Στην Αιώνια Πόλη, τη Ρώμη, στην οδό 29 Via del Gonfalone, υπάρχει ένα περίεργο -αλλά και- φρικιαστικό μουσείο. Πρόκειται για το σκοτεινό Museo Criminologico.
Δείτε ακόμη:
Η αιματοβαμμένη ιστορία της Γκιλοτίνας
Η αποκρουστική συλλογή του Fernand Meysonnier
Απομεινάρια της λαιμητόμου του Παρισιού
8 λέξεις που προέρχονται από επιστήμονες
Αν και το μουσείο υπάρχει από το 1930, είναι ανοιχτό για το κοινό μόλις από το 1994. Ανάμεσα στην -εκτεταμένη- συλλογή του υπάρχουν αντικείμενα όπως αιματοβαμμένα ρούχα δημίων της Ρώμης και πολλά εργαλεία βασανιστηρίων που κάποτε χρησιμοποιούσε η ιταλική μαφία.
Ωστόσο, το πιο αξιοσημείωτο τεχνούργημα που εκτίθεται στο Μουσείο είναι ένα πρώην όργανο της καθολικής δικαιοσύνης: η παπική γκιλοτίνα. Από το 1796 μέχρι το 1865, την λαιμητόμο χειρίζονταν ένα και μόνο άτομο, ο Giovanni Battista Bugatti, τα ρούχα του οποίου -βαμμένα από το αίμα εκείνων που εκτέλεσε- είναι μεταξύ εκείνων που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Το παρατσούκλι του ήταν "Mastro Titta" (Κύριος της Δικαιοσύνης) και όντας ο παπικός δήμιος θεωρούνταν ένα είδος διασημότητας στην Ρώμη του 19ου αιώνα.
Ο Κάρολος Ντίκενς έχει γράψει εκτενώς για τον Bugatti στο Pictures from Italy (1846), όπως και αρκετοί Ιταλοί ποιητές -τόσο γι' αυτόν όσο και για το έργο του. Κάποιος μάλιστα είχε πει ότι ο Mastro Titta είχε μια απίστευτα γρήγορη θεραπεία για τον πονοκέφαλο... Αλλά η διασημότητα του δεν τελειώνει στους ποιητές και τους σχολιαστές της εποχής του. Ο Mastro Titta έχει αποθανατιστεί σε πάρα πολλά ποιηματάκια, αλλά και σε πολλούς μύθους και παραμύθια.
Ο Mastro Titta άφησε ένα πλήρες αρχείο για κάθε υπηρεσία που παρείχε στο παπικό κράτος: και τους 516 αποκεφαλισμούς που είχε κάνει! Οι περισσότεροι από όσους βρήκαν το τέλος τους στα χέρια του Bugatti ήταν κοινοί εγκληματίες, αν και η παπική γκιλοτίνα χρησιμοποιήθηκε μόνο από το 1816 και μετά. Πριν από αυτό, ο Mastro Titta επέβλεπε τις εκτελέσεις που γινόντουσαν με πνιγμό και διαμελισμό ή από το mazzatello, ένα μεγάλο σφυρί που χρησιμοποιούνταν για να επιφέρει ένα και μόνο θανατηφόρο χτύπημα -και μετά κόβονταν ο λαιμός του κρατουμένου...
Ο Mastro Titta προσφέρει ταμπάκο σε έναν μελλοθάνατο, ξυλογραφία του 19ου αιώνα - πηγή
Ο δήμιος είχε όμως και μια άλλη πλευρά, κάτι που που φαίνεται περίεργο ερχόμενο σε αντίθεση με τα αιματηρά ρούχα και τα όργανα του θανάτου που εκτίθενται στο μουσείο. Ο Bugatti είχε μείνει στην ιστορία ως ένας καθώς πρέπει κύριος, πάντα έτοιμος να προσφέρει στον καταδικασμένο λίγο ταμπάκο, πριν βέβαια προχωρήσει στο μοιραίο χτύπημα.
Ο Mastro Titta με το κεφάλι μιας αποκεφαλισμένης - πηγή
Ο Bugatti ήταν παντρεμένος αλλά δεν είχε παιδιά. Έβγαζε επιπλέον χρήματα ζωγραφίζοντας ομπρέλες. Αποσύρθηκε από τις εκτελέσεις το 1865, σε ηλικία 85 χρόνων, και πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα. Ο Mastro Titta συνέχισε να αναφέρεται στην ιστορία ως ο παπικός Κύριος της Δικαιοσύνης μέχρι και σήμερα. Η περίφημη γκιλοτίνα στο Museo Criminologico είναι η κληρονομιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου