Χάρτης του Gravesend, 1873
Το 1645, η Lady Moody έγινε η πρώτη γυναίκα που ίδρυσε οικισμό στον Νέο Κόσμο. Στη συνέχεια, έφτιαξε ένα από τα πρώτα "ρυμοτομικά συστήματα" σε αυτό που αργότερα θα γίνει η Νέα Υόρκη.
Χαρακτηρίστηκε ως "επικίνδυνη γυναίκα", αλλά και "ακλόνητη", μετακόμισε στο Μπρούκλιν και ίδρυσε μια κοινότητα που βασίστηκε στην θρησκευτική ελευθερία και στον ορθολογικό σχεδιασμό. Και όλα αυτά το 1645.
Αυτή είναι η ιστορία της Lady Deborah Moody, της θρησκευτικής αποστάτριας, της γαιοκτήμονα και πολεοδόμου που ήταν η πρώτη γυναίκα που ίδρυσε έναν καταυλισμό στον Νέο Κόσμο και μια από τους πρώτους που δημιούργησε ένα "ρυμοτομικό σύστημα" σε αυτό που αργότερα θα γινόταν η Νέα Υόρκη.
Η Lady Moody γεννήθηκε ως Deborah Dunch στην Αγγλία γύρω στο 1583. Η οικογένειά της ήταν πλούσια και με κύρος. Ο πατέρας της ήταν μέλος του Κοινοβουλίου και ο παππούς της από την πλευρά της μητέρας της ήταν ο επίσκοπος του Ντάραμ. Όταν ο σύζυγός της, Henry Moody έγινε ιππότης λίγο μετά από τον γάμο τους το 1906, η Deborah έγινε Lady Moody. Μετά από τον θάνατό του το 1629, η Lady Moody εγκατέλειψε την περιουσία της και μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου βρήκε άνεση ανάμεσα στους τότε ριζοσπαστικούς Αναβαπτιστές.
Η φυγή της από την Αγγλία
Οι Αναβαπτιστές ήταν μέρος μιας αίρεσης του Χριστιανισμού που απέρριψε το βάπτισμα στην βρεφική ηλικία και ήταν υπέρ του βαπτίσματος ως ενήλικας, υποστηρίζοντας ότι οι άνθρωποι πρέπει να βαφτίζονται όταν θα μπορούν να επιλέξουν συνειδητά την πίστη τους. Τέτοιες πεποιθήσεις ήταν αμφιλεγόμενες στην Αγγλία του 1630. Μάλιστα κάποια στιγμή, η Moody κλήθηκε να εμφανιστεί σε δικαστήριο. Λόγω των θρησκευτικών διωγμών, το 1639, αποφάσισε να μαζέψει τον πλούτο της και να μετακομίσει στον Νέο Κόσμο. Γνώριζε ότι στην Νέα Αγγλία υπήρχαν και άλλοι θρησκευτικοί διαφωνούντες, έτσι κατέπλευσε στη Μασαχουσέτη, όπου ήταν κυβερνήτης ο φίλος της, John Winthrop.
Το γεγονός ότι η Moody ανέλαβε αυτό το ταξίδι σε μια χώρα που της ήταν εντελώς άγνωστη, ούσα χήρα στα μέσα της δεκαετίας του 1650, λέει πολλά για τον χαρακτήρα της.
Πίστευε ότι θα ήταν ευπρόσδεκτη στην Εκκλησία του Σάλεμ. Και όντως, για λίγο ήταν. Ο Άγγλος Πουριτανός δικηγόρος και ένας από τους κορυφαίους συντελεστές στην ίδρυση της Αποικίας της Μασαχουσέτης, του δεύτερου μεγαλύτερου οικισμού στη Νέα Αγγλία μετά την Αποικία του Πλίμουθ, John Winthrop την χαρακτήρισε ως "σοφή και βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα". Όμως, ο αιδεσιμότατος Hugh Peter δεν έβλεπε με καλό μάτι τις απόψεις της. Μόλις δύο χρόνια πριν, ο Peter ήταν προσωπικά υπεύθυνος για τον αφορισμό ενός άλλου Αναβαπτιστή. Πλέον, είχε στρέψει την προσοχή του στην Moody και στις ριζοσπαστικές πεποιθήσεις της και το 1643, την έστειλε σε δίκη για τη διάδοση θρησκευτικών διαφωνιών.
Ο Πουριτανός ηγέτης John Endecott την αποκάλεσε "επικίνδυνη γυναίκα".
Ακόμα και ο φίλος της Winthrop δήλωσε λυπημένος που "έκανε το λάθος να αρνηθεί το βάπτισμα στα βρέφη, αν και αντιμετωπίσθηκε από πολλούς από τους πρεσβύτερους και άλλους, και την προειδοποίησε η εκκλησία του Σάλεμ -της οποίας ήταν μέλος. Αλλά παραμένοντας ακλόνητη, και για να αποφευχθούν περαιτέρω προβλήματα, κλπ., πήγε στου Ολλανδούς, με τη συμβουλή όλων των φίλων της".
Μετακομίζει ξανά
Χάρτης του Gravesend, 1873
Αντί να αποκηρύξει τις απόψεις της, η Moody ξεκίνησε να πάει σε κάποιο άλλο μέρος. Το 1643, μετακόμισε στη Νέα Ολλανδία, ηγούμενη μιας ομάδας φίλων Αναβαπτιστών εκεί που σήμερα είναι μέρος του Μπρούκλιν.
Σε σύγκριση με την Πουριτανική Νέα Αγγλία, η Νέα Ολλανδία ήταν πιο ανεκτική στις θρησκευτικές διαφορές. Εκεί, το 1645, ο κυβερνήτης χορήγησε γη (28 τετ. χλμ) στην Moody στο νοτιοδυτικό άκρο του Λονγκ Άιλαντ. Εκείνη ονόμασε την γη Gravesend. Η σημερινή γειτονιά του Gravesend εμπίπτει σε αυτή την έκταση, αλλά δεν είναι τα αρχικά όρια της γης της Moody, το οποίο εκτεινόταν και σε άλλα σημερινά μέρη.
Αμέσως, άρχισε να αναπτύσσει τον οικισμό της σοβαρά. Ο οικισμός της δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο που είχε γίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή στον Νέο Κόσμο. Ο χάρτης, που χορηγήθηκε στην "σεβάσμια κυρία Deborah Moody: ο Sir Henery Moody Barronett, ο Ensigne George Baxter και ο σύμβουλος James Hubbar", ήταν ο πρώτος που κατέγραψε μια γυναίκα μεταξύ αποδεκτών. Επίσης, ήταν η πρώτη που ίδρυσε μια αγγλική πόλη σε μια ολλανδική αποικία -μάλιστα γράφτηκε στα αγγλικά, όταν οι χάρτες για τους άλλους οικισμούς της περιοχής γράφονταν στα ολλανδικά. Όπως ήταν φυσικό, παρείχε ελευθερία θρησκευτικού προσανατολισμού στον οικισμό, απαγορεύοντας τις παρεμβάσεις είτε ιερέων είτε δικαστών.
Το Gravesend της Lady Moody
Μνημείο προς τιμή της Lady Deborah Moody
Η Moody διαβεβαίωσε ότι το Gravesend, με τον ήδη θρησκευτικά πλουραλισμό του, θα ήταν επίσης κατανεμημένο δίκαια στους κατοίκους του. Ως μια από τους παλαιότερους πολεοδόμους της χώρας, η Moody προηγήθηκε του ρυμοτομικού συστήματος του 1811 της Νέας Υόρκης για περισσότερα από 150 χρόνια, και χώρισε το Gravesend σε τέσσερα τεταρτημόρια. Κάθε τεταρτημόριο υποδιαιρέθηκε σε 10 οικόπεδα. Τα σπίτια συνόρευαν με τους δρόμους στην περίμετρο κάθε τεταρτημορίου και στο κέντρο υπήρχαν κοινές αυλές για τα ζώα. Επίσης, κάθε κάτοχος οικοπέδου έλαβε ένα τριγωνικό κομμάτι γεωργικής έκτασης. Σε αντίθεση με άλλους οικισμούς, το Gravesend μοιράστηκε σε οικόπεδα με αξιοσημείωτα παρόμοια σχήματα και χαρακτηριστικά στους εποίκους του.
Η ζωή στο Gravesend ήταν η χαρά της δικαιοσύνης και εξαρτιόταν από την προσωπική επένδυση του κάθε κατοίκου στον οικισμό. Για παράδειγμα, κάθε γαιοκτήμονας που δεν είχε χτίσει κατάλληλο σπίτι στην γη του θα έχανε τη γη , η οποία θα αποδιδόταν στον δήμο. Επίσης, η υπεροχή της ευημερίας της πόλης ήταν κεντρικό θέμα στην ζωή των πρώτων κατοίκων του Gravesend. Κάθε κάτοχος της γης έπρεπε να πληρώσει ένα ποσό για τα κοινά έξοδα της πόλης. Για να προστατεύσουν τον Gravesend από τους λύκους, αν κάποιος σκότωνε ένα, θα λάμβανε ως αμοιβή το τριπλάσιο ποσό.
Σύντομα, το 1648, ψήφισαν για να εκλέξουν αστυνόμο.
Το Gravesend άκμασε, όπως και η φήμη της Moody. Το 1647, ήταν μεταξύ της αντιπροσωπείας που καλωσόρισε τον νέο γενικό διευθυντή της αποικίας. Το 1654, ο γενικός διευθυντής αποτάνθηκε σε αυτήν για να λυθεί μια φορολογική διαφωνία, και το 1655, της άφησε το χρίσμα του δικαστή στο Gravesend.
Η Moody έζησε στο Gravesend μέχρι το θάνατό της το 1659. Το δίκτυο που καθιέρωσε εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα και είναι ανιχνεύσιμο στο δίκτυο των δρόμων του Μπρούκλιν.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου