Γιατί ο κόσμος φτύνει στην Καρδιά του Μιντλόθιαν;

Το να φτύνει κανείς στο δρόμο δεν το λες και ευγενική κίνηση. Όμως, το να το κάνεις κάποιος στο Royal Mile του Εδιμβούργου είναι σχεδόν τελετουργικό.



Το αντικείμενο της περιφρόνησης είναι ένα μωσαϊκό σε σχήμα καρδιάς στο λιθόστρωτο του δρόμου, στα δυτικά του St. Giles Kirk (Καθεδρικός Ναός Αγίου Αιγιδίου). Το μωσαϊκό είναι γνωστό ως η Καρδιά του Μιντλόθιαν (Heart of Midlothian) και σηματοδοτεί το σημείο όπου στεκόταν κάποτε η περιβόητη φυλακή Old Tolbooth. Ήταν ο τόπος όπου συγκεντρώνονταν οι κάτοικοι του Εδιμβούργου για να παρακολουθήσουν δημόσιες εκτελέσεις στην αγχόνη και έφτυναν την πόρτα σαν σημάδι περιφρόνησης προς τους φυλακισμένους.

Η φυλακή Old Tolbooth χτίστηκε κάποια στιγμή τον 14ο αιώνα για να στεγάσει το Burgh Council, το δικαστήριο και μια φυλακή. Επίσης -εξού και το όνομά του- εκεί πλήρωναν οι κάτοικοι του Εδιμβούργου τους φόρους τους. Κατά κύριο λόγο, η φυλακή Old Tolbooth χρησιμοποιήθηκε για φυλακισμένους που θα εκτελούνταν σύντομα. Η φυλακή ήταν διαβόητη για τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης των κελιών της και τα βασανιστήρια που διεξήχθησαν εκεί. Εκτός από τη συνήθη μεσαιωνική ρουτίνα των βασανιστηρίων, τμήματα σώματος των εκτελεσμένων -συχνά, τα κεφάλια τους- εκτείθονταν σε παλούκια. Το 1581, όταν εκτελέστηκες ο Κόμης του Morton, James Douglas, για τον φόνο του Λόρδου Darnley, ο βασιλικός σύζυγος της Σκωτίας διέταξε να τοποθετηθεί το κεφάλι του στην "τρύπα της ψηλότερης πέτρας" και παρέμεινε εκεί για 18 μήνες. Το κεφάλι του James Graham, του 1ου Μαρκησίου του Montrose, ο οποίος πολέμησε στον εμφύλιο της Σκωτίας, παρέμεινε σε κοινή θέα για πέντε χρόνια.

Η πιο λεπτομερής περιγραφή των σοκαριστικών συνθηκών της φυλακής προέρχονται από τον ιστορικό του 18ου αιώνα Hugo Arnot. Η φυλακή, έγραψε ο Hugo Arnot, δεν έχει ανεμιστήρες, ή σωλήνες νερού, ή αποχωρητήρια. "Η βρωμιά που μαζεύεται στη φυλακή ρίχνεται σε μια τρύπα, μέσα στη φυλακή, που βρίσκεται στην αρχή μιας σκάλας, η οποία, υποτίθεται, επικοινωνεί με μια αποχέτευση. Αλλά, αν γίνεται κάτι τέτοιο, είναι τόσο γεμάτη, που δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο σκοπό από το να γεμίζει η φυλακή με δυσάρεστη δυσωδία".

Η φυλακή ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση, που όταν το 1561 η Μαρία Α' της Σκωτίας επισκέφθηκε την φυλακή, διέταξε να κατεδαφιστεί. Σε απάντηση, το δημοτικό συμβούλιο έχτισε ένα νέο κτίριο στο οποίο θα μπορούσαν να συναντώνται μέλη του συμβουλίου. Η Old Tolbooth επιβίωσε για άλλα 250 χρόνια, μέχρι που κατεδαφίστηκε το 1817.

Όμως, οι κάτοικοι του Εδιμβούργου δεν ήταν έτοιμοι να αποχωριστούν την κληρονομιά τους. Έναν χρόνο μετά, ο διάσημος Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος (συγγραφέας του Ιβανόη, Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κ.ά.) Σερ Γουόλτερ Σκοτ έγραψε το Η Καρδιά του Μιντλόθιαν (The Heart of Midlothian), μια ιστορία για την φυλaκή Old Tolbooth. Ο τίτλος του βιβλίου ήταν απευθείας αναφορά στην Old Tolbooth, που έγινε γνωστή ως Καρδιά του Μιντλόθιαν από τον 18ο αιώνα.

Λίγο αργότερα, το μωσαϊκό εγκαταστάθηκε στο σημείο όπου κάποτε ήταν η είσοδος της φυλακής και ορειχάλκινοι δείκτες δείχνουν την γενική θέση του κτηρίου. Από τότε, έχει γίνει έθιμο όποιος περνάει από εκεί να φτύνει την καρδιά για καλή τύχη.

από: amusing planet