Οι ταινίες που έβαλαν λουκέτο στα στούντιο!

Το box office δεν είναι αντικειμενικός δείκτης για την ποιότητα μιας ταινίας, είναι ωστόσο βασικό κριτήριο για τις επιλογές των στούντιο.



Πολλά είναι τα παραδείγματα των ταινιών που κατάφεραν με τις εισπράξεις τους να χρηματοδοτήσουν επόμενα πρότζεκτ, ωστόσο λίγες -και γι' αυτό άξιες αναφοράς- είναι οι περιπτώσεις ταινιών που κατάφεραν το ακατόρθωτο: να πέσουν τόσο έξω εμπορικά που να τινάξουν στον αέρα εταιρείες παραγωγής και στούντιο.

Αν μάλιστα σκεφτούμε τα διάφορα σκουπίδια που κατά καιρούς πρωταγωνιστούν στις λίστες των πιο επιτυχημένων εισπρακτικά ταινιών της χρονιάς, πραγματικά πόσο χάλια πρέπει να είναι μια ταινία για να οδηγήσει σε χρεοκοπία μια ολόκληρη επιχείρηση;

Συγκεντρώσαμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις και σας τις παρουσιάζουμε.


Million Dollar Mystery (1987) - De Laurentiis Entertainment Group
Εκ πρώτης όψεως το Million Dollar Mystery του '87 δεν ήταν παρά ένα άγευστο rip - off της παλιάς action comedy του '63 "It's a Mad Mad Mad World", όπου αργότερα βασίστηκε και η slapstick κωμωδία του 2001, "Το τρελό κυνήγι του θησαυρού" (Rat Race). Πρώην υπάλληλος του Λευκού Οίκου αποκαλύπτει πριν πεθάνει σε μια παρέα ταξιδιωτών πού έχει κρύψει 4 κλεμμένα εκατομμύρια δολάρια? το καθένα σε διαφορετικό μέρος: ένα κωμικό όσο και ξέφρενο κυνήγι θησαυρού ξεκινά με ενορχηστρωτή το σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Φλάισερ και από πίσω του το De Laurentiis Entertainment Group. Δυστυχώς, παρά τις προσδοκίες της εταιρείας, αλλά και παρά το μαρκετίστικο κόλπο να ενθαρρύνουν οι ηθοποιοί το κοινό να ψάξει το τέταρτο εκατομμύριο (που στην ταινία δε βρίσκεται ποτέ), η ταινία πάτωσε και οι εισπράξεις κατέληξαν σε ποσό ενοχλητικά μακρινό από τον τίτλο της ταινίας, όσο για το στούντιο που ίδρυσε ο Ντίνο ντε Λαουρέντις υπέστη τέτοια οικονομική ζημιά που έβαλε λουκέτο μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.


Heaven's Gate (1980) - United Artists
Τα γουέστερν και οι πολεμικές ταινίες είναι στα top movies κάθε άντρα, σύμφωνα τουλάχιστον με τα κλισέ. Ένας συνδυασμός των δύο θα έπρεπε επομένως να είναι η ταινία των ονείρων για μια τουλάχιστον μερίδα του ανδρικού κοινού. Παρά τη συμμετοχή ηθοποιών όπως ο Κρις Κριστόφερσον, ο Τζον Χερτ, ο Κρίστοφερ Γουόκεν, η Ιζαμπέλ Ιπέρ και ο Τζεφ Μπρίτζες, η ταινία που αφηγήθηκε τις διαμάχες του τέλους του 19ου αιώνα στο Γουαϊόμινγκ ανάμεσα στους ντόπιους «βαρώνους» της γης και τους Ευρωπαίους μετανάστες, προκάλεσε τα χασμουρητά όσων πήγαν στις αίθουσες. Το κακό νέο για το μέχρι πρότινος επιτυχημένο στούντιο των United Artists, ήταν ότι οι θεατές πρόλαβαν να διαδώσουν τις κακές τους εντυπώσεις από την ταινία του Μάικλ Τσιμίνο και η κρίση δεν άργησε να χτυπήσει την πόρτα. Η εταιρεία άρχισε να πηγαίνει από χέρια σε χέρια σαν καυτή πατάτα που κανείς δεν μπορούσε να κρατήσει για πολύ και τελικά έκλεισε οριστικά.


One from the Heart (1982) - Zoetrope Studio
Συνήθως το όνομα του Φράνσις Φορντ Κόπολα είναι συνδεδεμένο με την επιτυχία κι όχι με την εισπρακτική αποτυχία. Αλλά ο δημιουργός του «Νονού», με την πολύχρονη αστραφτερή πορεία του στην κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ έχει να επιδείξει μια από τις πιο απογοητευτικές παραγωγές που σημείωσε παταγώδη αποτυχία και στάθηκε αφορμή για την καταστροφή του Zoetrope Studio. O λόγος για το ατυχές μιούζικαλ One from the Heart του 1982 που θα μπορούσε να έχει απλώς γυριστεί χωρίς μεγάλο προϋπολογισμό στο Λας Βέγκας, αφού η πλοκή εκτυλίσσεται εξολοκλήρου εκεί, αλλά «μπήκε μέσα» από την απόφαση του δημιουργού του να κατασκευαστούν στο στούντιο σκηνικά - ρέπλικες από όλα τα μέρη των γυρισμάτων, εκτοξεύοντας τα έξοδα στον αέρα. Σε συνδυασμό με τη χλιαρή υποδοχή τη ταινίας στο box office, η παραγωγή εξελίχθηκε σε εφιάλτη για τη Zoetrope (το όνομα ακόμα χρησιμοποιείται, αλλά το στούντιο έχει κλείσει) υποχρεώνοντας τον Κόπολα να την κλείσει, αλλά και σπρώχνοντας την Columbia Pictures στην αγκαλιά της Κόκα Κόλα που έσωσε την κατάσταση αγοράζοντας την εταιρεία μέσα στην ίδια χρονιά.


Final Fantasy (2001) - Square Pictures
Tα video games Final Fantasy έχουν σημειώσει επιτυχία τέτοιου μεγέθους που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιπόλαιη η ιδέα του Χιρονόμπου Σακαγκούτσι να μεταφέρει την περιπέτεια της Dr Aki Ross με τους εξωγήινους. Αυτό που δεν υπολόγισαν στη Square Pictures είναι ότι τα παιχνίδια συνήθως γίνονται «εμμονή» όταν τα παίζεις και όχι όταν απλώς τα βλέπεις. Μάλλον αυτό έκαναν και οι φαν του Final Fantasy: έμειναν σπίτι μπροστά στην οθόνη τους, αντί να γεμίσουν τις αίθουσες. Παρά τα ονόματα όπως Άλεκ Μπάλντουιν, Στιβ Μπουσέμι, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Τζέιμς Γουντς, που δάνειζαν τις φωνές τους, τα φαντάσματα-εξωγήινοι δεν προσέλκυσαν το κοινό και το στούντιο έχασε κοντά στα εκατό εκατομμύρια δολάρια, ένα αρκετά εντυπωσιακό ρεκόρ χασούρας εν έτει 2001. Η Square σχεδόν καταστράφηκε οικονομικά και η προγραμματισμένη συγχώνευση με την Enix αναβλήθηκε μετά από το κραχ. Μπορεί να μην έφταιγε μόνο το Final Fantasy, πάντως μεταξύ μας, ούτε κι εμείς θα πηγαίναμε στο σινεμά γι' αυτό.


Battlefield Earth (2000) - Franchise Pictures
Mια από τις ταινίες που μπορούν να σε κάνουν να στείλεις γράμμα στον Ταραντίνο, ως διαμαρτυρία για την ανάσυρση του Τζον Τραβόλτα από τα αζήτητα. Στο sci-fi φιλμ του Ρότζερ Κρίστιαν, δεν ήταν μόνο ο πρωταγωνιστής απαράδεκτος, αλλά η όλη ιστορία της ανθρώπινης φυλής , η οποία ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της για να επαναστατήσει κατά των εξωγήινων που έχουν επικρατήσει διαπλανητικά το έτος 3000, άφησε παγερά αδιάφορο το κοινό και φυσικά καταποντίστηκε στο box office. Χωρίς έμπνευση και φαντασία το -εμποτισμένο με τη χολιγουντιανή τάση της σαϊεντολογίας- θέμα της ταινίας κατέδειξε την απάτη πίσω από τη Franchise Pictures. Το στούντιο παραφούσκωνε τους προϋπολογισμούς ταινιών, αναζητώντας επενδυτές, χωρίς να εξασφαλίζει υλικό και συντελεστές ικανούς να φέρουν πίσω τα χρήματα. Φυσικά χρεοκόπησαν. Ευτυχώς, για όλους όσους δε χρειάστηκε να υποστούν ένα ... sequel.


Cutthroat Island (1995) - Carolco Pictures
To Cutthroat Island είναι η απόδειξη του κλισέ «δεν έχει σημασία τι λες αλλά πώς το λες» (ή ποιους διαλέγεις για να το πουν, παραφράζουμε). Διαφορετικά δεν εξηγείται πώς μια περιπέτεια με πειρατές απέτυχε τόσο εμπορικά. Προφανώς καταλαβαίνετε σε τι αναφερόμαστε (Oι Πειρατές της Καραϊβικής;) Η Τζίνα Ντέιβις γίνεται αρχιπειρατίνα που οργώνει τις θάλασσες προκειμένου να ανακαλύψει κρυμμένο θησαυρό. Σπαθιά, κοστούμια και καράβια κατάφεραν να εκτοξεύσουν το budget στα εκατό εκατομμύρια, για ένα ναυτικό ταξίδι με μέτρα και σταθμά 1995. Πάντως το κοινό μάλλον έχασε χάρτες και πυξίδες, αφού δε βρήκε ποτέ μαζικά το δρόμο για τις αίθουσες και με μόλις 10 εκατομμύρια εισπράξεις, η ταινία μπήκε στο Guinness σημειώνοντας ένα από τα χειρότερα σκορ όλων των εποχών στα ταμεία. Η Carolco Pictures έβαλε λουκέτο άρον άρον κι αν έχετε κάποια επιπλέον εξήγηση από το πολύ προφανές ότι ο κόσμος γουστάρει πολύ περισσότερο τον Τζόνι Ντεπ από την Τζίνα Ντέιβις, μη διστάσετε να τη μοιραστείτε μαζί μας.


Titan A.E. (2000) - Fox Animation Studios
Συνήθως τα κινούμενα σχέδια ρολάρουν στο box office όταν μπορούν να απευθυνθούν σε μικρούς και μεγάλους. Τη χρυσή συνταγή καθιέρωσε η Disney, με πλείστα παραδείγματα. Το Titan A.E. προσπάθησε με την είσοδο του Millenium να σπάσει αυτό το φράγμα, δημιουργώντας ένα επαναστατικό μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό για ένα φουτουριστικό animation, με target ένα κοινό σαφώς πιο ώριμο και πιο περιπετειώδες. Δυστυχώς, αντί να αποδείξει ότι το είδος πρέπει να απαλλαγεί από την ταμπέλα του παιδικού, απέδειξε ακριβώς ότι ο family friendly χαρακτήρας των καρτούν είναι αυτός που τα κάνει τόσο δημοφιλή. Το κοινό μπερδεμένο για το πού απευθυνόταν η ταινία - με ένδειξη PG 13 λόγω «βίαιης δράσης, soft αισθησιασμού και σκληρό λεξιλόγιο» - δε συνέρρευσε στις αίθουσες και η Fox Animation Studios που αγκάλιασε τον «Τιτάνα» έκλεισε σχεδόν αμέσως μετά από την εισπρακτική αποτυχία. Φυσικά, τα πράγματα έχουν αλλάξει την τελευταία δεκαετία. Τα ενήλικα καρτούν είναι πλέον δημοφιλή, ενώ και η εικασία ότι το φιλμ πήγε άπατο επειδή προσπάθησε να «σκοτεινιάσει» το είδος του animation, μπορεί να καταρριφθεί από το πολύ απλό συμπέρασμα ότι ήταν μάλλον μια κακή ταινία.


Mr Bug Goes to Town (1941) - Fleischer Studios
Όταν ο πρωτοπόρος των καρτούν Μαξ Φλάισερ θέλησε να μεταφέρει σε κινούμενα σχέδια το βιβλίο του Μορίς Μέτερλινκ «The Life of Bee», στάθηκε άτυχος. Η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται και φάνηκε όταν τα δικαιώματα διαπιστώθηκε ότι ήταν αδύνατο να εξασφαλιστούν. Τα Fleischer Studios επέμειναν και τα κεφάλια Μαξ και Ντέιβιντ (συνυφασμένοι με τον Ποπάι) αποφάσισαν να διασκευάσουν την ιστορία, ώστε να είναι απλώς βασισμένη στο υλικό του βιβλίου. Το Mr Bug Goes to Town (με original τίτλο Hoppity Goes to Town) ήταν ένα χαριτωμένο, τεχνολογικά και σεναριακά πρωτοπόρο για το 1941 καρτούν, με πρωταγωνιστές τους κατοίκους μιας μικρής κοινότητας ζουζουνιών που αναστατώνονται με την είδηση ότι η μικρή τους κωμόπολη θα αποκτήσει τον πρώτο της ουρανοξύστη. Παρά τις προσδοκίες των Φλάισερ η ταινία δεν περπάτησε εισπρακτικά κι ένας ασφαλώς από τους λόγους ήταν ότι 3 ημέρες μετά την κυκλοφορία της βομβαρδίστηκε το Περλ Χάρμπορ. Το στούντιο χρεοκόπησε και τα απομεινάρια του ανέλαβε η Paramount, που το μετονόμασε σε Famous Studio, απομακρύνοντας τους Φλάισερ από επικεφαλής.


Raise the Titanic (1980) - ΙTC Entertainment
Το Raise the Titanic, η περιπέτεια του 1980 από τον Τζερι Τζέιμσον στάθηκε πραγματικός Τιτανικός για την ITC Entertainment και τον chief της εταιρείας Λιου Γκρέιντ, που μετά το εισπρακτικό ναυάγιο αποσύρθηκε από την κινηματογραφική βιομηχανία. Με κόστος κοντά στα 40 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ, όπου πρωταγωνιστούν οι Τζέισον Ρόμπαρντς, Ρίτσαρντ Τζόρνταν, Ντέιβιντ Σέλμπι, Αν Άρτσερ και Άλεκ Γκίνες, δεν κατάφερε να φέρει στα ταμεία περισσότερα από το ένα τρίτο του προϋπολογισμού, βυθίζοντας μαζί με το περίφημο κρουαζιερόπλοιο και την ITC. Με tagline «Κάποτε είπαν ότι ούτε ο θεός δεν μπορεί να το βυθίσει. Έπειτα ότι κανένας άνθρωπος δε θα καταφέρει να το πλησιάσει. Να είστε εκεί όταν θα σηκώσουμε τον Τιτανικό!» η ιστορία, βασισμένη στο ομότιτλο best seller του Κλάιβ Κάσλερ, ακολουθεί μια επίλεκτη ομάδα αμερικανών που θα καταδυθεί στον υγρό τάφο του διάσημου ναυαγίου για να εξορύξει από το «κουφάρι» του ένα σπάνιο μετάλλευμα, που χρησιμοποιείται για τα οπλικά συστήματα του στρατού. Δυστυχώς τον ίδιο στόχο έχουν και οι Σοβιετικοί. Προφανώς ο κόσμος που ανατρίχιασε με την τραγωδία του Τιτανικού δε συγκινήθηκε με την προσπάθεια εκμετάλλευσης των υπολειμμάτων του.


The Right Stuff (1983) - The Ladd Company
O Άλαν Λαντ Τζούνιορ δημιούργησε το 1979 την εταιρεία παραγωγής και διανομής The Ladd Company, μετά από τη θητεία του ως πρόεδρος της 20th Century Fox. Κάτω από την ομπρέλα της Warner συμμετείχε στην παραγωγή επιτυχιών όπως το βραβευμένο με Όσκαρ «Άρμα της Φωτιάς», το έπος του διαστήματος «Τhe Right Stuff», αλλά και το αριστουργηματικό Blade Runner του Ρίντλεϊ Σκοτ, το νέο-νουάρ Body Heat, καθώς και τα δυο πρώτα φιλμ της «Μεγάλης των Μπάτσων Σχολής». Το The Right Stuff του Φίλιπ Κάουφμαν, που παρουσίασε το 1983 τις πρώτες σελίδες στην ιστορία του Αμερικανικού Διαστημικού Προγράμματος, από τα αεροσκάφη που έσπασαν το φράγμα του ήχου, μέχρι το πρόγραμμα "Ερμής" το οποίο περιλάμβανε τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Γη, δεν είναι μια ταινία που θα συνδύαζε κανείς εύκολα με την οικονομική καταστροφή μιας εταιρείας παραγωγής (ειδικά με τους μάτσο χαρακτήρες των Σαμ Σέπαρντ, Σκοτ Γκλεν, Εντ Χάρις, Ντένις Κουέιντ), ωστόσο η χαμηλή του επίδοση στο box office, μαζί με την παταγώδη αποτυχία του καρτούν Twice Upon a Time (συμπαραγωγή με τη Lucasfilm), βύθισαν τη Ladd σε λήθαργο για περισσότερο από μία δεκαετία. H εταιρεία είχε μια σύντομη ανάκαμψη στα μέσα της δεκαετίας του '90, με το βραβευμένο με Όσκαρ Braveheart, ενώ ξανασυναντάμε τον Άλαν Λαντ στα πιο πρόσφατα An Unfinished Life του Λάσε Χάλστρομ (2005) και Gone Baby Gone του Μπεν Άφλεκ (2007).

πηγή: e-go.gr