Η νήσος Έλσμιρ, το οποίο ανήκει στο καναδικό έδαφος Νούναβουτ, είναι το μεγαλύτερο από τις Νήσους της Βασίλισσας Ελισάβετ στο καναδικό Αρκτικό Αρχιπέλαγος και το 10ο μεγαλύτερο νησί στον κόσμο. Ένα μέρος με μυτερά βουνά, φιόρδ και στρώματα πάγου, είναι ένα από τα πιο απομακρυσμένα μέρη στη Γη, που κατοικείται από κοπάδια ενός είδους βοδιών, καριμπού και πολικών αρκούδων.
Με πλάτος 300 μίλια και μήκος 500 μίλια, το νησί είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί του Καναδά και το βορειότερο νησί του Αρκτικού Αρχιπελάγους. Είναι άγρια όμορφο και με τον καθαρότερο αέρα στη Γη, ενώ εκεί βρίσκεται και το υψηλότερο βουνό στην ανατολική Βόρεια Αμερική (το Barbeau Peak) και η μεγαλύτερη λίμνη στην πολική περιοχή (η λίμνη Hazen).
Δορυφορική εικόνα του νησιού - πηγή
Οι πρώτοι γνωστοί κάτοικοι του νησιού ήταν περιπλανώμενες ομάδες κυνηγών, όπως οι Παλαιο-Εσκιμώοι και οι Νεο-Εσκιμώοι, οι οποίοι, γύρω στο 2000 με 1000 π.Χ., ήρθαν για να κυνηγήσουν ένα είδος βοδιών που ζει μόνο εκεί, καριμπού και θαλάσσια θηλαστικά. Τον 10ο αιώνα, πολύ πριν το δει ο Άγγλος εξερευνητής Ουίλιαμ Μπάφιν το 1616, πιστεύεται ότι το νησί επισκέφτηκαν Βίκινγκ.
Σήμερα, ο πληθυσμός του νησιού είναι περίπου 200 άνθρωποι. Αυτοί οι ανθεκτικοί κάτοικοι ζουν σε τρεις οικισμούς, τον Alert, τον Grise Fiord και τον Eureka, με τον τελευταίο να είναι ο τρίτος βορειότερος οικισμός στον κόσμο. Η άγρια ζωή του νησιού περιλαμβάνει μικρά κοπάδια βοδιών (το είδος μοσχόβους ή μοσχοφόρος μόσχος), λευκούς λύκους, μικρότερα κοπάδια καριμπού, πολικές αρκούδες, αρκτικούς λαγούς, ένα ευρύ φάσμα ειδών πτηνών και 13 είδη αράχνης.
Περισσότερο από το 1/5 του νησιού καλύπτεται από το Εθνικό Πάρκο Quttinirpaaq ("κορυφή του κόσμου" στην γλώσσα ινουκτιτούτ, μια από τις γλώσσες των Ινουίτ). Ιδρύθηκε το 1988, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πάρκο στον Καναδά και το δεύτερο πιο βόρειο πάρκο στον κόσμο. Κάθε χρόνο, περίπου μόλις 50 άτομα επισκέπτονται το πάρκο, αλλά το 2017, το Google Street View συνεργάστηκε με το Parks Canada και το προσωπικό του πάρκου εκπαιδεύτηκε στη χρήση της κάμερας Street View και μπορεί όποιο επιθυμεί να "επισκεφτεί" το πάρκο εδώ.
Το εύθραυστο περιβάλλον του νησιού έχει αποδειχθεί πολύ ευαίσθητο στις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Περίπου το 90% των πάγου που υπήρχαν γύρω από το Έλσμιρ το 1906 έχουν πλέον εξαφανιστεί και, σήμερα, οι πολικές αρκούδες, οι φώκιες, οι θαλάσσιοι ίπποι, τα καριμπού και τα άλλα είδη είναι υπό απειλή.
Το ότι είναι ένα από τα πιο απομακρυσμένα μέρη στη Γη σημαίνει ότι δεν είναι εύκολο να επισκεφτεί κάποιος το νησί και στο νησί δεν υπάρχουν δρόμοι. Στον οικισμό των Ινουίτ του Grise Fiord υπάρχει ένας μικρός και διαβόητα δύσκολος αεροδιάδρομος, τον οποίο μόνο οι πιο έμπειροι πιλότοι μπορούν και προσεγγίζουν. Το Εθνικό Πάρκο Quttinirpaaq είναι πιο προσβάσιμο -αν και το ταξίδι μέχρι εκεί είναι μεγάλο-, όταν όμως κάποιος φτάσει εκεί, είναι σχεδόν μόνος του, καθώς δε θα βρει ούτε κοινότητες ούτε κάποια υπηρεσία.
Μνημείο για τους πρώτους αποίκους Ινουίτ που μετεγκαταστάθηκαν στο Grise Fiord το 1952-55, ένα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα μετεγκατάστασης στην Υψηλή Αρκτική του Καναδά - πηγή
από: atlas obscura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου