Πορτρέτο της Μαρίας Αντουανέτα και των τριών παιδιών της, της Μαρίας Θηρεσία, του Λουδοβίκου Καρόλου (στην αγκαλιά της) και του Λουδοβίκου Ιωσήφ που κρατάει την κουρτίνα μιας άδειας κούνιας κάτι που δηλώνει τον πρόσφατο θάνατο του τέταρτου παιδιού της Μαρίας, Σόφια - πηγή
Η τραγική ιστορία του θανάτου της Μαρίας Αντουανέτα κατά τη Γαλλική Επανάσταση είναι θρύλος. Ενώ όμως η ιστορία της τελειώνει με τον αποκεφαλισμό της στις 16 Οκτωβρίου του 1793, η τραγωδία της οικογένειάς της συνέχισε να εκτυλίσσεται πολύ μετά τον θάνατό της.
Η Μαρία Αντουανέτα και ο σύζυγός της, ο Λουδοβίκος ΙΣΤ', παντρεύτηκαν επτά χρόνια πριν ολοκληρώσουν τον γάμο τους -προς μεγάλη απογοήτευση της οικογένειας της Μαρί, ιδιαίτερα της επικριτικής μητέρας της, της αυτοκράτειρας Μαρία Θηρεσία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η θέση της Μαρίας στο βασιλικό οίκο της Γαλλίας και οι γαλλοαυστριακές σχέσεις εξαρτιόνταν απολύτως από την απόκτηση ενός αρσενικού κληρονόμου, ακόμη και πριν ο σύζυγός της γίνει βασιλιάς της Γαλλίας το 1774.
Ενώ η Μαρία εκπλήρωνε τα συζυγικά της καθήκοντα και καθόριζε τις τάσεις της μόδας στην Αυλή των Βερσαλλιών, η Γαλλία λιμοκτονούσε. Και ενώ ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' συνέχισε να στέλνει χρήματα στο εξωτερικό για να στηρίξει τους Αμερικανούς στην Επανάστασή τους εναντίον των Άγγλων, το εθνικό χρέος της Γαλλίας εξερράγη. Οι φόροι αυξάνονταν, γινόντουσαν περισσότερο άδικοι για τους φτωχούς και η ανεξέλεγκτη ανεργία, σε συνδυασμό με τις φτωχές καλλιέργειες, στα τέλη της δεκαετίας του 1780, έκαναν την Γαλλία μια πυριτιδαποθήκη διχόνοιας, οργής και αγανάκτησης. Και η Μαρία, με τους αυλικούς της τρόπους, τον αποκομμένο αυστριακό αέρα και την ατυχή ροπή να ξοδεύει απεριόριστα χρήματα, έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Μετά την έφοδο στη Βαστίλη στις 14 του Ιουλίου 1789, τα πράγματα πήραν γρήγορα την κάτω βόλτα για τη γαλλική βασιλική οικογένεια. Μέχρι τον Οκτώβριο, η Μαρία, ο σύζυγός της και τα παιδιά τους απομακρύνθηκαν από τις Βερσαλλίες και μεταφέρθηκαν στο Παλάτι του Κεραμεικού στο Παρίσι, όπου τέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό. Το 1792, ο βασιλιάς καθαιρέθηκε και η οικογένεια φυλακίστηκε στο Ναό στο Le Marais. Στις 21 Ιανουαρίου του 1793, ο Λουδοβίκος εκτελέστηκε. 10 μήνες αργότερα, στις 16 Οκτωβρίου, ακολούθησε η Μαρία.
Τελικά, το ζευγάρι απέκτησε τέσσερα παιδιά -την Μαρία Θηρεσία, τον Λουδοβίκος Ιωσήφ, τον Λουδοβίκος ΙΖ' και την Σοφία- όλα γεννημένα πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Από αυτά, μόνο ένα έζησε μέχρι την ενηλικίωση.
Μαρία Θηρεσία
Το πρώτο παιδί της Μαρίας Αντουανέτα ήταν ένα κορίτσι που πήρε το όνομα της μητέρας της. Όταν στις 9 Δεκεμβρίου του 1778, γεννήθηκε η Μαρία Θηρεσία, η Αντουανέτα υπέστη παροξυσμό και κατέρρευσε, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη μετά από 12 ώρες τοκετού σε ένα αποπνικτικό δωμάτιο και την πιθανώς επικίνδυνη ανικανότητα του γιατρού της. Η βασίλισσα δεν ενημερώθηκε για το φύλο του παιδιού παρά μόνο λίγες ώρες αργότερα. Όταν ξύπνησε, φέρεται να είπε, "Καημένο κοριτσάκι, δεν είσαι το επιθυμητό, αλλά δεν είσαι λιγότερο αγαπητή σε μένα. Ένας γιος θα ήταν ιδιοκτησία του κράτους. Εσύ θα είσαι δική μου".
Όταν σκοτώθηκαν οι γονείς της, η Θηρεσία έμεινε ορφανή και, πριν την αποφυλάκισή της τον Δεκέμβριο του 1795, παρέμεινε στη φυλακή του Ναού. Αμέσως μετά, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Αντώνιο, Δούκα του Ανγκουλέμ, ανιψιό του νέου βασιλιά, τον αυτοαποκαλούμενο Λουδοβίκο ΙΘ', και πλέον διάδοχο του θρόνου της Γαλλίας.
Ωστόσο, ως Δούκισσα του Ανγκουλέμ, η ζωή της δεν βελτιώθηκε. Ο γάμος της ήταν δυστυχισμένος και δεν απέκτησε ποτέ παιδιά. Οι τραγικές συνθήκες της πρώιμης ζωής της την είχαν αφήσει πικραμένη και θυμωμένη και θα περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της εξόριστη από τη Γαλλία. Δεν κληρονόμησε τη διάσημη ομορφιά ή τη χάρη της μητέρας της. Για ένα διάστημα, καθώς η αξίωση του συζύγου της για το θρόνο έγινε ακόμα πιο σίγουρη, έφερε τον τίτλο της μητέρας της, "Madame la Dauphine".
Το 1830, για περίπου 20 λεπτά, η Μαρία Θηρεσία απέκτησε τον τίτλο της Βασίλισσας της Γαλλίας. Τόσος ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε ο σύζυγός της να γίνει βασιλιάς και να υπογράψει τα έγγραφα της παραίτησης των αξιώσεών του. Πέθανε τον Οκτώβριο του 1851, σε ηλικία 72 ετών, και ενώ ήταν ακόμη σε εξορία. Στην διαθήκη της, συγχώρεσε αυτούς που της είχαν κάνει τη ζωή τόσο μίζερη, ακολουθώντας, είπε, το παράδειγμα των γονιών της.
Όταν σκοτώθηκαν οι γονείς της, η Θηρεσία έμεινε ορφανή και, πριν την αποφυλάκισή της τον Δεκέμβριο του 1795, παρέμεινε στη φυλακή του Ναού. Αμέσως μετά, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Αντώνιο, Δούκα του Ανγκουλέμ, ανιψιό του νέου βασιλιά, τον αυτοαποκαλούμενο Λουδοβίκο ΙΘ', και πλέον διάδοχο του θρόνου της Γαλλίας.
Ωστόσο, ως Δούκισσα του Ανγκουλέμ, η ζωή της δεν βελτιώθηκε. Ο γάμος της ήταν δυστυχισμένος και δεν απέκτησε ποτέ παιδιά. Οι τραγικές συνθήκες της πρώιμης ζωής της την είχαν αφήσει πικραμένη και θυμωμένη και θα περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της εξόριστη από τη Γαλλία. Δεν κληρονόμησε τη διάσημη ομορφιά ή τη χάρη της μητέρας της. Για ένα διάστημα, καθώς η αξίωση του συζύγου της για το θρόνο έγινε ακόμα πιο σίγουρη, έφερε τον τίτλο της μητέρας της, "Madame la Dauphine".
Το 1830, για περίπου 20 λεπτά, η Μαρία Θηρεσία απέκτησε τον τίτλο της Βασίλισσας της Γαλλίας. Τόσος ήταν ο χρόνος που χρειάστηκε ο σύζυγός της να γίνει βασιλιάς και να υπογράψει τα έγγραφα της παραίτησης των αξιώσεών του. Πέθανε τον Οκτώβριο του 1851, σε ηλικία 72 ετών, και ενώ ήταν ακόμη σε εξορία. Στην διαθήκη της, συγχώρεσε αυτούς που της είχαν κάνει τη ζωή τόσο μίζερη, ακολουθώντας, είπε, το παράδειγμα των γονιών της.
Λουδοβίκος Ιωσήφ, Δελφίνος της Γαλλίας
Ο άνδρας κληρονόμος του βασιλιά, και ο επόμενος δεφλίνος της Γαλλίας, γεννήθηκε το 1781. Ήταν γνωστός ως έξυπνο παιδί, αν και, συχνά, δεν ήταν υγιής. Αφού υπέφερε από κρίσεις έντονων πυρετών, ο Λουδοβίκος Ιωσήφ πέθανε από φυματίωση τον Ιούνιο του 1789, ένα μήνα πριν από την διαβόητη κατάληψη της Βαστίλης.
Λουδοβίκος ΙΖ'
Ο Λουδοβίκος Κάρολος γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1785. Αρχικά, επρόκειτο να γίνει δούκας της Νορμανδίας. Μετά όμως από το θάνατο του Λουδοβίκου Ιωσήφ, κληρονόμησε τον τίτλο του δελφίνου της Γαλλίας και έγινε διάδοχος του θρόνου.
Μετά την εκτέλεση του πατέρα του, οι βασιλικοί συνέχισαν να αναγνωρίζουν την αξίωση του φυλακισμένου παιδιού για τον γαλλικό θρόνο. Ο Λουδοβίκος απομακρύνθηκε από τη φροντίδα της μητέρας του λίγο πριν την εκτέλεσή της και αργότερα, παρείχε μαρτυρίες εναντίον της -λέγεται ότι τον χειραγώγησε ένας καταχρηστικός τσαγκάρη και αναγκάστηκε να πει ότι η μητέρα του τον είχε κακοποιήσει.
Ο Λουδοβίκος πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 10 ετών, πιθανότατα από φυματίωση που επιδεινώθηκε από τις σκληρές συνθήκες της φυλακής του. Ο ιατροδικαστής που έκανε την αυτοψία διατήρησε την καρδιά του και την κράτησε κρυφή για χρόνια. Το 1975, το μουμιοποιημένο όργανο -το οποίο είχε περάσει ένα διάστημα στην Ισπανία μετά από κλοπή από έναν μαθητή- στάλθηκε στη Βασιλική του Σεν Ντενίς.
Ο Λουδοβίκος Κάρολος γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1785. Αρχικά, επρόκειτο να γίνει δούκας της Νορμανδίας. Μετά όμως από το θάνατο του Λουδοβίκου Ιωσήφ, κληρονόμησε τον τίτλο του δελφίνου της Γαλλίας και έγινε διάδοχος του θρόνου.
Μετά την εκτέλεση του πατέρα του, οι βασιλικοί συνέχισαν να αναγνωρίζουν την αξίωση του φυλακισμένου παιδιού για τον γαλλικό θρόνο. Ο Λουδοβίκος απομακρύνθηκε από τη φροντίδα της μητέρας του λίγο πριν την εκτέλεσή της και αργότερα, παρείχε μαρτυρίες εναντίον της -λέγεται ότι τον χειραγώγησε ένας καταχρηστικός τσαγκάρη και αναγκάστηκε να πει ότι η μητέρα του τον είχε κακοποιήσει.
Ο Λουδοβίκος πέθανε στη φυλακή σε ηλικία 10 ετών, πιθανότατα από φυματίωση που επιδεινώθηκε από τις σκληρές συνθήκες της φυλακής του. Ο ιατροδικαστής που έκανε την αυτοψία διατήρησε την καρδιά του και την κράτησε κρυφή για χρόνια. Το 1975, το μουμιοποιημένο όργανο -το οποίο είχε περάσει ένα διάστημα στην Ισπανία μετά από κλοπή από έναν μαθητή- στάλθηκε στη Βασιλική του Σεν Ντενίς.
Σοφία
Το μικρότερο παιδί της Μαρίας Αντουανέτα γεννήθηκε πρόωρα τον Ιούλιο του 1786. Πέθανε μόλις ένα μήνα πριν από τα πρώτα της γενέθλια.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου