Ο πέτρινος φάρος της Καυκαλίδας
Ο φάρος στο νησάκι της Καυκαλίδας, στο δυτικότερο σημείο της Πελοποννήσου στο Ιόνιο Πέλαγος, λίγο πιο έξω από την Κυλλήνη προς Ζάκυνθο, με φόντο το όρος Αίνος της Κεφαλλονιάς κατασκευάστηκε το 1906 με ύψος πύργου 15 μέτρα και εστιακό ύψος 19 μέτρα. Κατά την παράδοση το νησί συνδεόταν με την ξηρά με λωρίδα γης. Στο νησάκι υπάρχουν Ρωμαϊκοί τάφοι και τα ερείπια παλαιοχριστιανικού ναΐσκου.
Σήμερα πάει κανείς με βάρκα ή βράχο-βράχο (ύφαλοι). Αποτελεί αξιόλογο δείγμα κτιρίου με ιστορικό και τεχνικό ενδιαφέρον, σημαντικό για την ιστορία των επικοινωνιών και της ναυσιπλοΐας. Είναι κατασκευασμένο από λιθοδομή και στοιχεία οπλισμένου σκυροδέματος και περιλαμβάνει τον πύργο του φάρου και την κατοικία του φαροφύλακα.
Η βραχονησίδα “Καυκαλίδα” έχει ύψος από τη θάλασσα 5,5 μ. και ευρίσκεται σε απόσταση 3 δεκάτων του ναυτικού μιλίου από το βορειοδυτικό όριο της άκρας Γλαρέντζα προς το οποίο ενώνεται με αβαθή και βράχους στην επιφάνεια της θάλασσας. Επί της βραχονησίδας υπάρχουν ερείπια παλαιού ναού.
Σήμερα πάει κανείς με βάρκα ή βράχο-βράχο (ύφαλοι). Αποτελεί αξιόλογο δείγμα κτιρίου με ιστορικό και τεχνικό ενδιαφέρον, σημαντικό για την ιστορία των επικοινωνιών και της ναυσιπλοΐας. Είναι κατασκευασμένο από λιθοδομή και στοιχεία οπλισμένου σκυροδέματος και περιλαμβάνει τον πύργο του φάρου και την κατοικία του φαροφύλακα.
Η βραχονησίδα “Καυκαλίδα” έχει ύψος από τη θάλασσα 5,5 μ. και ευρίσκεται σε απόσταση 3 δεκάτων του ναυτικού μιλίου από το βορειοδυτικό όριο της άκρας Γλαρέντζα προς το οποίο ενώνεται με αβαθή και βράχους στην επιφάνεια της θάλασσας. Επί της βραχονησίδας υπάρχουν ερείπια παλαιού ναού.
Η Όλυμπος Καρπάθου από ψηλά
Η Όλυμπος της Καρπάθου είναι ένα ζωντανό λαογραφικό μουσείο.
Χτισμένη στο βόρειο κομμάτι του νησιού, πάνω στο λόφο να αγναντεύει το Αιγαίο, τα λευκά και παστέλ σπίτια της Ολύμπου μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής. Ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός και στέκει αναλλοίωτος στον χρόνο.
Βάθεια. Η πυργοπολιτεία που σε ταξιδεύει στον χρόνο
Στην καρδιά της λακωνικής Μάνης, με βλέμμα στη θάλασσα της Μεσογείου, φωλιάζει ένας εντυπωσιακός παραδοσιακός οικισμός που αντιστέκεται σθεναρά στο πέρασμα του χρόνου. Το χωριό της Βάθειας αποτελεί στις μέρες μας ένα σημαντικό μνημείο αρχιτεκτονικής παράδοσης καθώς και δείγμα λαϊκής οχύρωσης στην Ελλάδα, και πρόκειται σίγουρα για τον πιο φωτογραφημένο οικισμό ολόκληρης της Μάνης.
Για να πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή, πρέπει να στραφούμε πίσω στον χρόνο, τότε που οι ισχυρές οικογένειες της Μάνης έχτιζαν η καθεμιά το δικό της πυργόσπιτο, σύμβολο ισχύος, που το ύψος του αντικατόπτριζε την αξία της εκάστοτε οικογένειας. Διώροφοι, τριώροφοι, ακόμα και τετραώροφοι πύργοι, που προστάτευαν όχι μόνο την οικογένεια αλλά και ολόκληρο το σόι, παίρνουν τη σημερινή τους μορφή, με τα πολύ μικρά ανοίγματα για παράθυρα, τις πολύ χαμηλές πόρτες αλλά και τους τοίχους στη βάση του πύργου να ξεπερνούν το ένα μέτρο πάχος και να δικαιολογούν την ανάγκη της απόκρουσης των πειρατών, των Τούρκων καθώς και οποιουδήποτε άλλου εισβολέα. Επιπλέον, πολλοί πύργοι είχαν καταχύστρες από τις οποίες το λάδι ή το ζεματιστό νερό έπεφτε στους εισβολείς που προσπαθούσαν να σπάσουν την άμυνα. Το πιο σημαντικό όμως ήταν η διάταξη τους, μιας και η μικρή μεταξύ τους απόσταση δημιουργούσε ένα ισχυρό τοίχος προστασίας, που αποτελούσε το φόβητρο κάθε επίδοξου κατακτητή, όπως επίσης και τα στρατηγικά σημεία που εξ αρχής χτίζονταν!
Κατά τον 18ο αιώνα λοιπόν χτίζονται κυρίως οι πύργοι της Βάθειας, και έναν αιώνα μετά γνωρίζουν ημέρες ακμής με πάνω από 300 κατοίκους να ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, το κυνήγι και βεβαίως την πειρατεία, ενώ λίγο αργότερα στρέφονται στην καλλιέργεια της ελιάς.
Όμως έρχεται κάποτε η στιγμή που τα πάντα αλλάζουν...
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι 800 περίπου πύργοι της Βάθειας εγκαταλείφθηκαν, μιας και η περίοδος της μεγάλης φυγής προς τα αστικά κέντρα είναι γεγονός. Πολλοί ήταν αυτοί που ερήμωσαν, άλλοι κατέρρευσαν, ενώ όσοι απέμειναν, μοναχικοί και πανέμορφοι στην ερημιά τους, παρακολουθούσαν απλά τον χρόνο να κυλά και συνέχιζαν να αντιστέκονται στην καταστροφή.
Και όλα αυτά μέχρι το 1980, όταν μια κίνηση του ΕΟΤ, στοχεύει στην αναστήλωση αρκετών πυργόσπιτων, δημιουργώντας τουριστικά παραδοσιακά καταλύματα και φέρνοντας στην επιφάνεια την ομορφιά της ξεχασμένης Βάθειας.
Στις μέρες μας η επίσκεψη στην κορυφή του λόφου και στα σοκάκια με τα μισογκρεμισμένα πυργόσπιτα, προσφέρει στον επισκέπτη ένα ιδιαίτερο ταξίδι στο παρελθόν, θυμίζοντάς του υπαίθριο μουσείο που όμοιό του σπάνια μπορεί να συναντήσει.
Για να πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή, πρέπει να στραφούμε πίσω στον χρόνο, τότε που οι ισχυρές οικογένειες της Μάνης έχτιζαν η καθεμιά το δικό της πυργόσπιτο, σύμβολο ισχύος, που το ύψος του αντικατόπτριζε την αξία της εκάστοτε οικογένειας. Διώροφοι, τριώροφοι, ακόμα και τετραώροφοι πύργοι, που προστάτευαν όχι μόνο την οικογένεια αλλά και ολόκληρο το σόι, παίρνουν τη σημερινή τους μορφή, με τα πολύ μικρά ανοίγματα για παράθυρα, τις πολύ χαμηλές πόρτες αλλά και τους τοίχους στη βάση του πύργου να ξεπερνούν το ένα μέτρο πάχος και να δικαιολογούν την ανάγκη της απόκρουσης των πειρατών, των Τούρκων καθώς και οποιουδήποτε άλλου εισβολέα. Επιπλέον, πολλοί πύργοι είχαν καταχύστρες από τις οποίες το λάδι ή το ζεματιστό νερό έπεφτε στους εισβολείς που προσπαθούσαν να σπάσουν την άμυνα. Το πιο σημαντικό όμως ήταν η διάταξη τους, μιας και η μικρή μεταξύ τους απόσταση δημιουργούσε ένα ισχυρό τοίχος προστασίας, που αποτελούσε το φόβητρο κάθε επίδοξου κατακτητή, όπως επίσης και τα στρατηγικά σημεία που εξ αρχής χτίζονταν!
Κατά τον 18ο αιώνα λοιπόν χτίζονται κυρίως οι πύργοι της Βάθειας, και έναν αιώνα μετά γνωρίζουν ημέρες ακμής με πάνω από 300 κατοίκους να ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, το κυνήγι και βεβαίως την πειρατεία, ενώ λίγο αργότερα στρέφονται στην καλλιέργεια της ελιάς.
Όμως έρχεται κάποτε η στιγμή που τα πάντα αλλάζουν...
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι 800 περίπου πύργοι της Βάθειας εγκαταλείφθηκαν, μιας και η περίοδος της μεγάλης φυγής προς τα αστικά κέντρα είναι γεγονός. Πολλοί ήταν αυτοί που ερήμωσαν, άλλοι κατέρρευσαν, ενώ όσοι απέμειναν, μοναχικοί και πανέμορφοι στην ερημιά τους, παρακολουθούσαν απλά τον χρόνο να κυλά και συνέχιζαν να αντιστέκονται στην καταστροφή.
Και όλα αυτά μέχρι το 1980, όταν μια κίνηση του ΕΟΤ, στοχεύει στην αναστήλωση αρκετών πυργόσπιτων, δημιουργώντας τουριστικά παραδοσιακά καταλύματα και φέρνοντας στην επιφάνεια την ομορφιά της ξεχασμένης Βάθειας.
Στις μέρες μας η επίσκεψη στην κορυφή του λόφου και στα σοκάκια με τα μισογκρεμισμένα πυργόσπιτα, προσφέρει στον επισκέπτη ένα ιδιαίτερο ταξίδι στο παρελθόν, θυμίζοντάς του υπαίθριο μουσείο που όμοιό του σπάνια μπορεί να συναντήσει.
Το Νησί των Ονείρων... που καταστράφηκαν
Απολαύστε μια πτήση πάνω από το Νησί των Ονείρων ή Πεζονήσι στην Εύβοια, έναν τόπο με μεγάλες προοπτικές, που όμως χάθηκαν στην πορεία.
Μόλις δύο ώρες από την Αθήνα υπάρχει ένα άγνωστο, έρημο νησάκι με καταγάλανα, παραδεισένιο νερά, φαρδιές αμμουδιές, και ψηλά, καταπράσινα δέντρα.
Δίπλα στην Ερέτρια της Εύβοιας ένα μικρό νησάκι έγινε τη δεκαετία του '60 γνωστό ως «Νησί των Ονείρων» και προσέλκυε επισκέπτες από όλη την χώρα, που ήθελαν να απολαύσουν στιγμές ηρεμίας κοντά στην πλούσια βλάστηση.
Το πιο εντυπωσιακό με τον συγκεκριμένο εγκαταλειμμένο, σήμερα, παράδεισο είναι το γεγονός ότι μπορείς να φτάσεις στο νησί με τα πόδια, αφού είναι ενωμένο με μία μικρή λωρίδα γης με την Εύβοια. Γι' αυτό το λόγο το αποκαλούν και Πεζονήσι.
Το νησί μοιάζει με προέκταση του λιμανιού και οι παραλίες του είναι γαλανές και πεντακάθαρες. Πριν από 3 δεκαετίες στο Πεζονήσι λειτουργούσε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και πολλά εστιατόρια, αλλά εδώ και πολλά χρόνια οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί για γραφειοκρατικούς λόγους.
Παρόλο αυτά, όποιος θέλει μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί, να περπατήσει και να απολαύσει το μπάνιο σε πεντακάθαρα, παρθένα νερά.
H ιστορία του
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 το Πεζονήσι αποτελούσε έναν πόλο έλξης για επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Μετά την μεταπολίτευση και κατόπιν διαγωνισμού, η έκταση δόθηκε προς αξιοποίηση στην εταιρεία Rest Club AE, η οποία επένδυσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον εξοπλισμό.
Γύρω στο 2008 όμως η εταιρεία παρέδωσε το ακίνητο ύστερα από έξωση του Δήμου Ερέτριας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο μισθωτής έφυγε διότι αποδείχθηκε ότι δεν είχε προηγηθεί δημόσιος διαγωνισμός και ουσιαστικά έγινε απευθείας ανάθεση με ενοίκιο 100.000 ευρώ το εξάμηνο.
Από το 2008 το ακίνητο βρίσκεται στα αζήτητα, ενώ μία πρόταση για αξιοποίηση του νησιού που έκανε ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας Λάμπρος Αγγελόπουλος, «μάγκωσε» στην απίστευτη γραφειοκρατία και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ του δήμου και της ΕΤΑΔ, η οποία τελικά το 2012 απαγόρευσε να προχωρήσουν σε διαδικασίες αξιοποίησης χωρίς την άδεια της. Έτσι το νησί παραμένει αναξιοποίητο.
Μόλις δύο ώρες από την Αθήνα υπάρχει ένα άγνωστο, έρημο νησάκι με καταγάλανα, παραδεισένιο νερά, φαρδιές αμμουδιές, και ψηλά, καταπράσινα δέντρα.
Δίπλα στην Ερέτρια της Εύβοιας ένα μικρό νησάκι έγινε τη δεκαετία του '60 γνωστό ως «Νησί των Ονείρων» και προσέλκυε επισκέπτες από όλη την χώρα, που ήθελαν να απολαύσουν στιγμές ηρεμίας κοντά στην πλούσια βλάστηση.
Το πιο εντυπωσιακό με τον συγκεκριμένο εγκαταλειμμένο, σήμερα, παράδεισο είναι το γεγονός ότι μπορείς να φτάσεις στο νησί με τα πόδια, αφού είναι ενωμένο με μία μικρή λωρίδα γης με την Εύβοια. Γι' αυτό το λόγο το αποκαλούν και Πεζονήσι.
Το νησί μοιάζει με προέκταση του λιμανιού και οι παραλίες του είναι γαλανές και πεντακάθαρες. Πριν από 3 δεκαετίες στο Πεζονήσι λειτουργούσε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και πολλά εστιατόρια, αλλά εδώ και πολλά χρόνια οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί για γραφειοκρατικούς λόγους.
Παρόλο αυτά, όποιος θέλει μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί, να περπατήσει και να απολαύσει το μπάνιο σε πεντακάθαρα, παρθένα νερά.
H ιστορία του
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 το Πεζονήσι αποτελούσε έναν πόλο έλξης για επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Μετά την μεταπολίτευση και κατόπιν διαγωνισμού, η έκταση δόθηκε προς αξιοποίηση στην εταιρεία Rest Club AE, η οποία επένδυσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον εξοπλισμό.
Γύρω στο 2008 όμως η εταιρεία παρέδωσε το ακίνητο ύστερα από έξωση του Δήμου Ερέτριας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο μισθωτής έφυγε διότι αποδείχθηκε ότι δεν είχε προηγηθεί δημόσιος διαγωνισμός και ουσιαστικά έγινε απευθείας ανάθεση με ενοίκιο 100.000 ευρώ το εξάμηνο.
Από το 2008 το ακίνητο βρίσκεται στα αζήτητα, ενώ μία πρόταση για αξιοποίηση του νησιού που έκανε ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας Λάμπρος Αγγελόπουλος, «μάγκωσε» στην απίστευτη γραφειοκρατία και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ του δήμου και της ΕΤΑΔ, η οποία τελικά το 2012 απαγόρευσε να προχωρήσουν σε διαδικασίες αξιοποίησης χωρίς την άδεια της. Έτσι το νησί παραμένει αναξιοποίητο.
Tο βορειότερο νησί του κόσμου: Το ανακάλυψαν κατά λάθος Δανοί επιστήμονες
Ένα νέο νησί, και μάλιστα το βορειότερο του κόσμου, ανακάλυψαν κατά λάθος Δανοί επιστήμονες ανοικτά των ακτών της Γροιλανδίας.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης πίστεψαν αρχικά ότι είχαν φθάσει στο Oodaaq, ένα νησί, που ανακάλυψε μια ομάδα συμπατριωτών τους το 1978, για να συλλέξουν δείγματα στη διάρκεια αποστολής τους τον περασμένο Ιούλιο. Αλλά όπως συνειδητοποίησαν αργότερα από αναρτήσεις άλλων στα social media, που επεξεργάστηκαν τα δεδομένα, είχαν πατήσει πόδι σε ένα νησί περίπου 780 μέτρα βορειοδυτικά. - στο: iefimerida.gr
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης πίστεψαν αρχικά ότι είχαν φθάσει στο Oodaaq, ένα νησί, που ανακάλυψε μια ομάδα συμπατριωτών τους το 1978, για να συλλέξουν δείγματα στη διάρκεια αποστολής τους τον περασμένο Ιούλιο. Αλλά όπως συνειδητοποίησαν αργότερα από αναρτήσεις άλλων στα social media, που επεξεργάστηκαν τα δεδομένα, είχαν πατήσει πόδι σε ένα νησί περίπου 780 μέτρα βορειοδυτικά. - στο: iefimerida.gr
Μια τεράστια σφηκοφωλιά!!!
Αν μπορεί, ας το κάνει!
Τι δουλειά έχει ένας πέτρινος ελέφαντας στη μέση του Αιγαίου;
Η ιστορία της Κιμώλου ήταν πάντα συνυφασμένη, με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο, με τα πετρώματα που δίνουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα σε ένα από τα πιο ήσυχα νησιά των Κυκλάδων.
Άλλωστε, στο δικό της όνομα οφείλεται η ονομασία σε ένα από τα πιο χρήσιμα και καθημερινά πετρώματα που χρησιμοποιούν όλα τα σχολεία του πλανήτη: την κιμωλία.
Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να εντυπωσιάσει περισσότερο έναν επισκέπτη από τον πέτρινο ελέφαντα που δεσπόζει κοντά στην παραλία Γούπα. Έναν πέτρινο σχηματισμό ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από το πέρασμα των χρόνων σε μια παράξενη στροφή της τύχης. Κάτι, δηλαδή, που δε συναντάς κάθε μέρα. - στο: oneman.gr
Άλλωστε, στο δικό της όνομα οφείλεται η ονομασία σε ένα από τα πιο χρήσιμα και καθημερινά πετρώματα που χρησιμοποιούν όλα τα σχολεία του πλανήτη: την κιμωλία.
Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να εντυπωσιάσει περισσότερο έναν επισκέπτη από τον πέτρινο ελέφαντα που δεσπόζει κοντά στην παραλία Γούπα. Έναν πέτρινο σχηματισμό ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από το πέρασμα των χρόνων σε μια παράξενη στροφή της τύχης. Κάτι, δηλαδή, που δε συναντάς κάθε μέρα. - στο: oneman.gr
Στις 50 καλύτερες «κρυφές» γωνιές της γης: Το μοναδικό ελληνικό χωριό χωρίς ρεύμα και αμάξια που σταμάτησε το χρόνο
Το Lonely Planet το συγκαταλέγει στις 50 καλύτερες «κρυφές» γωνιές του πλανήτη…
Όμως το συγκεκριμένο χωριό του νομού Χανίων δεν θα μπορούσε να μείνει για πολύ καιρό μυστικό και αναπόφευκτα –λόγω της ιδιαιτερότητας των υπηρεσιών που παρέχει, αλλά και της ιστορίας που κουβαλά- μετατράπηκε σε ένα δημοφιλή προορισμό για επισκέπτες που αναζητούν εναλλακτικές προτάσεις για τις διακοπές τους.
Η Μηλιά, γιατί αυτό είναι το όνομα του χωριού, βρίσκεται στην καρδιά της δυτικής Κρήτης, λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά, και δεν μοιάζει σε τίποτα με κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας. - στο: menshouse.gr
Όμως το συγκεκριμένο χωριό του νομού Χανίων δεν θα μπορούσε να μείνει για πολύ καιρό μυστικό και αναπόφευκτα –λόγω της ιδιαιτερότητας των υπηρεσιών που παρέχει, αλλά και της ιστορίας που κουβαλά- μετατράπηκε σε ένα δημοφιλή προορισμό για επισκέπτες που αναζητούν εναλλακτικές προτάσεις για τις διακοπές τους.
Η Μηλιά, γιατί αυτό είναι το όνομα του χωριού, βρίσκεται στην καρδιά της δυτικής Κρήτης, λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά, και δεν μοιάζει σε τίποτα με κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας. - στο: menshouse.gr
Πώς πήραν τα ονόματα τους τα ελληνικά ποτάμια;
Τι σημαίνει Αχέροντας, ποιος ήταν ο Πηνειός και γιατί λέμε έτσι τον Αχελώο; Και γιατί σχεδόν όλα τα ποτάμια μας έχουν αρσενικά ονόματα; - στο: in2life.gr
Ποιος ήταν ο Ακάκιος της Mίσκο; Η αληθινή ιστορία για την διαφήμιση που εκτόξευσε τις πωλήσεις της εταιρείας
πηγή: protagon.gr
«Στο βιβλίο του κ. Κραψίτη, «Ο Λευτέρης Μαντζίκας – Μέγας Ηπειρώτης Ευεργέτης» υπάρχει σαφής αναφορά για το ταξίδι που κάνανε με τον διαφημιστή του στα Μετέωρα.
Εκεί, λοιπόν, κάποια στιγμή, ένας καλόγερος ξεκίνησε για τα ψώνια της μονής με τον γάιδαρό του και ακούστηκε από πίσω η φωνή ενός ηγούμενου που του υπενθύμιζε «Ακάκιε, μη ξεχάσεις τα μακαρόνια!«, αναφέρει ο κ. Κρομμύδας. - στο: mixanitouxronou.gr
Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου