Το μυστήριο πίσω από τη Χαμένη Αποικία του νησιού Ρόανοκ στις σημερινές ΗΠΑ

Εικονογράφηση που δείχνει τον John White της αποστολής του 1590 στο νησί Ρόανοκ, όταν ανακάλυψε ότι η χαμένη αποικία αγνοείται. Η λέξη "Croatoan" ήταν η μόνη ένδειξη

 

Το 1585, στη σημερινή Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, ο σερ Ουόλτερ Ράλεϊ (Walter Raleigh) ίδρυσε την αποικία Ρόανοκ (Roanoke). Όμως, οι κάτοικοί της εξαφανίστηκαν δύο χρόνια αργότερα και η μοίρα τους παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα.

 

 

Για κάποιο λόγο, η ιστορία της Χαμένης Αποικίας Ρόανοκ είναι ένα από τα πιο διάσημα μυστήρια της ιστορίας. Έχει πειρατές, ναυάγια, σκελετούς, φάρσες, οικογενειακό δράμα και ένα διαρκές ερώτημα που προβληματίζει τους ιστορικούς εδώ και 400 χρόνια. Πώς εξαφανίστηκαν 117 άνθρωποι;

 

Μόλις δύο χρόνια αφότου ο σερ Ράλεϊ ίδρυσε την αποικία για τους Άγγλους στη σημερινή Βόρεια Καρολίνα, τον Αύγουστο του 1587 χάθηκε για πάντα, όταν όλοι οι κάτοικοί της εξαφανίστηκαν. Και παρόλο που πρόσφατη έρευνα έχει αποκαλύψει μερικές ενδείξεις, η ιστορία της Χαμένης Αποικίας του νησιού Ρόανοκ παραμένει τυλιγμένη στο μυστήριο μέχρι και σήμερα. 

Η προϊστορία της χαμένης αποικίας

 

Οι ακουαρέλες του Νέου Κόσμου του White έγιναν διάσημες στην Αγγλία, ειδικά όσες απεικόνιζαν σκηνές όπως αυτή μιας τελετής που διεξήχθη από πολεμιστές Σεκόταν, 1585

 
Το 1587, υπό τη διακυβέρνηση της βασίλισσας Ελισάβετ Α', η Αγγλία είναι ισχυρή και ευημερούσα. Ο Σαίξπηρ γράφει στις ταβέρνες του Λονδίνου, ο σερ Φράνσις Ντρέικ ηγείται τολμηρών επιδρομών κατά των Ισπανών και ένας όλο και πιο εγγράμματος και αστικός πληθυσμός στρέφει τα μάτια του σε ένα νέο σύνορο: την Αμερική.

Μεταξύ εκείνων που τους τράβηξε η υπόσχεση του Νέου Κόσμου ήταν ο John White, ένας καλλιτέχνης και χαρτογράφος με πάθος για νέα εδάφη, ο οποίος είχε ήδη πάει μια φορά στην Βόρεια Αμερική, αλλά η εμπειρία του ήταν τόσο οδυνηρή που πολλοί έμειναν έκπληκτοι που ήθελε να επιστρέψει.

Τρία χρόνια πριν από το ταξίδι της περίφημης Χαμένης Αποικίας του Ρόανοκ, ο White ήταν ο καλλιτέχνης της άτυχης αποστολή του σερ Ralph Lane του 1585, μια αποστολή που εκτελέστηκε τόσο άσχημα που από θαύμα επέστρεψαν κάποιοι. Ο White επέβαινε στο Tiger και, όταν αυτό προσάραξε σε ένα βραχώδες αμμόλοφο της Βόρειας Καρολίνας, καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος των τροφών που είχαν μαζί τους. Ο καπετάνιος της αποστολής, αντί να κάνει φιλίες με τους καλά εφοδιασμένους ιθαγενείς της περιοχής, αναζητώντας ένα ασημένιο ποτήρι που πίστευε ότι είχε κλαπεί, λεηλάτησε και έκαψε ένα χωριό της φυλής Αλγκόνκιαν. Έπειτα, αναχώρησε για άλλα εγχειρήματα, αφήνοντας τους Lane, White και περίπου 100 ακόμη άνδρες στο κοντινό νησί Ρόανοκ με την υπόσχεση ότι θα επέστρεφε σύντομα με εφόδια. Ήταν μια καταστροφική κίνηση. Οι θιγμένοι ιθαγενείς επιτέθηκαν στον οικισμό Ρόανοκ και, παρόλο που οι άποικοι κατάφεραν να αμυνθούν, πολλοί από αυτούς σκοτώθηκαν.

 

Απεικόνιση του John White των ιθαγενών που συνάντησε γύρω από τον Ρόανοκ, 1590

 

Όταν σαν από θαύμα εμφανίστηκε ο σερ Φράνσις Ντρέικ και τους πρόσφερε επιστροφή στην πατρίδα, πολλοί δέχτηκαν. Όλοι εκτός από 15 που έμειναν πίσω για να διατηρήσουν την αξίωση της Αγγλίας, ανέβηκαν στα πλοία που εμφανίστηκαν την επόμενη εβδομάδα και δεν κοίταξαν ποτέ πίσω.

Ανάμεσά τους ήταν και ο White  ο οποίος όμως ήταν διαφορετικός. Αν και επέστρεψε στην Αγγλία, ο ενθουσιασμός του για την υπόσχεση του Νέου Κόσμου παρέμεινε και ήταν τέτοιος που, όταν του προτάθηκε ένα δεύτερο ταξίδι στην περιοχή, του ζητήθηκε να συμμετάσχει, αλλά αυτή τη φορά ως υποψήφιος κυβερνήτης της αποικίας.

Ο White όχι μόνο δέχτηκε, αλλά έπεισε την οικογένειά του -συμπεριλαμβανομένης της εγκύου κόρης του και του συζύγου της- να συμμετάσχουν στην επικίνδυνη αποστολή, μαζί με ακόμη 115 ανθρώπους που αναζητούσαν την περιπέτεια και ένα σπίτι στον Νέο Κόσμο.

Οι πρώτες μέρες της χαμένης αποικίας

 

Απεικόνιση του Henry Howe της βάπτισης της Virginia Dare στην αποικία Ρόανοκ, 1876

 

Αυτή την δεύτερη φορά, η ομάδα που ξεκίνησε για την Βόρεια Καρολίνα ήταν πολύ διαφορετική. Σε αντίθεση με την προηγούμενη, η αποστολή του '87 περιελάμβανε γυναίκες και παιδιά και τα μέλη της ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για την εγκατάσταση και μια νέα αρχή παρά για εξερεύνηση.

Ωστόσο, όπως και οι άποικοι του '85, μαστίζονταν και αυτοί από προβλήματα, σχεδόν από τη στιγμή που τα πόδια τους άγγιξαν το έδαφος.
 

Για αρχή, η νέα τους ζωή ξεκινούσε περίπου 100 μίλια από τον προορισμό τους, καθώς, υποτίθεται ότι, βρήκαν ένα εύφορο μέρος στην περιοχή του Chesapeake Bay. Όμως, ο πλοηγός του πλοίου, που σταμάτησε στο νησί Ρόανοκ για να ελέγξει τους 15 άνδρες που είχε αφήσει πίσω του η τελευταία αποστολή του White, αρνήθηκε να συνεχίσει. Οι άποικοι μπορούσαν να μείνουν στο Ρόανοκ, είπε. Άλλωστε, η ομάδα των 15 τα πήγε αρκετά καλά και στην περιοχή υπήρχαν ισπανικά πλοία να λεηλατήσουν. Έτσι, οι άποικοι, κοιτάζοντας με επιφύλαξη το νέο τους σπίτι, έψαξαν την ενδοχώρα για να εντοπίσουν ό,τι είχε απομείνει από τον παλιό οικισμό. Αυτό που βρήκαν ήταν μόνο κόκαλα. Οι 15 άντρες από το πρώτο ταξίδι του White είχαν πεθάνει σε μια επίθεση από τους ιθαγενείς, αφήνοντας πίσω τους τα ερείπια ενός φυλακίου και κακή σχέση με τις φυλές της Βόρειας Καρολίνας.

Δεν ήταν μια ευοίωνη αρχή, αλλά τις επόμενες εβδομάδες υπήρξαν λίγες βελτιώσεις. Αυτές όμως άλλαξαν όταν οι άνδρες του White διεξήγαγαν μια επιδρομή, τα ξημερώματα, στον καταυλισμό μιας λάθος φυλής, τραυματίζοντας φιλικούς προς αυτούς Ινδιάνους, οι οποίοι πλέον ήταν λιγότερο φιλικοί μαζί τους. Μια σύντομη αχτίδα ελπίδας ήρθε με τη γέννηση της εγγονής του White, της Virginia, η οποία, τον Αύγουστο έγινε το πρώτο παιδί Άγγλων που γεννήθηκε στον Νέο Κόσμο. Όμως ο ενθουσιασμός έσβησε όταν οι άποικοι έριξαν μια ματιά στις προμήθειες τους και είδαν ότι εξαφανίζονταν με ανησυχητικό ρυθμό. Αν τα πράγματα συνέχιζαν με τον ίδιο ρυθμό, ήταν απίθανο να επιβιώσουν τον χειμώνα. Το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι δεν ερχόταν βοήθεια. Λίγα πλοία ανεφοδιασμού σταματούσαν στο νησί, μιας και, κανονικά, δεν έπρεπε να υπήρχε κανένας εκεί καθώς, οι άποικοι είχαν πει σε όλους ότι θα μάζευαν τους 15 της πρώτης αποστολής και θα κατευθύνονταν προς το Τσέζαπικ. Επίσης, ήταν απίθανο να βασίζονται στους ιθαγενείς για βοήθεια, γιατί οι σχέσεις τους είχαν επιδεινωθεί πολύ.

 

Μόνο ένα πράγμα μπορούσε να γίνει. Ο White έπρεπε να επιστρέψει στην Αγγλία για να ανακοινώσει τη μετεγκατάστασή τους και να επιστρέψει με προμήθειες. Ο ίδιος ήταν απρόθυμος -λόγω και της εγγονής του- και είχε δύο πράγματα στο μυαλό του. Πρώτον, δεν ήθελε να επιστρέψουν άποικοι στην Αγγλία που θα έλεγαν ότι ήταν δειλός και εγκατέλειψε τη νεοσύστατη αποικία του και δεύτερον, δεν ήθελε τα υπάρχοντά του να καταστραφούν ερήμην του. Τίποτα δεν έδειχνε ότι είχε πλήρη αντίληψη της σοβαρότητας της κατάστασης.

Τελικά, οι άποικοι τον έπεισαν ότι θα φρόντιζαν τα υπάρχοντά του, και έπλευσε με τον ανυπόμονο πλοηγό πίσω στην Αγγλία, σίγουρος ότι θα επέστρεφε με προμήθειες πριν πέσουν τα πρώτα χιόνια.

Η επιστροφή του White στη αποικία

 

"Elizabeth I and the Spanish Armada", ανυπόγραφος πίνακας που απεικονίζει τον ναυτικό πόλεμο της Αγγλίας το 1588 με την Ισπανία

Ο White όμως δεν επέστρεψε, ούτε εκείνο τον χειμώνα, ούτε τον επόμενο. Έλειπε για σχεδόν τρία χρόνια, χωρίς να φταίει ο ίδιος γι' αυτό. Όταν μετά από ένα κακό ταξίδι έφτασε στην Αγγλία, η βασίλισσα Ελισάβετ Α' μόλις είχε λάβει πληροφορίες ότι η Ισπανία είχε φτιάξει μια εκπληκτική αρμάδα που είχε ως μόνο σκοπό την εισβολή στην Αγγλία. Γνωρίζοντας ότι θα αναγκαζόταν να συναντήσουν τα ισπανικά πλοία και να ναυμαχήσουν, απαγόρευσε στα αγγλικά πλοία να αποπλεύσουν. Ενδεχομένως, στο μέλλον, θα χρειαζόντουσαν όλα τα πλοία.

Ο White, όντας απελπισμένος, και μετά από σχεδόν ένα χρόνο μάταιης αναζήτησης, βρήκε τελικά δύο πλοία που ήταν πολύ μικρά και ερείπια για να είναι χρήσιμα στην άμυνα της Αγγλίας και έπεισε τους καπετάνιους να βγουν στον Ατλαντικό.

Όμως, τα πλοία δεν έφτασαν ποτέ στο νησί καθώς δέχθηκαν επίθεση από Γάλλους πειρατές, οι οποίοι πήραν όλες τις προμήθειες που προορίζονταν για τους αποίκους του Ρόανοκ -ο ίδιος ο White τραυματίστηκε στον πισινό του κατά τη διάρκεια της αψιμαχίας.

Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ισπανική Αρμάδα ήταν ναυάγιο στον βυθό του ωκεανού, ο White κατάφερε τελικά να επιστρέψει στο νησί. Ο ίδιος πλέον ήταν καταβεβλημένος. Για άλλη μια φορά, το ταξίδι ήταν άσχημο -επτά ναύτες χάθηκαν κατά την απόβαση στο νησί- και ο ίδιος βασανιζόταν ότι άργησε πάρα πολύ.

Πάτησε το πόδι του στο έδαφος της Βόρειας Καρολίνας την ίδια μέρα που γεννήθηκε η εγγονή του -πριν από τρία χρόνια. Είχε χάσει δύο γενέθλια και ήλπιζε να μην χάσει άλλα. Όταν όμως έφτασε στον οικισμό διαπίστωσε ότι δεν ήταν κανείς εκεί. Ο οικισμός ήταν και πάλι κατάφυτος και τα σπίτια είχαν απογυμνωθεί και γκρεμιστεί. Στον φλοιό ενός δέντρου βρήκε σκαλισμένα τα γράμματα "C-R-O" -προφανώς, η λέξη δεν είχε ολοκληρωθεί. Πιο διαφωτιστικό ήταν ένα σκάλισμα στον παλιό στύλο της φρουράς, "CROATOAN". Τουλάχιστον δεν υπήρχε σταυρός, σκέφτηκε, καθώς είχε πει στην οικογένειά του να βάλουν έναν σταυρό της Μάλτας σε κάθε μήνυμα που θα άφηναν πίσω, αν έφευγαν υπό πίεση ή σε κίνδυνο.

Πού βρίσκονταν όμως; Δεν υπήρχε κανένα σημάδι. Στον παλιό καταυλισμό, τα μόνα υπάρχοντα ήταν του White, τα οποία και αυτά είχαν καταστραφεί από τα τρία χρόνια έκθεσης στα στοιχεία. Ήταν σαν να ήταν ο μόνος που είχε πάει ποτέ εκεί, σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ κανένας οικισμός.

Ο White είχε χάσει την Αποικία του Ρόανοκ.

Τι απέγινε η αποικία;

 

"The Carte of All the Coast of Virginia", χαρακτικό του Theodor de Bry που βασίζεται στον χάρτη του John White για τις ακτές της Βιρτζίνια και της Βόρειας Καρολίνας, περίπου 1585–1586

 
Ούτε ο White, ούτε κανείς, δεν έμαθε ποτέ -μέχρι και σήμερα- τι συνέβη στην οικογένειά του ή στους 115 άνδρες, γυναίκες και παιδιά που είχε αφήσει πίσω του. Από εκείνη την ημέρα, έχουν υπάρξει πολλές εικασίες.

Μερικοί λένε ότι οι άποικοι χάθηκαν καθώς, αντιμετώπιζαν σχεδόν ανυπέρβλητες πιθανότητες να ξεκινήσουν για κάπου αλλού τον χειμώνα του '87, και χωρίς τις προμήθειες του White, οι πιθανότητές τους να επιβιώσουν ήταν ελάχιστες.

Άλλοι επισημαίνουν την έλλειψη πτωμάτων στο νησί και τα σαφή στοιχεία ότι η αποικία είχε διαλυθεί προσεκτικά. Αυτό, μαζί με τα χαραγμένα μηνύματα, προϋποθέτει μια προγραμματισμένη αναχώρηση -αν και όχι κάτι που να διευκολύνει ιδιαίτερα όποιον προσπαθεί να τα εντοπίσει.

"Croatoan" ήταν το πρώτο όνομα του νησιού Hatteras της Βόρειας Καρολίνας και το όνομα μιας φυλής που κατοικούσε εκεί. Κάποιοι εικάζουν ότι η αποικία Ρόανοκ απλά πήγε εκεί. Αυτό επέλεξε να πιστέψει ο White, αν και δεν του επέτρεψαν να ερευνήσει περαιτέρω, καθώς μια καταιγίδα απειλούσε να καταστρέψει το πλοίο που τον είχε φέρει πίσω στο νησί. Το δίλημμα ήταν να φύγει ή να μείνει για πάντα και, ακόμα κι αν ο ίδιος ήταν πρόθυμος να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, το πλήρωμά του δεν ήταν.

Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις προς τους αρχηγούς της ναυτικής κοινότητας της Αγγλίας, ο White δεν επέστρεψε ποτέ στον Νέο Κόσμο. Το έκαναν όμως άλλοι.

 

Λεπτομέρεια του John Smith από μια εικονογράφηση στο "The Generall Historie of Virginia, New England, and the Summer Isles"

Το 1607, μια πολύ πιο επιτυχημένη επιχείρηση, η αποικία Τζέιμσταουν, ρώτησε φιλικές φυλές για τους ατυχείς προκατόχους της. Ο επικεφαλής της, John Smith, όταν βρέθηκε με τον αρχηγό Powhatan, ενημερώθηκε ότι οι άποικοι του Ρόανοκ είχαν συγχωνευτεί με μια φυλή που οι Powhatan είχαν σκοτώσει σε διαφυλετικό πόλεμο. Οι άποικοι είχαν σφαγιαστεί. Η είδηση ​​έφτασε στην Αγγλία το '09 και για πολλά χρόνια ήταν η αποδεκτή ιστορία της Χαμένης Αποικίας του Ρόανοκ.

Όμως, οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν είναι πεπεισμένοι. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Smith παρεξήγησε τα λεγόμενα του Powhatan, καθώς, όπως λένε, ο αρχηγός αναφέρθηκε στους 15 αρχικούς αποίκους, όχι στους 117 από την μετέπειτα αποικία.

Ακολούθησαν τετρακόσια χρόνια θολών ιστοριών καθώς, οι νέοι άποικοι ανέφεραν περιστασιακά ότι εντόπιζαν Ευρωπαίους που ζούσαν ανάμεσα σε οικισμούς φυλών -αν και οι αναφορές τους ήταν ασυνεπείς. Άλλοι, βρήκαν φυλές με περίεργες ευρωπαϊκές τεχνικές οικοδόμησης ή, στα μεταγενέστερα χρόνια, ιθαγενείς με γκρίζα μάτια και να μιλούν αγγλικά. Αν και τουλάχιστον μία από αυτές τις ιστορίες αποκαλύφθηκε ότι ήταν απάτη, άλλες είναι συναρπαστικές, προσφέροντας στοιχεία συμβίωσης με Ευρωπαίους που φαινομενικά προϋπήρχαν των εποίκων της αποστολής Τζέιμσταουν. Μέχρι το 1800, ορισμένες φυλές της Βόρειας Καρολίνας ισχυρίστηκαν ότι κατάγονταν από τη Χαμένη Αποικία του Ρόανοκ, αλλά, με το πέρασμα των χρόνων, ήταν σχεδόν αδύνατο να επαληθευτούν αυτοί οι ισχυρισμοί.

Hoaxes και θεωρίες για το πώς εξαφανίστηκε η αποικία

 

Ο πρώτος λίθος Dare, φέρεται να προέρχεται από τη Χαμένη Αποικία Ρόανοκ

 

Υπάρχουν hoaxes που έχουν μπερδέψει περαιτέρω την ιστορία, με πιο διάσημη την ανακάλυψη των "λίθων Dare" το 1937 από έναν τουρίστα από την Καλιφόρνια, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι βρήκε έναν βράχο που έφερε επιγραφές από την Eleanor Dare, την κόρη του John White.
 

Αμέσως, εμφανίστηκαν περισσότεροι άνθρωποι στην περιοχή της Βόρειας Καρολίνα-Βιρτζίνια που παρουσίασαν συνολικά 47 ακόμη λίθους, οι οποίοι τεκμηρίωναν μια περίπλοκη ιστορία: μετά από μια θανατηφόρα σύγκρουση με ιθαγενείς, η Eleanor και οι άποικοι εγκατέλειψαν την περιοχή και τελικά βρήκαν καταφύγιο σε μια άλλη φυλή στην Τζόρτζια. Η Eleanor παντρεύτηκε έναν αρχηγό και πέθανε αφού γέννησε μια κόρη.

Αρχικά, οι πέτρες προκάλεσαν μεγάλο ενδιαφέρον στην αρχαιολογική κοινότητα, αλλά ένας σχολαστικός ρεπόρτερ τόνισε ότι δεν ήταν πολύ λογικό κάποιος να άφησε σχεδόν 50 πέτρινα μηνύματα, βάρους 20 λιβρών το καθένα, σε όλη τη διαδρομή από την Ατλάντα μέχρι την Βόρεια Καρολίνα. Το πιο επιβαρυντικό απ' όλα, όπως ανέφερε ο ίδιος, ήταν ότι όλοι όσοι βρήκαν τις πέτρες γνωρίζονταν μεταξύ τους και ένας από αυτούς ήταν ένας λιθοξόος που είχε προτείνει πρόσφατα ότι οι επισκέπτες θα μπορούσαν να πληρώσουν για να δουν τις πέτρες που είχαν επιτέλους λύσει το μυστήριο της Χαμένης Αποικίας του Ρόανοκ. Επίσης, ένα άλλο μέλος της ομάδας είχε ιστορία στη δημιουργία ψευδών τεχνουργημάτων των Ιθαγενών Αμερικανών.

Οι ακαδημαϊκοί που είχαν ενσκήψει πάνω από τις πέτρες απομακρύνθηκαν και το θέμα απορρίφθηκε, έως ότου μια πρόσφατη μελέτη επανέφερε τους "λίθους Dare" στο κοινό, και πιο συγκεκριμένα, ένας από αυτούς.

Απ' όλες τις πέτρες, μόνο μια, η πρώτη, έδειξε ότι ίσως και να μην είναι πλαστή. Αν και απαιτείται περαιτέρω εξέταση, με την ελισαβετιανή ορθογραφία της πέτρας στο επίκεντρο, η συζήτηση έχει αναζωπυρωθεί. Αν είναι αληθινή, η επιγραφή της Eleanor υποδηλώνει ότι τα 117 μέλη της Χαμένης Αποικίας μετακόμισαν στην ενδοχώρα, όπως είχαν υποδείξει ότι θα μπορούσαν να το κάνουν, όπου όλοι -εκτός από επτά- χάθηκαν είτε από επιθέσεις Ινδιάνων, είτε από κάποια αρρώστια, τα χρόνια μετά την αποχώρηση του White. Μεταξύ των νεκρών ήταν και η Virginia Dare, κάτι που σημαίνει ότι ο White οδήγησε την οικογένειά του στον θάνατο στον Νέο Κόσμο και, ούτε αυτός, ούτε η εγγονή του, γιόρτασαν ποτέ τα τρίτα γενέθλιά της.

Η αναζήτηση της αλήθειας συνεχίζεται. Οι ανασκαφές στο νησί Hatteras -κάποτε ονομαζόταν Croatoan- έχουν βρει ενδιαφέροντα αντικείμενα, αλλά τίποτα που να μπορεί να αποδοθεί οριστικά στους αποίκους του Ρόανοκ. Πολλοί πιστεύουν ότι τα 400 χρόνια διάβρωσης της ακτογραμμής ευθύνονται για την έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Αυτό που έπρεπε να βρεθεί, λένε, είναι πλέον κάτω από το νερό.
 

Λεπτομέρεια από τον χάρτη του John White που απεικονίζει το νησί Ρόανοκ

 

Η ανακάλυψη ενός μυστηριώδους μπαλώματος σε έναν από τους χάρτες του White έχει προσφέρει νέα ελπίδα στους αρχαιολόγους, οι οποίοι πιστεύουν ότι το σύμβολο ενός οχυρού, ορατό μόνο όταν ο χάρτης τοποθετηθεί πάνω από φως, μπορεί να υποδηλώνει έναν μυστικό, μη ανασκαμμένο καταυλισμό.

Άλλοι έχουν ακολουθήσει διαφορετική διαδρομή, αναζητώντας στοιχεία στο DNA του σημερινού πληθυσμού. Έχουν προσκαλέσει άτομα με καταγωγή ιθαγενών και όσους έχουν επώνυμα που ταιριάζουν με τους αποίκους του Ρόανοκ να δώσουν το DNA τους για εξετάσεις, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν το μυστήριο μια για πάντα.

Αν οι προσπάθειές τους αποδειχθούν επιτυχείς, ίσως βρεθεί η Χαμένη Αποικία του νησιού Ρόανοκ, δίνοντας τέλος στην 400χρονη αναζήτηση του White για τους άνδρες και τις γυναίκες που εξαφανίστηκαν στα δάση του Νέου Κόσμου.

από: ati