Der Völler του Georg Emanuel Opitz, 1804
Ο Tarrare, ένας Γάλλος σόουμαν του 18ου αιώνα, μπορούσε να φάει τόση ποσότητα που θα μπορούσαν να τραφούν 15 άνθρωποι και κατάπινε ολόκληρες γάτες. Το στομάχι του όμως δεν ικανοποιούνταν ποτέ!
Ο Tarrare βρέθηκε μέσα σε ένα ρείθρο να τρώει τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών.
Στη δεκαετία του 1790, ο Tarrare (γεννημένος γύρω στο 1772 και χωρίς άλλες πληροφορίες γι' αυτόν μέχρι τότε) ήταν στρατιώτης του Γαλλικού Επαναστατικού Στρατού και είχε μια σχεδόν απάνθρωπη όρεξη. Ο στρατός είχε ήδη τετραπλασιάσει τα σιτηρέσια του, αλλά ακόμα και αφού έτρωγε φαγητό που έφτανε να ταΐσει τέσσερις άνδρες, εκείνος συνέχιζε να ψάχνει στους σωρούς των απορριμμάτων και να τρώει οτιδήποτε πετούσαν οι άλλοι.
Το πιο περίεργο απ' όλα αυτά ήταν ότι φαινόταν πάντα σαν να λιμοκτονούσε. Ο νεαρός άνδρας ζύγισε μόλις 43 κιλά και φαινόταν συνεχώς κουρασμένος και αφηρημένος. Έδειχνε κάθε πιθανό σημάδι υποσιτισμού, αν και αυτά που έτρωγε μπορούσαν να ταΐσουν ένα μικρό στρατώνα.
Πιθανώς, θα πρέπει να υπήρξαν πολλοί από τους συντρόφους του που απλά ήθελαν να τον ξεφορτωθούν. Το Tarrare, εξάλλου, όχι μόνο έκαιγε τα σιτηρέσια του στρατού, αλλά επίσης μύριζε τόσο απαίσια που αναδυόταν ατμός από το σώμα του που ήταν ορατός.
Όμως, δύο στρατιωτικοί χειρουργοί, ο Δρ Courville και ο Baron Percy, ο Tarrare ήταν πολύ συναρπαστικός για να χαθεί. Ήθελαν να μάθουν ποιος ήταν αυτός ο περίεργος άνθρωπος που μπορούσε να καταβροχθίσει ένα ολόκληρο καρότσι τροφής, αλλά και πάλι, εξακολουθούσε να πεινάει.
Ο άνθρωπος που καταβρόχθιζε ολόκληρες γάτες
Ξυλόγλυπτο του 1630 που δείχνει την πολυφαγία, την κατάσταση του Tarrare. Στο ξυλόγλυπτο υποτίθεται ότι απεικονίζει ο Nicholas Wood, ο Great Eater of Kent. Σήμερα δε σώζεται καμία απεικόνιση του Tarrare.
Ο Tarrare είχε παράξενη όρεξη όλη του την ζωή. Ήταν εντελώς ακόρεστος, τόσο πολύ που, όταν ήταν έφηβος, οι γονείς του, που δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά τις τεράστιες ποσότητες φαγητού που χρειαζόταν, τον έδιωξαν από το σπίτι.
Τότε έγινε περιοδεύων σόουμαν. Ταίριαξε με μια ομάδα πόρνων και κλεφτών, που τριγυρνούσαν στη Γαλλία και άδειαζαν τις τσέπες του κοινού ενώ έδιναν παραστάσεις. Ο Tarrare ήταν ένα από τα αστέρια τους: ο απίστευτος άνθρωπος που μπορούσε να φάει οτιδήποτε.
Το τεράστιο, παραμορφωμένο σαγόνι του μπορούσε να ανοίξει τόσο πολύ που μπορούσε να αδειάσει ένα ολόκληρο καλάθι γεμάτο με μήλα στο στόμα του και να κρατήσει κάμποσα από αυτά στα μάγουλά του! Κατάπινε φελλούς, πέτρες και ολόκληρα ζωντανά ζώα, όλα προς τέρψη αλλά και αηδία του πλήθους.
Σύμφωνα με όσους είχαν δει την παράστασή του:
"Άρπαζε μια ζωντανή γάτα με τα δόντια του, την άνοιγε στην κοιλιά (ή την ξεκοίλιαζε), ρουφούσε το αίμα της και την έτρωγε, αφήνοντας μόνο τον σκελετό της. Κατά τον ίδιο τρόπο έτρωγε και σκυλιά. Σε μια περίπτωση λέγεται ότι κατάπιε ένα ζωντανό χέλι χωρίς να το μασήσει".
Η φήμη του Tarrare τον ακολουθούσε όπου και αν πήγαινε, ακόμη και στο ζωικό βασίλειο. Ο Baron Percy, ο χειρούργος που είδε με πολύ ενδιαφέρον την περίπτωσή του, έγραψε στις σημειώσεις του:
"Τα σκυλιά και οι γάτες έτρεμαν από το φόβο στην όψη του, σαν να είχαν προαισθανθεί τι τα περίμενε".
Ο Tarrare έκανε τους χειρούργους να σαστίζουν. Στα 17 του, ζύγιζε μόλις 43 κιλά. Και παρόλο που έτρωγε ζωντανά ζώα και σκουπίδια, φαινόταν υγιής. Φαινομενικά, ήταν απλά ένας νεαρός άνδρας με μια ανεξήγητα ακόρεστη όρεξη.
Το σώμα του -όπως μπορεί κανείς να φανταστεί- δεν ήταν ένα όμορφο θέαμα. Το δέρμα του έπρεπε να τεντώνεται πάρα πολύ για να χωρέσει όλα όσα κατέβαζε από τον οισοφάγο του. Όταν έτρωγε, γινόταν σαν μπαλόνι, ειδικά το στομάχι του. Λίγο αργότερα όμως, πήγαινε στην τουαλέτα και άφηνε σχεδόν τα πάντα, αφήνοντας πίσω του ένα χάος που οι χειρουργοί χαρακτήριζαν ως "δυσοσμία πέρα από κάθε φαντασία".
Όταν το στομάχι του ήταν άδειο, το δέρμα έπεφτε σε τέτοιο βαθμό που μπορούσε κανείς να δέσεις τις πτυχώσεις του δέρματος γύρω από τη μέση σαν ζώνη. Τα μάγουλά του ήταν σαν αυτιά ελέφαντα.
Αυτές οι πτυχώσεις του δέρματος ήταν μέρος του μυστικού του πώς θα μπορούσε να βολέψει τόσο πολύ φαγητό στο στόμα του. Το δέρμα του τεντώνονταν σαν λαστιχένια ζώνη, αφήνοντάς τον να γεμίσει ολόκληρα καλάθια με τροφές τα μάγουλα του.
Αλλά η μαζική κατανάλωση τέτοιων ποσοτήτων τροφών δημιούργησε μια απαίσια μυρωδιά. Όπως το έγραψαν οι γιατροί στα ιατρικά αρχεία του:
"Συχνά μύριζε τόσο πολύ που δεν μπορούσε κανείς να τον υπομείνει σε απόσταση είκοσι βημάτων".
Η μυστική αποστολή του Tarrare
Ο Γάλλος στρατηγός Alexandre de Beauharnais
Μέχρι τη στιγμή που τον βρήκαν οι γιατροί, ο Tarrare είχε παρατήσει τη ζωή του ως σόουμαν ώστε να πολεμήσει για την ελευθερία της Γαλλίας. Αλλά η Γαλλία δεν τον ήθελε.
Τον πήραν από την πρώτη γραμμή και τον έστειλαν σε ένα δωμάτιο χειρουργίου, όπου ο Baron Percy και ο Δρ Courville του έναν εξετάσεις ξανά και ξανά, προσπαθώντας να καταλάβουν αυτό το ιατρικό θαύμα.
Όμως, ένας άνθρωπος πίστευε ότι ο Tarrare μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα του. Ήταν ο στρατηγός Αλεξάντρ ντε Μποαρναί (Alexandre de Beauharnais). Η Γαλλία ήταν πλέον σε πόλεμο με την Πρωσία και ο στρατηγός ήταν πεπεισμένος ότι η περίεργη κατάσταση του Tarrare τον έκανε έναν τέλειο ταχυμεταφορέα.
Ο στρατηγός έκανε ένα πείραμα. Έβαλε ένα έγγραφο σε ένα ξύλινο κιβώτιο, έβαλε τον Tarrare να το φάει και στη συνέχεια περίμενε να το αποβάλει. Στη συνέχεια, έβαλε έναν κακόμοιρο στρατιώτη να καθαρίσει το χάος του Tarrare, να βρει το κουτί για να δει αν το έγγραφο ήταν ακόμη αναγνώσιμο.
Το πείραμα πέτυχε και έτσι ανατέθηκε η πρώτη αποστολή στον Tarrare. Μεταμφιεσμένος ως Πρώσος χωρικός, έπρεπε να γλιστρήσει στα μετόπισθεν του εχθρού και να παραδώσει ένα μυστικό μήνυμα σε έναν Γάλλο συνταγματάρχη που είχαν συλλάβει οι Πρώσοι. Το μήνυμα θα ήταν κρυμμένο μέσα σε ένα κιβώτιο το οποίο ήταν ασφαλισμένο στο στομάχι του Tarrare.
Ο κατάσκοπος τα κάνει μαντάρα
Σκηνή από την Μάχη του Βαλμί, μεταξύ Γάλλων και Πρώσων το 1792
Ο Tarrare δεν κατάφερε να πάει μακριά. Ίσως, οι Γάλλοι έπρεπε να περιμένουν ότι ένας άνδρας με το παρουσιαστικό του Tarrare και την απίστευτη δυσωδία θα τραβούσε άμεσα την προσοχή. Και, καθώς αυτός ο υποτιθέμενος Πρώσος χωρικός που δεν μπόρεσε να μιλήσει γερμανικά, οι Πρώσοι δεν χρειάστηκαν πολύ χρόνο ώστε να καταλάβουν ότι ο Tarrare ήταν Γάλλος κατάσκοπος.
Τον ξέντυσαν, τον έψαξαν, τον χτύπησαν και τον βασάνισαν. Τελικά, ο Tarrare έσπασε και είπε στους Πρώσους για το μυστικό μήνυμα που έκρυβε στο στομάχι του.
Τον έδεσαν και περίμεναν. Για ώρες, ο Tarrare έμεινε με την ενοχή και τη θλίψη ότι είχε προδώσει τους συμπατριώτες του, ενώ περίμενε να ενεργήσουν τα έντερά του.
Όταν τελικά ο Tarrare έκανε αυτό που περίμεναν οι Πρώσοι, το μόνο που βρήκε μέσα στο κιβώτιο ο στρατηγός του εχθρού ήταν ένα μήνυμα που ζητούσε από τον παραλήπτη να τους ενημερώσει αν το Tarrare το είχε παραδώσει με επιτυχία. Όπως αποδείχτηκε, ο Γάλλος στρατηγός δεν εμπιστευόταν αρκετά τον Tarrare ώστε να τον στείλει με κανονικό μήνυμα. Απλά επρόκειτο για ακόμη μια δοκιμασία.
Ο Πρώσος στρατηγός ήταν τόσο εξοργισμένος που διέταξε να κρεμάσουν τον Tarrare. Όταν όμως ηρέμησε, αισθάνθηκε λύπη για τον φτωχό άνδρα και έτσι τον αφήστε να επιστρέψει στις γαλλικές γραμμές, προειδοποιώντας τον όμως να μην δοκιμάσει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο.
Ο Tarrare τρώει ανθρώπινη σάρκα
Ο Κρόνος τρώει το παιδί του, του Giambattista Tiepolo, 1745
Ασφαλής πίσω στη Γαλλία, ο Tarrare ικέτευσε τον στρατό να μην τον στείλουν ξανά με μυστικά μηνύματα. Τους είπε ότι πλέον δεν ήθελε να κάνει τέτοια πράγματα και ζήτησε από τον Baron Percy να τον κάνει όπως οι άλλοι άνθρωποι.
Ο Percy έβαλε τα δυνατά του. Τον τάισε με ξύδι κρασιού, χάπια καπνού, λάβδανο και κάθε φάρμακο που θα μπορούσε να φανταστεί με την ελπίδα να σβήσει την απίστευτη όρεξή του. Όμως ο Tarrare παρέμενε ίδιος ότι και αν δοκίμαζε.
Απεναντίας, ήταν πιο πεινασμένος από ποτέ. Καμία ποσότητα τροφών δεν τον ικανοποιούσε. Άρχισε να αναζητά γεύματα στα χειρότερα πιθανά μέρη. Κατά τη διάρκεια μιας απελπισμένης προσπάθειας να σταματήσει την πείνα του, τον έπιασαν να πίνει το αίμα που είχαν αφαιρέσει από ασθενείς νοσοκομείου και να τρώει ακόμη και μερικά από τα σώματα στο νεκροτομείο.
Όταν εξαφανίστηκε ένα μωρό ηλικίας 14 μηνών και άρχισαν να εξαπλώνονται οι φήμες ότι πίσω από το περιστατικό ήταν ο Tarrare, ο Percy τον έδιωξε, αναγκάζοντάς τον να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του και προσπάθησε να σβήσει τα πάντα από το μυαλό του.
Η αυτοψία του Tarrare
Ο Jacques de Falaise, ακόμη ένας με πολυφαγία
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Baron Percy έλαβε ένα μήνυμα ότι ο Tarrare είχε εμφανιστεί σε ένα νοσοκομείο στις Βερσαλίες. Ο άνθρωπος που μπορούσε να φάει οτιδήποτε πέθαινε. Αυτή ήταν η τελευταία του ευκαιρία να δει αυτή την ιατρική ανωμαλία ζωντανή.
Ο Percy ήταν με τον Tarrare όταν εκείνος πέθανε από φυματίωση το 1798. Όλες οι απαίσιες μυρωδιές που έβγαιναν από τον Tarrare ενώ ήταν ζωντανός, δε συγκρίνονταν με τη δυσοσμία που ανέδυε όταν πέθανε. Οι γιατροί που ήταν μαζί του αγωνίζονταν να αναπνεύσουν μέσα στο δωμάτιο.
Η περιγραφή της αυτοψίας είναι αηδιαστική:
"Τα εντόσθιά του ήταν σάπια, κολλημένα μεταξύ τους και με πύον. Το συκώτι του ήταν υπερβολικά τεράστιο, χωρίς συνοχή και σε κατάσταση αποσύνθεση. Η χοληδόχος κύστη είχε σημαντικό μέγεθος. Το στομάχι, σε μια χαλαρή κατάσταση και με έλκη παντού, που κάλυπταν σχεδόν ολόκληρη την κοιλιακή περιοχή".
Βρήκαν ότι το στομάχι του ήταν τόσο τεράστιο που σχεδόν κάλυπτε ολόκληρη την κοιλιακή κοιλότητα του. Επίσης, ο οισοφάγος του ήταν ασυνήθιστα ευρύς και το σαγόνι του μπορούσε να ανοίξει τόσο ώστε, όπως το ανέφεραν: "χωρούσε ένας κύλινδρος με περιφέρεια ένα πόδι χωρίς να αγγίξει τον ουρανίσκο του".
Ίσως θα μπορούσαν να μάθουν περισσότερα για την κατάσταση του Tarrare. Όμως, η δυσοσμία ήταν τόσο ανυπόφορη που ακόμα και ο Percy τα παράτησε. Οι γιατροί σταμάτησαν την αυτοψία στη μέση, ανίκανοι να αντέξουν ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω τη δυσοσμία του.
Όμως, έμαθαν ένα πράγμα. Η κατάσταση του Tarrare δεν ήταν στο μυαλό του. Οτιδήποτε περίεργο είχε κάνει είχε ξεκινήσει με μια γνήσια βιολογική ανάγκη για φαγητό. Όλες οι παράξενες εμπειρίες του καημένου ανθρώπου είχε υπαγορευτεί από το περίεργο σώμα με το οποίο είχε γεννηθεί, αυτό που τον είχε καταραστεί σε μια ζωή αιώνιας πείνας.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου