Ήδη από το κλασικό Ψυχώ του Χίτσκοκ του 1960, οι ταινίες τρόμου εμπνεύστηκαν από αληθινά γεγονότα και πραγματικούς δολοφόνους. Ο χαρακτήρας του Νόρμαν Μπέιτς μοιάζει εντυπωσιακά με τον Εντ Γκέιν, τον "Χασάπη του Plainfield".
Μια σύγκριση των πιο τρομακτικών ταινιών όλων των εποχών με κατά συρροή δολοφόνους και οι ακόμα πιο φρικιαστικές πραγματικές δολοφονίες που τις ενέπνευσαν.
Εδώ το δεύτερο μέρος.
Ο Αμερικανός κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Ίμπερτ (Roger Ebert) είχε πει ότι "οι ταινίες είναι η πιο ισχυρή μηχανή ενσυναίσθησης από όλες τις τέχνες". Ίσως, γι' αυτό οι ταινίες με κατά συρροή δολοφόνους είναι τόσο δημοφιλείς. Οι κατά συρροή δολοφόνοι είναι αινίγματα και εμείς θέλουμε να τους αποκωδικοποιήσουμε.
Οι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο αυτό που δεν καταλαβαίνουν. Βιώνοντας -από την ασφάλεια της οθόνης- τις βιαιότητες που διαπράττουν οι κατά συρροή δολοφόνοι, ίσως είναι μια δελεαστική μέθοδος του να μάθουμε γιατί έγιναν έτσι.
Οι πραγματικοί κατά συρροή δολοφόνοι αποτελούσαν πάντα τεράστια έμπνευση. Στην τελική, κανένα τέρας δεν είναι τρομακτικό χωρίς ρεαλιστική εμφάνιση.
Από το βραβευμένο με Όσκαρ "Η Σιωπή των Αμνών" του 1991, μέχρι το "Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι" (The Texas Chain Saw Massacre) του 1974, οι ταινίες με κατά συρροή δολοφόνους που βασίζονται σε πραγματικές ιστορίες αποτέλεσαν στήριγμα της κουλτούρας μας εδώ και δεκαετίες. Εκτός από την έξαψη, αυτές οι ταινίες προσφέρουν μια ευκαιρία να μπούμε στο μυαλό των πραγματικών ανθρώπων που τις ενέπνευσαν.
Ο Εντ Γκέιν και ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι
Ίσως, το όνομα του Εντ Γκέιν (Ed Gein) από μόνο να μη σας λέει τίποτα. Όμως, τα εγκλήματά του ενέπνευσαν μερικές από τις καλύτερες ταινίες με κατά συρροή δολοφόνους. Ενώ το The Texas Chain Saw Massacre του Τόμπι Χούπερ (Tobe Hooper) καταλήγει στην απόλυτη τρέλα, η σιχαμερή απανθρωπιά του Γκέιν βρίσκεται στον πυρήνα της ταινίας. Η τάση του Γκέιν στη νεκροφιλία, τον αποκεφαλισμό και τη διατήρηση τμημάτων των σωμάτων των θυμάτων του για να φτιάχνει έπιπλα ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα του Leatherface. Το 1957, οι αρχές βρήκαν τελικά τον ύποπτο που έψαχναν στο πρόσωπο του Γκέιν. Όταν μπήκαν στο σπίτι του, τους καλωσόρισε το ξεκοιλιασμένο, αποκεφαλισμένο σώμα της Μπερνίς Γουόρντεν που κρεμόταν από το ταβάνι του σπιτιού του. Η ταινία του Χούπερ, 17 χρόνια αργότερα, έχει σαν σκηνικό ένα παρόμοιο αγροτικό περιβάλλον και δείχνει τον Leatherface με παρόμοια συμπεριφορά. Και οι αντιμετωπίζουν τους άλλους σαν ζώα, έτοιμα για σφαγή. Ο Leatherface κρεμάει τα θύματά του από τσιγκέλια σε ένα σφαγείο. Ο Γκέιν χρησιμοποιούσε απλά την αγροικία του. Και τα δύο μέρη είναι γεμάτα με αμέτρητα ανθρώπινα κόκαλα -τα οποία ο Γκέιν χρησιμοποιούσε ως έπιπλα, κύπελλα και σκεύη. Ενώ ο Leatherface χρησιμοποιούσε το δέρμα των θυμάτων του για να κάνει μάσκες, ο Γκέιν το χρησιμοποιούσε ως ταπετσαρία για τις καρέκλες του και για να κάνει γκέτες.
Ζακ Έφρον εναντίον Τεντ Μπάντι
Όταν μαθεύτηκε ότι ο Ζακ Έφρον θα υποδυόταν τον Τεντ Μπάντι στην ταινία "Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vilethe" του 2019, πολλοί απόρησαν. Προφανώς ξέχασαν ότι ο Μπάντι μάγεψε μια ολόκληρη χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, και ότι ο Έφρον ήταν τέλειος για τον ρόλο. Σύμφωνα με την USA Today, η ταινία του Τζόι Μπερλίνγκερ (Joe Berlinger) είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβής και ακολουθεί την δίκη και την φυλάκιση του Μπάντι.
Η ταινία του Μπερλίνγκερ είναι πιο κοντά στα εγκλήματα και την ζωή του πραγματικού δολοφόνου απ' ό,τι άλλες που έχουν αντλήσει έμπνευση από πραγματικούς δολοφόνους. Αυτό οφείλεται πιθανώς στην εμπειρία του σκηνοθέτη στην παραγωγή ντοκιμαντέρ, ιδιαίτερα στην ταινία του Netflix "Conversations With a Killer: The Ted Bundy Tapes" του 2019. Όμως, παρά το γεγονός ότι ο Μπερλίνγκερ παρέμεινε πιστός στα περισσότερα από τα γεγονότα που περιβάλλουν τη ζωή του Μπάντι, η ταινία έχει και κάποιες ανακρίβειες. Για παράδειγμα, ο χαρακτήρας του Έφρον κάνει πρόταση γάμου στην Κάρολ Ανν Μπουν (Carole Ann Boone) στο δικαστήριο, ο πραγματικός Μπάντι το έκανε κατά τη διάρκεια της δίκης του για τη δολοφονία της 12χρονης Κίμπερλυ Νταϊάν Λετς (Kimberly Diane Leach) στην Φλόριντα το 1980.
Η πραγματική ζωή δεν είναι δομημένη σε τρεις σκηνές, ούτε τόσο καθηλωτική όσο θα θέλαμε. Οι δολοφόνοι είναι απαίσιοι -αλλά είναι- άνθρωποι. Μόνο στις ταινίες μπορούν να είναι τόσο διττοί, ή μπορεί κανείς να τους ερευνήσει, παρά στην πραγματικότητα.
Dahmer (Το κτήνος), 2002
Η ταινία παρουσιάζει την ζωή του κατά συρροή δολοφόνου Τζέφρι Ντάμερ (Jeffrey Dahmer) από το Γουινσκόνσιν, με τον Τζέρεμι Ρένερ (Jeremy Renner) στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο ήρεμος δολοφόνος ακρωτηρίαζε ζώα από νεαρή ηλικία, κρατούσε κουφάρια και αποθηκεύει τα όργανα τους σε βάζα. Τα πρώτα ανθρώπινα θύματά του ήταν άντρες και τα βρήκε σε μπαρ. Ενώ η ταινία τελειώνει σε μια ομιχλώδη ανάμνηση της παιδικής ηλικίας του δολοφόνου, ο πραγματικός Ντάμερ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου σε ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα.
Scream (Κραυγή αγωνίας), 1996
Το Scream βασίστηκε στις δολοφονίες πέντε φοιτητών στο Γκέινσβιλ της Φλώριδας. Ο σεναριογράφος Κέβιν Γουίλιαμσον (Kevin Williamson), εμπνευσμένος από τον δολοφόνο Ντάνυ Ρόλινγκ (Danny Rolling), ήθελε αρχικά να τοποθετήσει την ταινία σε μια πανεπιστημιούπολη πριν τελικά επιλέξει το γυμνάσιο. Ο πραγματικός "Gainesville Ripper" βίασε ένα από τα θύματά του πριν τη σκοτώσει. Έπειτα, αφαίρεσε τις θηλές της και τις έβαλε δίπλα της πριν φύγει.
Gacy, 2003
Με επίσημα καταγεγραμμένα 33 πτώματα, ο Τζον Γουέιν Γκέισι (John Wayne Gacy) είναι ένας από τους πιο τρομακτικούς κατά συρροή δολοφόνους στην αμερικάνικη ιστορία. Κάποτε, είχε εργαστεί ως βοηθός σε νεκροταφείο στο Λας Βέγκας και το 1968 καταδικάστηκε για σεξουαλική επίθεση σε ανήλικο. Έδινε παραστάσεις ως "Pogo the Clown" σε πολλά πάρτι και εράνους, καθώς και σε παιδικά νοσοκομεία, ενώ η εμμονή του ήταν τα νεαρά αγόρια. Το τελευταίο γεύμα του ήταν ένας κουβάς με τηγανητό κοτόπουλο από τα KFC.
Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile (Τεντ Μπάντι Ένας Γοητευτικός Δολοφόνος), 2019
Η ταινία είναι βασίζεται στα απομνημονεύματα της πρώην ερωμένης του Τεντ Μπάντι, Elizabeth Kloepfer. Περιστρέφεται κυρίως γύρω από τις τελευταίες ημέρες του κατά συρροή δολοφόνου όντας ελεύθερος πριν από την εκτέλεσή του το 1989. Ο Μπάντι χρησιμοποίησε με διαβόητο τρόπο την γοητεία του για να δελεάσει νέες γυναίκες, να τους επιβληθεί και τελικά να τις σκοτώσει. Ήταν νεκρόφιλος και συχνά έκανε σεξουαλικές πράξεις με τα πτώματα των θυμάτων του, ακόμα και όταν εκείνα ήταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Όμως, περιποιούνταν τα σώματά τους. Αναμφισβήτητα η πιο τρομακτική πράξη του ήταν η δολοφονία της 12χρονης Kimberley Leach, η οποία δεν εμφανίζεται στην ταινία. Ενώ δικαζόταν στην Φλόριντα, ο Μπάντι γοήτευσε πάρα πολλές νέες γυναίκες που τον έβλεπαν στην τηλεόραση, πιστεύοντας ότι ήταν αθώος.
Wolf Creek (Ο Απόλυτος Τρόμος), 2005
Το Wolf Creek βασίζεται στους αποτρόπαιους φόνους του Ιβάν Μιλάτ (Ivan Milat), τον πιο βίαιο κατά συρροή δολοφόνο της Αυστραλίας. Η ταινία παρουσιάζει τρεις νέους ταξιδιώτες που τους κυνηγούν στο Outback. Στην πραγματικότητα, ο Μιλάτ δολοφόνησε επτά ταξιδιώτες. Οι αρχές τον είχαν εντοπίσει από τα 13 του, όταν ο Μιλάτ καταδικάστηκε για πρώτη φορά για κλοπή έξι χρόνια αργότερα. Στα 17 του, ο Μιλάτ υποτίθεται ότι ομολόγησε στον αδελφό του Μπόρις ότι πυροβόλησε έναν ταξιτζή κατά τη διάρκεια μιας ληστείας που πήγε στραβά. Κάλυψε τα μάτια μερικών από τα θύματά του, πριν τα τραβήξει σε θάμνους και, είτε τα πυροβολήσει επανειλημμένα στο κεφάλι ή τα μαχαιρώσει.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου