Μερικά χιλιόμετρα βόρεια του Pondicherry, στη νότια Ινδία, υπάρχει μια πόλη, της οποίας είμαστε ήδη όλοι κάτοικοι, και η οποία απλά περιμένει την άφιξή μας.
Για να ζήσει κανείς εκεί θα πρέπει να εγκαταλείψει ορισμένες από τις ανέσεις που μπορεί να έχει συνηθίσει. Δεν επιτρέπεται η κατανάλωση αλκοόλ, η κατανάλωση καπνού και η χρήση προσωπικών ειδών. Δεν μπορεί να είναι κύριος του σπιτιού του. Οι επιχειρήσεις και τα χρήματα είναι κοινόχρηστα. Επιπλέον, θα πρέπει να αφήσει πίσω του την πολιτική και όλες τις θρησκείες.
Αυτό είναι Όρβιλ (Auroville στα γαλλικά, που σημαίνει Πόλη της Αυγής), την αυτοαποκαλούμενη "πόλη του μέλλοντος". Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε μια αγροτική περιοχή της Ινδίας, αυτή η πειραματική κοινότητα ξεκίνησε από μια Δυτική.
Η "πνευματική σύντροφος" του διάσημου Ινδού πολέμιου της ανεξαρτησίας, φιλοσόφου και γιόγκι Σρι Ωρομπίντο (Sri Aurobindo), η Μίρα Αλφάσα (Mirra Alfassa), ήταν μια Εβραία μυστικίστρια και πνευματίστρια γεννήθηκε στην Γαλλία από Αιγύπτια μητέρα και Τούρκο πατέρα. Ισχυρίστηκε ότι, μετά το θάνατο του Σρι Ωρομπίντο το 1950, έχει κληρονομήσει την πνευματική ουσία του. Γνωστή ως η "Μητέρα", η Αλφάσα λατρεύτηκε ως η γυναικεία ενσάρκωση του θείου και ήταν ο πρώτος Δυτικός που έγινε Ινδός γκουρού.
Το σχέδιο για την τελική εικόνα της πόλης
Η Αλφάσα ίδρυσε το Όρβιλ το 1968 -μια καλή χρονιά για πειραματικές ουτοπίες. Στις 28 Φεβρουαρίου του 1968, περίπου 5.000 άνθρωποι από 124 χώρες συγκεντρώθηκαν για να ανακατέψουν χώμα από τις χώρες τους και αυτό να σηματοδοτήσει την ίδρυση μιας πόλης που "ανήκει στην ανθρωπότητα στο σύνολό της".
Θέλοντας η κοινότητά της να είναι ένας "καθολικός δήμος" που προοριζόταν να υπάρχει εκτός των εθνών, των πολιτικών, της θρησκείας και της οικονομίας -αν και θα μπορούσε κανείς να πει ότι το Όρβιλ έχει όλα αυτά τα πράγματα, απλά, υπό τη δική του έννοια- η Αλφάσα έλπιζε ότι η νέα πόλη θα βοηθούσε να έρθει η Γη σε μια νέα συνείδηση του "υπερκειμένου".
Η πόλη, που προοριζόταν να στεγάσει 50.000 κατοίκους, απλώνεται γύρω από έναν τεράστιο, χρυσό γεωδαιτικό θόλο γνωστό ως το "Matrimandir" ή Ναός της Μητέρας. Μέσα στον χρυσό Ναό της Μητέρας, η σιωπή είναι απόλυτη και μια σπειροειδής ράμπα οδηγεί σε μια "κρυστάλλινη σφαίρα 70 εκατοστών σε ένα χρυσό βουνό" καθώς και σε μια λαμπερή "μοναδική ακτίνα ηλιακού φωτός που κατευθύνεται στην σφαίρα από την κορυφή του κτηρίου". Όταν δεν υπάρχει ηλιακό φως, ένα φως που λειτουργεί από τον ήλιο παίζει το ρόλο της ακτίνας. Οι γειτονιές της πόλης -με ονόματα όπως Aspiration (Φιλοδοξία), Certitude (Σιγουριά, Ασφάλεια), Discipline (Πειθαρχία) και Grace (Χάρη)- βρίσκονται σε μορφή σπειροειδούς γαλαξία.
Ίσως η πιο αινιγματική πτυχή της πόλης είναι που ακροβατεί μεταξύ του σεβασμού και της κουλτούρας της νέας εποχής. Αν και υποστηρίζεται από την UNESCO και την ινδική κυβέρνηση, η πόλη "δυναμιτίζει" το νερό της, βάζοντάς το να "ακούει" Μπαχ και Μότσαρτ. Η πόλη διαθέτει "Εργαστήριο Εξέλιξης (Evolution Laboratory) -η βιβλιοθήκη της πόλης- οι κάτοικοί της μετακινούνται μέσα στην ήσυχη ουτοπία τους με ποδήλατα, τον προτιμώμενο τρόπο μετακίνησης.
Όμως, πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι υπήρξαν καταγγελίες για κακοποίησης των ντόπιων, λίγοι εκ των οποίων έγιναν κάτοικοι της πόλης, και ανοχή στη σεξουαλική κακοποίηση ντόπιων παιδιών που ζουν κοντά στην πόλη από επισκέπτες και φιλοξενούμενους στην πόλη.
Το δημαρχείο της πόλης
Στα πρώτα 20 χρόνια της πόλης, ζούσαν εκεί μόλις 400 άτομα από 20 χώρες. Σήμερα, 41 χρόνια μετά την ίδρυσή της και παρά το γεγονός ότι έχει σχεδιαστεί για 50.000 κατοίκους, το Όρβιλ φιλοξενεί περίπου 2.800 πολίτες (απογραφή το 2018) -2127 ενήλικες και 687 παιδιά- από 54 χώρες με τα 2/3 αυτών από την Ινδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Ο Ναός της Μητέρας είναι ημιτελής, ενώ μερικά μόνο από τα κτήρια της πόλης έχουν χτιστεί. Παρ' όλα αυτά, οι κάτοικοί της δε φαίνεται να ανησυχούν. "Το πιο σημαντικό από ημερομηνίες και αριθμούς για το Όρβιλ είναι η ποιότητα όλων, ειδικά η ποιότητα και η συνείδηση των συμμετεχόντων".
Ο θρόνος του Δαλάι Λάμα στο Θιβετιανό Κέντρο της πόλης
Οποιοσδήποτε το επιθυμεί, μπορεί να μείνει ως φιλοξενούμενος στο Όρβιλ, πληρώνοντας μια "εισφορά φιλοξενίας", ή ένα ημερήσιο ενοίκιο.
Το Vérité Learning Centre
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου