηκαν σε προσομοιωμένους θορύβους του διαστημικού σκάφους. Αυτή η τραυματική εμπειρία προκάλεσε σε πολλά σκυλιά τη διακοπή της ούρησής τους ή την αφόδευση.
Όταν η Λάικα μπήκε τελικά σε τροχιά, μια αποτυχία στο θερμικό σύστημα προκάλεσε την υπερθέρμανση της καμπίνας, οπότε η σκυλίτσα πέθανε μέσα σε λίγες ώρες. Η αληθινή αιτία του θανάτου της αποκαλύφθηκε μόλις το 2002. Μέχρι τότε, η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ ισχυριζόταν ότι η Λάικα πέθανε όταν τελείωσε το οξυγόνο της, μετά από έξι ημέρες.
Παρόλο που η Λάικα μνημονεύεται με διάφορους τρόπους, όπως σε σφραγίδες και στο Μνημείο των Κατακτητών του Διαστήματος, που βρίσκεται πίσω από τους κοσμοναύτες, η ίδια απέκτησε το δικό της μνημείο μόλις το 2008. Το άγαλμα βρίσκεται στο στρατιωτικό ερευνητικό κέντρο της Μόσχας, εκεί δηλαδή που την προετοίμασαν για την πτήση.
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου