Εξώφυλλο του The Battle of Prague, Βοστώνη, αρχές 19ου αιώνα - πηγή
Ο Frantisek Kotzwara ήταν ένας καταξιωμένος Τσέχος συνθέτης και ταλαντούχος βιρτουόζος του βιολιού, του κοντραμπάσου, του πιάνου, του τσέλο, του φλάουτου και άλλων έγχορδων και πνευστών οργάνων. Όμως, παρά τα πολλά μουσικά του επιτεύγματα, κέρδισε περισσότερη φήμη με τον τρόπο του θανάτου του.
Ο Kotzwara ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη παίζοντας με διάφορες ορχήστρες. Στο Λονδίνο έπαιξε στα Concerts of Antient Music και στην ορχήστρα του King's Theatre. Το πιο διάσημο κομμάτι του, The Battle of Prague, αναφέρθηκε από τον Μαρκ Τουέιν στα βιβλία του "Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν" και "A Tramp Abroad" και από τον Τόμας Χάρντι στο "A Pair Of Blue Eyes".
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1791, ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο, ο 63χρονος Kotzwara επισκέφτηκε μια πόρνη, την Susannah Hill, στην Vine Street του Ουέστμινστερ. Μετά από ένα πλούσιο δείπνο και μπράντι, η Hill πήγε τον Kotzwara σε ένα δωμάτιο "όπου έκαναν πολλές, απρεπείς πράξεις". Στην αρχή, ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να του κόψει τους όρχεις, κάτι που η Hill αρνήθηκε. Στη συνέχεια, ο συνθέτης άνοιξε το κάτω μέρος του πουκαμίσου του και της έδειξε πολλές κόκκινες ουλές στο στήθος και την κοιλιά του. Όπως της είπε, ήταν τα σημάδια από κοψίματα που του είχαν κάνει γυναίκες μετά από δική του επιθυμία.
Ελπίζοντας να αυξήσει τη σεξουαλική του ευχαρίστηση, ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να φέρει ένα σχοινί και να δέσει, το ένα άκρο γύρω από το πόμολο της πόρτας, ενώ το άλλο γύρω από το λαιμό του. Ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να τραβήξει σφιχτά το σχοινί και να τον αφήσει να κρεμαστεί για περίπου πέντε λεπτά, λέγοντας ότι "θα ικανοποιούσε το πάθος του". Χωρίς να είναι εξοικειωμένη με τα φετίχ του συνθέτη, ίσως η κυρία Hill έσφιξε τη θηλιά λίγο περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε, ο οποίος άρχισε να μελανιάζει μέσα σε λίγα λεπτά. Η Hill πανικοβλήθηκε, έκοψε το σχοινί και εκείνος έπεσε στο πάτωμα ακίνητος. Προσπάθησε να τον αναζωογονήσει, ρίχνοντας νερό στο πρόσωπό του και κάλεσε δύο χειρουργούς για βοήθεια. Όμως οι προσπάθειές τους απέβησαν άκαρπες, γιατί ο Kotzwara ήταν νεκρός.
Ελπίζοντας να αυξήσει τη σεξουαλική του ευχαρίστηση, ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να φέρει ένα σχοινί και να δέσει, το ένα άκρο γύρω από το πόμολο της πόρτας, ενώ το άλλο γύρω από το λαιμό του. Ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να τραβήξει σφιχτά το σχοινί και να τον αφήσει να κρεμαστεί για περίπου πέντε λεπτά, λέγοντας ότι "θα ικανοποιούσε το πάθος του". Χωρίς να είναι εξοικειωμένη με τα φετίχ του συνθέτη, ίσως η κυρία Hill έσφιξε τη θηλιά λίγο περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε, ο οποίος άρχισε να μελανιάζει μέσα σε λίγα λεπτά. Η Hill πανικοβλήθηκε, έκοψε το σχοινί και εκείνος έπεσε στο πάτωμα ακίνητος. Προσπάθησε να τον αναζωογονήσει, ρίχνοντας νερό στο πρόσωπό του και κάλεσε δύο χειρουργούς για βοήθεια. Όμως οι προσπάθειές τους απέβησαν άκαρπες, γιατί ο Kotzwara ήταν νεκρός.
Αρχικά, η Hill κατηγορήθηκε για φόνο και δικάστηκε. Όταν όμως έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες του θανάτου του Kotzwara, κρίθηκε τυχαίος και η Hill αθωώθηκε. Προκειμένου να προστατευθεί η φήμη του συνθέτη και να αποφευχθεί δημόσιο σκάνδαλο, ο δικαστής διέταξε την καταστροφή όλων των εγγράφων που σχετίζονταν με την υπόθεση. Όμως, η ιστορία ήταν πολύ καλή για να θαφτεί και έτσι, έξι χρόνια μετά το θάνατό του, τυπώθηκε σε ένα φυλλάδιο 48 σελίδων η πλήρης μαρτυρία της Hill, με τίτλο Modern Propensities or, an Essay on the Art of Strangling (Σύγχρονες Τάσεις ή Δοκίμιο για την τέχνη του στραγγαλισμού), συμπεριλαμβανομένου ενός δοκιμίου για τις αφροδισιακές επιπτώσεις του στραγγαλισμού. Στο εξώφυλλό του εμφανιζόταν ένας σωματώδης Kotzwara να κάθεται στο πάτωμα του διαμερίσματος της Hill, κρατώντας ένα μπουκάλι και ένα ποτήρι με ένα ικανοποιημένο χαμόγελο στο πρόσωπό του, καθώς η Hill προσάρμοζε το σχοινί γύρω από το λαιμό του.
Ο Frantisek Kotzwara δεν ήταν ο πρώτος που πειραματίστηκε με την ερωτική ασφυξία και σίγουρα δεν ήταν ο τελευταίος. Ο Άγγλος συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας και εκδότης (και του The Gentleman's Journal), Peter Anthony Motteux, πέθανε από προφανή αυτοερωτική ασφυξία το 1718, η οποία είναι -πιθανώς- η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση. Ο μυστηριώδης απαγχονισμός του Louis Henri, του τελευταίου πρίγκιπα του Condé, το 1830 φέρει συνθήκες που υποδηλώνουν ερωτική ασφυξία. Μια άλλη περίπτωση που καταγράφηκε το 1831 είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα:
Ένας Ιταλός ευνουχισμένος τραγουδιστής (σ.σ. καστράτος) της όπερα βρέθηκε κρεμασμένος από το κρεβάτι και όταν κλήθηκε ένας χειρουργός, ο άνδρας ήταν νεκρός, αν και (όπως είπε η σπιτονοικοκυρά του σπιτιού) είχε κρεμαστεί ακούσια. Η ίδια είπε στους ενόρκους ότι "ο νεκρός την είχε ενημερώσει (όταν ήρθε να μείνει στο σπίτι της) ότι του είχαν στερήσει με τον πιο βάρβαρο τρόπο ορισμένα βασικά μέρη για σεξουαλική ικανοποίηση, αλλά ότι ορισμένες στιγμές είχε μια πολύ δυνατή επιθυμία και ότι ανακάλυψε τυχαία ότι με τον μερικό απαγχονισμό του κατεύναζε την επιθυμία και είχε ορισμένες απολαυστικές αισθήσεις", και διαβεβαίωσε τους ενόρκους ότι η ίδια είχε κόψει το σχοινί πολλές φορές. Όμως, κατά τη διάρκεια της τελευταίας ασφυξίας του, εκείνη άκουσε έναν κρότο στην πόρτα του δρόμου και έτρεξε να απαντήσει, αλλά αν και επέστρεψε όσο το δυνατόν γρηγορότερα, η ζωή του κυρίου είχε φύγει.
Εδώ και αρκετούς αιώνες, η ερωτική ασφυξία έχει τεκμηριωθεί σε πολλούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, όπως οι Μάγια. Στην Αγγλία, τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα ως θεραπεία για τη στυτική δυσλειτουργία. Πιθανότατα, η πρακτική άντλησε έμπνευση από το γεγονός ότι πολλά θύματα δημόσιου απαγχονισμού φαινόταν να έχουν στύση -ακόμη και εκσπερμάτιση-, κάτι που ορισμένοι μάρτυρες το θεώρησαν απόδειξη ότι η ασφυξία δεν ήταν μόνο θεραπεία για την ανικανότητα, αλλά και μέσο για την εντατικοποίηση της σεξουαλικής απόλαυσης.
Δύο χρόνια μετά τη δημοσίευση του Modern Propensities, ένας εκκεντρικός κομπογιαννίτης ονόματι Dr. Martin Vanbutchell, σε μια προσπάθεια να προωθήσει τις αρετές του σεξουαλικού απαγχονισμού, έτσι ώστε να μπορέσει να πουλήσει μια συγκεκριμένη μάρκα ελαστικών δεσμών, έγραψε δύο άρθρα, με τίτλο "Origin of Amorous Strangulation" και "Effects of Temporary Stangulation on the Human Body", σε ένα περιοδικό. Ακολούθησε ένα κύμα δημοσιεύσεων που έκαναν μόδα την πρακτική του σεξουαλικού απαγχονισμού και, στο Λονδίνο, άνοιξαν μια σειρά από "Hanged Men's Clubs", στελεχωμένα με εργάτριες του σεξ που είχαν εκπαιδευτεί στην τέχνη.
Ο σεξουαλικός απαγχονισμός εμφανίστηκε επίσης σε ιατρικά κείμενα κατά τον 18ο και 19ο αιώνα. Οι γιατροί τα θεώρησαν ως "παρέκκλιση από το φυσιολογικό" και οι ειδικοί προσπάθησαν να τα εξηγήσουν. Το 1849, ένας συγγραφέας υποστήριξε ότι τα "φαινόμενα του στραγγαλισμού" ασκούνταν από τον "άπληστο φιλήδονο για να προκαλέσει σεξουαλικό ενθουσιασμό". Το 1841, ο συγγραφέας Samuel La Mert ανέφερε έναν ασθενή "ο οποίος είχε καταφύγει σε μερικό στραγγαλισμό για να δημιουργήσει για τον εαυτό του τα αποτελέσματα της επιθυμίας, [αλλά] δοκίμασε το πείραμα πάρα πολύ συχνά και έγινε αντικείμενο έρευνας ενώπιον ιατροδικαστών. Τέτοιες είναι οι τρελές παρεκτροπές του αισθησιασμού".
Το 1984, οι λεπτομέρειες της αποτυχημένης προσπάθειας του Kotzwara για ερωτική αυτοασφυξία κυκλοφόρησαν στο ευρύτερο κοινό όταν ένα άρθρο του William B. Ober, με τίτλο "The sticky end of Frantisek Koczwara, composer of 'The Battle of Prague'", εμφανίστηκε σε ένα επιστημονικό περιοδικό. Ένα στοιχείο που εξακολουθεί να είναι μυστήριο σε αυτές τις μαρτυρίες είναι ο λόγος που ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να τον ευνουχίσει. Σίγουρα, ένας τέτοιος ακρωτηριασμός θα ήταν πολύ οδυνηρός για να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε σεξουαλική ικανοποίηση που ήλπιζε να πετύχει ο Kotzwara από αυτόν. Σύμφωνα με μια εκδοχή της ιστορίας, ο Kotzwara "ήταν ένοχος για κάποιες απρέπειες, πιθανότερο προς τον ίδιο, παρά στο πρόσωπο του κρατούμενου", κάτι που μπορεί να υποδηλώνει ότι αυνανιζόταν και ότι "διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πετύχει αυτό που ήθελε, εξέφρασε την επιθυμία να τον ευνουχίσει η κα Hill".
Ο σεξουαλικός απαγχονισμός εμφανίστηκε επίσης σε ιατρικά κείμενα κατά τον 18ο και 19ο αιώνα. Οι γιατροί τα θεώρησαν ως "παρέκκλιση από το φυσιολογικό" και οι ειδικοί προσπάθησαν να τα εξηγήσουν. Το 1849, ένας συγγραφέας υποστήριξε ότι τα "φαινόμενα του στραγγαλισμού" ασκούνταν από τον "άπληστο φιλήδονο για να προκαλέσει σεξουαλικό ενθουσιασμό". Το 1841, ο συγγραφέας Samuel La Mert ανέφερε έναν ασθενή "ο οποίος είχε καταφύγει σε μερικό στραγγαλισμό για να δημιουργήσει για τον εαυτό του τα αποτελέσματα της επιθυμίας, [αλλά] δοκίμασε το πείραμα πάρα πολύ συχνά και έγινε αντικείμενο έρευνας ενώπιον ιατροδικαστών. Τέτοιες είναι οι τρελές παρεκτροπές του αισθησιασμού".
Το 1984, οι λεπτομέρειες της αποτυχημένης προσπάθειας του Kotzwara για ερωτική αυτοασφυξία κυκλοφόρησαν στο ευρύτερο κοινό όταν ένα άρθρο του William B. Ober, με τίτλο "The sticky end of Frantisek Koczwara, composer of 'The Battle of Prague'", εμφανίστηκε σε ένα επιστημονικό περιοδικό. Ένα στοιχείο που εξακολουθεί να είναι μυστήριο σε αυτές τις μαρτυρίες είναι ο λόγος που ο Kotzwara ζήτησε από την Hill να τον ευνουχίσει. Σίγουρα, ένας τέτοιος ακρωτηριασμός θα ήταν πολύ οδυνηρός για να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε σεξουαλική ικανοποίηση που ήλπιζε να πετύχει ο Kotzwara από αυτόν. Σύμφωνα με μια εκδοχή της ιστορίας, ο Kotzwara "ήταν ένοχος για κάποιες απρέπειες, πιθανότερο προς τον ίδιο, παρά στο πρόσωπο του κρατούμενου", κάτι που μπορεί να υποδηλώνει ότι αυνανιζόταν και ότι "διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πετύχει αυτό που ήθελε, εξέφρασε την επιθυμία να τον ευνουχίσει η κα Hill".
από: amusing planet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου