Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se6, Vol 269 (-3)

 

 

Το ελληνικό νησί που είναι… μόνο κι έρημο για καλό σκοπό

 

Το πιο γνωστό νησί λίμνης στην Ελλάδα είναι σίγουρα το νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων. Και μπορεί να είναι το μεγαλύτερο αλλά δεν είναι το μοναδικό στον ελλαδικό χώρο. Υπάρχει, λοιπόν, ένα νησάκι σε λίμνη το οποίο είναι έρημο και απομονωμένο για καλό σκοπό.
Ο λόγος για το Βιδρονήσι, το έρημο λιμνίσιο ελληνικό νησί στις Πρέσπες. Ένα πανέμορφο και μαγικό μέρος, όπως ολόκληρη η περιοχή των Πρεσπών που αξίζει της προσοχής σου. Αν δεν έχεις ξανακούσει γι’ αυτό το νησί, είναι ευκαιρία να το γνωρίσεις. Το Βιδρονήσι αποτελεί μια νησίδα ζωής αφού αποτελεί το σπίτι για δεκάδες πουλιά. Εικόνες μαγικές ειδικά αν έχεις την ευκαιρία και τις κοιτάς από ψηλά. - στο: newsbeast.gr

 

 

Ο χωματόδρομος χωρίς όνομα με χιλιάδες απολιθωμένα κοχύλια εκατομμυρίων ετών

 

Η Ελλάδα μας δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τα ακατέργαστα «διαμάντια» που έχει στα πιο απίθανα μέρη.
Στην Νότια Λακωνία, στην ευρύτερη περιοχή του Γεωπάρκου Αγιου Νικολαου και συγκεκριμένα κοντά σ' ένα ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας, «πέσαμε» στην κυριολεξία, εντελώς τυχαία, σ' έναν χωματόδρομο που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον, καθώς κρύβει ένα μυστικό εκατομμυρίων ετών.
Είναι κυριολεκτικά διάσπαρτος με χιλιάδες απολιθωμένα κοχύλια.  Αν δεν παρατηρούσαμε προσεκτικά απλά θα είχαμε πατήσει πάνω τους χωρίς να το καταλάβουμε.
Είναι αξιοθαύμαστο ότι ο χωματόδρομος αυτός δεν βρίσκεται στην παραλία αλλά αρκετά ψηλότερα, γεγονός που σημαίνει ότι κάποτε το ύψος του νερού ήταν πολύ μεγαλύτερο και περιοχές που σήμερα αποτελούν ακτογραμμή, ήταν υποθαλάσσιες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα παρόμοιας αλλαγής της ακτογραμμής υπάρχει στις Θερμοπύλες, που παλιά ήταν στενό και σήμερα αποτελούν την άκρη ενός κάμπου.
Θα ήταν ευχής έργον αν η περιοχή αξιοποιηθεί και τα κοχύλια αυτά εξεταστούν από ειδικούς ώστε να πάρουμε μια καλύτερα εικόνα της ιστορίας ή καλύτερα της προϊστορίας αυτού του ξεχωριστού τόπου.

 

 

Φανάρι. Το βυζαντινό οχυρό που ήλεγχε το πέρασμα από την Ήπειρο στη Θεσσαλία

 

Στην ανατολική πλευρά των Αγράφων, σε υψόμετρο 350 μέτρων, βρίσκεται το βυζαντινό κάστρο του Φαναρίου Καρδίτσας. Είναι κτισμένο στην κορυφή ενός λόφου και γύρω του απλώνεται η θεσσαλική πόλη. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα και άντεξε πολιορκίες και κατακτητές. Στην σύγχρονη εποχή κινδύνευσε να γίνει οικοδομικά υλικά.

Το οχυρό, έκτασης μόλις 2,6 στρεμμάτων, ήλεγχε μια τεράστια περιοχή και αυτό το έκανε σημαντικό στρατιωτικό στόχο τόσο στην Βυζαντινή όσο και στην Οθωμανική περίοδο. Η κατασκευή του κάστρου χρονολογείται στον 14ο αιώνα μ.Χ αλλά μέχρι και τη δεκαετία του 1950 υπήρχαν ακέραιες οι επάλξεις του. Η παραμέλησή του από τους αρμόδιους φορείς οδήγησε στη λαφυραγώγηση του. Σήμερα, θεωρείται ένα από τα καλύτερα διατηρημένα Μεσαιωνικά κάστρα. - στο: mixanitouxronou.gr

Η καταγάλανη Αμμουδιά και ο μυθικός ποταμός Αχέροντας που οδηγούσε στο σκοτεινό βασίλειο του Άδη

 

Στη δυτική Ελλάδα, στον νομό Πρεβέζης, βρίσκεται ένα πανέμορφο μικρό χωριουδάκι, όπου σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση θεωρείται ως το χωριό του «Κάτω Κόσμου». Ο λόγος για την Αμμουδιά, ένα μικρό χωριό που από την ονομασία του και μόνο μπορεί κανείς να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Η καταγάλανη οικογενειακή αμμουδερή παραλία του άλλωστε δίπλα στις εκβολές του Αχέροντα, είναι το σήμα κατατεθέν του.
Η Αμμουδιά είναι το χωριό που αναδύθηκε κυριολεκτικά από τα σπλάχνα της Αχερουσίας λίμνης, η οποία αποτελούσε την είσοδο της κοινωνίας των ψυχών και αποστραγγίστηκε τη δεκαετία του ’60.  Σύμφωνα λοιπόν με τη μυθολογική παράδοση, η περιοχή ανήκε στην εξουσία των υποχθόνιων θεοτήτων, οι οποίοι θεωρούνταν προσωποποιήσεις των ψυχών. Στην παγωμένη και έρημη Αχερουσία κατέληγε ο μυθικός ποταμός Αχέρων, ο γιος της Γης, που έκανε το λάθος να προσφέρει νερό στους Τιτάνες για να ξεδιψάσουν, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του Δία. Έτσι, έξαλλος ο αρχηγός των Θεών, μαύρισε τα νερά του ποταμού και τον καταδίκασε να γίνει για πάντα το όριο που θα χωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από τον κόσμο των νεκρών. Τα νερά λοιπόν του ποταμού διέσχιζε ο βαρκάρης Χάροντας, μεταφέροντας τις ψυχές στο βασίλειο του Άδη. Κάθε ψυχή ήταν υποχρεωμένη να «κρατά» το αντίτιμο για αυτό το τελευταίο ταξίδι, έναν οβολό που τοποθετούνταν στο στόμα του νεκρού από τους οικείους του. Ωστόσο, όσες ψυχές δεν μπορούσαν να πληρώσουν, ήταν καταδικασμένες σε αιώνια περιπλάνηση στα φαράγγια και στις χαράδρες του Αχέροντα.
Ακριβώς δίπλα στην παραλία της Αμμουδιάς, σχηματίζεται το δέλτα του ποταμού, από το οποίο διαμορφώνονται τα δύο κύρια έλη της περιοχής, το έλος της Σπλάντζας και το έλος της Βαλανιδορράχης. Το μήκος του ποταμού ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα και η ονομασία του προέρχεται είτε από τη λέξη ἄχος, που σημαίνει θρήνος – θλίψη και αναφέρεται στον θρήνο του θανάτου, είτε από τη λέξη αχός, δηλαδή κάνω θόρυβο, και αναφέρεται στο ποτάμι του οποίου τα νερά ρέουν με δύναμη.
Παρά το μεγάλο του μήκος ο ποταμός είναι πλωτός μονάχα στα τελευταία του χιλιόμετρα, προσελκύοντας χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Περισσότερα από 150 είδη πουλιών έχουν παρατηρηθεί στην περιοχή των εκβολών του Αχέροντα, καθιστώντας ιδιαίτερα αξιόλογη τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, η οποία αποτελείται από άφθονα μικρά ψάρια, χέλια, βατράχια, πεταλούδες, και λίγα ακίνδυνα νερόφιδα, ενώ στο τελευταίο του τμήμα, αυτό του «Δάσους της Περσεφόνης», ξεκινάει μια πραγματικά υπέροχη παραποτάμια διαδρομή αρκετών χιλιομέτρων.   
Ωστόσο οι μύθοι δεν σταματούν εδώ αφού στη σπηλιά του βουνού Γκορίλα, κοντά στο σημερινό χωριό Γλυκή, ζούσε ένας δράκος, ο οποίος έκανε το νερό του ποταμού Αχέροντα πικρό και θανατηφόρο. Για να τον καλοπιάσουν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών θυσίαζαν κάθε χρόνο μια κόρη. Ο άνθρωπος που σύμφωνα με την παράδοση κατάφερε να σκοτώσει τον δράκο, λεγόταν Αηδονάτος και ήταν ο επίσκοπος Ευροίας, ο μετέπειτα Αϊ Δονάτος που γιορτάζεται  με μεγαλοπρέπεια στις 30 Απριλίου σε όλα τα χωριά κοντά στον Αχέροντα. Το νερό έγινε και πάλι γλυκό και το χωριό που βρισκόταν στην έξοδο του φαραγγιού του Αχέροντα ονομάστηκε Γλυκή.

 

 

Γλυκή: Το ιστορικό χωριό στις όχθες του Αχέροντα

 

Η Γλυκή είναι ένα ελληνικό ιστορικό χωριό του δήμου Σουλίου της περιφέρειας Ηπείρου. Βρίσκεται νοτιοανατολικά του δρόμου Παραμυθιάς-Πρέβεζας και σε υψόμετρο 80 μ. Ανατολικά του χωριού υψώνονται τα Όρη Παραμυθιάς, ενώ στα δυτικά ρέει ο ποταμός Αχέροντας. - στο: maxmag.gr

 

 

Με όλο τον σεβασμό!

 

 

Λέσβος, το νησί με τα εκπληκτικά αρχοντικά

 

Η Μυτιλήνη, η πρωτεύουσα της Λέσβου, θα μπορούσε είναι από μόνη της, για παράδειγμα, θέμα μιας ολόκληρης διατριβής.
Αρχοντικά χτισμένα κυρίως στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα, συνδυάζουν την κλασική ελληνική αρχιτεκτονική με ευρωπαϊκά στοιχεία (μπαρόκ, νεογοτθικά, αναγεννησιακά, νεοκλασικά).
Τεράστια παράθυρα, βαριές ξύλινες πόρτες, μαρμάρινα σκαλιά, αετώματα και κίονες μαρτυρούν την παλιά αστική αίγλη της Λέσβου. Το ίδιο επιβλητικά είναι και τα κτίρια στην προκυμαία της Μυτιλήνης: το πρώην ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια», οι Κολώνες, το Παλαιό Λιμεναρχείο, το κτίριο της Περιφέρειας, το Παλαιό Δημαρχείο κ.ά.
Ωστόσο, τα αρχοντικά δεν περιορίζονται μόνο στη Μυτιλήνη. Συνδυάζουν παρελθόν και μέλλον και σε άλλους οικισμούς, όπως στη Σουράδα και στην Πέτρα. - στο: iefimerida.gr

 

 

Στενωσιά: το ιστορικό χωριό της Μεσσηνίας

 

Η Στενωσιά είναι ένα χωριό στη Μεσσηνία που αποτελεί πόλο έλξης των επισκεπτών λόγω των καταρρακτών και του φυσικού τοπίου. Από τα πιο όμορφα ελληνικά χωριά, βρίσκεται κοντά στην Πύλο, από την οποία απέχει περίπου 11,5 χιλιόμετρα, σε υψόμετρο 177 μέτρα. Με βάση την απογραφή του 2011, έχει 446 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με αγροτικές εργασίες και το εμπόριο. - στο: maxmag.gr

 

 

Hellas Liberty: Αυτό το πλοίο είναι το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του Πειραιά

 

 

Σε μια άνευ προηγουμένου ναυπηγική φρενίτιδα, 2.711 τέτοιου τύπου πλοία κατασκευάστηκαν στις ΗΠΑ ως το 1945. Μετά τον πόλεμο μετέφεραν αγαθά και εμπορεύματα σε όλον τον κόσμο. Το Hellas Liberty είναι ο τελευταίος εκπρόσωπoς των λίμπερτυ όπως αυτά ταξίδευαν στα χρόνια της ειρήνης.

Με τις άγκυρες βιραρισμένες, καθαρό, με τη σημαία να κυματίζει στην πρύμνη, χωρίς ίχνος σκουριάς στις λαμαρίνες και με την πλώρη στραμμένη στην μπούκα του λιμανιού, μοιάζει έτοιμο να σαλπάρει γι' ακόμα μία φορά στα 77 του χρόνια. Η αποστολή του, όμως, είναι διαφορετική. Το Hellas Liberty, το μεγαλύτερο ίσως πλωτό μουσείο της Μεσογείου, δεν αποτελεί μόνο ένα ατόφιο και πλήρως επισκέψιμο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας αλλά και μια σπάνια ευκαιρία να σκεφτούμε την απόσταση που έχει διανύσει η Ελλάδα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα και τον τρόπο που η θάλασσα διαμόρφωσε τη συλλογική μας ταυτότητα. - στο: lifo.gr

 

 

Εθνικός Δρυμός Ολύμπου: Περιήγηση στο φαράγγι του Ενιπέα

 

Με έδρα και ορμητήριο το Λιτόχωρο, κωμόπολη χτισμένη στις ανατολικές απολήξεις του Ολύμπου, οι ταξιδιώτες έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν το μαγευτικό φαράγγι του Ενιπέα. - στο: in.gr

 

 

Βόλτα στο Άλσος Δαφνίου

 

 

Είναι μέρος του Ποικίλου Όρους, του (χαμηλού) βουνού της Αττικής (452 μέτρα η πιο ψηλή κορυφή του) που εκτείνεται σε μήκος 11 χιλιομέτρων, με κατεύθυνση ΝΔ προς ΒΑ, χαράσσοντας το φυσικό όριο ανάμεσα στο Λεκανοπέδιο Αττικής και το Θριάσιο Πεδίο. Καλύπτει δήμους όπως το Χαϊδάρι, Περιστέρι, Πετρούπολη και Καματερό, ένας πνεύμονας οξυγόνου για τη Δυτική Αττική, παρά τις βίαιες παρεμβάσεις που είχε δεχτεί κατά το παρελθόν (νταμάρια-λατομεία, μικρές παράνομες χωματερές, αυθαίρετα κτίσματα). - στο: athensvoice.gr

 

 

Skylab 4: Τι πραγματικά συνέβη στην πρώτη απεργία στο διάστημα;

 

 
Έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από τότε που τρεις αστροναύτες στον αμερικανικό διαστημικό σταθμό Skylab βγήκαν εκτός αποστολής. Η επικοινωνία τους με τη Γη διεκόπη και πολύ γρήγορα διέρρευσαν πληροφορίες, που τους ήθελαν να κάνουν… απεργία. Ήταν η πρώτη και μοναδική τέτοια «ανταρσία» από πλήρωμα στο διάστημα, όπως αποτυπώθηκε στις εφημερίδες της εποχής. Αλλά είναι όντως έτσι τα πράγματα. - στο: moneyreview.gr

 

 

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...