Ο ελβετικός σουγιάς που θα δείτε μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ο "βασιλιάς" των σουγιάδων! Το πολυεργαλείο που σχεδίασε ο John S. Holler στην Γερμανία το 1880, διαθέτει 100 λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένων κάθε τύπου λεπίδας. Γα την ακρίβεια, ο συγκεκριμένος σουγιάς είναι ο πρόγονος των διάσημων σουγιάδων, των οποίων η παραγωγή ξεκίνησε δέκα χρόνια μετά από τον συγκεκριμένο, το 1890.
Διαθέτει οδοντωτή λεπίδα, στιλέτα, ψαλίδια, τρυπάνι, ανοιχτήρι, πριόνια, έναν κόφτη πούρων, νυστέρι, γάντζο, στυλό και μολύβια, καθρέφτη και ξυράφι. Διαθέτει κουρδιστήρι πιάνου, αν πεινάς έχει ειδικό μαχαίρι για το βούτυρο καθώς και ένα μαχαίρι σε σχήμα σταυρού, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα συναντήσεις έναν βρικόλακα!
Δεν σταματάνε εδώ όμως τα εργαλεία του. Ο συγκεκριμένος διαθέτει ένα λειτουργικό πιστόλι διαμετρήματος .22 με πέντε σφαίρες. Και αν αυτό δεν είναι αρκετό, η λαβή από όστρακο που καλύπτει το μαχαίρι ανοίγει και έχει διάφορα εργαλεία, ακόμη και μίνι πτυσσόμενα μαχαίρια. Το μόνο που δεν διαθέτει είναι ανοιχτήρι μιας και τα καπάκια των μπουκαλιών ανακαλύφτηκαν το 1892!
Γιατί ονομάζεται ελβετικός σουγιάς
Είναι ένα πολυεργαλείο, ελβετικής επινοήσεως, για στρατιωτική και πολιτική χρήση.
Το 1891, ο Ελβετός επιχειρηματίας Καρλ Έλσενερ, ιδιοκτήτης εταιρείας που κατασκεύαζε ιατρικά εργαλεία, διαπίστωσε ότι οι σουγιάδες που χρησιμοποιούσε ο ελβετικός στρατός ήταν γερμανικής προέλευσης. Στην εποχή των εθνικισμών, θίχτηκε το ελβετικό του φιλότιμο και αποφάσισε να γίνει αυτός ο προμηθευτής του ελβετικού στρατού. Έπρεπε, όμως, να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από τους Γερμανούς για να πάρει τη δουλειά. Κατασκεύασε, λοιπόν, ένα σουγιά με ξύλινη θήκη, που μέσα του χωρούσε όχι μόνο η λάμα του μαχαιριού, αλλά και κατσαβίδι, ανοιχτήρι κονσερβών και τρυπητήρι. Το πολυεργαλείο αυτό άρεσε στους Ελβετούς στρατηγούς και γρήγορα αποτέλεσε στρατιωτικό εξάρτημα.
Ο Έλσενερ δεν έμεινε ικανοποιημένος από το δημιούργημά του και το 1896 το εμπλούτισε με δεύτερη λάμα, ανοιχτήρι μπουκαλιών (τιρμπουσόν) και ψαλιδάκι. Τον επόμενο χρόνο (12 Ιουνίου 1897) έσπευσε να κατοχυρώσει την εφεύρεσή του, με σήμα την ασπίδα και τον ελβετικό σταυρό στο κέντρο της, αφού στην αγορά είχε εισέλθει και άλλος ανταγωνιστής. Η εταιρεία του ονομάστηκε Βικτόρινοξ (Victorinox), από το όνομα της μητέρας του (Βικτώρια) και τα γαλλικά αρχικά inox για τον ανοξείδωτο χάλυβα (acer inoxydable). Η ανταγωνίστρια εταιρεία ονομαζόταν Βένγκερ (Wenger) από το όνομα του ιδιοκτήτη της. - πηγή
φωτογραφίες: Smithsonian Institution, National Museum of American History, Kenneth E. Behring Center. Catalog Number 1986.0101.03
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου