Ο ποταμός στο Περού που βράζει

Ο ποταμός που βράζει θεωρούνταν μύθος, μέχρι που ένας γεωεπιστήμονας προσπάθησε να μελετήσει τα μυστικά νερά του.

 

 

Μέσα στην πυκνή ζούγκλα του Περουβιανού Αμαζονίου είναι κρυμμένος ένας ποταμός. Τα γαλαζοπράσινα νερά του, των οποίων η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει και τους 93 βαθμούς Κελσίου, ρέουν ανάμεσα σε βράχους και προστατεύονται από ένα τοίχο ύψους 18 μέτρων με πλούσια δάση και βλάστηση. Οι ντόπιοι πίστευαν ότι το ποτάμι ήταν ιερό και ότι τα ζεστά νερά του είχαν θεραπευτικές δυνάμεις τα οποία οι σαμάνοι έβαζαν σε φάρμακα.

 

  

Σαν παιδί, ο Andrés Ruzo άκουσε τον Περουβιανό παππού του να διηγείται την ιστορία του "Shanay-timpishka" (Ποταμού που Βράζει), ένα αρχαίο όνομα που σε χαλαρή μετάφραση σημαίναι "βράσιμο από την ζέστη του ήλιου". Οι πηγές του επισημαίνονται με έναν βράχο σε σχήμα κεφαλιού φιδιού. Σύμφωνα με τον μύθο, το γιγαντιαίο πνεύμα ενός φιδιού, το Yacumama -δηλαδή η "Μητέρα των Νερών"-, που γεννά ζεστά και κρύα νερά θερμαίνει το ποτάμι.

Για 12 χρόνια, ο Ruzo δεν πίστευε ότι ο ποταμός υπήρχε. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στο Πανεπιστήμιο και ενώ δημιουργούσε έναν θερμικό χάρτη του Περού, ανακάλυψε ένα ασυνήθιστα μεγάλο ζεστό σημείο -ένα από τα μεγαλύτερα γεωθερμικά χαρακτηριστικά που βρέθηκαν σε οποιαδήποτε ήπειρο.

 

Τον Νοέμβριο του 2011, πήγε με τη θεία του να βρει τον ποταμό με τα μάτια του. Από την πλησιέστερη πόλη Pucallpa, το ταξίδι διήρκεσε περίπου τέσσερις ώρες -δύο ώρες οδήγηση, 45 λεπτά με μηχανοκίνητο κανό και μια ώρα πεζοπορίας σε λασπωμένα μονοπάτια της ζούγκλας. Ο ποταμός προστατεύεται από τον σαμάνο της μικρής πόλης Mayantuyacu, ένα απομονωμένο κέντρο θεραπείας. Αφού πήρε ειδική άδεια από τον σαμάνο για να μελετήσει το νερό, ο μαθητευόμενος του σαμάνου πήγε τον Ruzo στο τμήμα που ρέει το ζεστό νερό.

Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται από 50 μέχρι και 93 βαθμούς Κελσίου και, σε ορισμένα μέρη, φτάνει σε βάθος τα 16 πόδια. Η λάσπη της όχθης του ποταμού ήταν πολύ ζεστή για να περπατήσει κανείς και αν μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα τρίτου βαθμού σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Μικρά, άτυχα ζώα, όπως οι βάτραχοι, μπορεί να βρεθούν να επιπλέουν νεκρά και να ψήνονται στο νερό.

Ο Ruzo, μόνο με τα σανδάλια, περπάτησε πάνω σε λευκούς βράχους για να πάρει δείγματα από διαφορετικές περιοχές του ποταμού. Διαπίστωσε ότι η θερμοκρασία του νερού κατά μέσο όρο είναι 86 βαθμούς Κελσίου, το οποίο δεν βράζει αλλά είναι πολύ ζεστό και η επιφάνειά του ατμίζει.

Το γεωθερμικό χαρακτηριστικό φάνηκε περίεργο στον Ruzo, καθώς το ποτάμι δεν βρίσκεται κοντά σε ηφαιστειακή ή μαγνητική δραστηριότητα.

Ένα υδατικό σώμα στο μέγεθος του ποταμού απαιτεί πηγή θερμότητας με πολλή ενέργεια, ωστόσο το πλησιέστερο ενεργό ηφαίστειο είναι πάνω από 400 μίλια μακριά και δεν υπάρχουν γνωστά μαγματικά συστήματα στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Μετά από κάποιες έρευνες και δοκιμές, ο Ruzo και οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένα βεβλαμένο υδροθερμικό χαρακτηριστικό προκαλεί αυτές τις θερμοκρασίες στο ποτάμι. Το νερό διεισδύει βαθιά στη γη, θερμαίνεται υπόγεια και επανέρχεται στην επιφάνεια μέσω ρωγμών.

 

 
Από την πρώτη του επίσκεψη στον ποταμό, πλέον το ταξίδι από την Pucallpa γίνεται με οδήγηση τριών ωρών λόγω της ταχείας αποψίλωσης και της εμπορευματοποίησης της περιοχής. Για να διατηρήσει τον ιερό ποταμό, ο Ruzo ξεκίνησε ένα project και περιγράφει την εμπειρία του στο βιβλίο του The Boiling River: Adventure and Discovery in the Amazon.

από: atlas obscura