Ένας από τους χαρακτήρες της νουβέλας του Στίβεν Κινγκ με τίτλο "Rita Hayworth and Shawshank Redemption" του 1982 -το οποίο στηρίχτηκε σε ένα διήγημα που έγραψε ο Λέων Τολστόι το 1872 με τίτλο "Ο Θεός βλέπει την αλήθεια, αλλά περιμένει", στο οποίο ένας άνδρας κατηγορείται αδίκως για φόνο και εξορίζεται στη Σιβηρία, όπου στρέφεται στη θρησκεία για να αντιμετωπίσει τους υπαρξιακούς του δαίμονες- που περιγράφει την μακρόχρονη ιστορία ενός αναμορφωτηρίου στο Μάνσφλιντ του Οχάιο. Χτισμένο σε βικτοριανό και ρομανικό στυλ για να μιμείται ένα γερμανικό κάστρο, αρχικά, απευθυνόταν σε νεαρούς παραβάτες. Αργότερα όμως, έγιναν δεκτοί και ενήλικες.
Δείτε ακόμη:
Νήσος του Διαβόλου, η πιο διαβόητη φυλακή του κόσμου
10 τραγικές πυρκαγιές σε φυλακές και άσυλα
10 ιστορικές και διάσημες φυλακές
Η στοιχειωμένη φυλακή της Δυτικής Βιρτζίνια
Ωστόσο, δεν τα κατάφερε ούτε με τους μεν, ούτε με τους δε. Αντίθετα, οι απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν εκεί μέσα έβγαλαν τον χειρότερο εαυτό των τροφίμων του. Όπως δήλωσε ο Άντι Ντιφρένς (Andy Dufresne), ο τραπεζίτης στην νουβέλα που καταδικάστηκε για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε, "Είναι αστείο. Έξω, ήμουν ειλικρινής άνθρωπος. Ευθύς σαν βέλος. Έπρεπε να έρθω στη φυλακή για να γίνω απατεώνας".
Το Ohio State Reformatory στο Μάνσφλιντ του Οχάιο χρησιμοποιήθηκε σε πολλά από τα πλάνα του "The Shawshank Redemption"
Η φυλακή, έκτασης 0,16 τετ. χλμ, διέθετε αμέτρητους απόκοσμους διάδρομους, 1.000 κελιά και πάνω από 1 εκατομμύριο φθαρμένα τούβλα, κάθε ένα από αυτά με τη δική του ξεχωριστή ιστορία, που περιμένει να ειπωθεί από κάποιον από τους 150.000 κρατουμένους -σε κάποιο σημείο της ιστορίας του- που ήταν κλεισμένοιμέσα στα τείχη του Πολιτειακού Αναμορφωτηρίου του Οχάιο με το παρατσούκλι το "Κάστρο του Δράκουλα" (Dracula Castle).
Αν αυτά τα τούβλα μπορούσαν να μιλήσουν, σίγουρα θα φώναζαν για τις φρίκες που "είδαν". Και αυτό γιατί αυτός ο τόπος ρουφούσε την ψυχή κάθε φυλακισμένου που περνούσε τις πύλες του.
Το δωμάτιο που χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα ακροάσεων αναστολών για την ταινία
Δεν είναι τυχαίο ότι ο σκηνοθέτης Φρανκ Ντάραμποντ και ο Στίβεν Κινγκ επέλεξαν αυτό το μέρος για τους χαρακτήρες της κινηματογραφικής διασκευής της νουβέλας του "Rita Hayworth and Shawshank Redemption". Ακριβώς εδώ, σε αυτό το αναμορφωτήριο, γυρίστηκε το "The Shawshank Redemption" -γνωστό στην Ελλάδα με τον (επιτυχημένο...) τίτλο "Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ"- του 1994, μία από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων 50 ετών.
Στις 4 Νοεμβρίου του 1896, όταν το αναμορφωτήριο άνοιξε εκεί που πριν ήταν στρατιωτικό κέντρο εκπαίδευσης το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου, είχε ως στόχο την αναμόρφωση εφήβων, προσφέροντάς τους κατάλληλη εκπαίδευση, ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να μάθουν κάποιο επάγγελμα και να βρουν τη γαλήνη μέσα από τη θρησκεία. Σαν ευρύχωρο κάστρο που ήταν, οι υπεύθυνοι το οραματίστηκαν ως έναν χώρο πνευματικής αναγέννησης. Τουλάχιστον, αυτό ήλπιζαν οι άνθρωποι από το Μάνσφλιντ και την πολιτεία του Οχάιο όταν προσέλαβαν τον Levi Tucker Schofield, τον αρχιτέκτονα από το Κλίβελαντ που σχεδίασε το μέρος.
Μπροστά φαίνονται τα γραφεία της διοίκησης και τα διαμερίσματα των δεσμοφυλάκων
Και πράγματι, ως τέτοιο ξεκίνησε. Αρχικά, φιλοξενήθηκαν εκεί περίπου 150 νέοι ηλικίας 16 έως 21 ετών και αμέσως έπιασαν δουλειά για να ολοκληρώσουν την κατασκευή του που ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Μετά την ολοκλήρωση του κτηρίου -συγκεκριμένα της ανατολικής πτέρυγας- από αυτούς, το μέρος έγινε σπίτι για τους ίδιους και σε όσους ακολούθησαν.
Κατασκεύασαν 600 κελιά σε αυτό που σήμερα θεωρείται από την Mansfield Reformatory Preservation Society το μεγαλύτερο μπλοκ με χαλύβδινα κελιά στον κόσμο. Τα κελιά προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν μόνο για ύπνο, επειδή οι "κρατούμενοι" βρίσκονταν σχεδόν πάντα εκτός αυτών, εργάζονταν στα κοντινά αγροκτήματα, στις εγκαταστάσεις ή στα εργαστήρια.
East Cell Block, το εξαώροφο μπλοκ, με 100 κελιά ο κάθε όροφος
Ωστόσο, η δεκαετία του 1930 και η Μεγάλη Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση (Great Depression) άσκησαν ένα σκληρό και απροσδόκητο πλήγμα στην αμερικανική οικονομία. Η κατάσταση των ανθρώπων εκείνης της εποχής στις ΗΠΑ εξηγεί εύκολα γιατί, μέσα σε μόλις μια δεκαετία, ένα αναμορφωτήριο εφήβων μετατράπηκε σε μια κορεσμένη φυλακή υψίστης ασφάλειας για τους ξεχασμένους.
Σε μια άγρια χτυπημένη οικονομία, ο κόσμος χάνει τις δουλείες του, τα σπίτια, τις οικογένειες τους και την ελπίδα να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Έτσι, το έγκλημα αυξάνεται και, μαζί του, ο αριθμός των καταδικασθέντων εγκληματιών. Τα κελιά που κάποτε φιλοξενούσαν έναν κρατούμενο, άρχισαν να γεμίζουν με τρεις ή τέσσερις. Οι εντάσεις μεταξύ των ανθρώπων που ζούσαν σε αυτά τα μικροσκοπικά κελιά αυξήθηκαν σε βαθμό που ο πρωταρχικός στόχος της αναμόρφωσης μετατράπηκε αγώνας για να κρατηθούν -έστω- ζωντανοί κρατούμενοι του τύπου "δεν έπρεπε να είμαι καν εδώ".
Μετά από δύο περιστατικά, η ασφάλεια έγινε πιο αυστηρή, και μάλιστα έγινε φυλακή υψίστης ασφαλείας, όπου φυλακίζονταν άτομα που θεωρούνταν απειλή για την κοινωνία. Στο πρώτο, το 1932, δύο καταδικασμένοι εγκληματίες συνεννοήθηκαν με έναν φρουρό και απέδρασαν. Τελικά τους έπιασαν και τους έστειλαν στην ηλεκτρική καρέκλα δύο χρόνια αργότερα. Το δεύτερο, το 1948, μετά από μια κραιπάλη στο Μάνσφλιντ, δύο κατάδικοι, αφού έλαβαν αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρου, σκότωσαν έξι άτομα ως για εκδίκηση.
Πλέον, το αναμορφωτήριο είχε γεμίσει με σκληρούς εγκληματίες, υπήρξαν περισσότερες βίαιες διαμάχες, τραυματισμοί και απώλειες. Για να συμβαδίσει με την κατάσταση, η πειθαρχία έγινε πιο σφιχτή και χρησιμοποιήθηκε πολύ η "Τρύπα", η απομόνωση που ήταν κρυμμένη μέσα στο υπόγειο, μακριά από τα μάτια των πολλών.
Τα κελιά είχαν διαστάσεις 6x9 πόδια (5 τ.μ.) στα οποία έμεναν δύο ή και περισσότεροι κρατούμενοι ταυτόχρονα
Οι έγκλειστοι έπρεπε να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες για να επιβιώσουν, ή όπως είπε ο Έλις Ρέντινγκ (Ellis Boy "Red" Redding) στην ταινία, "Ασχολήσου με το να ζήσεις, ή ασχολήσου να πεθάνεις". Το λιγοστό προσωπικό, με την φυλακή να έχει υπερβολικά πολλούς έγκλειστους, έλαβε ακραία μέτρα για να διατηρήσει την τάξη. Έτσι, η "Τρύπα" εξελίχθηκε περισσότερο ως πρακτική παρά ως εξαίρεση. Έχει αναφερθεί ότι, μετά από ταραχές, πάνω από 120 κρατούμενοι περιορίστηκαν στην Τρύπα, σε 20 κελιά χωρίς παράθυρα τα οποία δεν είχαν τίποτε άλλο παρά ένα κρεβάτι και μια τουαλέτα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, πολλοί τρελάθηκαν ή αρρώστησαν βαριά. Η υγιεινή παραμελήθηκε τόσο πολύ, που υπήρχαν αναφορές ότι ο κόσμος φορούσε δίχτυα και πουκάμισα γύρω από τα κεφάλια του, για να μην μπαίνουν κατσαρίδες στα αυτιά τους ενώ εκείνοι κοιμόντουσαν. Μόνο ιδανική δεν ήταν η ζωή ενός κρατούμενου λόγω της βίας και της ανθυγιεινής κατάστασης εκεί μέσα. Πώς λοιπόν θα μπορούσε να αναμορφωθεί ο οποιοσδήποτε όταν θα έβγαινε από μια τέτοια κατάσταση;
Πολλοί ήταν αυτοί που δεν τα κατάφερναν για πολύ. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, περισσότεροι από 200 άνθρωποι είχαν φρικτό τέλος μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Κάποιοι από φυματίωση, δυσεντερία ή γρίπη, ενώ άλλοι πιο βίαια. Το νεκροταφείο, ακριβώς έξω από το αναμορφωτήριο, είναι η μόνη θύμηση αυτών των ανθρώπων. Η ταφόπλακά τους δεν έχει χαραγμένο το όνομά τους, αλλά τον αριθμό τους.
Τελικά, το 1990, οι τρόφιμοι μίλησαν για τα βάσανα τους και κατέθεσαν αγωγή για σοβαρές παραβιάσεις των βασικών και συνταγματικά κατοχυρωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, επισημαίνοντας τις "βάναυσες και απάνθρωπες συνθήκες" στην φυλακή υψίστης ασφάλειας. Τότε ήταν που, επισήμως και με δικαστική απόφαση, έκλεισε το αναμορφωτήριο της πολιτείας του Οχάιο. Το κτήριο δόθηκε στην Mansfield Reformatory Preservation Society, η οποία επιφορτίστηκε με τη συντήρησή του, όπως ήταν τότε που ήταν γεμάτο.
Σήμερα, θεωρείται πόλος έλξης από τους φανατικούς των παραφυσικών φαινομένων. Συχνά, αναφέρονται ουρλιαχτά και φωνές από το κτήριο, ενώ πολλοί έχουν αναφέρει ότι έχουν γδαρθεί ή έχουν σπρωχτεί από "κάτι" όταν συμμετέχουν σε οργανωμένα "κυνήγια φαντασμάτων" ή έρχονται να δουν τον τοίχο που μια αφίσα της Ρίτα Χέιγουορθ κάλυψε την φανταστική τρύπα διαφυγής μιας ψυχής από ένα σκληρό μέρος σαν αυτό.
Η σήραγγα διαφυγής του Άντι, σκηνικό από την ταινία
από: the vintage news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου