Τμήμα του ελληνικού στρατού παρελαύνει στην Αψίδα του Θριάμβου, Παρίσι, κατά την νικητήρια παρέλαση μετά το πέρας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Ιούλιος 1919 - πηγή
Στο Παρίσι, το βράδυ κάθε πρώτης Τετάρτης του μήνα, μπορεί κανείς να ακούσει το τρομακτικό σφύριγμα μιας σειρήνας αεροπορικής επιδρομής, όπου κι αν βρίσκεται στην πόλη. Αυτό συμβαίνει από τα χρόνια πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και οι αρχές το κάνουν ώστε να είναι σίγουρου ότι λειτουργούν οι σειρήνες.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι αεροπορικές επιδρομές ανησυχούσαν πολύ το Παρίσι. Λίγο πιο βόρεια, στην Βρετανία, είχαν πέσει πάνω από 5.000 βόμβες, σκοτώνοντας εκατοντάδες, τραυματίζοντας χιλιάδες και προκαλώντας ζημιές εκατομμυρίων. Όπως αναφέρεται όμως σε ένα φωτογραφικό δοκίμιο του 1920 περίπου, φαίνεται ότι οι Γάλλοι ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι.
Μεταξύ του 1917 και του 1918, οι Γάλλοι έχτισαν μυστικά το Ψεύτικο Παρίσι, ("Faux Paris", "Sham Paris"), μια "πόλη φάντασμα", ένα κανονικό αντίγραφο της Πόλης του Φωτός, στα βόρεια προάστια, ώστε να ξεγελάσουν τα γερμανικά βομβαρδιστικά και να καταστραφεί το αντίγραφο αντί της κανονικής πόλης. Το Ψεύτικο Παρίσι διέθετε φωτισμό, Αψίδα του Θριάμβου, Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων (Champs Elysées), Γκαρ ντυ Νορ (Paris Gare du Nord), Γκαρ ντε λ' Εστ (Gard de l’Est), ακόμη και ένα ψεύτικο κινούμενο τραίνο.
Χάρτης του Ψεύτικου Παρισιού - πηγή
Για να δημιουργηθεί αυτό το ακατοίκητο, ψεύτικο Παρίσι, προσελήφθη ο ηλεκτρολόγος Fernand Jacopozzi, ο Ιταλός που αργότερα ήταν ο άνθρωπος που φώτισε τον Πύργο του Άιφελ για πρώτη φορά. Στα αρχεία της γαλλικής εφημερίδας L'Illustration, που δημοσιεύθηκε τελευταία φορά το 1944 και που ερευνήθηκαν περαιτέρω από την Le Figaro, αποκαλύπτεται ότι η χρήση διαφορετικών χρωματισμένων φώτων (λευκών, κίτρινων και κόκκινων) και η λειτουργία κλιβάνων μιμούνται τη λάμψη των σπιτιών, των εργαστηρίων και των εργοστασίων όταν πέσει το σκοτάδι.
Κρατήρας από βομβαρδισμό σε δρόμο του Παρισιού μετά από γερμανική αεροπορική επιδρομή με Ζέπελιν, 1917 - πηγή
Τα γερμανικά βομβαρδιστικά, τα Gotha G.IV, προτιμούσαν τους νυχτερινούς βομβαρδισμούς. Ο φωτισμός του Ψεύτικου Παρισιού ήταν το κλειδί. Τα πολύ έντονα φώτα θα προκαλούσαν την υποψία του εχθρού. Τα κτίρια και τα μνημεία κατασκευάστηκαν από ξύλο και ζωγραφίστηκαν. Ημιδιαφανή υφάσματα χρησιμοποιήθηκαν για να μιμηθούν βρώμικες γυάλινες στέγες εργοστασίων. Η κινούμενη αμαξοστοιχία, με βαγόνια κατασκευασμένα από ξύλο, είχε φωτισμό που φαινόταν σαν να είχε παράθυρα και διέτρεχε μια διαδρομή από 1800 έως 2000 μέτρα.
Το Gotha G.IV - πηγή
Θα σκεφτεί κανείς "πώς μπορεί να την πάτησαν τα βομβαρδιστικά;". Ας σκεφτεί όμως ότι αναφερόμαστε στις ημέρες πριν από τα ραντάρ. Η τεχνολογία τους ήταν στα σπάργανα το 1918 και τα Gotha δεν ήταν "αόρατα" (stealth). Με βάση τις ικανότητές τους, η στρατηγική τους ήταν να μπουν, να ρίξει μια βόμβα σε οποιοδήποτε στόχο και να βγουν γρήγορα.
Το ψεύτικο τραίνο - πηγή
Η τοποθεσία του Ψεύτικου Παρισιού γύρω από την πόλη Μαιζόν-Λαφίτ, 15 μίλια από την Παναγία των Παρισίων, επελέγη επειδή βρισκόταν σε μια περιοχή του Σηκουάνα, παρόμοια με αυτή του Παρισιού. Συνολικά τρεις περιοχές επιλέχθηκαν στην βορειοανατολική, βορειοδυτική και ανατολική πλευρά του Παρισιού για να χρησιμεύσουν ως αντίγραφα, αλλά δεν ολοκληρώθηκαν πριν από το τέλος του Πολέμου. Τον Σεπτέμβριο του 1918, συνέβη η τελευταία αεροπορική επιδρομή των Γερμανών στο Παρίσι, ενώ δεν επιτέθηκαν ποτέ στις ψεύτικες πόλεις. Ο Fernand Jacopozzi έλαβε το βραβείο Legion d'Honneur (ύψιστη διάκριση στη Γαλλία) για το έργο του. Υπό άκρα μυστικότητα, το αντίγραφο αποσυναρμολογήθηκε γρήγορα μετά τον πόλεμο.
Το αντίγραφο της Gare de l’Est καλυμμένο με έναν φωτεινό καμβά - πηγή
Τα επόμενα χρόνια, η ψεύτικη πόλη θεωρήθηκε ως άχρηστο σχέδιο. Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι και οι Γερμανοί είχαν σχεδιάσει κάτι παρόμοιο. Ακόμα όμως κι αν οι Γερμανοί πιλότοι ήξεραν για την ύπαρξη του ψεύτικου στόχου, αν έπρεπε να αναρωτηθούν αν ο στόχος ήταν το πραγματικό ή το ψεύτικο Παρίσι, τότε το σχέδιο είχε επιτυχία.
από: messy nessy chic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου