Όταν ένα παλιό πιάνο έχει παλιώσει σε σημείο να φαλτσάρει πλήρως, κάποιοι λένε ότι υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορεί να γίνει: να καεί. Η καύση των παλιών πιάνο έχει γίνει κάτι σαν παράδοση για τους μουσικούς, αλλά και μέλη της Πολεμικής Αεροπορίας -αν και κανείς δεν ξέρει ακριβώς πώς ξεκίνησε.
Οι περισσότερες ιστορίες αποδίδουν τη γέννηση του εθίμου στη Βρετανική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (RAF) και το τελετουργικό εξαπλώθηκε και στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF). Μια δημοφιλής ιστορία αναφέρει ότι κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η RAF αποφάσισε ότι οι πιλότοι της έπρεπε να είναι πιο πολιτισμένοι και ευγενικοί. Ως μέρος αυτής της εκπαίδευσης, οι πιλότοι έπρεπε να κάνουν μαθήματα πιάνο. Όλοι φυσικά μίσησαν τη διαταγή και κανείς δεν εξεπλάγη όταν το κτίριο που γινόταν η εκπαίδευση -και φυσικά εκεί βρισκόταν το πιάνο- έπιασε -μυστηριωδώς- φωτιά, κάνοντας το όργανο ένα σωρό από στάχτες, χορδές και κλειδιά. Η πράξη αυτή έγινε γρήγορα παράδοση μεταξύ των πιλότων.
Μια άλλη ιστορία που αναφέρεται συχνά είναι πιο συγκινητική. Ένας πιλότος της RAF ήταν ο πιανίστας της Μοίρας του. Όταν ο πιλότος σκοτώθηκε σε μια αποστολή, οι υπόλοιποι συνάδελφοί του έκαψαν το πιάνο του, προς τιμήν του (αφού δεν μπορούσε να παίξει εκείνος, δε θα έπρεπε να το κάνεις κανείς).
Στο βίντεο που ακολουθεί, ο αντισμήναρχος της RAF James Radley παρουσιάζει και τις δύο ιστορίες μπροστά από ένα καιόμενο πιάνο στην αμερικανική αεροπορική βάση Maxwell στην Αλαμπάμα. Το πιάνο κάηκε για την 75η επέτειο της Μάχης της Βρετανίας.
Αλλά δεν είναι μόνο οι πιλότοι που καίνε πιάνο.
Ο πιανίστας Yosuke Yamashita έπαιξε για πρώτη φορά με καιόμενο πιάνο το 1973, όταν του ζήτησε ένας γραφίστας να κάνει τις τιμητικές διακρίσεις για μια ταινία μικρού μήκους. Ο Yamashita έτυχε να δείτε και πάλι την ταινία μετά από 35 χρόνια και εμπνεύστηκε για να το ξανακάνει. Αυτή τη φορά, 500 θεατές συγκεντρώθηκαν σε μια παραλία της περιφέρειας Ishikawa στην Ιαπωνία για να παρακολουθήσουν το πιάνο να γίνεται κάρβουνα. Χρειάστηκαν 10 λεπτά ώσπου οι φλόγες πάψουν πλήρως το όργανο, αλλά ο Yamashita έπαιξε μέχρι το σημείο που δεν μπορούσε να παίξει άλλο.
Άλλοι πάλι, δεν το διασκεδάζουν τόσο πολύ, όπως αυτός ο πιανίστα που επέλεξε το "Great Balls of Fire":
Όποιος θέλει να επιχειρήσει να το κάνει μόνος του, δείτε τι έλεγε η Annea Lockwood, μια συνθέτης που έχει γράψει έργα με τίτλους όπως Piano Garden και Drowning Piano. Οι οδηγίες που ακολουθούν γράφτηκαν το 1968:
- Στήστε το πιάνο (όχι μεγάλο) σε ανοιχτό χώρο με το καπάκι του κλειστό.
- Ρίξτε λίγο εύφλεκτο υγρό σε ένα χαρτί και βάλτε το μέσα στο πιάνο, κοντά στα πετάλια.
- Ανάψτε το.
- Μπορείτε να βάλετε και μπαλόνια στο πιάνο.
- Παίξτε ό,τι σας ευχαριστεί όσο μπορείτε.
Κατά την Lockwood, υπάρχει όμως και ο Νο1 κανόνας: "Όλα τα πιάνο που θα χρησιμοποιούνται, θα πρέπει να μην μπορούν να επισκευαστούν πλέον".
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου