Όταν ακούμε την λέξη ταξίδι, έχουμε στο μυαλό μας ένα νησί με ωραίες παραλίες να χαλαρώσουμε το καλοκαίρι, ένα χιονισμένο χωριό σε κάποιο βουνό το χειμώνα, μια μεγαλούπολη να κάνουμε τις βόλτες μας στα γνωστά τις αξιοθέατα κ.ά.. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που τους αρέσουν πιο παράξενα ταξίδια και προορισμοί. Στη λίστα που θα δείτε σας παρουσιάζουμε δέκα από τους πιο δημοφιλείς τρομακτικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς.
Hill of Crosses (Λόφος των Σταυρών), Λιθουανία (φωτογραφία πάνω)
Ο Λόφος των Σταυρών (Kryžių kalnas στα λιθουανικά) που βρίσκεται 12 χλμ βόρεια του Siauliai στα βόρεια της Λιθουανίας, είναι το λιθουανικό εθνικό κέντρο προσκυνήματος. Πάνω σε ένα μικρό λόφο υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες σταυροί που αντιπροσωπεύουν τη Χριστιανική αφοσίωση και αποτελεί μνημείο για την εθνική ταυτότητα των Λιθουανών. Το πώς προέκυψε αυτός ο τόπος είναι άγνωστο, αλλά παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες από τους κομμουνιστές στον 20ο αιώνα να καταστρέψουν το λόφο και να αφαιρέσουν τους σταυρούς, αυτοί συνεχίζουν να αυξάνονται κατά χιλιάδες τους. Το θέαμα δεν είναι καθόλου τρομακτικό, αλλά ο λόφος με τους μυστηριώδης σταυρούς είναι κάπως παράξενο.
St Louis Cemetery No1, ΗΠΑ
Δεν γίνεται μια τέτοια λίστα να μην περιλαμβάνει και ένα τουλάχιστον νεκροταφείο. Saint Louis Cemetery είναι το όνομα τριών καθολικών νεκροταφείων στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα στις ΗΠΑ. Όλοι οι τάφοι είναι επίγειοι και όχι μέσα στο έδαφος. Οι πιο πολλοί κατασκευάστηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα. Οι τάφοι, οι οποίοι λέγεται ότι δημιουργήθηκαν έτσι λόγω των υπόγειων υδάτων που καθιστούν ανέφικτη την ταφή στη Νέα Ορλεάνη, θυμίζουν τους τάφους του νεκροταφείου Père Lachaise στο Παρίσι. Το Νο1 είναι το παλαιότερο και πιο διάσημο. Χρησιμοποιείται συνεχώς από την ίδρυσή του. Λέγεται πως μια διάσημη ιέρεια Voodoo -η Marie Laveau- είναι θαμμένη στην οικογενειακή κρύπτη των Glapion. Στο συγκεκριμένο νεκροταφείο είναι θαμμένοι και άλλοι διάσημοι κάτοικοι της Νέα Ορλεάνης. Επίσης πιστεύεται πως σ’ αυτό είναι θαμμένη η Delphine LaLaurie (γνωστή ως Madame LaLaurie) μια κάτοικος της υψηλής κοινωνίας της Νέας Ορλεάνης, που ήταν διάσημη για τα βασανιστήρια που έκανε σε σκλάβους.
Mary King’s Close, Σκωτία
Για χρόνια τα κρυμμένα υπόγεια του Mary King’s Close, στην Παλιά Πόλη του Εδιμβούργου στη Σκωτία, περιβάλλονται από μύθους και μυστήρια. Υπάρχουν άπειρες ιστορίες φαντασμάτων, δολοφονιών και μύθοι θυμάτων της πανούκλας που είναι εντοιχισμένα και αφέθηκαν εκεί να πεθάνουν. Το 1645 η ζωή σταμάτησε για πάντα στο στενό. Η πανούκλα έπληξε αυτή τη μικρή κοινότητα και υπάρχει μια ιστορία πως το τοπικό συμβούλιο αποφάσισε να περιορίσει την πανούκλα φυλακίζοντας τα θύματα, χρήζοντας το στενό για χρόνια και αφήνοντάς τους αρρώστους να πεθάνουν. Μάλλον γι’ αυτό το στενό ονομάζεται και «street of sorrows» (δρόμος των θρήνων). Έχει τη φήμη πως είναι στοιχειωμένο. Ένα φάντασμα μιας μικρής «Annie», έχει γίνει κάτι σαν τοπική διασημότητα. Λυπημένη επειδή έχασε την αγαπημένη της κούκλα, υπάρχει τώρα ένα δωμάτιο γεμάτο δώρα που τα αφήνουν οι επισκέπτες γι' αυτήν.
Leap Castle Oubliette, Ιρλανδία
Το Leap είναι ένα ιρλανδικό κάστρο. Χτίστηκε το 1250 και το 1659, δόθηκε σαν προίκα στην οικογένεια Darby. Πολλοί φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν στο κάστρο, και υποτίθεται πως είναι στοιχειωμένο από πολλά φαντάσματα, με το πιο τρομακτικό από όλα ένα πλάσμα με καμπούρα του οποίου η εμφάνιση συνοδεύεται από μια δυσωδία ενός σώματος σε αποσύνθεση και τη μυρωδιά θείου. Όχι μακριά από εκεί, οι εργάτες ανακάλυψαν ένα oubliette (ένα μπουντρούμι όπου κλείδωναν τους ανθρώπους και τους ξεχνούσαν). Στο κάτω μέρος του υπάρχουν καρφιά, και όταν οι εργαζόμενοι μπήκαν για να το καθαρίσουν, χρειάστηκαν τρία βαγονάκια για να βγάλουν όλα τα ανθρώπινα οστά. Σε μια έκθεση αναφέρεται ότι οι εργάτες βρήκαν επίσης και ένα ρολόι τσέπης που χρονολογείται από το 1840 ανάμεσα στα οστά. Δεν υπάρχουν ενδείξεις αν το μπουντρούμι χρησιμοποιούνταν ακόμα τότε.
Château de Machecoul, Γαλλία
Το Château de Machecoul ήταν το σπίτι στο Gilles de Rais (1404 - 1440), ένα Βρετόνου ιππότη, συντρόφου της Ιωάννας της Λορένης, αλλά πιο γνωστός ως κατά συρροή δολοφόνος παιδιών. Το 1434-35, αποσύρθηκε από το στρατό, ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό και ξόδεψε όλα τα πλούτη του στο να οργανώσει έναν θεατρικό θίασο. Κάποια στιγμή μεταξύ της άνοιξης του 1432 και της άνοιξης του 1433, δολοφονήθηκε το πρώτο παιδί και ακολούθησαν και άλλα τέτοια εγκλήματα. Τα θύματα μάλλον ήταν εκατοντάδες. Αφού βίαζε τα παιδιά που είχε απαγάγει, τα έσφαζε και αυνανιζόταν στο αίμα και στα σπλάχνα τους!!!
Ένα απόσπασμα από τη δίκη του:
«Όταν τα εν λόγω παιδιά ήταν πλέον νεκρά, τα φιλούσε και όποια είχαν τα πιο ωραία άκρα και κεφάλι τα κρατούσε και τα θαύμαζε, άνοιγε τα σώματα τους και απολάμβανε τη θέα των εσωτερικών οργάνων τους. Πολύ συχνά, όταν τα παιδιά πέθαιναν καθόταν στα στομάχια τους και απολάμβανε να τα βλέπει να πεθαίνουν και γελούσε...»
Εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στη Νάντη στις 26 Οκτωβρίου 1440. Ο Gilles de Rais ήταν η έμπνευση για την ιστορία του Κυανοπώγωνα. Όλα τα εγκλήματά του έγιναν στο Château de Machecoul το οποίο υπάρχει -αν και ερειπωμένο- μέχρι σήμερα. Τα πτώματα χτίστηκαν στους τοίχους, πετάχτηκαν στις καμινάδες και θάφτηκαν στη γύρω περιοχή.
Poenari Castle, Ρουμανία
Μην ξεγελαστείτε απ’ όσους λένε ότι το κάστρο του Βλαντ Τέπες είναι το Κάστρο Μπραν στη Ρουμανία. Το Κάστρο Μπραν είναι τουριστικό αξιοθέατο και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Κόμης Δράκουλας έμενε εκεί. Ωστόσο, δεν είναι μακριά τα ερείπια του Κάστρου Poenari, το πραγματικό σπίτι του Βλαντ Τέπες στην Βλαχία. Κτίστηκε γύρω στις αρχές του 13ου αιώνα από τους πρώτους κυβερνήτες της Ρουμανίας στη Νότια Ρουμανία. Γύρω στον 14ο αιώνα, το Poenari ήταν η ακρόπολη των ηγεμόνων Basarab. Τις επόμενες δεκαετίες, το όνομα και οι κάτοικοι άλλαξαν αρκετές φορές, αλλά τελικά το κάστρο εγκαταλείφθηκε και αφέθηκε να ερειπώνει. Ωστόσο, τον 15ο αιώνα, αξιολογώντας τις δυνατότητες ενός κάστρου σκαρφαλωμένο ψηλά σ' έναν απότομο γκρεμό ενός βράχου, ο Βλαντ ο Ανασκολοπιστής, το επισκεύασε και το έκανε ένα από τα κύρια οχυρά του. Μετά το θάνατο του Βλαντ το κάστρο ερήμωσε, αλλά είναι ακόμα όρθιο και διαθέσιμο στους τουρίστες. Για να φτάσει κανείς στο Κάστρο, πρέπει να ανέβει 1.500 σκαλιά. Θεωρείται ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη του κόσμου.
Οι κατακόμβες των Καπουτσίνων του Παλέρμο, Ιταλία
Δεν πρέπει να συγχέονται με τα διάφορα οστεοφυλάκια στην Ευρώπη. Οι κατακόμβες των Καπουτσίνων στο Παλέρμο είναι κατακόμβες ταφής στο Παλέρμο της Σικελίας. Σήμερα είναι ένα μακάβριο τουριστικό αξιοθέατο, αλλά και ένα εξαιρετικό ιστορικό αρχείο. Το 1599 οι μοναχοί στο μοναστήρι μουμιοποίησαν τον -τότε- πρόσφατα νεκρά Silvestro του Gubbio, και τον έβαλαν στις κατακόμβες. Τα νεκρά κορμιά αφυδατώνονταν και αργότερα πλένονταν με ξύδι. Μερικά σώματα ταριχεύονταν και άλλα τοποθετούνταν σε σφραγισμένες γυάλινες προθήκες., ενώ διατηρούνταν με την καθημερινή ενδυμασία τους και μερικές φορές με τα σχοινιά που δένονταν ως μετάνοια. Αρχικά οι κατακόμβες προορίζονταν μόνο για τους νεκρούς μοναχούς. Ωστόσο, τους επόμενους αιώνες, έγινε σύμβολο της θέσης κάποιου να θάβεται στις κατακόμβες των Καπουτσίνων. Στις διαθήκες τους, οι ντόπιοι διανοούμενοι ζητούσαν να διατηρούνται με κάποια συγκεκριμένα ρούχα ή ακόμα και να τους τα αλλάζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οι κατακόμβες έκλεισαν επίσημα το 1880 αλλά οι τουρίστες συνέχισαν να το επισκέπτονται. Οι τελευταίες ταφές έγιναν τη δεκαετία του 1920. Μια από τις τελευταίες που ενταφιάστηκαν εκεί είναι η 2χρονη -τότε- Rosalia Lombardo, της οποίας το σώμα είναι ακόμα εντυπωσιακά άθικτο, διατηρημένο με μια διαδικασία που είχε χαθεί για δεκαετίες, αλλά ανακαλύφθηκε πάλι.
Poveglia, Βενετία
Το Poveglia είναι ένα μικρό νησί στη Βενετία που είχε γίνει κατοικία των θυμάτων της πανούκλας της Βενετίας κατά τη διάρκεια των τριών μεγάλων χτυπημάτων στον μεσαίωνα. Χρησιμοποιήθηκε επίσης και από τους Ρωμαίους για τον ίδιο λόγο. Πρόκειται για ένα νησί του όποιου η ιστορία του έχει σχέση μόνο με το θάνατο. Εκτός από το ότι στέγαζε τα θύματα της πανούκλας, χρησιμοποιήθηκε και σαν λεπροκομείο για πολλά χρόνια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το 1922 χτίστηκε και ένα ψυχιατρείο. Ένας από τους γιατρούς που εργάζονται στο νοσοκομείο δέχτηκε επίθεση από τους ασθενείς που τον έριξαν από την κορυφή του πύργου του νοσοκομείου. Τα ερείπια του νοσοκομείου παραμένουν μέχρι και σήμερα. Πάνω από 160.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο μικρό αυτό νησί. Λέγεται ότι μέρος ολόκληρο στρώμα του εδάφους του νησιού καλύπτεται από ανθρώπινα οστά και ότι οι ψαράδες αποφεύγουν την περιοχή γιατί μπορεί να βγάλουν κανένα κορμί. Η πρόσβαση στο κοινό απαγορεύεται, αλλά όλο και κάτι μπορούν να κάνουν οι ντόπιοι.
Aokigahara, Ιαπωνία
Διαβάσετε για το Aokigahara, το δάσος των Αυτοκτονιών, εδώ.
Ευρωπαϊκά οστεοφυλάκια
Οστεοφυλάκιο μπορεί να είναι από ένα μπαούλο μέχρι και ένα κτίριο ή και ένα πηγάδι. Χρησιμοποιούνται συχνά, εκεί που ο χώρος για ταφή είναι δύσκολος να βρεθεί. Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν πολλά επισκέψιμα οστεοφυλάκια. Ίσως το πιο γνωστό είναι οι Κατακόμβες του Παρισιού. Πρόκειται για ένα τεράστιο δίκτυο σπηλαίων επενδυμένων με σκελετούς κάτω από τους δρόμους του Παρισιού. Στη φωτογραφία βλέπεται το Santa Maria della Concezione dei Cappuccini, μια εκκλησία στη Ρώμη της Ιταλίας. Εδώ υπάρχουν οι σκελετοί πάνω από 4.000 μοναχούς. Μερικοί από τους σκελετούς είναι άθικτοι και ντυμένοι σύμφωνα μα τις συνήθειες των Φραγκισκανών, αλλά ως επί το πλείστον, οστά αγνώστων χρησιμοποιούνται για να δημιουργηθούν περίτεχνα διακοσμητικά σχέδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου