Στεντόρεια φωνή

Η έκφραση γεννήθηκε από τον Αχαιό ήρωα του Τρωικού Πολέμου Στέντορα (Στέντωρ), αναφέρεται τόσο στην Ιλιάδα (Ε 785) όσο και στη «Διομήδους Αριστεία», ο οποίος ήταν περιώνυμος για την μεγαλοφωνία του, δηλαδή για τη βροντερή φωνή του, λόγω της ευεργεσίας του από τη θεά Ήρα.



Χαλκεόφωνος χαρακτηρίζεται από τον Όμηρο και λέγεται γι' αυτόν «τόσον αύδήσασχ' όσον άλλοι πεντήκοντα», ότι φώναζε, δηλαδή, τόσο δυνατά όσο πενήντα άνδρες μαζί.

Θεωρείται ότι καταγόταν από τη Θράκη ή, σύμφωνα με τον «Σχολιαστή» του Ομήρου, από την Αρκαδία: «Αρκάς το γένος, ερίσας δε προς τον Ερμήν περί μεγαλοφωνίας εφονεύθη υπ' αυτού». Δηλαδή ο Στέντορας διαγωνίσθηκε με τον θεό Ερμή, τον κήρυκα των θεών, στην ένταση της φωνής και ο Ερμής τον σκότωσε (ή, σύμφωνα με άλλη παράδοση, πέθανε από την προσπάθεια να φωνάξει ακόμα πιο δυνατά).

Από τον Στέντορα και τη δυνατή φωνή του, ο Ευστάθιος πλάθει το επίθετο στεντορόφωνος.

Ακόμα και σήμερα, η φράση «Στεντόρεια φωνή» σημαίνει τη μέγιστη σε ένταση φωνή.