Οι πιο "τολμηρές" στιγμές του βωβού κινηματογράφου

Η Betty Blythe στο The Queen of Sheba το 1921

Η Πόλα Νέγκρι (Pola Negri) ήταν μια από τις μεγαλύτερες femme fatale του βωβού κινηματογράφο. Η Πολωνή ηθοποιός ήταν γνωστή επειδή υποδυόταν εξωτικές, ισχυρές γυναίκες -αν και η ηθοποιία της στη μεγάλη οθόνη συχνά επισκιαζόταν από τα ειδύλλια της με τα μεγαλύτερα αστέρια της εποχής όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ροδόλφο Βαλεντίνο (τον οποίο χαρακτήρισε ως τον έρωτα της ζωής της). Η Νέγκρι είχε πολλές περιπέτειες με τους λογοκριτές, αλλά δεν ήταν και η μοναδική.

Δείτε μερικές από τις πιο "τολμηρές" στιγμές του βωβού κινηματογράφου, από τις πρώτες γυμνές σκηνές μέχρι και πραγματικά φιλιά.





Η Ισπανίδα χορεύτρια Carmencita ήταν η πρώτη γυναίκα που εμφανίστηκε μπροστά σε μηχανή κινούμενων εικόνων. Η ταινία θα γυριζόταν για κινητοσκόπιο (μορφή προβολής ταινιών), αλλά ο χορός θεωρήθηκε πολύ προκλητικός για το μικτό κοινό μιας και το φόρεμα της Carmencita εξέθετε τα πόδια και τα εσώρουχα της καθώς εκείνη κινούνταν.



Η πρώτη ταινία με στριπτίζ -και μια από τις πρώτες ταινίες πορνό- προέρχεται από το γαλλικό φωτογράφο, πορνογράφο και παραγωγό Eugène Pirou, με τίτλο Le Coucher de la Mariee. Η καλλιτέχνις του καμπαρέ Louise Willy παρουσίασε μια πράξη των παραστάσεων της: γδύθηκε πίσω από ένα παραβάν ενώ ένας άντρας προσποιούνταν ότι διάβαζε εφημερίδα. Μόνο δύο λεπτά από την ταινία έχουν διασωθεί η οποία προβλήθηκε στο Παρίσι το 1896.

Το Après le bal του Georges Méliès το 1897, είχε επίσης μία από τις πρώτες γυμνές σκηνές σε ταινία:



Το From Show Girl to Burlesque Queen του 1903 είχε περισσότερο στριπτίζ:



Η Fahreda Mazar Spyropoulos, γνωστός ως Fatima, ήταν μια από τις πρώτες δημοφιλής χορεύτριες της κοιλιάς, που εμφανίστηκε στην World’s Columbian Exposition του 1893 στο Σικάγο. Ο χορός της κοιλιάς αναφέρονται τότε ως "coochie coochie" ή "hoochie coochie". Δημιουργήθηκε μια ταινία για κινητοσκόπιο της χορεύτριας, αλλά λογοκρίθηκε λόγω της περιστροφής των γοφών της...



Η Annabelle Moore, γνωστή ως "Peerless Annabelle" (Απαράμιλλη) ήταν μια από τις πρώτες χορεύτριες που γύρισε ταινίες για το ανδρικό κοινό:





Μια σκηνή από την κωμωδία "The Widow Jones" στην οποία πρωταγωνίστησαν η May Irwin και ο John Rice. Οι ηθοποιοί φιλήθηκαν στην κάμερα, μετά από ένα αίτημα μιας εφημερίδας της Νέας Υόρκης. Η σκηνή ήταν η πιο δημοφιλής σε ταινία σε Vitascope (άλλη μορφή προβολής ταινιών) το 1896. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ζήτησε τη λογοκρισία της, μιας και τα δημόσια φιλιά εκείνη την εποχή απαγορεύονταν, ενώ οι εφημερίδες κάλεσαν την αστυνομία να αναλάβει δράση στις αίθουσες που παιζόταν η σκηνή.



Το μελόδραμα του Cecil DeMille του 1915 "The Cheat", είχε ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο, με σαδομαζοχιστικές σκηνές, βιασμό, οικογενειακό σκάνδαλο και ρατσισμό. Οι Ιάπωνες διαμαρτυρήθηκαν επειδή εμφάνιζε τον Ιάπωνα ηθοποιό Sessue Hayakawa ως αχρείο στερεότυπο και προσπάθησαν να την λογοκρίνουν.

Το Anders als die Andern (Διαφορετικός Από Τους Άλλους), που κυκλοφόρησε το 1919, θεωρείται η πρώτη ταινία όπου παρουσιάζεται η ανδρική ομοφυλοφιλία σε ταινία μεγάλου μήκους, η πρώτη ταινία που εμφανίζεται γκέι μπαρ και η πρώτη που απεικονίζει την ομοφυλοφιλία συμπαθητικά. Οι λογοκριτές απαγόρευσαν την ταινία, περιορίζοντας την προβολή της στους γιατρούς και τους ιατρικούς ερευνητές. Αργότερα κάηκε από τους Ναζί και μόνο μία αποσπασματική αντιγραφή επέζησε.



Το Way Down East του D. W. Griffith παρουσιάζει ένα αφελές κορίτσι της υπαίθρου που η ζωή της στράβωσε. Παρουσιάζει νόθα μωρά, νευρικούς playboy, εικονικούς γάμους και ότι άλλο θα μπορούσε ο σκηνοθέτης να χωρέσει μέσα σε 100 λεπτά. Η ταινία λογοκρίθηκε και απαιτήθηκαν δεκάδες περικοπές. Ορισμένες εκδοχές για μια ανύπαντρη μητέρα αφαιρέθηκαν, καθώς και σκηνές με γυναίκες που κάπνιζαν.



Το The Queen of Sheba της Fox Studios το 1921 με την Betty Blythe (αρχικά γράφτηκε για την Θέντα Μπάρα), ήταν ακόμη μια πρωτιά με γυμνό στη μεγάλη οθόνη. Η Blythe έκανε αίσθηση λόγω των τόπλες σκηνών της, ενώ και οι προκλητικές φωτογραφίες της ηθοποιού με τα αποκαλυπτικά κουστούμια ήταν εξίσου ριψοκίνδυνα.

Η ταινία Mikaël του 1924 του Carl Theodor Dreyer είναι ένα από τα πλέον σημαίνοντα, πρώιμα έργα με γκέι. Ένας διάσημος ζωγράφος ερωτεύεται το νεαρό αρσενικό μοντέλο του, αλλά μια κόμισσα περιπλέκει τη σχέση τους. Η ταινία απαγορεύτηκε στη Γαλλία και παίχτηκε στην Αμερική μετά από πολλά χρόνια με τίτλο Chained: The Story of the Third Sex (Αλυσοδεμένοι: Η ιστορία του τρίτου φύλου).



από: flavorwire