Το μεγαλύτερο ιστιοφόρο του κόσμου

 

Στις 14 Δεκεμβρίου του 1907, ένα μεγάλο ιστιοφόρο ναυάγησε στα ανοικτά των ακτών του Annet στα νησιά Σίλι, ένα αρχιπέλαγος στο νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου της Κορνουάλης της Μεγάλης Βρετανίας, σκοτώνοντας δεκαοκτώ άτομα του πληρώματός του -εκτός από δύο- και προκαλώντας την πρώτη μεγάλη πετρελαιοκηλίδα στον κόσμο. Το πλοίο που ενεπλάκη στο ατύχημα, το Thomas W. Lawson, ήταν ένα απίστευτο πλοίο.

 

 

 

Το Thomas W. Lawson ήταν το μεγαλύτερο καθαρά ιστιοφόρο του κόσμου, δηλαδή χωρίς βοηθητικό κινητήρα και το μόνο με επτά κατάρτια. Κατασκευάστηκε από τον ομώνυμο βαρόνο του χαλκού Thomas W. Lawson με μοναδικό σκοπό να δείξει στον κόσμο ότι τα ιστία μπορούσαν να είναι ακόμα ανταγωνιστικά στην εποχή του ατμού. 

 

 

Η κατασκευή του ξεκίνησε στις 10 Ιουλίου του 1902, είχε μήκος 145 μέτρα και διέθετε επτά ιστία ύψους σχεδόν 61 μέτρων το καθένα, μεταφέροντας 25 πανιά με αθροιστική επιφάνεια 4.000 τετ. μέτρα. Η χωρητικότητά του ήταν 11.000 τόνοι και χειριζόταν από ένα πλήρωμα 18 ατόμων -όταν ένα παρόμοιου μεγέθους ατμόπλοιο απαιτούσε μέχρι και πενήντα άτομα- και αυτό επειδή το έργο των ναυτικών διευκολυνόταν από διάφορους μηχανισμούς. Αν και δεν είχε κινητήρα, ήταν εξοπλισμένο με ατμοκίνητο σύστημα πηδαλιούχου, βαρούλκα ατμού, ηλεκτρικό σύστημα, ενώ διέθετε και τηλεφωνικό δίκτυο.

 

Όταν φορτώθηκε πλήρως, το βύθισμα του Thomas W. Lawson ήταν 9 μέτρα. Εκείνη την εποχή, στις ΗΠΑ υπήρχε μόνο ένα λιμάνι που μπορούσε να δεχτεί σκάφη με τέτοιο βάθος, το Newport News στη Βιρτζίνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η χωρητικότητά του μειώθηκε στους 7.400 τόνους για να φιλοξενηθεί σε περισσότερα λιμάνια. Ακόμα και με μειωμένο φορτίο, το Thomas W. Lawson ήταν τόσο μεγάλο που ήταν δύσκολο να ελιχθεί και ήταν αργό. Για να κρατηθεί σε πορεία, χρειαζόταν έναν δυνατό άνεμο. Οι ναύτες το παρομοίασαν με μπανιέρα ή φάλαινα.

Αρχικά, το Lawson δημιουργήθηκε για να πραγματοποιεί ταξίδια μεταφέροντας άνθρακα κατά μήκος της Αμερικανικής Ανατολικής Ακτής. Όμως, στις αρχές του 20ού αιώνα, υπήρχε μεγάλη ζήτηση για πετρέλαιο, οπότε το ιστιοφόρο πωλήθηκε στην Anglo-American Oil Co και, το 1906, μετατράπηκε σε δεξαμενόπλοιο με χωρητικότητα 60.000 βαρέλια, καθιστώντας το ένα από τα μεγαλύτερα δεξαμενόπλοια της εποχής.

 

Στις 19 Νοεμβρίου του 1907, το Lawson απέπλευσε από τις προβλήτες του διυλιστηρίου Marcus Hook, 20 μίλια νότια της Φιλαδέλφεια, για το Λονδίνο, στο πρώτο του διατλαντικό ταξίδι, με 58.000 βαρέλια ελαφριού παραφινέλαιο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, συνάντησε αρκετές καταιγίδες που κατέστρεψαν όλες εκτός από μία τις σωσίβιες λέμβους του και τα περισσότερα πανιά του. Παρά τις ζημιές, έφτασε στην Κελτική Θάλασσα βορειοδυτικά των νήσων Σίλι. Στις 13 Δεκεμβρίου, μπήκε στη Μάγχη, όπου υπήρχε η ελπίδα ότι θα ξέφευγε από την καταιγίδα. Ο καπετάνιος George Washington Dow, βέβαιος ότι το πλοίο θα επιβιώσει από την καταιγίδα, αρνήθηκε κατηγορηματικά τη βοήθεια δύο κοντινών πλοίων.

"Ο καπετάνιος δεν εξέδωσε σήματα κινδύνου και είπε ότι δε θεωρούσε ότι βρισκόταν σε κίνδυνο. Στην αμερικανική ακτή θα μπορούσε να έχει ξεφύγει από κάθε θύελλα, αλλά δυστυχώς, όχι εδώ", έγραψε η Charlotte Dorrien-Smith.

Το επόμενο βράδυ, η καταιγίδα έφτασε τα 90 μίλια/ώρα και έσπασε την αλυσίδα της άγκυρας του πλοίου. Αφημένο πλέον στο έλεος της θάλασσας, το σκαρί ρίχτηκε στην βραχώδη ακτογραμμή κοντά στο Annet και αναποδογύρισε. Με το πρωινό φως, η αναποδογυρισμένη καρίνα του πλοίου μπορούσε να φανεί κοντά στον ύφαλο, εκεί απ΄όπου γλίστρησε σε βαθύτερα νερά. Ένα παχύ στρώμα, από την αποθήκη του πλοίου είχε μαζευτεί στην επιφάνεια. Από τους 18 άνδρες που επέβαιναν, μόνο δύο επέζησαν του ναυαγίου, ο καπετάνιος και ο μηχανικός Edward L. Rowe. Όσων τα σώματα μπόρεσαν να βρεθούν θάφτηκαν σε έναν ομαδικό τάφο στο νεκροταφείο St Agnes.

 

Σήμερα, το διαλυμένο και διάσπαρτο ναυάγιο του Thomas W. Lawson βρίσκεται στα βορειοανατολικά του Shag Rock, σε βάθος 60 ποδιών και, υπό καλές καιρικές συνθήκες, το επισκέπτονται δύτες. Επιπλέον, μια από τις άγκυρές του είναι χτισμένη στον εξωτερικό τοίχο του πρώην σπιτιού του Καρόλου Ντίκενς (όπου έγραψε το μυθιστόρημα Ντέιβιντ Κόπερφιλντ), στο Bleak House του Broadstairs, όπου υπάρχει και μια εικόνα του πλοίου.

από: amusing planet