Όσοι βλέπουν μια ταινία, δεν το κάνουν για την ιστορική της ακρίβεια. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς μάλλον απλά χανόμαστε σε μια καλή ιστορία και δεν παρατηρούμε κάποια λάθη. Όμως, υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν ιστορία -ή την ψάχνουν εκ των υστέρων.
Ο Τελευταίος Σαμουράι (The Last Samurai), 2003
Ίσως, κανείς δεν εκπλαγεί από το γεγονός ότι το άρμα του Τομ Κρουζ δεν έχει καμία θέση στην Επανάσταση Satsuma του 1877, μια επανάσταση των δυσαρεστημένων σαμουράι ενάντια στη νέα αυτοκρατορική κυβέρνηση. Δεν υπήρχαν νίντζα, ενώ στις μάχες χρησιμοποιούν σπαθιά αντί για όπλα και τουφέκια, τα οποία ήταν σε αφθονία εκείνη την εποχή.
Αμιστάντ (Amistad), 1997
Η ταινία του Σπίλμπεργκ ασχολείται με ένα πλοίου που μετέφερε δούλους το 1839 και έχει πολλά λάθη. Το σημαντικότερο από αυτά ήταν ότι δεν αναφέρθηκε ότι πολλοί λευκοί, όπως ο Αμερικανός πολιτικός και 6ος Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κουίνσι Άνταμς (John Quincy Adams), ήταν έτοιμοι και περίμεναν να σώσουν την ημέρα. Επίσης, αποκλείστηκε το γεγονός ότι πάνω από 3.000 λευκοί πλήρωναν 12 σεντ ο καθένας για να βλέπουν τους φυλακισμένους Αφρικανούς καθώς εκείνοι περίμεναν τη δίκη.
Braveheart, 1995
Στα τέλη του 13ου και στις αρχές του 14ου αιώνα, υπήρξαν πολλές εξεγέρσεις Σκωτσέζων εναντίον της αγγλικής κυριαρχίας. Όμως, αν και υπήρξαν μάχες, στην πραγματικότητα, πολύ λίγα είναι γνωστά για τον πραγματικό Γουίλιαμ Γουάλας (William Wallace).
Ποκαχόντας (Pocahontas), 1995
Αν και ο καπετάνιος John Smith είπε μια ιστορία για την κόρη του αρχηγού της φυλής Ποουχάταν που του έσωζε τη ζωή, υπάρχει η αμφιβολία αν το έκανε με κάποιο σκοπό. Επίσης, δεν είμαστε σίγουροι για το ρόλο της στη διαμεσολάβηση μιας υποτιθέμενης ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ των πρώιμων αποικιστών και της φυλής Ποουχάταν.
Εκείνη την εποχή, η Ποκαχόντας ήταν μόλις 12 χρονών και δεν ενεπλάκη ερωτικά με τον John Smith. Αργότερα, παντρεύτηκε έναν Άγγλο, κάποιον John Rolfe, αλλά μόνο μετά τη σύλληψή της στα 19 της. Επίσης, η Ποκαχόντας -όπως και το 90% του εγγενούς πληθυσμού που αντιμετώπισαν τους πρώτους άποικους- έχασαν τη ζωή τους λόγω ασθενειών και/ή γενοκτονίας.
Μαρία Αντουανέτα (Marie Antoinette), 2006
Η ταινία παρουσιάζει την Αντουανέτα σαν κάτι περισσότερο από μια ρηχή έφηβη, που αγαπούσε τη μόδα και την υπερβολή που έφερε το στέμμα, ενώ οι ιστορικοί συμφωνούν ότι ήταν έξυπνη, με αντίληψη της πολιτικής και την ένοιαζε πολύ η φροντίδα των παιδιών της και του λαού της Γαλλίας.
Επίσης, μάλλον δεν είπε ποτέ την γνωστή έκφραση "ας φάνε παντεσπάνι".
Ερωτευμένος Σαίξπηρ (Shakespeare In Love), 1998
Σε αντίθεση με πολλές από αυτές τις ταινίες, αυτή δεν προσπαθεί να μιλήσει για μια αληθινή ιστορία -είναι περισσότερο μια ιστορική παρωδία. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλοί φαινομενικά αναχρονισμοί, όπως τα σκηνικά.
Ένας υπέροχος άνθρωπος (A Beautiful Mind), 2001
Η πραγματική ιδιοφυΐα Τζον Νας ήταν σχιζοφρενής και οι περισσότεροι επικριτές πιστεύουν ότι η ασθένειά του εκδηλώθηκε διαφορετικά απ' ό, τι δείχνει η ταινία. Επίσης, δεν καταγράφει τις πολυπλοκότητες της θεραπείας του.
Περλ Χάρμπορ (Pearl Harbor), 2001
Η συγκεκριμένη ταινία έχει πολλά λάθη, αλλά ακουμπάει επιφανειακά τις στρατιωτικές λεπτομέρειες, ή τις έχει παραλείψει, ή είναι υπερβολικές ή είναι απλά λάθος. Για παράδειγμα, ο 32ος πρόεδρος των ΗΠΑ, Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ, δεν πήδηξε ποτέ από την αναπηρική καρέκλα του -είχε προσβληθεί από βαριάς μορφής πολιομυελίτιδα, η οποία τον άφησε ημιπαράλυτο- για να αποδείξει ότι μπορούν να συμβούν "αδύνατα" πράγματα.
Ο πατριώτης (The Patriot), 2000
Αυτή η ταινία παίρνει πολλές ελευθερίες, προσθέτοντας σκηνές και γεγονότα που δεν είναι καθόλου πραγματικά. Τα βρετανικά στρατεύματα δεν έκαψαν ποτέ ανθρώπους σε κλειστή εκκλησία, αν και δεν υπήρχαν "κανόνες πολέμου", όπως επιμένει ο χαρακτήρας του Γκίμπσον. Επίσης, οι σκλάβοι στην ταινία ήταν ανησυχητικά ευχαριστημένοι.
Η Μελωδία της Ευτυχίας (The Sound of Music), 1965
Ο πραγματικός Von Trapp ήταν ένας αγαπημένος και περίπλοκος πατέρας, αλλά η απόδραση της οικογένειας ήταν αρκετά δραματοποιημένη για την ταινία. Αν είχαν περάσει με τα πόδια τις Άλπεις από την Αυστρία, θα είχαν καταλήξει στη Γερμανία, και όχι στην Ελβετία. Στην πραγματική ζωή, έφυγαν μέσω της Ιταλίας, λίγα μόλις λεπτά πριν τα σύνορα κλείσουν για πολύ καιρό.
Επιχείρηση: Argo (Argo), 2012
Αν και η υπόθεση της ταινίας -δηλαδή ότι δημιουργήθηκε μια ψεύτικη κινηματογραφική παραγωγή για να αναλάβει τη διάσωση έξι Αμερικανών που έχουν κολλήσει στο Ιράν- είναι αλήθεια, η ταινία υποβαθμίζει τη σημαντική συμμετοχή του Καναδά στην προσπάθεια. Επίσης, στην πραγματικότητα, η διαφυγή στο αεροδρόμιο δεν ήταν τόσο δραματική.
από: did you know facts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου