Η Harriet Quimby - πηγή
Τα διάφορα ιστορικά γεγονότα είναι μοναδικά, αλλά η ιστορία απορρίπτει πολλά από αυτά. Άλλωστε, ο εγκέφαλός μας μπορεί να επικεντρωθεί μόνο σε μια καταστροφική κατάσταση κάθε φορά.
Η βύθιση του Sultana ήταν μεγαλύτερη τραγωδία από τον Τιτανικό - αλλά όχι μεγαλύτερο γεγονός από την δολοφονία του Λίνκολν
Στις 27 Απριλίου του 1865, αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου στην Αμερική, το ποταμόπλοιο Sultana έπλεε με 2.137 ψυχές στον ποταμό Μισισίπι. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες ήταν πρώην αιχμάλωτοι πολέμου της Ένωσης, που είχαν επιζήσει από την ήττα, την ασθένεια και την πείνα για να επιστρέψουν επιτέλους στο σπίτι τους. Εκείνη την ημέρα, τρεις από τους τέσσερις λέβητες του πλοίου εξερράγησαν και σχεδόν όλοι έβρασαν ζωντανοί.
Όπως και ένα άλλο, πολύ πιο διάσημο πλοίο, το Sultana διαφημιζόταν ως ένα υπερσύγχρονο πλοίο, πλήρης από σύγχρονα μέτρα ασφαλείας. Το Sultana είχε χωρητικότητα 376 επιβατών, αλλά δεδομένου ότι η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να πληρώσει 5 και 10 δολάρια για κάθε στρατολογημένο άνδρα και αξιωματικό που θα επέστρεφε στο σπίτι του, ο καπετάνιος συνέχισε να στοιβάζει κόσμο. Αναπόφευκτα, οι λέβητες εξερράγησαν και οι επιβάτες του έβρασαν ζωντανοί επιτόπου. Όσοι από αυτούς κατάφεραν να πηδήξουν στην θάλασσα για να σωθούν, επειδή ήταν αδύναμοι και υποσιτισμένοι, δεν κατάφεραν να κολυμπήσουν και πνίγηκαν. Συνολικά, περίπου 1.800 ψυχές έχασαν τη ζωή τους, 300 περισσότεροι από τους 1.512 του Τιτανικού.
Αν λοιπόν το Sultana ήταν χειρότερη καταστροφή από τον Τιτανικό, γιατί δεν το θυμάται η ιστορία. Διότι, το ατύχημα συνέβη τον χειρότερο μήνα στην αμερικανική ιστορία. Στις 15 Απριλίου του ίδιου έτους, δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Λίνκολν. Αυτό οδήγησε σε ένα κυνήγι δύο εβδομάδων για τον Τζον Γουίλκς Μπουθ μέχρι το θάνατό του στις 26 Απριλίου, μια μέρα πριν βυθιστεί το Sultana. Μέχρι τη στιγμή που μαθεύτηκε το ατυχές γεγονός, η Αμερική ασχολούνταν με τον Λίνκολν.
Η πιο σημαντική ανακάλυψη αιγυπτιακού τάφου επισκιάστηκα από την εισβολή των Ναζί στην Γαλλία
Όλοι έχουν ακούσει για τον Τουταγχαμών. Το 1922, η ανακάλυψη του τάφου του και τα πλούτη που περιείχε έκανα θραύση στον κόσμο της αρχαιολογίας, που από τότε δεν είδε αντίστοιχη ανακάλυψη. Όμως, το μεγαλείο του Τουταγχαμών δεν μπορούσε να συγκριθεί με ένα άλλο φαραωνικό εύρημα μόλις μια δεκαετία αργότερα, τη στιγμή που ο κόσμος ήταν απασχολημένος με το μεγαλύτερο κακό της σύγχρονης ιστορίας.
Το 1939, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον τάφο του φαραώ Ψουσέννη Α', ο οποίος είναι γνωστός ως ο Ασημένιος Φαραώ. Είναι ο μόνος φαραώ που βρέθηκε θαμμένος σε ασημένιο φέρετρο (ο οποίος, εκείνη την εποχή, ήταν πιο σπάνιος και πολύτιμος από τον χρυσό), ενώ οι χρυσές μάσκες, τα περιδέραια και οι άλλοι θησαυροί που θάφτηκαν μαζί του ήταν μακράν λαμπρότερα από εκείνα του Τουταγχαμών.
Για τους ιστορικούς, η ανακάλυψη του τάφου του Ψουσένη ήταν πιο σημαντική από του Τουταγχαμών. Μέχρι σήμερα, είναι ο μόνος ασύλητος τάφος, καθώς οι τυμβωρύχοι δεν κατάφεραν να τον βρουν εδώ και 3.000 χρόνια. Επιπλέον, ο Ψουσένης ήταν πιο σημαντικός φαραώ από τον Τουταγχαμών, σώζοντας το βασίλειο από μια σκυθική εισβολή και βασιλεύοντας στην Αίγυπτο για 48 χρόνια -ενώ ο Τουταγχαμών 10 χρόνια. Η αποκάλυψη του τάφου του Ψουσένη Α' ήταν ο μεγαλύτερος αιγυπτιακός άθλος της εποχής.
Η ανακάλυψη του τάφου του έγινε το 1940 από τον διάσημο αιγυπτιολόγο Pierre Montet, τον Γάλλο "Ιντιάνα Τζόουνς". Όμως, την εποχή εκείνη, η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Γαλλία. Έτσι, ο Montet μάζεψε τα οικογενειακά κειμήλια και τους θησαυρούς του τάφου του φαραώ και τα έθαψε σε ένα θησαυροφυλάκιο στο Κάιρο. Μισό αιώνα αργότερα, οι θησαυροί αποκαλύφθηκαν. Όμως, ήταν πλέον πολύ αργά και η μανία με την Αρχαία Αίγυπτο των αρχών του 20ου αιώνα είχε περάσει.
Οι δημοσιογράφοι έχασαν την πιο θανατηφόρα σφαγή σε σχολείο της Αμερικής για να παρακολουθήσουν την υπερατλαντική πτήση του Τσαρλς Λίντμπεργκ
Απομεινάρια του αυτοκινήτου του Kehoe μετά από την έκρηξη - πηγή
Στις 18 Μαΐου του 1927, ο ταμίας του συμβουλίου του σχολείου Bath, ο 55χρονος Andrew Kehoe, ανατίναξε το τοπικό σχολείο, δολοφονώντας 38 μαθητές, πριν αυτοκτονήσει στο αγρόκτημα του και σκοτώσει ακόμη πέντε αθώους. Ήταν η χειρότερη, και πρώτη, σχολική σφαγή που αντιμετώπιζαν οι ΗΠΑ. Όμως, ο κόσμος δεν ενημερώθηκε επειδή ο "Lucky Lindy" θα κατέρριπτε ένα παγκόσμιο ρεκόρ.
Στις 21 Μαΐου του 1927, τρεις μέρες μετά από την τραγωδία, ο διάσημος Αμερικανός ήρωας και φιλοΝαζί Τσαρλς Λίντμπεργκ έφτασε στη Νέα Υόρκη μετά από μια μοναχική, υπερατλαντική πτήση. Η επιστροφή του "Lone Eagle" ήταν η ιστορία που χρειαζόταν ο κόσμος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης. Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί πήραν δημοσιογράφους που κάλυπταν την καταστροφή στο σχολείο και τους ανέθεσαν να αναφέρουν τα ηρωικά κατορθώματα του Λίντμπεργκ. Η ιστορία 38 δολοφονημένων μαθητών ξεχάστηκε μέσα σε ένα χρόνο.
Η πρώτη Τζιχάντ είχε 100.000 ομήρους, όμως δεν ήταν τόσο σημαντική όσο η "κρίση των ομήρων" στο Ιράν
Το Μεγάλο Τζαμί το 1971 - πηγή
Στις 20 Νοεμβρίου του 1979, 500 περιθωριοποιημένοι φανατικοί εισέβαλαν στο Μεγάλο Τζαμί της Μέκκας, στο Μασγίντ αλ-Χαράμ, και πήραν όμηρους πάνω από 100.000 ευσεβείς μουσουλμάνους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, όχι μόνο την μεγαλύτερη και πιο αιματηρή κατάσταση ομήρων στον κόσμο, αλλά και την έναρξη της πρώτης παγκόσμιας Τζιχάντ. Όμως, σε μια διπλανή χώρα, μερικοί Αμερικανοί ήταν κλειδωμένοι στην πρεσβεία τους, οπότε ποιος να νοιαστεί γι' αυτό;
Ο μουσουλμανικός κόσμος παρέλυσε όταν ο μικρός στρατός των μαχητών του al-Ikhwan ανέλαβε τον έλεγχο του Μεγάλου Τζαμιού. Τα στρατεύματα της Σαουδικής Αραβίας δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί απαγορεύονταν απολύτως τα όπλα ή να χυθεί αίμα στο πιο ιερά μέρος του Ισλάμ. Έτσι, κατά τη διάρκεια των πιο κρίσιμων στιγμών της πολιορκίας, οι στρατιώτες έπρεπε να περιμένουν έναν "φετφά" -η γνωμοδότηση του μουφτή (θρησκευτικού δικαστή των μουσουλμάνων)- που θα έσωζε τις ψυχές τους, πριν στρέψουν τα όπλα τους προς το Τζαμί. Μέχρι εκείνο το σημείο, οι τρομοκράτες, οι οποίοι είχαν περάσει μήνες περνώντας όπλα, πυρομαχικά και τρόφιμα στις κατακόμβες από κάτω, απέκρουαν την κάθε επίθεση. Ο στρατός χρειάστηκε δύο εβδομάδες, με βολές πυροβολικού και δηλητηριώδη αέρια, για να ελευθερώσουν το Μεγάλο Τζαμί. Κατά τη διάρκεια των μαχών σκοτώθηκαν 26 πιστοί, 124 στρατιωτικοί και περίπου 100 ισλαμιστές φονταμενταλιστές (αν και ορισμένες πηγές ανεβάζουν κατά πολύ τον αριθμό.
Μια από τις μεγαλύτερες καταστάσεις ομηρείας έπρεπε να ήταν το μεγαλύτερο νέο της δεκαετίας. Όμως, θάφτηκε στις πίσω σελίδες των περισσότερων δημοσιεύσεων παγκοσμίως επειδή, μόλις λίγες μέρες μετά την επίθεση στο Μεγάλο Τζαμί, ξεκίνησε η επονομαζόμενη "κρίση των ομήρων" στο Ιράν, ένα συμβάν που διήρκεσε σχεδόν δύο χρόνια, ενώ, λίγο αργότερα, η ΕΣΣΔ εισέβαλε στο Αφγανιστάν.
Η επίθεση στο Τζαμί σηματοδότησε το τέλος του φιλελευθερισμού στην Σαουδική Αραβία, επιτρέποντας στην μοναρχία να αρχίσει να επιβάλλει τον σκληρό νόμο της Σαρία. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, ο Ρουχολάχ Χομεϊνί κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι βρίσκονταν πίσω από την επίθεση στο ιερότερο μέρος του Ισλάμ, με αποτέλεσμα ταραχές, οι οποίες οδήγησαν στην δολοφονία δύο Αμερικανών και δύο τοπικών υπαλλήλων στην αμερικανική πρεσβεία στο Πακιστάν. Εν τω μεταξύ, η επιτυχία (με βάση τα τρομοκρατικά πρότυπα) της πολιορκίας ενέπνευσε πολλές μικρότερες ομάδες να επιχειρήσουν παρόμοιες επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένου και του Οσάμα Μπιν Λάντεν που εκείνη την εποχή έτυχε να είναι στη Μέκκα και αργότερα ανέφερε την αιματοχυσία στον ιερότερο χώρο του Ισλάμ ως ένας από τους λόγους που έγινε ριζοσπαστικός.
Η φήμη της πρώτης Αμερικανίδας πιλότου βυθίστηκε από τον Τιτανικό
Η Harriet Quimby ήταν μοντέλο μιας εταιρείας αναψυκτικών, έγραψε έξι ταινίες του Χόλιγουντ και έγινε η πρώτη γυναίκα πιλότος.
Το 1911, η 35χρονη Quimby έγινε η πρώτη γυναίκα στις ΗΠΑ, και μόλις η έβδομη σε ολόκληρο τον κόσμο, που κατάφερε ν πάρει άδεια πιλότου και ονομάστηκε "America's First Lady of the Air". Όμως, για την Quimby, το να είναι μέλος του κλαμπ των πιλότων δεν ήταν αρκετό, ήθελε κάτι παραπάνω. Έτσι, ένα χρόνο μετά από την απόκτηση της άδειας της, έκανε αυτό που μόνος ένας άντρας είχε κάνει πριν: πέταξε μόνη της πάνω από την Μάγχη με κάτι σαν ξύλινη μπανιέρα με έλικα.
Το ταξίδι ήταν πολύ επικίνδυνο και οι καιροί ήταν πολύ σεξιστικοί, οπότε κανείς δεν πίστευε η Quimby θα τα κατάφερνε. Μάλιστα, ο καλύτερος φίλος της, ο πιλότος Γκουστάβ Χάμελ, προσφέρθηκε να ντυθεί σαν γυναίκα και να πετάξει εκείνος το αεροπλάνο προσποιούμενος ότι ήταν η Quimby. Εκείνη αρνήθηκε και το 1912 μπήκε στο φτερωτό φέρετρό της και, μέσα από πυκνή ομίχλη και με τίποτα περισσότερο από μια πυξίδα να την καθοδηγεί, πέταξε μόνη της, με επιτυχία, πέρα από το κανάλι. Όταν η Quimby επέστρεψε στην Αμερική έχοντας κατακτήσει τους ουρανούς, δεν την περίμενε κανείς.
Μόλις δύο ημέρες πριν από το κατόρθωμά της, είχε βυθιστεί ο Τιτανικός και, σε αντίθεση με το τι θα συμβεί 15 χρόνια αργότερα για έναν άντρα και μια σχολική σφαγή, οι εφημερίδες ήταν απασχολημένες με την τραγωδία. Η Quimby συνέχισε να πιέζει τα όρια των αερομεταφορών, αλλά η επισκίαση και ο πρόωρος θάνατός της εκείνη την ίδια χρονιά άφησαν την κληρονομιά της στην αφάνεια.
Όλοι ήταν πολύ απασχολημένοι βλέποντας τον άνθρωπο να πατάει στο φεγγάρι και δεν είδαν τον γερουσιαστή Τεντ Κένεντι να πνίγει μια γυναίκα
Ο Τεντ Κένεντι το 1967 - πηγή
Το "Chappaquiddick" ήταν ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της δεκαετίας του 1960, που άφησε τον Νίξον στην εξουσία και μια φτωχή γυναίκα νεκρή στον βυθό του ωκεανού.
Το σκάνδαλο αφορούσε τον Ρόμπερτ "Τεντ" Κένεντι, γερουσιαστή της Μασαχουσέτης, τον τελευταίο Κένεντι και τότε δυνητικό αμφισβητία του Προέδρου Νίξον. Το βράδυ της 18ης Ιουλίου του 1969, ο γερουσιαστής επέστρεφε από ένα πάρτι στο νησί Τσαπακουίντικ, όταν έριξε το αυτοκίνητό του από μια γέφυρα στον Ατλαντικό. Ενώ ο Κένεντι κατάφερε να βγει από το βυθισμένο αυτοκίνητο, η 28χρονη γραμματέας του Μαίρη Τζο Κοπέκνι (Mary Jo Kopechne), παγιδεύτηκε. Ο Κένεντι κολύμπησε μέχρι την ακτή και... επέστρεψε στο πάρτι.
Αφού σώθηκε, ο Κένεντι ισχυρίστηκε ότι πέρασε 15 λεπτά προσπαθώντας να βρει την Κοπέκνι πριν αποδεχτεί ότι ήταν πολύ αργά. Όμως, αντί να ζητήσει αμέσως βοήθεια, επέστρεψε ήσυχα στο πάρτι, περνώντας από πολλά σπίτια με τηλέφωνο. Μόλις έφτασε εκεί, ενημέρωσε δύο από τους φίλους του για το τι είχε συμβεί. Οι τρεις τους οδήγησαν πίσω στο σημείο του ατυχήματος, όπου ο Κένεντι πήδηξε στο νερό, όχι για να κολυμπήσει μέχρι το αυτοκίνητο, αλλά για να γυρίσει στη στεριά πανικόβλητος. Αμέσως, πήγε στο ξενοδοχείο του και έπεσε για ύπνο μέχρι το επόμενο πρωί, όταν -επιτέλους- τηλεφώνησε στην ερωμένη του για να ζητήσει συμβουλές. Τελικά, μετά από 10 ολόκληρες ώρες μετά από το τραγικό ατύχημα, ο Κένεντι ανέφερε το ατύχημα στην αστυνομία. Αργότερα, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι όσα έκανε "δεν είχαν κανένα νόημα".
Όμως, ο κόσμος δεν ασχολήθηκε με τον γερουσιαστή και δυνητικό μελλοντικό πρόεδρο. Όλοι ήταν πολύ απασχολημένοι παρακολουθώντας ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στην ανθρώπινη ιστορία: την προσγείωση στη σελήνη. Ο Κένεντι ώθησε την ιστορία στις ειδήσεις της 20ης Ιουλίου του 1969, την ίδια μέρα που ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν έκαναν "ένα μικρό βήμα για έναν άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα".
Χάρη σε μεγάλο βαθμό στο ότι τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με το επίτευγμα της Σελήνης, η επίπτωση του συμβάντος ήταν ελάχιστη. Για το έγκλημα της απερίσκεπτης οδήγησης, δολοφονίας μιας γυναίκας και παρακώλυσης της δικαιοσύνης, ο Κένεντι τιμωρήθηκε με δύο μήνες φυλακή με αναστολή και του ανακληθεί η άδεια οδήγησης για 16 μήνες. Και ενώ το σκάνδαλο του κόστισε την εκλογή στην προεδρία στις εκλογές του 1972, η καριέρα του σαν γερουσιαστής σώθηκε. Πέθανε στις 25 Αυγούστου του 2009, σε ηλικία 77 ετών. Την επόμενη μέρα, η νεκρολογία του ήταν στις εφημερίδες.
από: cracked
.jpg){kind=link}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου