Οι μοναδικοί, οβάλ κήποι σε ένα προάστιο της Κοπεγχάγης

 

Το όνομα Carl Theodor Marius Sørensen ίσως να μη σας λέει τίποτα, αλλά οι οβάλ κήποι σε μια συνοικία το προαστίου Naerum της Κοπεγχάγης είναι ένα από τα διάσημα έργα του και από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της πρωτεύουσας της Δανίας.

 

 

 

Η προαστιακή συνοικία Naerum της Κοπεγχάγης στη Δανία, είναι το σκηνικό για έναν από τους πιο ελκυστικούς οπτικά κήπους στον κόσμο. Ο Søren Carl Theodor Marius Sørensen θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες τοπίου που έζησε ποτέ και οι οβάλ κήποι του Naerum είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του.

 

 

Το 1948, 40 οβάλ κήποι, ο καθένας με διάσταση περίπου 25x15 μ., τοποθετήθηκαν μεταξύ δημόσιων κατοικιών, από τη μία πλευρά, και πιο παραδοσιακών κατανομών -ή κοινοτικών κήπων, οικόπεδα που διατίθενται για ατομική, μη εμπορική κηπουρική ή καλλιέργεια φυτών τροφίμων, σχηματίζοντας έτσι έναν κήπο κουζίνας μακριά από την κατοικία του χρήστη-, από την άλλη. Οι ιδιοκτήτες μπορούσαν να φτιάξουν τις εξοχικές κατοικίες τους, να επιλέξουν τους γύρω φράκτες και να σχεδιάσουν το εσωτερικό των οικοπέδων τους. Όμως ο Sørensen έδωσε οδηγίες, τονίζοντας ότι προορίζονταν ως οδηγός και όχι ως κανόνες.

 

Εβδομήντα χρόνια αργότερα και οι οβάλ κήποι του Naerum εξακολουθούν να είναι ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της δανέζικης πρωτεύουσας.

 

 

Το Nærum Allotment Gardens βόρεια της Κοπεγχάγης σχεδιάστηκε από τον C. Th. Sørensen (1893–1979) το 1948. Παρόλο που κοινοτικοί κήποι απαντώνται σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, η Δανία είναι ιδιαίτερα περήφανη καθώς το φαινόμενο χρονολογείται εντός των συνόρων της από τα μέσα της δεκαετίας του 1600, όταν φυτεύτηκαν μικροί κήποι έξω από τα τείχη του φρουρίου της πόλη Φρεντερίκια (Fredericia), στο νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Γιουτλάνδης στη Δανία η οποία ιδρύθηκε το 1650 από τον Φρειδερίκο Γ', από τον οποίο πήρε το όνομά της.

 

Αρχικά, ο Sørensen οραματίστηκε το έργο εξωραϊσμού ως ένα κανονικό οβάλ πλέγμα απλωμένο παντού, αλλά τελικά δημιουργήθηκε μια πιο χαλαρή διάταξη οικοπέδων και μια πιο δυναμική εμφάνιση.

 

 

Παρά την ελευθερία σχεδιασμού που είχε ο κάθε ιδιοκτήτης οικοπέδου, οι κήποι διατηρούσαν πάντα μια ορισμένη συνέπεια, όπως για παράδειγμα η προτίμηση των κομμένων έναντι των μη κουρεμένων φρακτών, που συνέβαλαν στη διατήρηση της γοητείας τους.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά σχετικά με το σχέδιο του Sørensen είναι ότι οι κήποι φαίνονται εκπληκτικοί από ψηλά, και ακόμη περισσότερο από το έδαφος, καθώς περπατάει κανείς ανάμεσά τους. Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν το σχέδιο του αρχιτέκτονα εξ αρχής.

 

Με την πρώτη ματιά, η έλλειψη οδικής πρόσβασης σε κάθε οικόπεδο μπορεί να φαίνεται σαν ελάττωμα, αλλά οφείλεται στον σχεδιασμό. Ο Δανός αρχιτέκτονας τοπίου ήθελε να ενθαρρύνει τους ιδιοκτήτες να περπατούν περισσότερο, να πάρουν λίγο καθαρό αέρα πριν μπουν στο αυτοκίνητό τους, καθώς και να χαιρετήσουν και να συναναστραφούν περισσότερο με τους γείτονές τους, κάτι που τους βοήθησαν οι κήποι.

Μόλις ο Sørensen δημιούργησε τους κήπους, ετοίμασε ένα φυλλάδιο επτά σελίδων με οδηγίες και συμβουλές για τους κηπουρούς. Αν και κάθε οβάλ (τεχνικά μια έλλειψη σε γεωμετρικούς όρους, που απλώνεται από δύο πασσάλους και ένα μακρύ κομμάτι χορδής) ήταν περίπου 50 πόδια (15 μέτρα) πλάτος και 80 πόδια (24,3 μέτρα) μήκος -σε αναλογία της χρυσής τομής της Αναγέννησης- οι κηπουροί ήταν ελεύθεροι να τοποθετήσουν τις εξοχικές κατοικίες τους, να επιλέξουν τους φράκτες και να σχεδιάσουν τους εσωτερικούς χώρους.

 

 

από: bright vibes