Πιστεύεις στον Θεό;

Περιδιαβαίνοντας στο διαδίκτυο έπεσα σε μια ωραία ιστορία στην οποία γίνεται ένας διάλογος μεταξύ ενός άθεου καθηγητή της φιλοσοφίας και ενός μαθητή.



Σίγουρα, πολλοί θα την έχετε διαβάσει αλλά για όποιον δεν έτυχε να το κάνει, την παραθέτω.

Ένας πανεπιστημιακός καθηγητής σε ένα ινστιτούτο υψηλού επιπέδου προκάλεσε τους σπουδαστές του με αυτήν την ερώτηση, «Είναι ο Θεός ο δημιουργός των πάντων;»

Ένας σπουδαστής απάντησε θαρραλέα «Ναι! Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα».

Ο καθηγητής συνέχισε, «εάν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα συνεπάγεται ότι δημιούργησε και το Κακό. Δεδομένου ότι το Κακό υπάρχει και αφού οι πράξεις μας καθορίζουν ποιοι είμαστε μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Θεός είναι κακός».

Ο σπουδαστής έμεινε σιωπηλός και δεν αποκρίθηκε στο υποθετικό συμπέρασμα του καθηγητή.

Ο καθηγητής αρκετά ευτυχής με τον εαυτό του καυχήθηκε στους σπουδαστές ότι είχε αποδείξει ακόμα μια φορά ότι η χριστιανική πίστη ήταν ένας μύθος

Ένας άλλος σπουδαστής σήκωσε το χέρι του και είπε, «μπορώ να σας υποβάλω μια ερώτηση κύριε καθηγητά;»

«Φυσικά», απάντησε ο καθηγητής.

Ο σπουδαστής σηκώθηκε όρθιος και ρώτησε, «κύριε καθηγητά το κρύο υπάρχει;»

«Τι είδους ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και υπάρχει. Εσύ δεν έχεις ποτέ αισθανθεί κρύο;»

Ο νεαρός σπουδαστής απάντησε, «στην πραγματικότητα κύριε το κρύο δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής αυτό που θεωρούμε κρύο είναι στην πραγματικότητα η απουσία θερμότητας. Απόλυτο μηδέν (- 460 Φ) είναι η συνολική απουσία θερμότητας και κάθε τι γίνεται αδρανές και ανίκανο να αντιδράσει σε εκείνη την θερμοκρασία. Το κρύο δεν υπάρχει. Έχουμε δημιουργήσει αυτήν την λέξη για να περιγράψουμε πώς αισθανόμαστε εάν δεν έχουμε καμία θερμότητα».

Ο σπουδαστής συνέχισε, «κύριε καθηγητά το σκοτάδι υπάρχει;»

Ο καθηγητής αποκρίθηκε, «φυσικά».

Ο σπουδαστής απάντησε, «άλλη μια φορά κάνετε λάθος κύριε ούτε το σκοτάδι υπάρχει. Το σκοτάδι είναι στην πραγματικότητα η απουσία φωτός. Το φως μπορούμε να το μελετήσουμε το σκοτάδι όχι. Στην πραγματικότητα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το πρίσμα Newton για να αναλύσουμε το λευκό φως σε πολλά χρώματα και να μελετήσουμε τα διάφορα μήκη κύματος κάθε χρώματος. Δεν μπορείτε να μετρήσετε το σκοτάδι. Μια απλή ακτίνα του φωτός μπορεί να σπάσει σε έναν κόσμο του σκοταδιού και να το φωτίσει. Πώς μπορείτε να ξέρετε πώς το σκοτάδι απλώνεται σ’ ένα χώρο; Μετρώντας την ποσότητα του παρόντος φωτός. Έτσι δεν είναι; Το σκοτάδι είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται από το άτομο για να περιγράψει τι συμβαίνει όταν δεν υπάρχει παρουσία φωτός»

Τέλος ο νεαρός σπουδαστής ρώτησε τον καθηγητή, «κύριε το Κακό υπάρχει;»

Αβέβαιος ο καθηγητής αποκρίθηκε, «φυσικά όπως έχω πει ήδη. Το βλέπουμε στα καθημερινά παραδείγματα της ανθρώπινης απανθρωπιάς στο πλήθος εγκλημάτων και βίας που υπάρχει παντού στον κόσμο. Αυτές οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά μόνο αυτό εκδήλωση του Κακού».

Ο σπουδαστής απάντησε, «το κακό δεν υπάρχει κύριε ή τουλάχιστον δεν υπάρχει από μόνο του. Το κακό είναι απλά η απουσία του Θεού. Είναι ακριβώς όπως το σκοτάδι και το κρύο μια λέξη που το άτομο έχει δημιουργήσει για να περιγράψει την απουσία Θεού. Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό είναι το αποτέλεσμα που συμβαίνει όταν το άτομο δεν έχει την αγάπη του Θεού παρούσα στην καρδιά του. Είναι όπως το κρύο που έρχεται όταν δεν υπάρχει καμία θερμότητα ή το σκοτάδι που έρχεται όταν δεν υπάρχει κανένα φως».

Ο καθηγητής κάθισε στην έδρα του.

Εδώ τελειώνει η ιστορία και αποκαλύπτεται πως ο μαθητής ήταν ... ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Έχοντας πάντα το "μικρόβιο" να ψάχνω το οτιδήποτε, βρήκα μια σελίδα όπου παρουσιάζεται σαν μαθητής ο Dr. APJ Abdul Kalam, 11ος πρόεδρος της Ινδίας (2002-2007). (πηγές στα Αγγλικά: slideshare.net, frihost.com)

Μήπως κάπου εδώ μπλέκεται ο "αστικός θρύλος";

Ψάχνοντας ακόμα περισσότερο βρήκα πως υπάρχουν και άλλες ιστορίες με άθεους καθηγητές και μαθητές που τους ανταπαντούν και αποδεικνύουν την ύπαρξη του Θεού. Για τους αγγλομαθείς υπάρχουν μερικές ιστορίες εδώ , όπως και μια εξήγηση για την ιστορία που παρέθεσα πιο πάνω.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Για το τέλος, θα παραθέσω και κάτι άλλο που βρήκα για τον Αϊνστάιν.

Το 1929 ο καρδινάλιος της Βοστόνης κατηγόρησε τη Θεωρία της Σχετικότητας ως «θολή εικασία που δημιουργεί διεθνή αμφιβολία για το Θεό και τη Δημιουργία του» και ότι προωθεί «το τρομακτικό φάσμα του αθεϊσμού». Ο ραβίνος της Νέας Υόρκης δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έστειλε τηλεγράφημα στον Αϊνστάιν {με προπληρωμένη απάντηση 50 λέξεων) με το περιεχόμενο «Πιστεύεις στο Θεό; ΣΤΟΠ». Η απάντηση του Αϊνστάιν ήρθε σε 25 λέξεις (στα γερμανικά): «Πιστεύω στο θεό του Σπινόζα, ο οποίος αποκαλύπτεται με τη νομοταγή αρμονία του κόσμου, όχι σε ένα θεό που ασχολείται με τη μοίρα και τα καμώματα της ανθρωπότητας». (πηγή: livepedia.gr)