Halloween, Μέρος 6ο: 7 μοναδικά τελετουργικά ταφής απ' όλο τον κόσμο

Η είδηση του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου έχει διαφορετικό αντίκτυπο στον κάθε άνθρωπο.

 

 

 

Ο απόηχος αυτής της είδησης, παίρνει μοναδικές μορφές σε όλο τον κόσμο, καθώς οι πολιτισμοί γιορτάζουν τη ζωή και τιμούν τον θάνατο με τρόπους που συχνά είναι μοναδικοί στον πολιτισμό τους.

Ταφή στον ουρανό
Η ταφή στον ουρανό είναι συνηθισμένη μεταξύ των Βουδιστών στο Θιβέτ που πιστεύουν στην αξία του να στέλνουν τις ψυχές των αγαπημένων τους στον παράδεισο. Σε αυτό το τελετουργικό, τα σώματα αφήνονται εκτός, συχνά κομμένα σε κομμάτια, για να τα καταβροχθίσουν τα πουλιά ή τα ζώα. Αυτό εξυπηρετεί τον διττό σκοπό της εξάλειψης του άδειου, πλέον, δοχείου του σώματος και της δυνατότητας της ψυχής να αναχωρήσει, ενώ ταυτόχρονα αγκαλιάζει τον κύκλο της ζωής και παρέχει τροφή στα ζώα.

 

Famadihana
Κάθε λίγα χρόνια, οι κάτοικοι του νησιού της Μαδαγασκάρης ανοίγουν τους τάφους των νεκρών και τους τυλίγουν ξανά με φρέσκα, ταφικά ρούχα. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, οι παρευρισκόμενοι χορεύουν κοντά στον τάφο ενώ παντού ακούγεται μουσική. Το τελετουργικό -που μεταφράζεται ως "γύρισμα των οστών"- έχει ως σκοπό να επιταχυνθεί η αποσύνθεση και να ωθήσουν το πνεύμα του νεκρού προς τη μετά θάνατον ζωή.

Ταφή στο νερό
Πολλοί πολιτισμοί, ειδικά στις σκανδιναβικές χώρες, έχουν αγκαλιάσει το νερό στα τελετουργικά της επιλογής τους για τους νεκρούς, από την τοποθέτηση φέρετρων πάνω σε βράχους που κοιτούν προς το νερό, μέχρι τη χρήση του νερού ως τόπο ταφής. Κάποιοι βάζουν νεκρούς σε "πλοία του θανάτου", είτε σε έναν ποταμό, είτε τα στέλνουν στον ωκεανό, δίνοντας τους νεκρούς πίσω στους θεούς ή σε μέρη που εκτιμούν περισσότερο οι άνθρωποι της περιοχής.

Η παρέλαση
Μια παράδοση στο Βαρανάσι της Ινδίας, περιλαμβάνει την παρέλαση των νεκρών στους δρόμους. Τα σώματα είναι ντυμένα με χρώματα που αναδεικνύουν τις αρετές του νεκρού -για παράδειγμα, κόκκινο για την αγνότητα ή κίτρινο για την γνώση. Σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνουν τις ψυχές να φτάσουν στη σωτηρία, τερματίζοντας τον κύκλο της μετενσάρκωσης, τα σώματα ραντίζονται με νερό από τον ποταμό Γάγγη και στη συνέχεια αποτεφρώνονται στους κύριους χώρους αποτέφρωσης της πόλης.

Ο Πύργος της Σιωπής
Μια Ζωροαστρική παράδοση απαιτεί από τα όρνεα να κρατούν ζωντανό το αρχαίο τελετουργικό της ταφής. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, ένα νεκρό σώμα πιστεύεται ότι μολύνει ό,τι αγγίζει -συμπεριλαμβανομένου του εδάφους και της φωτιάς- και, ιστορικά, η μόνη επιλογή ήταν η ανύψωσή του στον ουρανό για να το κατασπαράξουν τα όρνεα. Για τον καθαρισμό του σώματος χρησιμοποιούνται ούρα ταύρου και έπειτα κόβουν με εργαλεία -τα οποία αργότερα καταστρέφονται- τα ρούχα. Στη συνέχεια, το πτώμα τοποθετείται στην κορυφή ενός Πύργου της Σιωπής, μακριά από τους ζωντανούς που θα μπορούσαν να μολυνθούν από αυτό.

Χάντρες από την στάχτη του νεκρού

Οι Νοτιοκορεάτες μετατρέπουν τις στάχτες του νεκρού σε χάντρες. Αυτές οι χάντρες έχουν μια μικρή λάμψη και διατίθενται σε μια σειρά χρωμάτων, από ροζ ή μαύρο μέχρι τυρκουάζ. Τις τοποθετούν μέσα σε γυάλινα βάζα, ή ακόμα και σε πιατέλες, και μπορούν να γίνουν το επίκεντρο της διακόσμησης σε ένα σπίτι.

Οι παραδόσεις των Φιλιππίνων
Οι Φιλιππίνες έχουν πάρα πολλές νεκρικές παραδόσεις. Οι Tinguian ντύνουν τον νεκρό με τα πιο όμορφα ρούχα και τοποθετούν το σώμα καθισμένο σε μια καρέκλα, βάζοντας συχνά ένα αναμμένο τσιγάρο στα χείλη του. Οι Benguet, πριν τοποθετήσουν τον νεκρό στην καρέκλα στην είσοδο του σπιτιού, του δένουν τα μάτια. Οι Cebuano ντύνουν στα κόκκινα τα παιδιά που παρευρίσκονται σε κηδείες για να μειώσουν την πιθανότητα να δουν φαντάσματα. Στην περιοχή Sagada, για να έρθουν οι ψυχές των νεκρών πιο κοντά στον παράδεισο, υπάρχουν κρεμασμένα φέρετρα από γκρεμούς, ενώ οι άνθρωποι στο Cavite συχνά θάβουν τον νεκρό κάθετα σε ένα κούφιο δέντρο που έχει επιλέξει ο ίδιος πριν πεθάνει.

 

από: britannica