Ο Χάρι Χαφτ, όσο ήταν φυλακισμένος στο Άουσβιτς, αναγκάστηκε να παλέψει με άλλους κρατούμενους για τη διασκέδαση των Ναζί, προτού δραπετεύσει και γίνει επαγγελματίας πυγμάχος στις ΗΠΑ.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί άνθρωποι που φυλακίστηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την Ευρώπη έπρεπε να παλέψουν με νύχια και με δόντια για να παραμείνουν ζωντανοί.
Ο Χάρι Χαφτ φυλακίστηκε όταν ήταν έφηβος και συχνά οι φρουροί τον ανάγκαζαν να παλέψει με τους συγκρατούμενούς του. Κάθε Κυριακή, για ολόκληρους μήνες, αντιμετώπιζε νέους "διεκδικητές" και πάλευε για τη διασκέδαση των Ναζί. Μια ήττα όμως, δεν απέφερε μόνο μελανιασμένο εγώ, καθώς, συχνά, οι ηττημένοι εκτελούνταν.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία του Χάρι Χαφτ πίσω από το The Survivor του HBO.
Ο Χαφτ παίρνει τη θέση του αδερφού του σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης
Κάτοικοι του Μπεουχάτουφ παρακολουθούν τους Εβραίους κρατούμενους να οδηγούνται από Ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης το 1941
Γεννημένος ως Herschel ή Hertzka Haft στις 28 Ιουλίου του 1925, ο "Χάρι" Χαφτ μεγάλωσε στο Μπεουχάτουφ (Belchatów) της Πολωνίας και ήταν ο μικρότερος από οκτώ αδέρφια. Ο αντισημιτισμός διαπέρασε τη νεανική του ζωή, αντιμετώπισε διακρίσεις στο σχολείο και αποβλήθηκε επειδή έριξε μια πέτρα σε έναν αντισημιτικό δάσκαλο.
Τον Ιούνιο του '41, οι Εβραίοι του Μπεουχάτουφ έμαθαν ότι έπρεπε να εγγραφούν στην αστυνομία. Σύμφωνα με το "Harry Haft: Survivor of Auschwitz, Challenger of Rocky Marciano", που έγραψε ο γιος του Χάρι, Άλαν Σκοτ, ο αδερφός του Χάρι, Άρια, σκέφτηκε ότι ίσως ήταν για δουλειά. Όταν όμως ο Άρια δεν επέστρεψε από την εγγραφή, ο Χάρι -έναν μήνα πριν από τα 16α του γενέθλιά και επομένως δεν ήταν υποχρεωμένος να εγγραφεί- πήγε να τον βρει.
Βρήκε όλους τους Εβραίους άντρες της πόλης συγκεντρωμένους στον πυροσβεστικό σταθμό και πήρε μια απόφαση που του άλλαξε τη ζωή. Για να μπορέσει ο αδερφός του να δραπετεύσει, δημιούργησε έναν αντιπερισπασμό, αλλά, όταν εκείνος τράπηκε σε φυγή, οι Ναζί έπιασαν τον Χάρι.
Το ίδιο απόγευμα, ο Χαφτ φορτώθηκε σε ένα φορτηγό και στάλθηκε στο πρώτο από τα πολλά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τον Ιούνιο του '41, οι Εβραίοι του Μπεουχάτουφ έμαθαν ότι έπρεπε να εγγραφούν στην αστυνομία. Σύμφωνα με το "Harry Haft: Survivor of Auschwitz, Challenger of Rocky Marciano", που έγραψε ο γιος του Χάρι, Άλαν Σκοτ, ο αδερφός του Χάρι, Άρια, σκέφτηκε ότι ίσως ήταν για δουλειά. Όταν όμως ο Άρια δεν επέστρεψε από την εγγραφή, ο Χάρι -έναν μήνα πριν από τα 16α του γενέθλιά και επομένως δεν ήταν υποχρεωμένος να εγγραφεί- πήγε να τον βρει.
Βρήκε όλους τους Εβραίους άντρες της πόλης συγκεντρωμένους στον πυροσβεστικό σταθμό και πήρε μια απόφαση που του άλλαξε τη ζωή. Για να μπορέσει ο αδερφός του να δραπετεύσει, δημιούργησε έναν αντιπερισπασμό, αλλά, όταν εκείνος τράπηκε σε φυγή, οι Ναζί έπιασαν τον Χάρι.
Το ίδιο απόγευμα, ο Χαφτ φορτώθηκε σε ένα φορτηγό και στάλθηκε στο πρώτο από τα πολλά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι Ναζί ανάγκασαν τον Χαφτ να παλέψει για τη ζωή του
Μετά την "εγγραφή" τους, ο Χαφτ και οι άλλοι άνδρες της πόλης στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας στο Πόζναν, στη δυτική Πολωνία. Αυθαίρετα, οι Ναζί τους χώρισαν σε δύο ομάδες, οι μεν "αριστερά", οι δε "δεξιά". Ο Χαφτ πήγε "αριστερά" και δεν είδε ποτέ ξανά τους άντρες που στάλθηκαν "δεξιά".
Στη συνέχεια, τον έστειλαν σε ένα στρατόπεδο κοντά στο Λοτζ της Πολωνίας και έπειτα, όπως ανέφερε ο ίδιος στο Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ (USHMM), "από εκεί, μας έστειλαν στο Άουσβιτς". Σύμφωνα με το βιβλίο του γιου του Χαφτ, όταν ένας από τους κρατούμενους ρώτησε πού πήγαιναν, ένας Ναζί απάντησε, "Στον τάφο σας". Ο Χαφτ και οι υπόλοιποι στάλθηκαν στο στρατόπεδο Jawozna, ένα από τα πολλά υποστρατόπεδα του Άουσβιτς, όπου ο Χαφτ είχε ένα περίεργα τυχερό διάλειμμα.
Στη συνέχεια, τον έστειλαν σε ένα στρατόπεδο κοντά στο Λοτζ της Πολωνίας και έπειτα, όπως ανέφερε ο ίδιος στο Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ (USHMM), "από εκεί, μας έστειλαν στο Άουσβιτς". Σύμφωνα με το βιβλίο του γιου του Χαφτ, όταν ένας από τους κρατούμενους ρώτησε πού πήγαιναν, ένας Ναζί απάντησε, "Στον τάφο σας". Ο Χαφτ και οι υπόλοιποι στάλθηκαν στο στρατόπεδο Jawozna, ένα από τα πολλά υποστρατόπεδα του Άουσβιτς, όπου ο Χαφτ είχε ένα περίεργα τυχερό διάλειμμα.
"Έγινα φίλος με έναν Γερμανό αξιωματικό και κάναμε μια συμφωνία", είπε ο Χαφτ στο USHMM. "Όσο κρατούσε η ναζιστική κατοχή θα με πρόσεχε και εγώ θα τον πρόσεχα μετά τον πόλεμο".
Ο Γερμανός αξιωματικός σκέφτηκε ένα σχέδιο να βάλει τον Χαφτ να παλέψει με τους άλλους κρατούμενους. Κάθε Κυριακή, για μήνες, ο Χαφτ αντιμετώπιζε "μισοπεθαμένους" αντιπάλους και τους χτυπούσε για τη διασκέδαση των Ναζί.
"Όταν ήμουν στο σχολείο, εκπαιδεύτηκα για να γίνω πυγμάχος", εξήγησε ο Χαφτ στο USHMM. "Ήμουν πολύ δυνατός".
Ο Χαφτ έδωσε 76 αγώνες μπροστά στους φύλακες που τον αποκαλούσαν "Εβραϊκό Ζώο" και τους κέρδισε όλους, βλέποντας ότι οι φρουροί τον επευφημούσαν πιο πολύ όταν νικούσε κάποιον αντίπαλο βάναυσα. "Δε με σεβάστηκαν", είπε ο ίδιος στο USHMM. "Ήμασταν απλά επιζώντες, τους διασκεδάζαμε".
Αυτοί οι αγώνες όμως ήταν κάτι περισσότερο από ψυχαγωγία. "Στο Jawozna, ο αγώνας ήταν μέχρι το τέλος", είπε ο Χαφτ. Με άλλα λόγια, αν κέρδιζε, θα ζούσε ακόμη μια μέρα. Όμως αντίπαλός του θα εκτελούνταν. "Από τους 76, σίγουρα θα γνώριζε κάποιους", εξήγησε ο γιος του. "Γιατί όταν μάζευαν ανθρώπους, τους μάζευαν από την ίδια πόλη".
Κάποια στιγμή, ο Χαφτ είχε έναν πιο δυνατό αντίπαλο, έναν Γάλλο πρωταθλητή βαρέων βαρών που, όπως και εκείνος, οι Ναζί είχαν κρατήσει σχετικά υγιή. Ο Χαφτ τον νίκησε και αυτόν και μετά, άκουσε δύο πυροβολισμούς και δεν τον είδε ποτέ ξανά.
Ο Χαφτ πέρασε περίπου πέντε χρόνια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν όμως, στις αρχές του '45, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει, άδραξε την ευκαιρία για να δραπετεύσει. Ενώ βρισκόταν σε πορεία θανάτου, σκότωσε έναν Γερμανό στρατιώτη, φόρεσε τη στολή του και τράπηκε σε φυγή.
"Σκότωσε έναν Γερμανό αξιωματικό για να πάρει τη στολή του και μετά σκότωσε πολλούς σε αγροικίες στις οποίες σταμάτησε", αναφέρει ο γιος του, προσθέτοντας, "Τα περιέγραψε όλα πολύ πρόχειρα".
Ο Γερμανός αξιωματικός σκέφτηκε ένα σχέδιο να βάλει τον Χαφτ να παλέψει με τους άλλους κρατούμενους. Κάθε Κυριακή, για μήνες, ο Χαφτ αντιμετώπιζε "μισοπεθαμένους" αντιπάλους και τους χτυπούσε για τη διασκέδαση των Ναζί.
"Όταν ήμουν στο σχολείο, εκπαιδεύτηκα για να γίνω πυγμάχος", εξήγησε ο Χαφτ στο USHMM. "Ήμουν πολύ δυνατός".
Ο Χαφτ έδωσε 76 αγώνες μπροστά στους φύλακες που τον αποκαλούσαν "Εβραϊκό Ζώο" και τους κέρδισε όλους, βλέποντας ότι οι φρουροί τον επευφημούσαν πιο πολύ όταν νικούσε κάποιον αντίπαλο βάναυσα. "Δε με σεβάστηκαν", είπε ο ίδιος στο USHMM. "Ήμασταν απλά επιζώντες, τους διασκεδάζαμε".
Αυτοί οι αγώνες όμως ήταν κάτι περισσότερο από ψυχαγωγία. "Στο Jawozna, ο αγώνας ήταν μέχρι το τέλος", είπε ο Χαφτ. Με άλλα λόγια, αν κέρδιζε, θα ζούσε ακόμη μια μέρα. Όμως αντίπαλός του θα εκτελούνταν. "Από τους 76, σίγουρα θα γνώριζε κάποιους", εξήγησε ο γιος του. "Γιατί όταν μάζευαν ανθρώπους, τους μάζευαν από την ίδια πόλη".
Κάποια στιγμή, ο Χαφτ είχε έναν πιο δυνατό αντίπαλο, έναν Γάλλο πρωταθλητή βαρέων βαρών που, όπως και εκείνος, οι Ναζί είχαν κρατήσει σχετικά υγιή. Ο Χαφτ τον νίκησε και αυτόν και μετά, άκουσε δύο πυροβολισμούς και δεν τον είδε ποτέ ξανά.
Ο Χαφτ πέρασε περίπου πέντε χρόνια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν όμως, στις αρχές του '45, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει, άδραξε την ευκαιρία για να δραπετεύσει. Ενώ βρισκόταν σε πορεία θανάτου, σκότωσε έναν Γερμανό στρατιώτη, φόρεσε τη στολή του και τράπηκε σε φυγή.
"Σκότωσε έναν Γερμανό αξιωματικό για να πάρει τη στολή του και μετά σκότωσε πολλούς σε αγροικίες στις οποίες σταμάτησε", αναφέρει ο γιος του, προσθέτοντας, "Τα περιέγραψε όλα πολύ πρόχειρα".
Η αληθινή ιστορία πίσω από το "The Survivor"
Μετά τον πόλεμο, ο Χαφτ συνέχισε να παλεύει. Σε ένα στρατόπεδο εκτοπισμένων στο Μόναχο, εγγράφηκε σε ένα τουρνουά πυγμαχίας και κέρδισε το πρωτάθλημα βαρέων βαρών, όπου του απέδωσαν τον τίτλο του "εξαιρετικού πυγμάχου" και του απονεμήθηκε βραβείο από τον Αμερικανό στρατηγό Lucius Clay.
Αμέσως μετά πήρε το δρόμο για τις ΗΠΑ, όπου παντρεύτηκε μια Αμερικανίδα, τη Μίριαμ, απέκτησε παιδιά και προσπάθησε να τα καταφέρει ως μποξέρ. Μέσα σε μια περίοδο δύο χρόνων, κέρδισε 14 από τους 22 αγώνες που έδωσε ως επαγγελματίας πυγμάχος. Η καριέρα του όμως τελείωσε μετά την ήττα από τον πρωταθλητή βαρέων βαρών Rocky Marciano. Αργότερα, ισχυρίστηκε ότι, λίγο πριν τον αγώνα, αρκετοί μαφιόζοι μπήκαν στα αποδυτήρια και τον απείλησαν αν δεν έχανε.
Αμέσως μετά πήρε το δρόμο για τις ΗΠΑ, όπου παντρεύτηκε μια Αμερικανίδα, τη Μίριαμ, απέκτησε παιδιά και προσπάθησε να τα καταφέρει ως μποξέρ. Μέσα σε μια περίοδο δύο χρόνων, κέρδισε 14 από τους 22 αγώνες που έδωσε ως επαγγελματίας πυγμάχος. Η καριέρα του όμως τελείωσε μετά την ήττα από τον πρωταθλητή βαρέων βαρών Rocky Marciano. Αργότερα, ισχυρίστηκε ότι, λίγο πριν τον αγώνα, αρκετοί μαφιόζοι μπήκαν στα αποδυτήρια και τον απείλησαν αν δεν έχανε.
Υπήρχε όμως ένας άλλος αγώνας που ο Χαφτ δεν μπόρεσε να κερδίσει. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι εμπειρίες του από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο συνέχισαν να τον βασανίζουν. Ο γιος του, όταν μεγάλωνε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, θυμάται τον πατέρα του ως μια τρομακτική, βίαιη παρουσία.
"Μεγάλωσα στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '50, με έναν πατέρα που δεν ήξερε πολλά αγγλικά, δεν ήξερε να διαβάζει και να γράφει, στον οποίο δεν μπορούσες να μιλήσεις γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπούσε", εξήγησε. "Είχε ψυχωτικά επεισόδια που μπορούσαν να καταλήξουν σε βία. Μια φορά έσπασε όλα τα παράθυρα του σπιτιού. Και δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση σε τίποτα, διαφορετικά θα με χτυπούσε. Ήταν μια τρέλα".
Όλο αυτό το διάστημα, ο Χαφτ παρέμενε σιωπηλός για όσα είχε δει και κάνει κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Κάποτε, σε οικογενειακές διακοπές, είπε στον γιο του, "Μια μέρα, θα σου τα πω όλα", κάτι που έκανε μετά από τέσσερις δεκαετίες.
Όταν κάθισε με τον Άλαν, διηγήθηκε τα πάντα: τα παιδικά του χρόνια στο Μπεουχάτουφ, τι είχε κάνει για να επιβιώσει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πώς βρέθηκε στις ΗΠΑ. Ο Άλαν έκανε τις ιστορίες του πατέρα του βιβλίο, το "Harry Haft: Survivor of Auschwitz, Challenger of Rocky Marciano", το οποίο κυκλοφόρησε το 2003, τέσσερα χρόνια πριν ο Χαφτ πεθάνει από καρκίνο.
"Μεγάλωσα στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '50, με έναν πατέρα που δεν ήξερε πολλά αγγλικά, δεν ήξερε να διαβάζει και να γράφει, στον οποίο δεν μπορούσες να μιλήσεις γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπούσε", εξήγησε. "Είχε ψυχωτικά επεισόδια που μπορούσαν να καταλήξουν σε βία. Μια φορά έσπασε όλα τα παράθυρα του σπιτιού. Και δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση σε τίποτα, διαφορετικά θα με χτυπούσε. Ήταν μια τρέλα".
Όλο αυτό το διάστημα, ο Χαφτ παρέμενε σιωπηλός για όσα είχε δει και κάνει κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Κάποτε, σε οικογενειακές διακοπές, είπε στον γιο του, "Μια μέρα, θα σου τα πω όλα", κάτι που έκανε μετά από τέσσερις δεκαετίες.
Όταν κάθισε με τον Άλαν, διηγήθηκε τα πάντα: τα παιδικά του χρόνια στο Μπεουχάτουφ, τι είχε κάνει για να επιβιώσει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πώς βρέθηκε στις ΗΠΑ. Ο Άλαν έκανε τις ιστορίες του πατέρα του βιβλίο, το "Harry Haft: Survivor of Auschwitz, Challenger of Rocky Marciano", το οποίο κυκλοφόρησε το 2003, τέσσερα χρόνια πριν ο Χαφτ πεθάνει από καρκίνο.
Τα όσα έζησε ο Χαφτ κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος τράβηξαν την προσοχή του Γερμανού κομίστα Reinhard Kleist, ο οποίος προσάρμοσε το βιβλίο στο graphic novel με τίτλο The Boxer, και τώρα, η ιστορία έχει προσαρμοστεί στην ταινία του HBO The Survivor, με τον Ben Foster στο ρόλο του Χάρι Χαφτ.
από: ati
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου