Η Βάιολετ Μορίς έγραψε ιστορία ως αθλήτρια, αλλά δυσφημίστηκε από μια σεξιστική κυβέρνηση και οι φήμες έλεγαν ότι ήταν συνεργάτιδα των Ναζί.
Στην Γαλλία της δεκαετίας του 1920, γυναίκες σαν την Μορίς τραβούσαν την προσοχή. Το αθλητικό φαινόμενο, φωνακλού, ανοικτά γκέι, οδηγός αγώνων αυτοκινήτων και φανατική καπνίστρια ήταν ένα αγκάθι στην κανονικότητα της Γαλλίας. Ωστόσο, η ικανότητά της σε πολλούς τομείς της έδωσαν κύρος και οπαδούς, μεταξύ των οποίων η διασκεδάστρια Ζοζεφίν Μπέικερ (Josephine Baker) και η ηθοποιός Ιβόν ντι Μπράι (Yvonne de Bray).
Η ζωή της ήταν γεμάτη. Από οδηγός ασθενοφόρου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και κούριερ μέχρι κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ στον δίσκο και την σφαίρα. Η Μορίς ήταν πυγμάχος, παλαίστρια της Ελληνορωμαϊκής, πιλότος-κασκαντέρ και οδηγός αγώνων μοτοσυκλετών. Οι αγώνες αυτοκινήτων ήταν ίσως το μεγαλύτερο πάθος της. Η νίκη της το 1927 στον εξουθενωτικό 24ώρο αγώνα των 1.000 μιλίων Bol D’Or την έκανε παγκοσμίως διάσημη.
Για να χωράει καλύτερα στο μικρό πιλοτήριο του αυτοκινήτου της, υποβλήθηκε μόνη της σε διπλή μαστεκτομή -ή ίσως, για να ταιριάζει καλύτερα στη ιδέα της για το ποια ήταν.
Ο κόσμος την λάτρευε. Όμως, όταν η γαλλική κυβέρνηση την πρόδωσε για την αρρενωπή συμπεριφορά της, φέρεται να έγινε η λεγόμενη "Ύαινα της Γκεστάπο". Το πόσο είχε -αν είχε- εμπλακεί με τους Ναζί, είναι ακόμη και σήμερα αμφισβητήσιμο. Είχε, το σύμβολο της προοδευτικής σεξουαλικότητας, πραγματικά συνδεθεί με το κακό, ή απλά βόλεψε μια κοινωνία που δεν μπορούσε να την καταλάβει ή να την σεβαστεί να την χαρακτηρίσει ως τέτοια;
Βάιολετ Μορίς: Ένας κολοσσός από την αρχή
Σηκώνοντας βάρη, 1926
Η Μορίς γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1893 στην Γαλλία. Γονείς της ήταν ο απόστρατος λοχαγός ιππικού Baron Pierre Jacques Morris και η παλαιστινιακής καταγωγής Élizabeth Sakakini. Η οικογένειά της ανήκε στην ελίτ και εστάλη σε μοναστήρι για να εκπαιδευτεί.
Σαν αθλήτρια αρίστευσε στο ακόντιο, την σφαίρα, την κολύμβηση, ακόμα και στην πυγμαχία. Καθώς η Βάιολετ μεγάλωνε, το μέγεθός της γινόταν τρομακτικό. Μπορεί να είχε ύψος μόλις 1,65 μέτρα, αλλά οι δικέφαλοί της -14 ίντσες- ήταν όσο ο λαιμός των περισσοτέρων γυναικών. Στα 20 της, παντρεύτηκε (κάτι που μάλλον ήταν κανονισμένος γάμος) τον Cyprien Gouraud. Με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Gouraud πήγε στον πόλεμο και η Μορίς κατετάγη εθελοντικά ως οδηγός ασθενοφόρου στην πρώτη γραμμή. Οδηγούσε σε δύσκολα και επικίνδυνα εδάφη, πέρα από τα χαρακώματα, μάζευε τραυματίες στρατιώτες και τους μετέφερε γρήγορα στο νοσοκομείο. Τελικά, οι διοικητές αναγνώρισαν την ανδρεία της και την χρησιμοποίησαν ως κούριερ, λόγω της ταχύτητας και της αντοχής της. Μετά από τον πόλεμο, χώρισε από τον Gouraud και άρχισε να επικεντρώνεται στην καριέρα της ως αθλήτρια.
Η Μορίς γίνεται διάσημη Gender-Bending
Οι αθλητικές της επιδόσεις ήταν πρωτοφανείς.
Στους Παγκόσμιους Αγώνες Γυναικών του 1921 και του '22 κατέκτησε το χρυσό στον δίσκο και την σφαίρα. Κατείχε το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο ρεκόρ σε αυτά τα αθλήματα για τρία συνεχόμενα χρόνια και, συνολικά, κέρδισε 50 παγκόσμια μετάλλια και στα δύο αθλήματα. Επίσης, αγωνίστηκε στην πρώτη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου της Γαλλίας, καθώς και στην ομάδα πόλο της χώρας. Αγωνίστηκε στην ελληνορωμαϊκή πάλη εναντίον αντρών και πετούσε αεροπλάνα και έκανε ακροβατικά.
Η μεγαλύτερή της αγάπη ήταν οι τροχοί. Ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, αλλά πάνω απ' όλα, τα αγωνιστικά αυτοκίνητα. Το μέγεθός της ήταν πρόβλημα για να χωρέσει στο μικρό κόκπιτ των αγωνιστικών αυτοκινήτων, οπότε έκανε μαστεκτομή. Αυτή της η επιλογής όμως, ίσως ήταν διττή, μιας και μέχρι εκείνη την στιγμή, η Μορίς ήταν γνωστή ότι ντυνόταν με ανδρικά κοστούμια, ήταν κοντοκουρεμένη και φορούσε μονόκλ.
Αν και ήταν αγαπητή από μερικούς για τον πρωτοποριακό τρόπο ζωής της, για την γαλλική κυβέρνηση -η οποία είχε νόμο που απαγόρευε στις γυναίκες να φορούν παντελόνια- ήταν ενοχλητική. Μάλιστα, η κυβέρνηση ίδρυσε έναν οργανισμό -τον Fédération Française Sportive Féminine (FFSF)- που ουσιαστικά χρησίμευε για να απεικονίσει τον αθλητισμό ως μέσο ώστε τα κορίτσια να κάνουν περισσότερα παιδιά. Ο οργανισμός είχε σκοπό να προωθήσει την ιδέα ότι ο αθλητισμός θα έκανε τα νεαρά κορίτσια καλύτερες μητέρες. Αν αθλούνταν θα ήταν υγιής και, στη συνέχεια, φυσικά, θα έκαναν πολλά παιδιά.
"Κοιτάξτε γύρω σας. Δείτε τις γυναίκες με σταυρωμένα πόδια και μετά αναρωτηθείτε τι είναι πιο απρεπές: τα αποκαλυπτικά φορέματά τους ή τα παντελόνια μου;", Βάιολετ Μορίς
Όπως είναι λογικό, η Μορίς δεν τα πήγαινε καλά με τον FFSF. Μέχρι το 1928, ο οργανισμός δεν μπορούσε να κάνει τα στραβά μάτια στην αντισυμβατική συμπεριφορά της. Η κυβέρνηση της απαγόρευσε να είναι μέλος οποιασδήποτε γαλλικής ομάδας και μάλιστα, ανακάλεσε την άδεια να οδηγεί. Το 1930, η Μορίς κατέθεσε μήνυση εναντίον του οργανισμού, αλλά οι Γάλλοι νομοθέτες υποστήριξαν την απαγόρευση.
Ανεπιβεβαίωτοι δεσμοί με τους Ναζί
Η Μορίς στον αγώνα Bol d’or το 1923 όπου κατετάγη 7η
Όσο οι γαλλικές αρχές περιφρονούσαν την Μορίς, τόσο την λάτρευαν οι Γερμανοί. Ίσως, γι' αυτό ενεπλάκη με τους Ναζί.
Το 1936, ο ίδιος ο Χίτλερ κάλεσε την Μορίς στο Βερολίνο να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως αποδεικνύεται, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ναζί ήθελαν την τολμηρή, θρασύ και γενναία Μορίς να γίνει κατάσκοπός τους. Λόγω της δημόσιας διαμάχης της με την πατρίδα της, οι Γερμανοί πίστευαν ότι η Μορίς θα "άλλαζε την πίστη της", και ειδικότερα, θα γινόταν φίλη των Ναζί.
Μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, λέγεται ότι η Μορίς επέστρεψε στη Γαλλία ως κατάσκοπος των Ναζί.
Όμως, το πόσο πολύ είχε εμπλακεί με τους Ναζί είναι άγνωστο. Όχι μόνο τα γαλλικά ΜΜΕ απεικόνισαν την Μορίς ως μια σαδίστρια Ναζί, αλλά προφανώς συμμετείχε και στην γαλλική Γκεστάπο. Μάλιστα, υπάρχει κατηγορία ότι ήταν βασανίστρια. Είχε το παρατσούκλι "Ύαινα της Γκεστάπο" γιατί προφανώς έβρισκε σαδιστική ευχαρίστηση στα βασανιστήρια και να αποσπάει πληροφορίες.
Όμως, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η Μορίς βασάνισε τον οποιονδήποτε.
"Δεν υπάρχει καμία απόδειξη για όσα την κατηγορούν", αναφέρει ο βιογράφος της, Gérard de Cortanze. "Βασίστηκα σε πολυάριθμες ιστορικές πηγές και αρχειακό υλικό. Δεν βρήκα καμία απόδειξη ότι είχε δεσμούς με τη Γκεστάπο".
Ωστόσο, είχε αναφερθεί ότι η Μορίς προμήθευε με πετρέλαιο από τη μαύρη αγορά τους Ναζί, είχε ένα γκαράζ για την πολεμική αεροπορία των Ναζί (Luftwaffe) και οδήγησε για τους Ναζί. Αν αυτά ίσχυαν, η βιογράφος Marie-Josèphe Bonnet έκρινε ότι η συνεργασία της έφτανε μέχρι εκεί.
Ο θάνατος και η κληρονομιά της
Η Μορίς μπροστά από το κατάστημά της με ανταλλακτικά αυτοκινήτων στο Παρίσι, το 1928
Η Βάιολετ Μορίς δικάστηκε εν απουσία της από την γαλλική αντίσταση. Κατηγορήθηκε για κατασκοπεία υπέρ των Ναζί και ότι διέρρεε στρατιωτικά σχέδια των Συμμάχων. Το Λονδίνο διέταξε να ξεκαθαριστούν ενδεχόμενοι πράκτορες της Γκεστάπο πριν από την εισβολή στην Νορμανδία και το όνομα της Μορίς ήταν σίγουρα σε αυτή τη λίστα.
Στις 26 Απριλίου του 1944, η 51χρονη Μορίς οδηγούσε σε έναν επαρχιακό δρόμο στην Νορμανδία, έχοντας μαζί της δύο παιδιά. Ξαφνικά, ο κινητήρας σταμάτησε να δουλεύει. Από κάτι κοντινούς θάμνους πετάχτηκαν αντιστασιακοί. Η Μορίς -και οι άλλοι επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο- πέθανε ακαριαία από τους πυροβολισμούς. Κανείς δεν αναζήτησε το σώμα της. Μετά από αρκετούς μήνες, θάφτηκε σε έναν τάφο χωρίς σήμανση που προοριζόταν για τους άστεγους.
Για μια προσωπικότητα σύμβολο, με 200 αθλητικούς τίτλους, ήταν ένα άδοξο τέλος. Δυστυχώς, οι σχέσεις της με τους Ναζί -σε οποιονδήποτε βαθμό- σπίλωσαν την κληρονομιά της.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου