Αν θες να μάθεις πώς μπορείς να σχεδιάσεις μία καλή «δουλειά» (όπου «δουλειά» διάβαζε ληστεία) χωρίς να έρθεις σε επαφή με κάποιον εγκληματικό πυρήνα ή να διακινδυνεύσεις τη φυλακή, η λύση είναι πολύ πιο απλή: δες μερικές ταινίες.
Η κινηματογραφική βιομηχανία είχε πάντα αδυναμία στα καλά heist films, που έλκουν την καταγωγή τους ήδη από τις χρυσές ημέρες του Χόλιγουντ. Δολοπλόκοι άνδρες και έντιμοι ληστές κυνηγούν χρήμα, χρυσάφι, δύναμη, ενώ πάντα κάποια γοητευτική κυρία παίζει το δικό της παιχνίδι στο φόντο. Με αφορμή το «Πώς να Κλέψετε έναν Ουρανοξύστη», που κυκλοφορεί ήδη στις αίθουσες, ρίχνουμε μια «κλεφτή» ματιά σε ένα είδος που συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Δες τις ταινίες, μάθε τους κανόνες και ποτέ, μα ποτέ, μην πεις ότι αυτή θα είναι η τελευταία σου «δουλειά».
1. Βρες την ομάδα
Καμία επιτυχημένη ληστεία δεν έγινε ποτέ από έναν άνθρωπο μονάχο -αν και πολύ χρήσιμο είναι κάθε φορά να υπάρχει ο λεγόμενος «εγκέφαλος». Ο τελευταίος είναι ο άνθρωπος με τις καλές ιδέες, τις λύσεις στις δύσκολες στιγμές και τους σχετικά μεγάλους (ανθρώπινους ή υλικούς) πόρους. Φυσικά, ούτε ο «σκληρός» της υπόθεσης πάει ποτέ στράφι σε τέτοιες περιπτώσεις, οπότε καλό είναι να σας βρίσκεται ένας εύκαιρος, αλλά να είστε προσεκτικοί: διαλέξτε τους συνεργάτες σας ενδελεχώς γιατί οι προδότες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα δε λείπουν.
Το παράδειγμα: «Ocean's Eleven» (2001). Τυπικό παράδειγμα της τέλειας ομάδας για ληστεία, με τον κάθε χαρακτήρα στην κατάλληλη θέση και ηγέτη τον χαρισματικό Ντάνι Όσιαν. Το ότι η μισή ομάδα διαθέτει εμφάνιση που κόβει την ανάσα είναι καθαρά συμπτωματικό.
Εμείς δε θα κάνουμε αυτό το λάθος: Όποιος ξεστομίσει την ατάκα «αυτή είναι η τελευταία μου δουλειά» πάει σπίτι του. Όποιος μιλήσει για ένα «φοβερό σχέδιο που άκουσε στη φυλακή» πάει σπίτι του (γιατί αν ήταν ξύπνιος δε θα βρισκόταν ποτέ στη φυλακή). Αυτά ήταν που ξέχασε ο Αλόνζο Έμεριχ στη «Ζούγκλα της Ασφάλτου» (1950) του Τζον Χιούστον (φωτογραφία) και κατηφόρισε σε μία φαταλιστική κόλαση αντιφάσεων, προδοσίας και αιματοχυσίας.
2. Βρες το κτίριο
Η μοναδική, μη-διαπραγματεύσιμη προϋπόθεση για την οργάνωση μιας ληστείας είναι ένας κλειστός χώρος στον οποίο τα μέλη της ομάδας μπορούν να επεξεργαστούν με ησυχία και μακριά από αδιάκριτα βλέμματα τα σχέδιά τους. Ένα χωράφι ή μία πλατεία θα ερχόταν σε αντίθεση με όλη την μυστικότητα που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα - παντού, δηλαδή, εκτός από τις κωμωδίες.
Το παράδειγμα: «The Italian Job» (2003). Μιλάμε για το κτίριο-ονείρωξη του κάθε κακομοίρη ληστή, αφού μπορείς εκεί μέσα μέχρι και να κάνεις πρόβα το σχέδιο διαφυγής σου. Με τα οχήματα.
Εμείς δε θα κάνουμε αυτό το λάθος: Στον «Κόκκινο Κύκλο» (1970) του Ζαν-Πιερ Μελβίλ (φωτογραφία), η συμμορία των τριών αστέρων (Ντελόν, Βολοντέ, Μοντάν) σχεδιάζει το τελευταίο της χτύπημα (πρώτο λάθος) ενώ είναι ήδη όλοι καταζητούμενοι (δεύτερο) και αναγκάζονται να αλλάζουν διαρκώς χώρους »εργασίας» (τρίτο και φαρμακερό). Ο Μελβίλ πάντως παραδίδει μαθήματα genre σκηνοθεσίας κάνοντας την γραμμή μεταξύ καλού και κακού τόσο γκρι όσο και ο παριζιάνικος ουρανός κάτω από τον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία του.
3. Βρες τον στόχο
Λεφτά, κοσμήματα, τεχνολογικά μυστικά, θησαυροί από χρυσάφι, ακόμη και απόρρητα κυβερνητικά σχέδια μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο του ληστρικού πόθου. Το θέμα είναι να βρείτε έναν στόχο τόσο επιθυμητό που να μπορεί να κινητοποιήσει μια σχετικά μεγάλη ομάδα ανθρώπων - για να το ληστέψουν πάση θυσία. Αν πάλι καταφέρετε να δημιουργήσετε και κάποιου είδους συναισθηματική εμπλοκή, δεν θα το μετανιώσετε καθόλου!
Το παράδειγμα: Στο «Point Break» (1991), της Κάθριν Μπίγκελοου (φωτογραφία), ο Πάτρικ Σουέιζι και τ'αγόρια του δεν κυνηγάνε μονάχα τα λεφτά από τις τράπεζες που ληστεύουν: το «τέλειο κύμα» είναι το καύσιμο που τους κινεί. Η αδρεναλίνη της στιγμής και η ανατριχίλα της παρανομίας βάζουνε το τέλειο κερασάκι στην τούρτα 27 κλεμένων τραπεζών - μέχρι που ο Τζόνι Γιούτα του Κιάνου Ριβς κάνει την εμφάνισή του!
Εμείς δε θα κάνουμε αυτό το λάθος: Στις περιπτώσεις που η ληστεία γίνεται κατά παραγγελία, αυξάνεται γεωμετρικά η πιθανότητα λάθους. Στα αριστουργηματικά «Sexy Beast» (2000), του Τζόναθαν Γκλέιζερ, ή «Τhief» (1981) του Μάικλ Μαν, οι ήρωες μπλέκονται σε ένα σπιράλ αναπόδραστων συνεπειών, καθώς αναγκάζονται να αναλάβουν μια «δουλειά» ενάντια στη θέλησή τους.
4. Σχεδίασέ το μέχρι αηδίας
Το σημαντικότερο σημείο της «δουλειάς» είναι το σχέδιο. Χωρίς αυτό, καμία εκτέλεση δεν μπορεί να εγγυηθεί επιτυχία: ποιος κάνει τι ανά πάσα στιγμή, τι όπλα υπάρχουν, ποιες είναι οι έξοδοι διαφυγής, τα πάντα πρέπει να έχουν κανονιστεί μέχρι την πιο μικρή λεπτομέρεια!
Το παράδειγμα: Μπορεί στο «Inside Man» (2006) του Σπάικ Λι να μη βλέπουμε ποτέ πώς ακριβώς οργανώνεται η cool συμμορία αλλά κρίνοντας από το αποτέλεσμα, μάλλον έχουν υπολογίσει, βασικά, τα πάντα!
Εμείς δε θα κάνουμε αυτό το λάθος: Μην το πεις ούτε του παπά! Και το πιο καλοσχεδιασμένο πλάνο μπορεί να πάει κατά διαόλου αν το μάθει ο λάθος άνθρωπος. Στο «Τhe Killing» (1956), το ανατρεπτικό heist film του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (φωτογραφία), ένα ιδιοφυές σχέδιο σαμποτάρεται από μια γυναίκα αράχνη. Ή όπως πολύ σωστά το έθετε το tagline της εποχής: «Αυτοί οι 5 άνδρες είχαν ένα μυστικό αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων, μέχρι που ένας από αυτούς το είπε στη γυναίκα του!»
5. Μην ξεχάσεις να χαμογελάς
Λένε ότι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις μια στρεσογόνο κατάσταση είναι να καταφύγεις στο χιούμορ - και ποιοι είμαστε εμείς για να αμφισβητήσουμε μια τόσο αισιόδοξη συμβουλή. Ειδικά όταν υποπτευόμαστε πως το επάγγελμα του ληστή μπαίνει άνετα στην κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών.
Το παράδειγμα: Mπορείς μάλιστα να εφαρμόσεις την συμβουλή κατά γράμμα, όπως έκανε ο Μπιλ Μάρεϊ στο «Quick Change» (1990), που λήστεψε μια τράπεζα ντυμένος κλόουν (φωτογραφία). Το ότι αντιμετώπισε δυσκολίες στο κομμάτι της διαφυγής από την πόλη, οφείλεται στο ότι δεν πήρε αρκετά σοβαρά το βήμα νο 4!
Εμείς δε θα κάνουμε αυτό το λάθος: Στο «The Lavender Hill Mob» (1951) από τα στούντιο του Ίλινγκ, η εν λόγω συμμορία το ρίχνει τόσο πολύ στο σορολόπ που, μέσα σε έναν ορυμαγδό κωμικών παρεξηγήσεων, φτάνει στο ποτάμι αλλά ξεχνάει να πιει νερό. Ας πρόσεχαν!
πηγή: e-go.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου