Κυριακή 1 Μαΐου 2022

Μερικά πράγματα που βρήκα στο διαδίκτυο αυτή την εβδομάδα: Se7, Vol 324 (-6)


 
 
Η άγνωστη εξωτική παραλία της Αιτωλοακαρνανίας Βαθυαβάλι
 
 
Το Βαθυαβάλι είναι ένας όρμος μαγευτικός, ο οποίος βρίσκεται στην Αιτωλοακαρνανία, 10 λεπτά από την Πογωνιά της Παλαίρου.
Τα νερά έχουν γαλαζοπράσινο χρώμα και θυμίζουν εξωτική παραλία.
Αποτελεί ασφαλές αγκυροβόλιο γι αυτό είναι παράδεισος για πολλούς ιστιοπλόους που βρίσκουν καταφύγιο με τα πολυτελή σκάφη τους από την κακοκαιρία.
Ο δρόμος ήταν χωματόδρομος αλλά τα τελευταία χρόνια έγινε άσφαλτος σχεδόν μέχρι την παραλία
Τα γαλαζοπράσινα νερά και το ψιλό βότσαλο που έχει το Βαθυαβάλι ανταγωνίζονται αρκετές από τις παραλίες της κοντινής Λευκάδας.
 
 
Καραγκιόζης. Η άγνωστη ανεκτίμητης αξίας γαλάζια φαβέλα στην καρδιά της Αθηναϊκής Ριβιέρας
 

Αν σας έλεγαν πως υπάρχει μια παραγκούπολη στην καρδιά της Βουλιαγμένης που καταλαμβάνει ένα κομμάτι ανυπολόγιστης εμπορικής αξίας γης με δική της εκπληκτική παραλία που το όνομα αυτής είναι Καραγκιόζης ε τότε σίγουρα πολλοί από εσάς θα το αμφισβητούσαν.
Κι όμως η άγνωστη αυτή συνοικία που είναι γνωστή στους λίγους που την γνωρίζουν ως "Παράγκες" είναι ένας αληθινός κρυμμένος παράδεισος που σίγουρα αξίζει να επισκεφθείτε μιας και η πρόσβαση σας σε αυτή είναι ελεύθερη.
Οι παράγκες της Βουλιαγμένης κρύβουν από πίσω τους μεγάλη ιστορία καθώς στην ουσία πρόκειται για εγκαταλελειμμένο παραθεριστικό οικισμό.
Φτάνοντας κανείς στις παράγκες της Βουλιαγμένης βλέπει μια παλιά πινακίδα με την επιγραφή «Αρχιεπισκοπή Αθηνών – Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης».
Ένας δρόμος που έχει στρωθεί με άσφαλτο σε οδηγεί σε μια πευκόφυτη έκταση που «επιβιώνουν» περίπου 35 ξύλινα σπίτια. Κάποια είναι σε καλύτερη κατάσταση, ενώ σε άλλα η στέγη έχει καταρρεύσει. Όσο ακολουθούμε το δρόμο φτάνουμε στα πιο προνομιούχα. Σε αυτά που έχουν θέα και πρόσβαση στη θάλασσα… Είτε στην αμμώδη παραλία είτε στα βραχάκια που είναι ιδανικά για βουτιές.
Κατά καιρούς πολλοί έχουν περάσει από εδώ. Από τους μόνιμους ενοίκους όσο λειτουργούσαν σε αυτούς που τα έμαθαν ως παράγκες. Ακόμα και έτσι είναι αξιοθέατα. Άλλοι έρχονται για να απολαύσουν από εδώ το ηλιοβασίλεμα, άλλοι για να κάτσουν με την παρέα τους να συζητήσουν μακριά από τη φασαρία της πόλης, ενώ όπως μπορεί ήδη να έχετε σκεφτεί δεν έχουν λείψει και τα αυτοσχέδια «μπάρμπεκιου πάρτι».
Οι «παράγκες της Βουλιαγμένης» λειτούργησαν από το 1944 μέχρι τις αρχές του 2000. Έβγαιναν σε πλειστηριασμό για εκμίσθωση ως εξοχικές κατοικίες… Εδώ και 20 χρόνια ακούστηκαν διάφορα σχέδια της Αρχιεπισκοπής για αξιοποίηση του «φιλέτου» της Βουλιαγμένης, τα οποία όμως  ναυάγησαν και οι ξύλινες παράγκες με τις εκατοντάδες ιστορίες από πίσω τους, βρίσκονται στο έλεος της φθοράς του χρόνου.
 
 
Η γέφυρα του Ρεμπέτη. Για να γίνει κανείς Ρεμπέτης πρέπει πρώτα να περάσει τη γέφυρα
 
 
Η γέφυρα του Ρεμπέτη παλαιότερα διαχώριζε άτυπα τη Δραπετσώνα και τα Βούρλα από τον υπόλοιπο Πειραιά. Περνούσε πάνω από τις γραμμές του τρένου, κοντά στα προσφυγικά κτίρια. Δίπλα ακριβώς υπήρχε ο σιδηροδρομικός σταθμός τρένου, που ήταν γνωστός με το όνομα «ο Σταθμός της Ξενιτιάς», αφού από εδώ και κατ΄ επέκταση από το σταθμό Λαρίσης ξεκινούσαν τα καραβάνια των μεταναστών για τη δυτική Ευρώπη. Η εγκατάσταση του σιδηρόδρομου ολοκληρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τη γαλλική κατασκευαστική εταιρεία Batignoles και λειτούργησε για έναν αιώνα, μέχρι το 2004.
Σε αυτήν την ήδη στιγματισμένη περιοχή εγκαταστάθηκαν μαζικά μετά το 1922 οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, για πολλούς από τους ντόπιους Έλληνες οι «τουρκόσποροι», φέρνοντας μαζί με τα υπάρχοντά τους στην ακατοίκητη, άγονη και πετρώδη Δραπετσώνα τον πολιτισμό τους, τις μικρασιατικές, σμυρναίικες, ποντιακές, ανατολίτικες μουσικές κι ακούσματα, τους χορούς και τα τραγούδια τους.
Το ρεμπέτικο και η Δραπετσώνα ήταν ένα. Εδώ γεννήθηκε και εδώ άνθισε. Η ονομασία της ως «Γέφυρα του Ρεμπέτη» αποδίδετε στον λαϊκό συνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου, ο οποίος είχε δηλώσει πως «για να γίνει κάποιος ρεμπέτης πρέπει πρώτα να περάσει τη γέφυρα».
Ανατολικά, πάνω από τη γέφυρα του Αγίου Διονύση, ήταν η κακόφημη περιοχή των Βούρλων και τα Χιώτικα, που άλλαξε όψη με την έλευση των προσφύγων. Διάφορα καταστήματα όπως ουζερί, καφενεία, κεμπαπτζήδικα, σουβλατζίδικα, χαλβατζίδικα, παντοπωλεία, μανάβικα και καταστήματα ξηρών καρπών έδωσαν καινούριο χαρακτήρα στην άλλοτε κακόφημη γειτονιά. Εδώ οι Πόντιοι αποτελούσαν το μισό του πληθυσμού και το υπόλοιπο μισό ήταν Σμυρνιοί, Μικρασιάτες, νησιώτες, ντόπιοι και άλλοι.
Δυτικότερα ήταν η περιοχή στην οποία εγκαταστάθηκε ο μεγάλος όγκος των Ποντίων. Εδώ σχηματίστηκε ένας σχεδόν αμιγής ποντιακός συνοικισμός, με καφενεία, ταβέρνες, μπακάλικα, ουζάδικα, όπου επικρατούσε η ποντιακή λύρα. Στα στενοσόκακα και στις γειτονιές, οι Πόντιοι ξεπερνούσαν τις αξεπέραστες δυσκολίες της ζωής στήνοντας ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερη αιτία τον κυκλικό χορό, με το λυράρη στη μέση να παίζει και να συντονίζει αυτήν την πανάρχαια όρχηση. 
 
 
Το ερειπωμένο αρχοντικό Μαυρομιχάλη στην Καστέλλα και οι μύθοι του
 

Ένα από τα ιστορικότερα σημεία αναφοράς στον Πειραιά, είναι η Έπαυλη Μαυρομιχάλη, στην οδό Καραγεώργη Σερβίας στην Καστέλλα.- στο: mixanitouxronou.gr
 
 
Οι Στρογγυλοί Κήποι του Nærum στην Κοπεγχάγη της Δανίας
 
 
Δείτε το στο google maps
 
 
Torre Scala, La Spezia, Ιταλία
 
 
 
Όταν ο Γιάννης Σπάρτακος έγραψε το «Θα σε πάρω να φύγουμε» και έγινε παγκόσμια επιτυχία
 

Το τραγούδι «Θα σε πάρω να φύγουμε» του Γιάννη Σπάρτακου, γραμμένο το 1942, είναι το πρώτο ελληνικό τραγούδι που έγινε παγκόσμια επιτυχία, μπήκε στο Βιβλίο Γκίνες ως Greek bolero και παίχτηκε από διάσημες ξένες ορχήστρες όπως του Ξαβιέ Κουγκάτ.  - στο: iefimerida.gr
 
 
Καταρράκτης Βρόντου: Το υδάτινο «μυστικό» της ορεινής Αρκαδίας
 

Δίπλα σε ένα γεφύρι που θεωρείται θαύμα μηχανικής, πρωταγωνιστεί σε ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, γεμάτο με πλατάνια και πλατύφυλλα δέντρα - στο: travel.gr
 
 
Άγιοι Απόστολοι: Ο ναός με χίλια χρόνια ιστορίας στην Αρχαία Αγορά
 

Επίσκεψη σε έναν από τους αρχαιότερους σωζόμενους ναούς της κυρίως Βυζαντινής Περιόδου, που είναι ανοιχτός για όλους - στο: athensvoice.gr
 
 
Μονή Αγίου Ιωάννη Θεολόγου: Το επιβλητικό κάστρο-μοναστήρι
 

Αν ένα νησί έχει συνδυάσει το όνομά του με την κατάνυξη και τις θρησκευτικές παραδόσεις του Πάσχα, εκτός από την Κέρκυρα, αυτό σίγουρα είναι η Πάτμος και η Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. Με την μυστηριακή αύρα που το χαρακτηρίζει και πρωταγωνιστή το επιβλητικό καστρομονάστηρο, το Πάσχα στο Νησί της Αποκάλυψης αποτελεί πραγματική εμπειρία ζωής. - στο: newsbeast.gr
 
 
Σαν σήμερα, 1 Μαΐου, η αιματοβαμμένη εξέγερση των εργατών στο Σικάγο με βασικό αίτημα το οκτάωρο
 

Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. - στο: reader.gr

 
Ο Σιδέρης Ισιδωρόπουλος σκοτώθηκε επειδή κολλούσε αφίσες: Οι αστυνομικοί τον άφησαν να πεθάνει στο οδόστρωμα
 

Την Πρωτομαγιά του 1976 παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο ο Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, τον οποίο καταδίωκε η αστυνομία επειδή… κολλούσε αφίσες. Την ίδια μέρα σκοτώθηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και ο αγωνιστής κατά της δικτατορίας Αλέκος Παναγούλης. - στο: gazzetta.gr
 
Στο κενό, σε live μετάδοση: Το φριχτό τέλος του κορυφαίου ακροβάτη στον κόσμο που σνόμπαρε το δίχτυ ασφαλείας
 
 
Την ίδια μοίρα είχε και ο πατριάρχης των «Ιπτάμενων Βαλέντα», Καρλ. Εκείνος δηλαδή που έφτασε στην Αμερική κουβαλώντας το πάθος για την σχοινοβασία στα απόλυτα όριά της. Θάρρος, τόλμη, πίστη, ικανότητες. Αυτά ήταν τα απαραίτητα -για τους Βαλέντα- συστατικά ενός επιτυχημένου σόου, στο οποίο απαραίτητα θα περιλαμβάνονταν και οι περίφημες ανθρώπινες πυραμίδες. Αντίθετα, το δίχτυ δεν συγκαταλεγόταν σε αυτά. Όπως λέει και ο εγγονός του Νικ, «παρέχει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας». Ίσως, όμως, ακόμη και αυτή η… ψευδαίσθηση να είχε σώσει την ζωή του παππού του όταν το 1978 (και σε ηλικία 73 ετών) έπεσε ενώ περπατούσε πάνω στο σκοινί που ένωνε δύο κτήρια στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο… - στο: menshouse.gr
 
 
Quiz με αποφθέγματα: Ποιος έχει πει “Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή”, “Ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του”;
 
 
 
Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου