10 παράξενοι επικήδειοι

Κάποιοι μπορεί να το κάνουν για πλάκα, άλλοι για να γλυτώσουν από κάτι, αλλά και πάλι μπορεί να γίνει κατά λάθος. Πόσο μακάβριο αλλά και πόσο διασκεδαστικό μπορεί να είναι να μαθαίνεις πως πέθανες; Οι ιστορίες που θα διαβάσετε αναφέρονται σε ανθρώπους που είχαν κηρυχθεί νεκροί, ενώ ήταν ακόμα ζωντανοί.

 

 

Shoichi Yokoi (φωτογραφία πάνω)
Ο Shoichi Yokoi ήταν ένας Ιάπωνας στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος βγήκε κάποια στιγμή από τη ζούγκλα όπου συνέχισε να κρύβεται και να πολεμάει… 28 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου!
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν υποτιμητικό για έναν Ιάπωνα στρατιώτη να παραδοθεί και να τον φυλακίσουν. Έτσι, όταν οι ΗΠΑ απελευθέρωσαν το Γκουάμ το 1944, δέκα Ιάπωνες αρνήθηκαν να παραδοθούν και αντ' αυτού κατέφυγαν στη ζούγκλα για να συνεχίσουν να πολεμάνε αρνούμενοι να πιστέψουν τα νέα για την ιαπωνική παράδοση ως προπαγάνδα. Ο πόλεμος τελείωσε και οι 10 στρατιώτες παρέμεναν κρυμμένοι. Τελικά, 7 από τους 10 επέστρεψαν στον πολιτισμό, αλλά οι άλλοι 3 παρέμειναν στη ζούγκλα και, τελικά, οι 2 πέθαναν από την πείνα. Το 1972, 28 χρόνια αφότου ο Shoichi Yokoi και οι 9 σύντροφοι του κρύφτηκαν, βγήκε από τη ζούγκλα όχι όμως εκούσια. Δύο ντόπιοι ψαράδες τον ξάφνιασαν, τον συνέλαβαν και τον έβγαλαν έξω.
Ο Shoichi Yokoi σταμάτησε επιτέλους να πολεμάει. Πολλά χρόνια πριν είχε θεωρηθεί νεκρός και στον επικήδειο του ανέφεραν πως είχε σκοτωθεί στη μάχη. Όταν επέστρεψε τον αντιμετώπισαν σαν εθνικό ήρωα. Ωστόσο, ο ίδιος ένιωθε ότι δεν είχε υπηρετήσει καλά τον αυτοκράτορα και το στρατό λέγοντας, «Ντρέπομαι που επέστρεψα ζωντανός».
Ο Yokoi όμως δεν ήταν ο μόνος που «πολεμούσε» ακόμα! Αργότερα εμφανίστηκαν ακόμα 2 Ιάπωνες στρατιώτες, οι Hiroo Onoda και Teruo Nakamura.


Luca Barbareschi

Αν και δεν είναι γνωστό αν ο επικήδειος του γράφτηκε από τον ίδιο, η ιστορία του και αυτή της ταινίας του «Cannibal Holocaust» είναι πολύ περίεργες, γιατί για ένα διάστημα, πολλοί πίστευαν πως ήταν νεκρός.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ανθούσαν οι ταινίες τρόμου. Το 1980 βγήκε μια ταινία που ήταν τόσο τρομακτική, που οι αρχές ήθελαν να μάθουν αν οι σκηνές ήταν πραγματικές!
Πολλά χρόνια πριν το «Blair Witch Project», ο Ιταλός σκηνοθέτης Ruggero Deodato γύρισε το "Cannibal Holocaust", που υποτίθεται πως ήταν «υλικό από ντοκιμαντέρ που βρέθηκε». Στην ταινία, κάποιοι ντοκιμαντερίστες μπήκαν στη ζούγκλα του Αμαζονίου να καταγράψουν τις αυτόχθονες φυλές και εξαφανίστηκαν. Δύο μήνες αργότερα, μια άλλη ομάδα βρήκε το "χαμένο υλικό", το οποίο δείχνει, μεταξύ άλλων, ανθρώπους να τους καρφώνουν σε πασσάλους και πολλά άλλα παρόμοια.
Δέκα μέρες μετά την κυκλοφορία της, ο σκηνοθέτης συνελήφθη και κατηγορήθηκε για βωμολοχία και η ταινία απαγορεύτηκε στην Ιταλία, την Αυστραλία, την Αγγλία και σε άλλες χώρες. Λόγω των φημών ότι οι ηθοποιοί είχαν όντως σκοτωθεί στα γυρίσματα της ταινίας, στον Deodato απαγγέλθηκε η κατηγορία της δολοφονίας. Το 1981, ένα γαλλικό περιοδικό δημοσίευσε ένα άρθρο για το αν η ταινία ήταν ψεύτικη ή αν όντως οι ηθοποιοί είχαν δολοφονηθεί. Ήταν ακριβώς ο τρόπος που ήθελε ο Deodato να διαφημίσει την ταινία του αλλά δεν περίμενε ποτέ ότι ο κόσμος θα πίστευε πραγματικά πως σκοτώθηκαν οι ηθοποιοί, πράγμα που έγινε. Δεν βοήθησε όμως και ο ίδιος καθόλου για το αντίθετο γιατί, προκειμένου να δοθεί στο κοινό η εντύπωση ότι οι ηθοποιοί είχαν σκοτωθεί, τους έβαλε να υπογράψουν συμβόλαιο διασφαλίζοντας ότι δεν θα εμφανιστούν σε τηλεοπτικές διαφημίσεις ή ταινίες, για ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ταινίας.
Ο Luca Barbareschi ήταν ο ένας από τους 4 ηθοποιούς που πίστευε η ιταλική αστυνομία πως είχαν δολοφονηθεί. Ο Deodato τελικά τον βρήκε μαζί με τους άλλους ηθοποιούς, ακύρωσε τα συμβόλαια και εμφανίστηκαν σε μια εκπομπή ώστε να πείσει τις αρχές ότι ζούσαν.


Vuk Peric

Ο Σέρβος Vuk Peric αποφάσισε να μάθει το 1997 ποιοι θα πήγαιναν στην κηδεία του αν πέθαινε. Έτσι έστειλε σε μια τοπική εφημερίδα τον επικήδειο του και μαζί προσκλήσεις για την κηδεία του. Παρακολουθώντας την κηδεία από απόσταση, μπήκε κάποια στιγμή ανάμεσα στο πλήθος και αφού τους ευχαρίστησε για την παρουσία τους στη συνέχεια τους κάλεσε στην «αφύπνιση» του. «Ήθελα να δω τον κόσμο να χαμογελάει στην κηδεία μου και ήμουν περίεργος ποιος θα έρθει», δήλωσε.
Πέντε χρόνια αργότερα, το 2002, πουλούσε τον τάφο και την ταφόπλακα αλλά δεν βρέθηκαν ενδιαφερόμενοι.


Frank Gorshin

Ο ηθοποιός Frank Gorshin ήταν γνωστός από το ρόλο του ως Riddler στην τηλεοπτική σειρά Batman του 1960 και ως Belle, σε ένα επεισόδιο του Star Trek του 1969. Αλλά δεν έζησε για να δημιουργήσει αυτούς τους χαρακτήρες μιας και είχε πεθάνει το 1957!
Το 1957 ο Gorshin γυρνούσε σπίτι του στο Πίτσμπεργκ της Πενσιλβανία, όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον μάνατζερ του που του έλεγε πως έπρεπε να γυρίσει γρήγορα στην Καλιφόρνια, για να περάσει οντισιόν για έναν ρόλο σε την ταινία Run Silent, Run Deep με τον Clark Gable και τον Burt Lancaster. Στον Gorshin δεν άρεσε το γεγονός πως έπρεπε να οδηγήσει μέχρι την Καλιφόρνια για 39 ώρες ασταμάτητα. Τελικά αποκοιμήθηκε στο τιμόνι και είχα ατύχημα. Υπέστη σοβαρό τραύμα στο κεφάλι και δεν ξύπνησε για τέσσερις ημέρες. Όλες αυτές τις ημέρες, οι εφημερίδες του Λος Άντζελες τον ανακοίνωσαν νεκρό από το ατύχημα. Ο Gorshin ποτέ δεν έκανε το δοκιμαστικό.


Terry L. Fergerson

Φανταστείτε να εμφανιστείτε στη δουλειά σας ένα πρωί, όπως κάθε πρωί, και μόλις φτάσετε οι συνάδελφοι και οι φίλοι σας να θρηνούν το θάνατο σας! Αυτή την εμπειρία έζησε ο 58χρονος καθηγητής γραφικών τεχνών Terry Fergerson το Μάιο του 2006. Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές πανικοβλήθηκαν με το θάνατό του, και ξαφνικά εμφανίστηκε στο σχολείο, ζωντανό και σώος.
Το προηγούμενο βράδυ γύρω στις 21:17 σε ένα κοντινό χωριό, είχε σκοτωθεί σε τροχαίο ατύχημα κάποιος που οδηγούσε ένα κόκκινο φορτηγάκι. Το θύμα ήταν ο 59χρονος Terry L. Ferguson. Εκτός από την συνωνυμία και οι δυο οδηγούσαν το ίδιο αυτοκίνητο αλλά και είχαν την ίδια ηλικία. Τα δυσάρεστα νέα έφτασαν στην οικογένεια του Fergerson. Συγγενείς και φίλοι άρχισαν να εμφανίζονται στο σπίτι για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους.


Dave Swarbrick

Ο Dave Swarbrick είχε χαρακτηριστεί ως «ο μεγαλύτερος Βρετανός βιολιστής». Αλλά η υγεία του ήταν άσχημη λόγω ενός εμφυσήματος. Στις 29 Απριλίου του 1999, η Daily Telegraph δημοσίευσε έναν επικήδειο στον οποίο τον ανακοίνωνε «πρώην τραγουδιστή και βιολιστή» και «μια μικρή, δυναμική, χαρισματική φιγούρα» που μπορούσε να «ηλεκτρίσει το κοινό με το ξέφρενο παίξιμο του». Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα... Δεν ήταν νεκρός.
Η εφημερίδα ζήτησε συγγνώμη για τον άκαιρο επικήδειο. «Δεν είναι η πρώτη φορά που πεθαίνω στο Κόβεντρι», δήλωσε κάποια στιγμή αργότερα.


Paul Vance

Τον Ιούνιο του 1960, ο Brian Hyland κάνει τεράστια επιτυχία με το "Itsy Bitsy teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini» του Paul Vance, ο οποίος έχει γράψει και άλλες επιτυχίες. Ο Vance ήταν υποψήφιος για το Hall of Fame των Στιχουργών το 2009. Αλλά το 2006, ήταν νεκρός! Ο θάνατός του αναφέρθηκε σε έναν επικήδειο σε μια εφημερίδα του Κονέκτικατ, τον οποίο έπειτα πήρε και το Associated Press... και καταλαβαίνετε τη συνέχεια. Ο Vance όμως ήταν ζωντανός.
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2006, πέθανε κάποιος Paul van Valkenburgh από την Φλόριντα. Η τοπική εφημερίδα ισχυρίστηκε πως ο Van Valkenburgh είχε γράψει το τραγούδι "Itsy Bitsy Teeny Weeny" με το ψευδώνυμο του Paul Vance. Ο Valkenburgh είχε πείσει και τη γυναίκα του γι' αυτό και όταν πέθανε, αυτή το ανέφερε στον επικήδειο του.
Ο Vance το έμαθε, ανακοίνωσε ότι ήταν ζωντανός και για να το αποδείξει, έδειξε τα δικαιώματα από τη σύνθεση των τραγουδιών του.


Eric de Boer

Τον Ιανουάριο του 2009 αναφέρθηκε πως πέθανε ο μονόφθαλμος κιθαρίστας των Kansas, Rich Williams. Ο επικήδειος του γράφτηκε σε αρκετές εφημερίδες στην περιοχή της Νέας Αγγλίας. Αλλά ο πραγματικός Rich Williams ήταν ζωντανός. Αυτός που είχε πεθάνει ήταν ο Eric de Boer ο οποίος μιμούνταν τον Rich Williams για πολλά χρόνια. Ο de Boer ισχυριζόταν πως ήταν ο Williams, πως έπαιζε στους Kansas, και πως είχε γράψει το «Carry on My Wayward Son». Επίσης ισχυρίστηκε πως μπήκε στους Kansas μετά την επιστροφή του από το Βιετνάμ όπου ήταν αιχμάλωτος πολέμου. Ο Williams ήξερε για τον de Boer πολλά χρόνια. Αλλά δεν του έκανε μήνυση από σεβασμό για τη θητεία του de Boer στο Βιετνάμ. Αργότερα διαπιστώθηκε πως ο de Boer δεν είχε πάει ποτέ στο Βιετνάμ.


Whitney Cerak

Στις 26 Απριλίου του 2006, ένα φορτηγάκι με φοιτητές συγκρούστηκε με ένα ρυμουλκούμενο. Πέντε από τους φοιτητές σκοτώθηκαν και τέσσερις άλλοι τραυματίστηκαν σοβαρά μεταξύ των οποίων και μια κοπέλα που είχε μείνει σε κώμα. Η Whitney Cerak ήταν μια από τους πέντε που σκοτώθηκαν. Πάνω από χίλια άτομα παρακολούθησαν την κηδεία της. Εν τω μεταξύ, μια από τους τέσσερις επιζώντες, η Laura VanRyn, ούσα σε κώμα και εντελώς καλυμμένη με επιδέσμους, παρέμενε στο νοσοκομείο. Τις επόμενες ημέρες, η VanRyn αρχίσει να βελτιώνεται μέχρι που άρχισε να μιλάει. Ο φίλος της και η συγκάτοικος της παρατήρησαν κάτι περίεργο στην ομιλία της. Ο πατέρας της άρχισε να ανησυχεί όταν αναφέρονταν σ' αυτόν χρησιμοποιώντας το όνομα ενός κατοικίδιου που δεν ήξερε. Όταν μπόρεσε τελικά να γράψει το όνομά της, αυτό που έγραψε δεν ήταν Laura VanRyn αλλά Whitney Cerak. Μόνο τότε οι γονείς των δύο κοριτσιών συνειδητοποίησαν ότι οι ταυτότητες τους είχαν μπερδευτεί. Η Laura VanRyn είχε ταφεί σε ένα τάφο με την ταφόπλακα της Whitney Cerak. Η Whitney Cerak ανέκαμψε πλήρως και αποφοίτησε από το κολέγιο το 2009.


Lincoln Hall

Ο Lincoln Hall ήταν έμπειρος ορειβάτης και μέλος μιας ομάδας ορειβατών, ένας εκ των οποίων, ο Γερμανός Thomas Weber, ήταν ήδη νεκρός. Ξαφνικά η ομάδα ήταν κοντά στο να χάσει και τον Hall. Αν και ο Hall είχε φτάσει στην κορυφή, στο κατέβασμα εξασθένησε, αποπροσανατολίστηκε και υπέστη εγκεφαλικό οίδημα από το μεγάλο υψόμετρο. Για ώρες οι Σέρπα (ντόπιοι οδηγοί) προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν να κατέβει και να τον αναζωογονήσουν. Τελικά άρχισε να έχει παραισθήσεις και οι οδηγοί διατάχθηκαν να κατέβουν και να τον αφήσουν εκεί αλλιώς θα πέθαιναν και οι ίδιοι. Απρόθυμα, τον άφησαν μόνο του στην «ζώνη του θανάτου» του Έβερεστ, θεωρώντας τον νεκρό. Ο θάνατος του ανακοινώθηκε από το ραδιόφωνο και στη συνέχεια μέσω του Διαδικτύου και φυσικό και επόμενω ήταν να το μάθει και η σύζυγος του.
Την επόμενη μέρα, σε υψόμετρο πάνω από 8500 μέτρα, ο ορειβάτης Dan Mazur και μερικοί άλλοι έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν έναν άνδρα μπροστά τους, καθώς ανέβαιναν στο βουνό. Καθισμένος στο χιόνι, χωρίς γάντια, χωρίς καπέλο, χωρίς οξυγόνο, με το φερμουάρ της στολής του ανοιχτό και τα χέρια του έξω και μόνο μισό μέτρο από την άκρη ενός γκρεμού, ο άνδρας είπε, «Φαντάζομαι είστε έκπληκτοι που με βλέπετε». Ήταν ο Hall και ήταν ζωντανός. Ο Hall είχε περάσει ολόκληρη τη νύχτα μόνος και εκτεθειμένος σε εκείνο το ύψος στη «ζώνη του θανάτου», κάτι που κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει. Χρειάστηκαν έντεκα Σέρπα για να τον κατεβάσουν, αλλά επέζησε.