Στη δεκαετία του 1960, ένας εκκεντρικός ψυχολόγος και ερευνητής, ο Τίμοθι Λίρι (Timothy Leary), έγινε υποστηρικτής του LSD και εισήγαγε εκατομμύρια κόσμου στα ψυχεδελικά ναρκωτικά.
Ο Τίμοθι Λίρι ήταν μια από τις πιο διάσημες αλλά παρεξηγημένες φιγούρες της εποχής της αντικουλτούρας. Οι ένθερμοι θαυμαστές του τον έβλεπαν ως λαμπρό φιλόσοφο και ψυχεδελικό γκουρού και πίστευαν ότι ενέπνεε την επανάσταση στην ψυχολογική και πνευματική ζωή αμέτρητων Αμερικανών. Οι επικριτές του όμως -ειδικά οι αρχές-, τον είδαν ως απειλή για τη δημόσια τάξη και, σύμφωνα με τους New York Times, κάποτε, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον τον ανακήρυξε "τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο στην Αμερική".
Είτε τον τιμούσαν είτε τον ύβριζαν, ο Λίρι ήταν ένας περίπλοκος άνθρωπος. Ήταν ένας δια βίου αντιεξουσιαστής, λάτρης της διασκέδασης και εξερευνητής με γνήσιο ενδιαφέρον στο να διευρύνει τις δυνατότητες της ανθρώπινης συνείδησης. Ήταν όμως επίσης γνωστό ότι ήταν εμμονικός με τη διασημότητα, εγωιστής, τσαρλατάνος, αλλά και αναξιόπιστος.
Ο Bill Minutaglio, που συνέγραψε μια βιογραφία για τον "αρχιερέα του LSD" με τίτλο "The Most Dangerous Man in America", έχει δηλώσει ότι "είναι σαν τον Mr. Magoo μαστουρωμένος. Σε όλη του τη ζωή μαστούρωνε και του συνέβαιναν πράγματα. Άνοιγε μια πόρτα και έπεφτε κατακόρυφα εννέα ορόφους, αλλά με κάποιο τρόπο, προσγειωνόταν σε ένα τραμπολίνο και πήγαινε σε έναν άλλο όροφο".
Ο Bill Minutaglio, που συνέγραψε μια βιογραφία για τον "αρχιερέα του LSD" με τίτλο "The Most Dangerous Man in America", έχει δηλώσει ότι "είναι σαν τον Mr. Magoo μαστουρωμένος. Σε όλη του τη ζωή μαστούρωνε και του συνέβαιναν πράγματα. Άνοιγε μια πόρτα και έπεφτε κατακόρυφα εννέα ορόφους, αλλά με κάποιο τρόπο, προσγειωνόταν σε ένα τραμπολίνο και πήγαινε σε έναν άλλο όροφο".
Οι πρώτες επαναστάσεις
Το 1966 περίπου
Γεννημένος το 1920 στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, ως νεαρός δεν ήταν ο πλέον φρόνιμος. Ως συνέπεια μιας υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, εκδιώχθηκε από την διάσημη στρατιωτική ακαδημία του Γουέστ Πόιντ. Το 1941, αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα επειδή πέρασε μια νύχτα σε έναν κοιτώνα γυναικών. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά από κάποιο διάστημα στον στρατό, ο Λίρι επέστρεψε στον ακαδημαϊκό χώρο και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ με Ph.D. στην Κλινική Ψυχολογία.
Πέρασε τις αρχές της δεκαετίας του '50 ζώντας μια σχετικά τυπική, μεσοαστική ζωή με τη σύζυγο και τα δύο τους παιδιά, ενώ εργαζόταν σε πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και διευθύνοντας μια έρευνα για το ίδρυμα της Οικογένειας Κάιζερ. Η δουλειά του επικεντρώθηκε σε θέματα όπως τεστ προσωπικότητας και ομαδική θεραπεία. Το '57, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με λεπτομέρειες για την διαταραχή προσωπικότητας. Αργότερα, μερικοί από τους συναδέλφους του τον κατηγόρησαν ότι δεν τους απόδωσε τα εύσημα.
Ακόμη όμως και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της σχετικής σταθερότητας, ο Λίρι κατάφερε να εμπλακεί σε ένα χάος καθώς έπινε και κοιμόταν οπουδήποτε. Σε αυτό που θα γινόταν επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό της ζωής του, η οικογένειά του έφερε το μεγαλύτερο βάρος των πράξεών του. Σύμφωνα με το The New Yorker, όταν η πρώτη σύζυγός του, Marianne Busch, τον αντιμετώπισε για τις απιστίες του, φέρεται να της είπε, "Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα". Το 1955, η Busch αυτοκτόνησε.
Πέρασε τις αρχές της δεκαετίας του '50 ζώντας μια σχετικά τυπική, μεσοαστική ζωή με τη σύζυγο και τα δύο τους παιδιά, ενώ εργαζόταν σε πανεπιστήμια της Καλιφόρνια και διευθύνοντας μια έρευνα για το ίδρυμα της Οικογένειας Κάιζερ. Η δουλειά του επικεντρώθηκε σε θέματα όπως τεστ προσωπικότητας και ομαδική θεραπεία. Το '57, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με λεπτομέρειες για την διαταραχή προσωπικότητας. Αργότερα, μερικοί από τους συναδέλφους του τον κατηγόρησαν ότι δεν τους απόδωσε τα εύσημα.
Ακόμη όμως και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της σχετικής σταθερότητας, ο Λίρι κατάφερε να εμπλακεί σε ένα χάος καθώς έπινε και κοιμόταν οπουδήποτε. Σε αυτό που θα γινόταν επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό της ζωής του, η οικογένειά του έφερε το μεγαλύτερο βάρος των πράξεών του. Σύμφωνα με το The New Yorker, όταν η πρώτη σύζυγός του, Marianne Busch, τον αντιμετώπισε για τις απιστίες του, φέρεται να της είπε, "Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα". Το 1955, η Busch αυτοκτόνησε.
Η εισαγωγή στα ψυχεδελικά και το LSD
Κατά τη διάρκεια διάλεξης στα τέλη της δεκαετίας του 1960
Το '58, ο Λίρι μαζί με τα παιδιά του, μετακόμισε για λίγο στην Ευρώπη, όπου, και ενώ βρισκόταν στην Ισπανία, είχε μια μυστηριώδη κρίση που τον έκανε να παραληρεί. Αργότερα έγραψε, "Με έναν ξαφνικό κρότο, όλα τα σχοινιά του κοινωνικού μου εαυτού χάθηκαν. Ήμουν ένα αρσενικό ζώο 38 ετών με δύο μικρά. Φτιαγμένος, εντελώς ελεύθερος".
Όταν επέστρεψε από την Ευρώπη, δέχτηκε μια θέση ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Σε ένα ταξίδι στο Μεξικό, δοκίμασε για πρώτη φορά ψυχεδελικά μανιτάρια ψιλοκυβίνης (κοινώς γνωστά ως μαγικά μανιτάρια), ενθουσιασμένος ίσως από την εξωσωματική εμπειρία που είχε στην Ευρώπη. Αναπολώντας το παραλήρημά του, σύντομα, το μαστούρωμα έγινε η θεμελιώδης κατάστασή του.
Ο Λίρι που επέστρεψε από το Μεξικό ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Μαζί με τον συνεργάτη του στο τμήμα ψυχολογίας Ρίτσαρντ Άλπερτ -που αργότερα θα γινόταν περισσότερο γνωστός ως ο πνευματικός δάσκαλος, γκουρού της σύγχρονης γιόγκα, ψυχολόγος και συγγραφέας, Baba Ram Dass- δημιούργησε το Harvard Psilocybin Project.
Οι δυο τους χορηγούσαν ψυχεδελικά ναρκωτικά -αρχικά ψιλοκυβίνη και αργότερα LSD- σε συναδέλφους, τρόφιμους φυλακών και σπουδαστές της θεολογίας. Ο Λίρι έγραψε ότι η συμμετοχή των εν λόγω σπουδαστών έδειξε ότι "η πνευματική έκσταση, η θρησκευτική αποκάλυψη και η ένωση με τον Θεό ήταν πλέον άμεσα προσβάσιμες". Είπε επίσης ότι τα άτομα είχαν "βαθιές μυστικιστικές και πνευματικές εμπειρίες, οι οποίες άλλαξαν μόνιμα τη ζωή τους με πολύ θετικό τρόπο". Ωστόσο, ένας από τους συμμετέχοντες περιέγραψε το project ως "ένα μάτσο ανθρώπων που στέκονται σε ένα στενό διάδρομο και λένε, 'Ουάου'".
Όπως ήταν αναμενόμενο, το έργο των Λίρι και Άλπερτ προκάλεσε διαμάχη, ιδιαίτερα όταν διαδόθηκαν φήμες ότι πίεζαν μεταπτυχιακούς φοιτητές να συμμετάσχουν, ενώ παράλληλα έδιναν ναρκωτικά σε προπτυχιακούς φοιτητές. Οι γονείς των μαθητών συμφώνησαν ότι αυτές οι αλλαγές δεν ήταν όλες θετικές και διαμαρτυρήθηκαν για τη συνέχιση του project. Έτσι, το 1963, το Χάρβαρντ απέλυσε τον Άλπερτ και αρνήθηκε να ανανεώσει τη διδασκαλία του Λίρι, επειδή, όπως ανέφεραν ως λόγο, δεν εμφανιζόταν στις προγραμματισμένες διαλέξεις του εξαιτίας του ότι περνούσε πολύ χρόνο στα πειράματα που έκανε με τα ψυχεδελικά.
Όταν επέστρεψε από την Ευρώπη, δέχτηκε μια θέση ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Σε ένα ταξίδι στο Μεξικό, δοκίμασε για πρώτη φορά ψυχεδελικά μανιτάρια ψιλοκυβίνης (κοινώς γνωστά ως μαγικά μανιτάρια), ενθουσιασμένος ίσως από την εξωσωματική εμπειρία που είχε στην Ευρώπη. Αναπολώντας το παραλήρημά του, σύντομα, το μαστούρωμα έγινε η θεμελιώδης κατάστασή του.
Ο Λίρι που επέστρεψε από το Μεξικό ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Μαζί με τον συνεργάτη του στο τμήμα ψυχολογίας Ρίτσαρντ Άλπερτ -που αργότερα θα γινόταν περισσότερο γνωστός ως ο πνευματικός δάσκαλος, γκουρού της σύγχρονης γιόγκα, ψυχολόγος και συγγραφέας, Baba Ram Dass- δημιούργησε το Harvard Psilocybin Project.
Οι δυο τους χορηγούσαν ψυχεδελικά ναρκωτικά -αρχικά ψιλοκυβίνη και αργότερα LSD- σε συναδέλφους, τρόφιμους φυλακών και σπουδαστές της θεολογίας. Ο Λίρι έγραψε ότι η συμμετοχή των εν λόγω σπουδαστών έδειξε ότι "η πνευματική έκσταση, η θρησκευτική αποκάλυψη και η ένωση με τον Θεό ήταν πλέον άμεσα προσβάσιμες". Είπε επίσης ότι τα άτομα είχαν "βαθιές μυστικιστικές και πνευματικές εμπειρίες, οι οποίες άλλαξαν μόνιμα τη ζωή τους με πολύ θετικό τρόπο". Ωστόσο, ένας από τους συμμετέχοντες περιέγραψε το project ως "ένα μάτσο ανθρώπων που στέκονται σε ένα στενό διάδρομο και λένε, 'Ουάου'".
Όπως ήταν αναμενόμενο, το έργο των Λίρι και Άλπερτ προκάλεσε διαμάχη, ιδιαίτερα όταν διαδόθηκαν φήμες ότι πίεζαν μεταπτυχιακούς φοιτητές να συμμετάσχουν, ενώ παράλληλα έδιναν ναρκωτικά σε προπτυχιακούς φοιτητές. Οι γονείς των μαθητών συμφώνησαν ότι αυτές οι αλλαγές δεν ήταν όλες θετικές και διαμαρτυρήθηκαν για τη συνέχιση του project. Έτσι, το 1963, το Χάρβαρντ απέλυσε τον Άλπερτ και αρνήθηκε να ανανεώσει τη διδασκαλία του Λίρι, επειδή, όπως ανέφεραν ως λόγο, δεν εμφανιζόταν στις προγραμματισμένες διαλέξεις του εξαιτίας του ότι περνούσε πολύ χρόνο στα πειράματα που έκανε με τα ψυχεδελικά.
Αυτό δεν τον πείραξε καθόλου και σύντομα θα έβρισκε τα μέσα για να συνεχίσει τα πειράματά του με μια σχετική αυτονομία.
Τα πειράματα στο Millbrook και η φήμη
Το κτήμα Hitchcock στο Millbrook της Νέας Υόρκης
Τα πλούσια αδέρφια Peggy, Tommy και Billy Hitchcock, κληρονόμοι της περιουσίας της οικογένειας Mellon, απέκτησαν μια έπαυλη 64 δωματίων στο Millbrook της Νέας Υόρκης και επέτρεψαν στον Λίρι και τον Άλπερτ να την χρησιμοποιήσουν ως βάση για την έρευνά τους.
Αν και το περιβάλλον στο κτήμα ήταν πιο ελεύθερο απ' ότι στο Χάρβαρντ, οι μέθοδοι του Λίρι για πειραματισμούς με το LSD εξακολουθούσαν να είναι αρκετά δομημένες και οργανωμένες, ειδικά σε σύγκριση με το πώς χρησιμοποιήθηκε το LSD από άλλους εξέχοντες πειραματιστές.
Αν και το περιβάλλον στο κτήμα ήταν πιο ελεύθερο απ' ότι στο Χάρβαρντ, οι μέθοδοι του Λίρι για πειραματισμούς με το LSD εξακολουθούσαν να είναι αρκετά δομημένες και οργανωμένες, ειδικά σε σύγκριση με το πώς χρησιμοποιήθηκε το LSD από άλλους εξέχοντες πειραματιστές.
Ο Λίρι και η δεύτερη σύζυγός του, το μοντέλο Birgitte Caroline "Nena" von Schlebrügge, στο Millbrook, 1964
Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, ο Λίρι έγινε φίλος με τον ποιητή Άλλεν Γκίνσμπεργκ, κάτι που τον έφερε σε επαφή με πολλούς διάσημους και διανοούμενους και έτσι μπόρεσε να ευαγγελίσει τις πεποιθήσεις του για τα οφέλη του LSD και άλλων ψυχεδελικών σε πρόσωπα όπως ο μουσικός της τζαζ Τσαρλς Μίνγκους, ο συγγραφέας Γουίλιαμ Μπάροουζ και ο μεγιστάνας των πολυμέσων Χένρι Λους. Το ότι ο Λίρι ήρθε σε επαφή με εξέχουσες προσωπικότητες, εν μέρει, ήταν ένα στρατηγικό τέχνασμα για να προωθήσει το έργο του στα ψυχεδελικά. Ήταν όμως και ένας τρόπος για να κυνηγήσει τη φήμη.
Σύμφωνα με το The Daily Beast, ο γιος του Τζακ, δήλωσε κάποτε ότι ο πατέρας του "δεν ήθελε ποτέ να γίνει γκουρού. Ήθελε να γίνει ροκ σταρ, Μικ Τζάγκερ, αλλά δεν μπορούσε να παίξει κιθάρα".
Το 1964, οι Λίρι, Άλπερτ και Ραλφ Μέτσνερ εξέδωσαν το βιβλίο "The Psychedelic Experience: A Manual Based on The Tibetan Book of the Dead", το οποίο περιελάμβανε την ατάκα "Turn off your mind, relax, and float downstream", την οποία αργότερα ο Τζον Λένον υιοθέτησε στους στίχους του "Tomorrow Never Knows". Είναι σαφές ότι οι διάσημοι εμπνεύστηκαν από τον Λίρι, αλλά και αυτός από εκείνους -αν και δεν ήταν οι μόνοι που επηρέασε.
"Turn On, Tune In, Drop Out"
Φυλλάδιο για μια περιοδεία διάλεξης, 1965
Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Λίρι είχε γίνει ένας από τους κορυφαίους δημόσιους υποστηρικτές της χρήσης LSD και άλλων ψυχεδελικών ναρκωτικών. Σε αντίθεση όμως με άλλους, προώθησε το ναρκωτικό με βάση τα διδακτορικά διαπιστευτήρια και τα πειράματα.
Χάρη στη μοναδική προσέγγισή του στα πειράματά του, ο Λίρι προσκλήθηκε να καταθέσει ενώπιον μιας υποεπιτροπής στην Γερουσία των ΗΠΑ που ερευνούσε αν το LSD ήταν ή όχι επικίνδυνο και αν θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου. Όταν ο γερουσιαστής Τεντ Κένετι τον ρώτησε αν το LSD ήταν επικίνδυνο, εκείνος απάντησε ότι "το αυτοκίνητο είναι επικίνδυνο αν χρησιμοποιείται ακατάλληλα… Η ανθρώπινη βλακεία και άγνοια είναι ο μόνος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν τα ανθρώπινα όντα σε αυτόν τον κόσμο". Προφανώς, η επιτροπή δεν βρήκε τη μαρτυρία του Λίρι αρκετά πειστική και προχώρησε στο να τεθεί εκτός νόμου το LSD.
Χάρη στη μοναδική προσέγγισή του στα πειράματά του, ο Λίρι προσκλήθηκε να καταθέσει ενώπιον μιας υποεπιτροπής στην Γερουσία των ΗΠΑ που ερευνούσε αν το LSD ήταν ή όχι επικίνδυνο και αν θα έπρεπε να τεθεί εκτός νόμου. Όταν ο γερουσιαστής Τεντ Κένετι τον ρώτησε αν το LSD ήταν επικίνδυνο, εκείνος απάντησε ότι "το αυτοκίνητο είναι επικίνδυνο αν χρησιμοποιείται ακατάλληλα… Η ανθρώπινη βλακεία και άγνοια είναι ο μόνος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν τα ανθρώπινα όντα σε αυτόν τον κόσμο". Προφανώς, η επιτροπή δεν βρήκε τη μαρτυρία του Λίρι αρκετά πειστική και προχώρησε στο να τεθεί εκτός νόμου το LSD.
Στις αρχές του 1967, στο "Human Be-In", μια συγκέντρωση χίπι στο Σαν Φρανσίσκο που διαμαρτυρόταν για τον νόμο της Καλιφόρνια που απαγόρευε τη χρήση του LSD, ο Λίρι αποκάλυψε αυτό που σύντομα θα γινόταν η πιο διάσημη φράση του, "Turn On, Tune In, Drop Out" (Ενεργοποιήσου, συντονίσου, παράτα τα). Ο Λίρι ανέπτυξε αυτόν τον αφορισμό με τη βοήθεια του θεωρητικού των ΜΜΕ Marshall McLuhan, ο οποίος του είπε, "Το κλειδί για τη δουλειά σου είναι η διαφήμιση. Προωθείς ένα προϊόν. Ο νέος και βελτιωμένος επιταχυνόμενος εγκέφαλος. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις πιο πρόσφατες τακτικές για να προκαλέσεις το ενδιαφέρον των καταναλωτών".
Η αυξανόμενη φήμη του, δεν τράβηξε μόνο την προσοχή των διασημοτήτων, αλλά και τα βλέμματα των αρχών της επιβολής του νόμου. Το '65, συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας στο Τέξας και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση, κάτι που ανατράπηκε στην έφεση. Εν τω μεταξύ, στο Millbrook έγιναν επανειλημμένα επιδρομές από το FBI και τις αρχές -μεταξύ των οποίων ήταν και ένας βοηθός εισαγγελέα ονόματι G. Gordon Liddy, ο οποίος αργότερα θα γινόταν διαβόητος ως ένας από τους αρχιτέκτονες του σκανδάλου Watergate του Νίξον.
Το '67, ο Λίρι δημιούργησε την League for Spiritual Discovery (Ένωση για Πνευματική Ανακάλυψη), μια θρησκευτική οργάνωση της οποίας οι πνευματικές πρακτικές επικεντρώνονταν στη χρήση LSD, ένα ανεπιτυχές τέχνασμα που θα επέτρεπε στον ίδιο και τους συνεργάτες του να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ναρκωτικό ενόψει των επικείμενων απαγορεύσεων. Την ίδια εποχή περίπου, οι επιδρομές του Liddy ήταν συχνότατες, οπότε το Millbrook έκλεισε και ο Λίρι μετακόμισε στην Καλιφόρνια.
Η αυξανόμενη φήμη του, δεν τράβηξε μόνο την προσοχή των διασημοτήτων, αλλά και τα βλέμματα των αρχών της επιβολής του νόμου. Το '65, συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας στο Τέξας και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση, κάτι που ανατράπηκε στην έφεση. Εν τω μεταξύ, στο Millbrook έγιναν επανειλημμένα επιδρομές από το FBI και τις αρχές -μεταξύ των οποίων ήταν και ένας βοηθός εισαγγελέα ονόματι G. Gordon Liddy, ο οποίος αργότερα θα γινόταν διαβόητος ως ένας από τους αρχιτέκτονες του σκανδάλου Watergate του Νίξον.
Το '67, ο Λίρι δημιούργησε την League for Spiritual Discovery (Ένωση για Πνευματική Ανακάλυψη), μια θρησκευτική οργάνωση της οποίας οι πνευματικές πρακτικές επικεντρώνονταν στη χρήση LSD, ένα ανεπιτυχές τέχνασμα που θα επέτρεπε στον ίδιο και τους συνεργάτες του να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ναρκωτικό ενόψει των επικείμενων απαγορεύσεων. Την ίδια εποχή περίπου, οι επιδρομές του Liddy ήταν συχνότατες, οπότε το Millbrook έκλεισε και ο Λίρι μετακόμισε στην Καλιφόρνια.
Οι πολιτικές φιλοδοξίες του στην Καλιφόρνια
Φυλλάδιο προς όφελος του Λίρι με τους ποιητές Allen Ginsberg και Michael McClure, Σαν Φρανσίσκο, 1973
Η μετακόμισή του το '67 στην Καλιφόρνια τον έφερε πιο κοντά στο κέντρο του κινήματος αντικουλτούρας του οποίου είχε γίνει ηγετική προσωπικότητα. Ταυτόχρονα, αύξησε την έκθεσή του σε διάσημους, αλλά και εγκληματίες.
Λίγο μετά αφότου μετακόμισε, παντρεύτηκε την τρίτη σύζυγό του, Rosemary Woodruff, κατά τη διάρκεια μιας τελετής με πολλά ναρκωτικά. Μετέφερε την οικογένειά του στο Laguna Beach ώστε να συμμετάσχει στις δραστηριότητες της "Hippie Mafia" γνωστής ως Brotherhood of Eternal Love (Αδελφότητα της Αιώνιας Αγάπης), μιας μη κερδοσκοπικής θρησκευτικής οργάνωσης παρόμοιας με τη δική του. Όμως, εκτός από το ότι συμμεριζόταν τους στόχους του Λίρι για την προώθηση της πνευματικής υπέρβασης μέσω της χρήσης ψυχεδελικών ναρκωτικών, η Αδελφότητα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους οργανισμούς λαθρεμπορίου και διανομής ναρκωτικών στη χώρα.
Τον Δεκέμβριο του '68, ο Λίρι συνελήφθη ξανά στο Laguna Beach για κατοχή μαριχουάνας. Μέχρι τη στιγμή της σύλληψής του, ο αξιωματικός που τον συνέλαβε Neil Purcell, προσπαθούσε επί δύο χρόνια να καταστρέψει την Αδελφότητα. Ο Purcell επέλεξε να συλλάβει τον Λίρι επειδή τον αναγνώρισε ως υπερασπιστή των ψυχεδελικών. Από την πλευρά του, ο Λίρι ισχυρίστηκε ότι ο Purcell "φύτεψε" τα ναρκωτικά. Το '69, την ημέρα που ο Λίρι κέρδισε την έφεση για τη σύλληψη το '65 και περίμενε τη δίκη για τη σύλληψη το '68, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για κυβερνήτης της Καλιφόρνια.
Αν και το έπραξε μπροστά στη γκαλερί τέχνης Mystic Arts World -την έδρα της Αδελφότητας- οι πολιτικές του φιλοδοξίες δεν υποστηρίχθηκαν από τα μέλη της. Η ανακοίνωση ξάφνιασε πολλούς. Ο Λίρι, εκτός από υπερασπιστής των ψυχεδελικών-, δεν ήταν πολιτικά ενεργός και οι πολιτικοί δεν ήταν ακριβώς δημοφιλείς στο κίνημα της αντικουλτούρας. Χάρη όμως στον πόλεμο στο Βιετνάμ, τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών και την άνοδο του κινήματος της Μαύρης Δύναμης, το εν λόγω κίνημα έπαιρνε μια πιο πολιτική καμπή απ' ό,τι στην αρχή της δεκαετίας. Εξάλλου, για τους πολιτικούς που ήλπιζαν να απομακρύνουν την προσοχή του κόσμου από τον πόλεμο, ο εξοστρακισμός των οπαδών της αντικουλτούρας φαινόταν να είναι μια σωτήρια κίνηση.
Ο Λίρι με τον Λένον και τη Γιόκο Όνο στο Bed-In for Peace, Μόντρεαλ, 1969
Μέσα από τις περιοδείες του στις πανεπιστημιουπόλεις και τις συναναστροφές του με διασημότητες, ο Λίρι προώθησε το μήνυμά του υπέρ των ψυχεδελικών και τις προσωπικές του ενώσεις για να ταιριάζει σε αυτό το νέο, πιο πολιτικό περιβάλλον. Παραβρέθηκε στα αντιπολεμικά Bed-Ins for Peace του Λένον και της Γιόκο Όνο στο Μόντρεαλ και, σε αντάλλαγμα, ο Λένον έγραψε το "Come Together" ως θεματικό τραγούδι για την εκστρατεία του Λίρι.
Σύντομα όμως, αυτό το συναρπαστικό κεφάλαιο του ταξιδιού του θα σταματούσε απότομα.
Περισσότερα νομικά προβλήματα και παρακμή
Ο Λίρι με τον ηγέτη των Black Panther, Eldridge Cleaver
Η πολιτική του εκστρατεία έληξε στις αρχές του '70, όταν καταδικάστηκε με δύο συνεχόμενες δεκαετείς καθείρξεις για κατοχή μαριχουάνας. Για λίγο φάνηκε ό,τι ο εκκεντρικός ψυχολόγος θα περνούσε μεγάλο μέρος της ζωής του πίσω από τα κάγκελα.
Όμως ο ίδιος είχε άλλα σχέδια. Με τη βοήθεια της Αδελφότητας, δραπέτευσε από τη φυλακή που ήταν έγκλειστος στην Καλιφόρνια και πήγε στο San Luis Obispo. Χάρη στην προηγούμενη δουλειά του για τη δημιουργία τεστ προσωπικότητας, μπόρεσε με τις απαντήσεις του να εξαπατήσει τα ψυχολογικά τεστ που του δόθηκαν κατά τη διάρκεια του χρόνου του στη φυλακή, ώστε να του αναθέσουν υπαίθρια εργασία. Αυτό του επέτρεψε να πηδήξει τον φράχτη και να μπει σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε ακριβώς απ' έξω.
Όμως ο ίδιος είχε άλλα σχέδια. Με τη βοήθεια της Αδελφότητας, δραπέτευσε από τη φυλακή που ήταν έγκλειστος στην Καλιφόρνια και πήγε στο San Luis Obispo. Χάρη στην προηγούμενη δουλειά του για τη δημιουργία τεστ προσωπικότητας, μπόρεσε με τις απαντήσεις του να εξαπατήσει τα ψυχολογικά τεστ που του δόθηκαν κατά τη διάρκεια του χρόνου του στη φυλακή, ώστε να του αναθέσουν υπαίθρια εργασία. Αυτό του επέτρεψε να πηδήξει τον φράχτη και να μπει σε ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε ακριβώς απ' έξω.
Η Αδελφότητα πλήρωσε χιλιάδες δολάρια τους Weathermen -μια ριζοσπαστική οργάνωση που αντιτάχθηκε στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό- για να διευκολύνει την απόδραση και να μεταφέρει κρυφά τον Λίρι και τη γυναίκα του εκτός χώρας και να τους μεταφέρει στην Εξόριστη Κυβέρνηση του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων στην Αλγερία. Ωστόσο, τα συχνά πάρτι που έκαναν οι δύο τους έρχονταν σε σύγκρουση με τη λιτότητα και τη νηφαλιότητα των Πανθήρων, με αποτέλεσμα ο αρχηγός τους, Eldridge Cleaver, να τους βάλει σε κατ' οίκον περιορισμό.
Ο Λίρι και η τρίτη σύζυγός του, Rosemary Leary, σε φωτογραφίες για τα αλγερινά διαβατήριά τους το 1970
Ο Λίρι και η σύζυγός του διέφυγαν στην Ελβετία, όπου βρέθηκαν να ζουν με τον Michel Hauchard, έναν έμπορο όπλων, ο οποίος είπε ότι έδωσε καταφύγιο στον Λίρι επειδή είχε "υποχρέωση να προστατεύει τους φιλοσόφους". Τελικά όμως, τον ανάγκασε να υπογράψει συμβόλαιο με αντάλλαγμα πάνω από το 30% των εσόδων οποιωνδήποτε μελλοντικών βιβλίων θα έγραφε και έβαλε να τον συλλάβουν με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο παραγωγικός συγγραφέας στη φυλακή. Το ζευγάρι δραπέτευσε ξανά και τελικά, χώρισαν. Η Rosemary πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των επόμενων δύο δεκαετιών ως φυγάς στις ΗΠΑ, ενώ ο ίδιος, το 1972, συνελήφθη από το Bureau of Narcotics and Dangerous Drugs (BNDD) στην Καμπούλ του Αφγανιστάν και στάλθηκε ξανά στη φυλακή.
Σύμφωνα με ισχυρισμούς, συγκρατούμενός του στο διπλανό κελί ήταν ο διαβόητος Τσαρλς Μάνσον, ο οποίος φέρεται να του είπε, "Σε έβγαλαν από τους δρόμους για να μπορέσω να συνεχίσω τη δουλειά σου".
Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Λίρι έδωσε πληροφορίες στο FBI για την οργάνωση Weathermen που τον είχε βοηθήσει να δραπετεύσει. Αργότερα, ισχυρίστηκε ότι τους έδωσε επίτηδες άχρηστες λεπτομέρειες που ήταν ήδη γνωστές. Ωστόσο, πολλοί από τους συνεργάτες του στην αντικουλτούρα τρομοκρατήθηκαν από τα νέα. Οι Γκίνσμπεργκ, Ραμ Ντας και ο γιος του Τζακ ανακοίνωσαν συνέντευξη Τύπου για να τον καταγγείλουν δημόσια.
Σύμφωνα με ισχυρισμούς, συγκρατούμενός του στο διπλανό κελί ήταν ο διαβόητος Τσαρλς Μάνσον, ο οποίος φέρεται να του είπε, "Σε έβγαλαν από τους δρόμους για να μπορέσω να συνεχίσω τη δουλειά σου".
Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ο Λίρι έδωσε πληροφορίες στο FBI για την οργάνωση Weathermen που τον είχε βοηθήσει να δραπετεύσει. Αργότερα, ισχυρίστηκε ότι τους έδωσε επίτηδες άχρηστες λεπτομέρειες που ήταν ήδη γνωστές. Ωστόσο, πολλοί από τους συνεργάτες του στην αντικουλτούρα τρομοκρατήθηκαν από τα νέα. Οι Γκίνσμπεργκ, Ραμ Ντας και ο γιος του Τζακ ανακοίνωσαν συνέντευξη Τύπου για να τον καταγγείλουν δημόσια.
Τα τελευταία χρόνια και ο θάνατος
Στη δεκαετία του 1980, ο Λίρι έκανε μια απροσδόκητη συνεργασία με τον πρώην εχθρό του, G. Gordon Liddy (αριστερά), εμφανιζόμενος σε μια περιοδεία διάλεξης με τίτλο "Nice Scary Guy vs. Scary Nice Guy"
Το '76, ο κυβερνήτης της πολιτείας του απένειμε χάρη και ο Λίρι αποφυλακίστηκε. Αρχικά, τοποθετήθηκε στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, αλλά επέστρεψε στην Καλιφόρνια για να συνεχίσει τη ζωή του ως -ξεπεσμένη- διασημότητα.
Έδωσε πολλές διαλέξεις ως "φιλόσοφος stand-up", συμπεριλαμβανομένης μιας εκπληκτικά επιτυχημένης κοινής περιοδείας με τον πρώην αντίπαλό του G. Gordon Liddy, ενώ, περιστασιακά, έγραψε άρθρα πολιτιστικής κριτικής για συντηρητικά περιοδικά.
Πλέον ο Λίρι δεν προσπαθούσε να προωθήσει δημόσια τα ψυχεδελικά, ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για τους υπολογιστές -αποκαλώντας του το επόμενο μεγάλο σύνορο στην ανθρώπινη συνείδηση- και δουλεύοντας για την ανάπτυξη κάτι που ονομάζεται "μοντέλο συνείδησης οκτώ κυκλωμάτων". Στη δεκαετία του '90, ως μέρος αυτού του ενδιαφέροντος, δημιούργησε έναν ιστότοπο που λειτουργούσε σαν ένα είδος πρωτο-blog όπου κατέγραφε πόσα ναρκωτικά έπαιρνε καθημερινά.
Έδωσε πολλές διαλέξεις ως "φιλόσοφος stand-up", συμπεριλαμβανομένης μιας εκπληκτικά επιτυχημένης κοινής περιοδείας με τον πρώην αντίπαλό του G. Gordon Liddy, ενώ, περιστασιακά, έγραψε άρθρα πολιτιστικής κριτικής για συντηρητικά περιοδικά.
Πλέον ο Λίρι δεν προσπαθούσε να προωθήσει δημόσια τα ψυχεδελικά, ανέπτυξε έντονο ενδιαφέρον για τους υπολογιστές -αποκαλώντας του το επόμενο μεγάλο σύνορο στην ανθρώπινη συνείδηση- και δουλεύοντας για την ανάπτυξη κάτι που ονομάζεται "μοντέλο συνείδησης οκτώ κυκλωμάτων". Στη δεκαετία του '90, ως μέρος αυτού του ενδιαφέροντος, δημιούργησε έναν ιστότοπο που λειτουργούσε σαν ένα είδος πρωτο-blog όπου κατέγραφε πόσα ναρκωτικά έπαιρνε καθημερινά.
Χωρίς να αρκείται μόνο στους υπολογιστές, ο Λίρι ανέπτυξε μια διανθρωπιστική φιλοσοφία, η οποία απαιτούσε τον αποικισμό του διαστήματος, την παράταση της ζωής και την αύξηση της ανθρώπινης διάνοιας. Συνόψισε αυτές τις ιδέες στο "SMI2LE" (Space Migration, Increased Intelligence and Life Extension/ Διαστημική Μετανάστευση, Αυξημένη Νοημοσύνη και Επέκταση Ζωής).
Το '94, έγραψε στο βιβλίο του "Chaos and Cyber Culture" ότι "ήρθε η ώρα να μιλήσουμε χαρούμενα και να αστειευτούμε με χιούμορ για την προσωπική ευθύνη για τη διαχείριση της διαδικασίας του θανάτου".
30 Μαΐου 1996, οι φίλοι και η οικογένεια αγρυπνούν καθώς πλησιάζει ο θάνατός του στο σπίτι του στο Μπέβερλι Χιλς
Ένα χρόνο αργότερα, διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη. Στις 31 Μαΐου του '96, σε ηλικία 75 ετών, ο Τίμοθι Λίρι πέθανε, περιτριγυρισμένος από φίλους και μέλη της οικογένειάς του. Ο θάνατός του μεταδόθηκε ζωντανά στην ιστοσελίδα του. Τα τελευταία του λόγια ήταν, "Γιατί όχι; Γιατί όχι; Γιατί όχι;".
Μετά το θάνατό του, μερικά από τα αποτεφρωμένα λείψανά του στάλθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη, και, το 2015, η ηθοποιός Σούζαν Σάραντον σκόρπισε μερικές από τις στάχτες του στο φεστιβάλ Burning Man.
Η κληρονομιά του
Το 1992, ο Λίρι εμφανίστηκε σε έναν κινηματογραφικό ρόλο ως Mr. Jones στο "Hold Me, Thrill Me, Kiss Me"
Η δουλειά του Τίμοθι Λίρι με τα ψυχεδελικά ναρκωτικά -ειδικά με το LSD- ήταν σημαντική για το κίνημα της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960, το οποίο επαναστάτησε ενάντια στους περιοριστικούς συντηρητικούς της Αμερικής.
Η ιδιότητα όμως ως πνευματικός ηγέτης δεν του ταίριαζε. Όπως έδειξε η ζωή του, ο Λίρι δεν ήθελε να γίνει γκουρού. Ήταν ένας εικονομάχος του οποίου το γνήσιο ενδιαφέρον για την επέκταση των δυνατοτήτων της ανθρώπινης συνείδησης μετριάστηκε από τον ηδονισμό, τον εγωισμό και την επιθυμία του για διασημότητα.
Ομοίως, ο χαρακτηρισμός ως "επικίνδυνος για το κοινό" ήταν υπερβολικός, ειδικότερα σε σύγκριση με μορφές όπως ο Τσαρλς Μάνσον ή ο άνθρωπος που του φόρτωσε αυτόν το χαρακτηρισμό, ο Νίξον.
Από πολλές απόψεις, ο Λίρι αποτέλεσε άμεσο κίνδυνο περισσότερο για τα μέλη της οικογένειάς του. Μια από τις συζύγους του αυτοκτόνησε, ενώ η άλλη πέρασε δεκαετίες εξόριστη, κυρίως λόγω των πράξεών του. Ο γιος του έζησε μια ταραγμένη ζωή, ενώ η κόρη του πυροβόλησε τον φίλο της και τελικά, όταν συνελήφθη, αυτοκτόνησε -όπως αναφέρει το Associated Press. Προφανώς, ο Λίρι άφησε μια άθλια κληρονομιά στο ίδιο του το σπίτι.
Ο Τίμοθι Λίρι ήταν ένας πολύπλοκος, ελαττωματικός άνθρωπος που έζησε μια συναρπαστική ζωή που είναι δύσκολο να συνοψιστεί με απλούς όρους. Υπό αυτή την έννοια, είναι ένα αποτελεσματικό σύμβολο της ελεύθερης σκέψης της αντικουλτούρας που αντιπροσώπευε.
Η ιδιότητα όμως ως πνευματικός ηγέτης δεν του ταίριαζε. Όπως έδειξε η ζωή του, ο Λίρι δεν ήθελε να γίνει γκουρού. Ήταν ένας εικονομάχος του οποίου το γνήσιο ενδιαφέρον για την επέκταση των δυνατοτήτων της ανθρώπινης συνείδησης μετριάστηκε από τον ηδονισμό, τον εγωισμό και την επιθυμία του για διασημότητα.
Ομοίως, ο χαρακτηρισμός ως "επικίνδυνος για το κοινό" ήταν υπερβολικός, ειδικότερα σε σύγκριση με μορφές όπως ο Τσαρλς Μάνσον ή ο άνθρωπος που του φόρτωσε αυτόν το χαρακτηρισμό, ο Νίξον.
Από πολλές απόψεις, ο Λίρι αποτέλεσε άμεσο κίνδυνο περισσότερο για τα μέλη της οικογένειάς του. Μια από τις συζύγους του αυτοκτόνησε, ενώ η άλλη πέρασε δεκαετίες εξόριστη, κυρίως λόγω των πράξεών του. Ο γιος του έζησε μια ταραγμένη ζωή, ενώ η κόρη του πυροβόλησε τον φίλο της και τελικά, όταν συνελήφθη, αυτοκτόνησε -όπως αναφέρει το Associated Press. Προφανώς, ο Λίρι άφησε μια άθλια κληρονομιά στο ίδιο του το σπίτι.
Ο Τίμοθι Λίρι ήταν ένας πολύπλοκος, ελαττωματικός άνθρωπος που έζησε μια συναρπαστική ζωή που είναι δύσκολο να συνοψιστεί με απλούς όρους. Υπό αυτή την έννοια, είναι ένα αποτελεσματικό σύμβολο της ελεύθερης σκέψης της αντικουλτούρας που αντιπροσώπευε.
από: ati
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου