Από τον Κανάρη και το Ζαίμη στο Ζολώτα

Οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση εθνικής ανάγκης ή εθνικής σωτηρίας. Έχουμε ακούσει όλους τους όρους το τελευταίο διάστημα. Κι όμως, δεν είναι καινούργια ανακάλυψη. Η πρώτη "οικουμενική" χρονολογείται το 1877

Τον όρο "οικουμενική κυβέρνηση" πρωτοχρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα και ιστορία το Μάιο του 1877. Τότε ο Κωνσταντίνος Κανάρης σχημάτισε κυβέρνηση με την ενίσχυση των τότε πολιτικών αρχηγών της εποχής, Τρικούπη, Δηλιγιάννη, Ζαΐμη, Κουμουνδούρου.

Ο στόχος εκείνης της κυβέρνησης ήταν να προετοιμάσει την Ελλάδα εν όψει του ρωσοτουρκικού πολέμου.

Για σχεδόν 50 χρόνια δεν υπάρχει ανάλογο εγχείρημα.

Το 1926 όμως συγκροτείται η οικουμενική κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαϊμη, το 1926.

Αρχικά συμμετείχαν τα μεγαλύτερα κόμματα εκείνης της εποχής, δηλαδή οι Φιλελεύθεροι, το Λαϊκό, οι Ελευθερόφρονοι και η Δημοκρατική Ένωση.

Μερικά από τα μέλη της κυβέρνησης ήταν: Ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, υπουργός Εξωτερικών, ο Παναγής Τσαλδάρης, Εσωτερικών, Ιωάννης Μεταξάς, υπουργός Συγκοινωνιών και Αλέξανδρος Παπαναστασίου, υπουργός Γεωργίας.

Είχε προηγηθεί η επαναστατική κυβέρνηση του Κονδύλη.

Δεν άντεξε όμως πολύ. Τον Αύγουστο του 1927 ανέλαβε νέα κυβέρνηση πάλι υπό το Ζαϊμη για να δώσει όμως και αυτή τη θέση της τον Ιούλιο του 1928 στον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Εθνικής Ενότητας από τον Γεώργιο Παπανδρέου
Η πιο αμφιλεγόμενη όσο και συζητήσιμη κυβέρνηση εθνικής ενότητας που πέρασε ποτέ.

Τη σχημάτισε ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1944, όχι όμως στην Αθήνα αλλά στο Κάιρο και αντικατέστησε το Σοφοκλή Βενιζέλο.

Το θέμα ήταν πως η κυβέρνηση σχηματίστηκε υπό την αιγίδα - επιθυμία των Βρετανών χωρίς μεταξύ άλλων να επιλύει το μείζον ζήτημα του πολιτειακού, δηλαδή τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την απομάκρυνση του βασιλιά.

Τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια, καθώς ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά και ο Παπανδρέου παραιτήθηκε.

Εθνικής Ενότητας και με την πτώση της χούντας
Τέλος, κυβέρνηση εθνικής ενότητας είχε σχηματίσει και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του 1974.

Είχε προηγηθεί η κατάρρευση της χούντας του Ιωαννίδη μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή των Τούρκων.

Μεταξύ των μελών της ήταν ο Γεώργιος Μαύρος (Ένωση Κέντρου), ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, ο Γιάγκος Πεσματζόγλου και ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.

Το 1989 ο Ζολώτας
Τον Νοέμβριο του 1989 ο Ξενοφών Ζολώτας είχε ορκιστεί πρωθυπουργός στην λεγόμενη "Οικουμενική".

Είχε προηγηθεί η συμφωνία των Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Χαρίλαου Φλωράκη.

Σημειώνεται πως κανένα κόμμα δεν είχε καταφέρει να λάβει την αυτοδυναμία στις βουλευτικές εκλογές.

Στο σχήμα εκείνο συμμετείχαν μεταξύ άλλων, ο Τζανής Τζανετάκης (υπουργός Αμυνας), ο Αντώνης Σαμαράς (Εξωτερικών), ο Γιώργος Γεννηματάς (Εθνικής Οικονομίας), ο Γιώργος Σουφλιάς (Οικονομικών), ο Θεόδωρος Κατριβάνος (Εσωτερικών).

Η ημερομηνία λήξης της ήταν η 13η Φεβρουαρίου 1990, οπότε προκηρύχθηκαν εκλογές, από τις οποίες αναδείχθηκε αυτοδύναμη η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη.

Είχε προηγηθεί, τον Ιούνιο του 1989, η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΣΥΝ υπό τον Τζαννή Τζανετάκη, η οποία είχε ως βασική αποστολή την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργών των κυβερνήσεών του για το σκάνδαλο Κοσκωτά.

Να σημειώσουμε πως το Δεκέμβριο του 1966, τέσσερις μήνες πριν τη δικτατορία, είχε οριστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση και ακολούθησε εκείνη της ΕΡΕ. Μετά ήρθε ο γύψος...

πηγή: news247.gr