Τετάρτη 18 Μαΐου 2022

Danvers State Hospital, ένα από τα πιο διαβόητα άσυλα της ιστορίας

 
Όταν έκλεισε, ο χώρος του παλιού νοσοκομείου έγινε δημοφιλής προορισμός για παιδιά που αναζητούν συγκινήσεις και τον τρόμο...
 
 
 
Το Χάθορν Χιλ στο Ντάνβερς της Μασαχουσέτης φιλοξενεί ένα όμορφο κτίριο, από κόκκινο τούβλο, με γοτθικού στιλ πυργίσκους. Πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια, στην περιοχή έζησε ο δικαστής που προήδρευσε στις δίκες των μαγισσών του Σάλεμ, ο Τζον Χάθορν, και ίσως, αυτή η σκοτεινή ιστορία, να καταράστηκε το κτίριο που βρίσκεται σήμερα στο Χάθορν Χιλ.

Εκεί που κάποτε στεγαζόταν το Πολιτειακό Νοσοκομείο Danvers (Danvers State Hospital), σήμερα υπάρχει μια οικιστική κοινότητα με πλήρως ανακαινισμένα διαμερίσματα. Ωστόσο, το σκοτεινό παρελθόν του κτιρίου το καθιστά ένα από τα πιο ανατριχιαστικά άσυλα του κόσμου.

Το σχέδιο έλεγε ότι η εγκατάσταση θα ήταν αυτοσυντηρούμενη, πράγμα που σημαίνει ότι όλα όσα χρειαζόταν υπήρχαν εκεί. Παρ' όλα αυτά, αν και εξωτερικά, το κτίριο ήταν όμορφο, στο εσωτερικό του επικρατούσε κάτι εντελώς διαφορετικό.
 
Τα πρώτα χρόνια του ασύλου
 

Αρχικά, ονομάστηκε Κρατικό Άσυλο για Παράφρονες στο Ντάνβερς (State Lunatic Asylum at Danvers) και ήταν μέρος της αντίληψης που επικρατούσε σε όλη τη χώρα -στα τέλη του 1800- ότι τα άτομα με ψυχολογικά προβλήματα έπρεπε να θεραπεύονται σε ειδικές εγκαταστάσεις. Η κατασκευή του ασύλου ξεκίνησε το 1874 και οι πρώτοι ασθενείς μεταφέρθηκαν εκεί το 1878. Στο αποκορύφωμά του, υπήρχαν εκεί 40 κτίρια και αριθμούσε 450 ασθενείς και στόχος του ήταν να θεραπεύσει πλήρως τους ασθενείς από τις ασθένειές τους.

Αρχικά, είχε επιτυχίες. Μέχρι το 1900, το άσυλο απασχολούσε 125 άτομα και είχε περιθάλψει περισσότερους από 9.500 ασθενείς από τότε που άνοιξε. Όμως, η καλή του φήμη αποδείχθηκε ότι ήταν η ανατροπή του, καθώς, τα επόμενα 20 χρόνια, οι ασθενείς ξεπέρασαν τους 2.000 -παρά την επίσημη χωρητικότητά των 450.

Οι διαχειριστές παρακαλούσαν την πολιτεία να τους δοθούν χρήματα για να χτίσουν περισσότερα δωμάτια και να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό, αλλά μάταια.
 
 
Και τότε άρχισε η φρικτή κακομεταχείριση.

Οι συγκλονιστικές συνθήκες διαβίωσης
 


 
Οι ασθενείς ήταν γυμνοί στους διαδρόμους και ζούσαν μέσα στις ακαθαρσίες τους εξαιτίας έλλειψης στοιχειώδους υγιεινής. Επιπλέον, οι ασθενείς δεν θεραπεύονταν, αλλά απεναντίας, τα συμπτώματά τους επιδεινώθηκαν.

Η θεραπεία με ηλεκτροσόκ και οι ζουρλομανδύες έγιναν ο κανόνας. Το σκεπτικό έλεγε ότι οι κραδασμοί του ηλεκτροσόκ μπορούσαν, είτε να αλλάξουν τον εγκέφαλο ενός ασθενούς, είτε να τον κάνουν να φοβάται τη θεραπεία, να τρομάξει και να υποταχθεί. Όταν δε οι ασθενείς φέρονταν άσχημα, τους φορούσαν ζουρλομανδύα και τους ξεχνούσαν.

Όταν η θεραπεία με το ηλεκτροσόκ απέτυχε, ξεκίνησαν οι λοβοτομές. Το 1939, η ιατρική κοινότητα αναζητούσε μια μόνιμη λύση στην κρίση που αντιμετώπιζαν οι εγκαταστάσεις ψυχικής υγείας. Οι ασθενείς έφτασαν τους 2.360, ενώ, εκείνη τη χρονιά, 278 άνθρωποι πέθαναν στο νοσοκομείο.

Η ιατρική επιστήμη έβλεπε την λοβοτομή ως θεραπεία για την παραφροσύνη οποιουδήποτε και ως τρόπο για να σταματήσουν τους θανάτους.

Συχνά, οι ειδικοί της νευρολογίας αποκαλούσαν συχνά το άσυλο "γενέτειρα της προμετωπιαίας λοβοτομής". Το όνομα προήλθε από την ευρεία χρήση της πρακτικής, αλλά και από τη βελτίωση της διαδικασίας που εφάρμοζαν εκεί.
 
Στις αρχές του 1940, οι επισκέπτες στο άσυλο ανέφεραν λοβοτομημένους ασθενείς που περιφέρονταν άσκοπα στις αίθουσες του νοσοκομείου. Από την άλλη, οι ασθενείς δεν παραπονούνταν γιατί πολλοί από αυτούς απλώς κοιτούσαν ανέκφραστα τους τοίχους. Οι ασθενείς τριγυρνούσαν μέσα σε μια ναρκωμένη, κολασμένη ζάλη. Κανείς δεν τους άφηνε να φύγουν και τους κράτησαν παρά τη θέλησή τους -εάν βέβαια μπορούσαν να εκφράσουν τις σκέψεις τους μετά από την αφαίρεση τμήματος του εγκεφάλου τους...

Παρακμή και επαναχρησιμοποίηση του ασύλου
 

Η έλλειψη χρηματοδότησης συνεχίστηκε και τα κτίρια ερειπώθηκαν, γεγονός που χειροτέρευσε τις συνθήκες, ώσπου τελικά, παρενέβη η πολιτεία.

Το 1969, έκλεισε ένα τμήματα του ασύλου. Το 1985, έκλεισε το μεγαλύτερο μέρος του έκλεισε και το 1992, επήλθε το οριστικό κλείσιμο. Από τότε, το μέρος έγινε δημοφιλής προορισμός για παιδιά που αναζητούσαν συγκίνηση, αλλά και τον τρόμο.

Το 2005, μια εταιρεία ανάπτυξης αγόρασε το υποβαθμισμένο ακίνητο και γκρέμισε μεγάλο μέρος των κτιρίων. Οι ανακαινίσεις μετέτρεψαν το άλλοτε μακάβριο άσυλο σε Avalon Danvers Apartments, η  κατασκευή του οποίου αντιμετώπισε καθυστερήσεις όταν, το 2007, ξέσπασε μια μυστηριώδης πυρκαγιά και έκαψε το μεγαλύτερο μέρος της νέας κατασκευής και μερικά ρυμουλκούμενα.

Σήμερα, το "Hell House on the Hill" (Κολαστήριο στο Χιλ) -ένα από τα πολλά αγενή, αλλά ακριβή, παρατσούκλια του Danvers State Hospital- φαίνεται ολοκαίνουργιο. Ωστόσο, η φήμη του παραμένει. Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου Χ.Φ. Λάβκραφτ χρησιμοποίησε τον Danvers ως έμπνευση για το Arkham Sanitarium του. Αν το όνομα Arkham ακούγεται οικείο, η DC Comics αγκάλιασε το όνομα και δημιούργησε το Arkham Asylum ως το μέρος από όπου προέρχονται οι υπερψυχωτικοί κακοί του Batman.
 



 
Τα μόνα απομεινάρια των φρικιαστικών πρακτικών που έγιναν στο Πολιτειακό Νοσοκομείο Ντάνβερς είναι οι ταφόπλακες 770 νεκρών σε δύο κοντινά νεκροταφεία. Ορισμένες από αυτές έχουν μόνο αριθμούς αντί για ονόματα...

από: ati

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου