Πρωτοσέλιδο της 27 Μαΐου του 1924 της Bridgeport Post που ανακοίνωσε ότι το Ίσραελ δεν ήταν πλέον ύποπτος για φόνο
Όταν ο Homer Cummings, ο οποίος αργότερα θα γινόταν γενικός εισαγγελέας, έσωσε έναν αθώο άνδρα που κατηγορήθηκε για φόνο.
Ο Όμερ Κάμινγκς, ως γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930, ανακοίνωσε τη σύλληψη του Bruno Hauptmann για την απαγωγή και τη δολοφονία του μωρού των Λίντμπεργκ, του Αμερικανού αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ που έγινε γνωστός καθώς το 1927 κατάφερε να διασχίσει τον Ατλαντικό. Ο ίδιος έφτιαξε τη φυλακή στο Αλκατράζ, την εποχή του Τζον Ντίλιντζερ και των Μπόνι και Κλάιντ ενοποίησε ομοσπονδιακές μονάδες σε αυτό που έγινε FBI και έδωσε αδιάκοπες μάχες για τη νομοθεσία της "New Deal" ("Νέα Συμφωνία", μια σειρά οικονομικών μέτρων που θεσπίστηκαν στις ΗΠΑ, μεταξύ 1933 και 1938, μέσω προεδρικών διαταγμάτων και νόμων ψηφισμένων, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, ως απάντηση στην Μεγάλη Ύφεση του 1929). Τέλος, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις προσπάθειες του Προέδρου Ρούσβελτ να περάσει μερικά οικονομικά προγράμματα τα οποία το Ανώτατο Δικαστήριο θεωρούσε ότι ήταν ενάντια στις αρχές
του Συντάγματος των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, ο Κάμινγκς ήταν ο επικεφαλής αρχιτέκτονας του σχεδίου, το οποίο καταδικάστηκε ευρέως. Ο πραγματικός σκοπός του, να κάνει δηλαδή το Ανώτατο Δικαστήριο φιλικότερο, θάφτηκε κάτω από συζητήσεις για την δικαστική αποτελεσματικότητα.
Ωστόσο, ο κόσμος τον θυμάται για όσα έκανε ως εισαγγελέας κομητείας τη δεκαετία του '20. Η εμφάνισή του σε μια υπόθεση δολοφονίας του Κονέκτικατ συγκίνησε τον διάσημο δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Φέλιξ Φρανκφούρτερ, που δήλωσε ότι "θα ζήσει στα χρονικά ως πρότυπο βάσει του οποίου θα κριθούν άλλοι εισαγγελείς".
Ωστόσο, ο κόσμος τον θυμάται για όσα έκανε ως εισαγγελέας κομητείας τη δεκαετία του '20. Η εμφάνισή του σε μια υπόθεση δολοφονίας του Κονέκτικατ συγκίνησε τον διάσημο δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Φέλιξ Φρανκφούρτερ, που δήλωσε ότι "θα ζήσει στα χρονικά ως πρότυπο βάσει του οποίου θα κριθούν άλλοι εισαγγελείς".
Αυτό όμως που συνέβη τότε είναι απλά η Πρώτη Πράξη ενός δράματος. Για περισσότερα από 40 χρόνια, σε ένα αρχείο στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, ανάμεσα σε άπειρα χαρτιά του Κάμινγκς, βρίσκεται κρυμμένη η Δεύτερη Πράξη.
Πράξη Πρώτη
Ο Όμερ Κάμινγκς το 1920 - πηγή
Στη δεκαετία του '20, στο Κονέκτικατ, δεν κρεμούσαν τους καταδικασθέντες σε εκτέλεση με τον... κλασικό τρόπο. Ο δήμιος τον έβαζε να σταθεί σε ένα σιδερένιο πιάτο, με μια θηλιά γύρω από το λαιμό του και τον τραβούσαν προς τα πάνω χάρη σε ένα μηχάνημα με τροχαλίες που ονομαζόταν "όρθιο τράνταγμα". Όταν στις 27 Μαΐου του 1924, ο Όμερ Κάμινγκς μπήκε σε μια αίθουσα του δικαστηρίου της κομητείας Φέρφιλντ και αγόρευε ενώπιον του δικαστή Waldo Marvin, αυτός ο τρόπος εκτέλεσης κυριαρχούσε.
Και για την επόμενη 1,5 ώρα, ο -εκπληκτικός ρήτορας- Κάμινγκς μιλούσε.
Αν επιθυμείτε κύριε δικαστά: Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σήμερα το πρωί στην υπόθεση του Κράτους εναντίον του Χάρολντ Ίσραελ.
Και για την επόμενη 1,5 ώρα, ο -εκπληκτικός ρήτορας- Κάμινγκς μιλούσε.
Στις 15 Φεβρουαρίου του 1924, ο κατηγορούμενος εστάλη σε αυτό το δικαστήριο από το δικαστήριο της πόλης του Μπρίτζπορτ με την κατηγορία του φόνου...
Ο Κάμινγκς ήταν ο εισαγγελέας της πολιτείας Φέρφιλντ τα τελευταία δέκα χρόνια. Στα 54 του πλέον, είχε τις πολιτικές φιλοδοξίες από τότε που ήταν στα 20 του. Τρεις φορές είχε θέσει υποψηφιότητα για το Κογκρέσο ή τη Γερουσία των ΗΠΑ και είχε χάσει. Τέσσερα χρόνια πριν, ως πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών, είχε εκφωνήσει την κεντρική ομιλία στο εθνικό συνέδριο του κόμματος στο Σαν Φρανσίσκο.
... πρώτου βαθμού, για τον τον θάνατο του αιδεσιμότατου Hubert Dahme, πάστορα του St. Joseph's...
Το θύμα ήταν ένας καθολικός ιερέας σε μια πόλη γεμάτη Καθολικούς. Ο 56χρονος Γερμανός ιερέας είχε φτιάξει ένα μοναστήρι και ένα σχολείο στο Μπρίτζπορτ και, το προηγούμενο Πάσχα, είχε βάλει τον ακρογωνιαίο λίθο μιας εκκλησίας με κόστος 100.000 δολάρια. 12.000 πενθούντες παραβρέθηκαν στην κηδεία του.
Στις 4 Φεβρουαρίου, ενώ έκανε την βόλτα του στο κέντρο της πόλης, κάποιος τον πυροβόλησε. Στις 7:45 το απόγευμα, ανάμεσα σε μεγάλα θέατρα, ένας άνδρας τον είχε πλησιάσει από πίσω και τον πυροβόλησε στο κεφάλι μια φορά με ένα περίστροφο.
Λόγω της τραγικής φύσης της δολοφονίας, του πολυσύχναστου σημείου όπου συνέβη και της προβολής του θύματος, προκλήθηκε ένα ασυνήθιστο δημόσιο ενδιαφέρον...
Για την αστυνομία ήταν μεγάλη υπόθεση που έπρεπε να λυθεί. "Το πιο συγκλονιστικό έγκλημα του είδους του στην ιστορία του Μπρίτζπορτ", το αποκάλεσε ο δήμαρχος. Αν και για τη σύλληψη του δολοφόνου προσφέρθηκαν ανταμοιβές συνολικού ύψους περίπου 2.500 δολαρίων, πέρασαν κάμποσες μέρες χωρίς καμία σύλληψη. Μια εβδομάδα μετά τον πυροβολισμό, ένας αστυνομικός σε μια πόλη δίπλα στο Μπρίτζπορτ είδε έναν νεαρό άνδρα που νόμιζε ότι συμπεριφερόταν παράξενα. Ήταν μετά τη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Ο άνδρας αυτοπροσδιορίστηκε ως Χάρολντ Ίσραελ και είπε ότι δεν είχε ούτε χρήματα ούτε μέρος για να κοιμηθεί και προσπαθούσε να πάει στο σπίτι του στην Πενσυλβάνια. Πάνω του, οι αστυνομικοί βρήκαν ένα περίστροφο με το ίδιο διαμέτρημα του όπλου που χρησιμοποιήθηκε στην δολοφονία του ιερέα.
Ο Ίσραελ συνελήφθη επειδή είχε πάνω του κρυμμένο όπλο και οδηγήθηκε στο δικαστήριο της πόλης, όπου του επιβλήθηκε πρόστιμο 50 δολαρίων και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Όταν ένας δημοσιογράφος έμαθε για τη σύλληψη, η εφημερίδα του επικοινώνησε με τον αρχηγό της αστυνομίας του Μπρίτζπορτ, ο οποίος έστειλε δύο ντετέκτιβ να πάρουν συνέντευξη από το Ίσραελ και δύο ακόμη για να εξετάσουν το όπλο, το οποίο, όπως ανακάλυψαν, είχε σφαίρα στις τέσσερις από τις πέντε θαλάμες του.
Ο Ίσραελ είπε στην αστυνομία ότι τη νύχτα της δολοφονίας, ήταν μόνος του στον κινηματογράφο, αλλά η αστυνομία τον θεώρησε "ψεύτη". Η πρώην σπιτονοικοκυρά του τον αποκάλεσε "μάλλον παράξενο". Η εφημερίδα έδωσε οδηγίες στους αναγνώστες, "Αν έχετε οποιαδήποτε πληροφορία ή πιστεύετε ότι είδατε έναν ύποπτο που μπορεί να είναι ο Χάρολντ Ίσραελ", επικοινωνήστε με την αστυνομία. "Μπορείτε να βοηθήσετε στην επίλυση του πιο βάναυσου φόνου στην ιστορία του Μπρίτζπορτ". Και ενώ η αστυνομία τον ανέκρινε, εμφανίστηκαν αυτόπτες μάρτυρες που τον ενέπλεξαν στην δολοφονία. Η ανάκριση συνεχίστηκε μέχρι που, μετά από 28 ώρες, ομολόγησε.
Τρεις εβδομάδες μετά το θάνατο του ιερέα, ο ιατροδικαστής συνόψισε τα στοιχεία εναντίον του Ίσραελ:
- Μια σερβιτόρα είπε ότι, λίγα λεπτά πριν από τον πυροβολισμός τον είχε δει να περνάει δίπλα από το εστιατόριό της, ένα τετράγωνο πιο πέρα.
- Τέσσερις μάρτυρες είπαν ότι τον είδαν μετά τον πυροβολισμό, να φεύγει από το σημείο.
- Ένας εμπειρογνώμονας βαλλιστικών είπε ότι η σφαίρα που ανασύρθηκε από το κεφάλι του ιερέα είχε εκτοξευθεί από το περίστροφο που βρέθηκε στον Ίσραελ.
- Τέλος, υπήρξε η ομολογία του ίδιου, προφορική και γραπτή.
Η υπόθεση σε βάρος του κατηγορούμενου φαινόταν συντριπτική. Στο πρόσωπό του, τουλάχιστον, φαινόταν σαν μια σχεδόν τέλεια υπόθεση... Τα στοιχεία είχαν περιγραφεί από εκείνους που πίστευαν στην ενοχή του κατηγορουμένου ως "100%".
Το 1924, τα ελαττώματα του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης δεν ήταν κατανοητά με τον τρόπο που είναι σήμερα, τώρα που το DNA έχει αποκαλύψει πολλές άδικες καταδίκες. Ελάχιστα είχαν γραφτεί για ψευδείς ομολογίες, αυτόπτες μάρτυρες που είχαν κάνει λάθος ή κακούς ιατροδικαστές.
Τα προβλήματα του Ίσραελ ξεκίνησαν με τη δολοφονία του ιερέα Hubert Dahme (από την ταινία του 1947, Boomerang!)
Ο Κάμινγκς χρειάστηκε σχεδόν μισή ώρα για να περιγράψει τα στοιχεία που δείχνουν την ενοχή του Ίσραελ. Και τότε, δήλωσε απρόσμενα:
Όταν οι ζωές του Χάρολντ Ίσραελ και του Όμερ Κάμινγκς διασταυρώθηκαν το 1924, οι δύο άνδρες προέρχονταν από διαφορετικές γενιές και κόσμους.
Ο Ίσραελ, νεότερος του Κάμινγκς για περισσότερα από 30 χρόνια, είχε γεννηθεί το 1903 σε μια μικρή πόλη στο όρος Κάρμελ της Πενσυλβάνια και, σύμφωνα με τα αρχεία της απογραφής, ήταν το νεότερο από τουλάχιστον πέντε παιδιά. Ο πατέρας του, Τζον, ήταν ανθρακωρύχος και η μητέρα του, η Βιλελμίνα -που την φώναζαν Minnie-, γεννήθηκε στη Γερμανία. Πέθανε στα 39 της, όταν ο Χάρολντ ήταν 5. "Εξάντληση", έλεγε το πιστοποιητικό θανάτου της. "Ο Χάρολντ ήταν αγράμματος, δε νομίζω ότι τελείωσε το σχολείο. Ο πατέρας μου πιστεύει ότι τον έδιωξαν από το σπίτι και τον πούλησαν σε άλλη οικογένεια για να βοηθήσει. Ήταν και εκείνοι φτωχοί", λέει ένας απόγονος. Ο Χάρολντ μεγάλωσε αδύνατος και ήσυχος.
Όταν συνελήφθη στο Κονέκτικατ, είπε ότι είχε υπηρετήσει στον στρατό και είχε μετατεθεί στον Παναμά. Μετά την απόλυσή του, πήγε στο Μπρίτζπορτ για να βρει έναν φίλο από το στρατό. Όταν έφτασε εκεί, είχε περίπου 300 δολάρια, αλλά όταν τα χρήματα τελείωσαν, ξεκίνησε να πάει στο σπίτι του.
Ο Κάμινγκς, ένας μοναχογιός, είχε γεννηθεί το 1870, και είχε μια ζωή με πλεονεκτήματα. Η μητέρα του, Audie, ήταν μια "Knickerbocker", απόγονος δηλαδή γνωστής οικογένειας Ολλανδών εποίκων στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του, Uriah, ήταν ένας επιτυχημένος εφευρέτης, ιστορικός και ειδικός στους Ινδιάνους της Αμερικής. Ήταν ιδιοκτήτης ενός μύλου τσιμέντου στο Άκρον της Νέας Υόρκης, ικανό να παράγει 400 βαρέλια την ημέρα. Η οικογένειά του είχε έρθει στη Μασαχουσέτη από τη Σκωτία το 1627. Ο ίδιος μεγάλωσε παίζοντας μπέιζμπολ, τένις και λακρός, είχε για γείτονα έναν διαπρεπή αρχιτέκτονα, ενώ φίλοι του ήταν μελλοντικοί γιατροί και δικηγόροι.
Μετά την αποφοίτησή του από το Γέιλ το 1891, συνέχισε σπουδάζοντας νομικά και αποφοίτησε το 1893. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 27 του, παντρεύτηκε την Helen Woodruff Smith, κόρη ενός τραπεζίτη της Νέας Υόρκης. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στο γιοτ του τραπεζίτη, λίγο έξω από το Long Island Sound, με ορχήστρα στο κατάστρωμα και σκάφη αναψυχής τριγύρω, κανόνια να βάλλουν, το πέπλο της νύφης να έχει ένα διαμαντένιο αστέρι και η βέρα να αποτελείται από διαμάντια, σμαράγδια, ρουμπίνια και ζαφείρια.
Η ζωή του Όμερ θα μπορούσε να ήταν μια χρυσή ζωή. Στα 20 του όμως άλλαξε πολιτικές πεποιθήσεις και από Ρεπουμπλικανός έγινε Δημοκρατικός. Στο Κονέκτικατ, "οι Δημοκρατικοί ήταν τόσο σπάνιοι που, κάποιος που μπορεί να υπογράψει με το όνομά του, συνηθίζει να φυσάει τη μύτη του και δεν έχει δολοφονήσει τη μητέρα του, γίνεται αυτόματα αρχηγός κόμματος", ανέφερε μια πολιτική έκθεση εκείνης της εποχής. Ο Κάμινγκς έγινε αρχηγός κόμματος, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει εθνικό ή κρατικό αξίωμα.
Παρά τα γεγονότα όμως...
Όταν οι ζωές του Χάρολντ Ίσραελ και του Όμερ Κάμινγκς διασταυρώθηκαν το 1924, οι δύο άνδρες προέρχονταν από διαφορετικές γενιές και κόσμους.
Ο Ίσραελ, νεότερος του Κάμινγκς για περισσότερα από 30 χρόνια, είχε γεννηθεί το 1903 σε μια μικρή πόλη στο όρος Κάρμελ της Πενσυλβάνια και, σύμφωνα με τα αρχεία της απογραφής, ήταν το νεότερο από τουλάχιστον πέντε παιδιά. Ο πατέρας του, Τζον, ήταν ανθρακωρύχος και η μητέρα του, η Βιλελμίνα -που την φώναζαν Minnie-, γεννήθηκε στη Γερμανία. Πέθανε στα 39 της, όταν ο Χάρολντ ήταν 5. "Εξάντληση", έλεγε το πιστοποιητικό θανάτου της. "Ο Χάρολντ ήταν αγράμματος, δε νομίζω ότι τελείωσε το σχολείο. Ο πατέρας μου πιστεύει ότι τον έδιωξαν από το σπίτι και τον πούλησαν σε άλλη οικογένεια για να βοηθήσει. Ήταν και εκείνοι φτωχοί", λέει ένας απόγονος. Ο Χάρολντ μεγάλωσε αδύνατος και ήσυχος.
Όταν συνελήφθη στο Κονέκτικατ, είπε ότι είχε υπηρετήσει στον στρατό και είχε μετατεθεί στον Παναμά. Μετά την απόλυσή του, πήγε στο Μπρίτζπορτ για να βρει έναν φίλο από το στρατό. Όταν έφτασε εκεί, είχε περίπου 300 δολάρια, αλλά όταν τα χρήματα τελείωσαν, ξεκίνησε να πάει στο σπίτι του.
Ο Κάμινγκς, ένας μοναχογιός, είχε γεννηθεί το 1870, και είχε μια ζωή με πλεονεκτήματα. Η μητέρα του, Audie, ήταν μια "Knickerbocker", απόγονος δηλαδή γνωστής οικογένειας Ολλανδών εποίκων στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του, Uriah, ήταν ένας επιτυχημένος εφευρέτης, ιστορικός και ειδικός στους Ινδιάνους της Αμερικής. Ήταν ιδιοκτήτης ενός μύλου τσιμέντου στο Άκρον της Νέας Υόρκης, ικανό να παράγει 400 βαρέλια την ημέρα. Η οικογένειά του είχε έρθει στη Μασαχουσέτη από τη Σκωτία το 1627. Ο ίδιος μεγάλωσε παίζοντας μπέιζμπολ, τένις και λακρός, είχε για γείτονα έναν διαπρεπή αρχιτέκτονα, ενώ φίλοι του ήταν μελλοντικοί γιατροί και δικηγόροι.
Μετά την αποφοίτησή του από το Γέιλ το 1891, συνέχισε σπουδάζοντας νομικά και αποφοίτησε το 1893. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 27 του, παντρεύτηκε την Helen Woodruff Smith, κόρη ενός τραπεζίτη της Νέας Υόρκης. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στο γιοτ του τραπεζίτη, λίγο έξω από το Long Island Sound, με ορχήστρα στο κατάστρωμα και σκάφη αναψυχής τριγύρω, κανόνια να βάλλουν, το πέπλο της νύφης να έχει ένα διαμαντένιο αστέρι και η βέρα να αποτελείται από διαμάντια, σμαράγδια, ρουμπίνια και ζαφείρια.
Η ζωή του Όμερ θα μπορούσε να ήταν μια χρυσή ζωή. Στα 20 του όμως άλλαξε πολιτικές πεποιθήσεις και από Ρεπουμπλικανός έγινε Δημοκρατικός. Στο Κονέκτικατ, "οι Δημοκρατικοί ήταν τόσο σπάνιοι που, κάποιος που μπορεί να υπογράψει με το όνομά του, συνηθίζει να φυσάει τη μύτη του και δεν έχει δολοφονήσει τη μητέρα του, γίνεται αυτόματα αρχηγός κόμματος", ανέφερε μια πολιτική έκθεση εκείνης της εποχής. Ο Κάμινγκς έγινε αρχηγός κόμματος, αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει εθνικό ή κρατικό αξίωμα.
Κέρδισε όμως τρεις θητείες ως δήμαρχος του Στάμφορντ, προπύργιο των Ρεπουμπλικανών. Όταν εξελέγη για πρώτη φορά, ήταν 30 ετών. Ως δήμαρχος, ήταν προοδευτικός, επιδίωκε κανονισμούς ασφαλείας και ερευνούσε τα σφαγεία, σπάζοντας το μονοπώλιο της τοπικής εταιρείας κοινής ωφέλειας. Το 1905 επέτρεψε σε πολλές ιταλικές κοινότητες να κάνουν ένα κυριακάτικο πικνίκ -μπίρες, πυροτεχνήματα κ.λ.π.- σε ένα καλό μέρος της πόλης. "Όταν έγινε γνωστό ότι ο δήμαρχος Κάμινγκς είχε δώσει άδεια για ένα κυριακάτικο πικνίκ, το πουριτανικό στοιχείο του Στάμφορντ τρομοκρατήθηκε", ανέφεραν οι New York Times.
Μετά από δέκα χρόνια γάμου και έναν γιο, ο Όμερ χώρισε από τη σύζυγό του. Όταν το ζευγάρι παντρεύτηκε, οι Times τον περιέγραψαν ως "έναν από τους πιο λαμπρούς νέους δικηγόρους και πολιτικούς στην πολιτεία του Κονέκτικατ". Τώρα, η εφημερίδα ανέφερε ότι ήταν ένας "μαχόμενος νεαρός δικηγόρος" όταν οι δυο τους ένωσαν τις περιουσίες τους και ότι "η άνοδός του, ειδικά στην πολιτική, θεωρείται ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις προσπάθειες της συζύγου του".
Τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ένας νεαρός άνδρας μήνυσε την Helen για αθέτηση υπόσχεσης γάμου, λέγοντας ότι, όταν παντρεύτηκε -εκείνος ήταν 18- είχαν σχέση. Παρουσιάστηκαν ερωτικές επιστολές και μια εφημερίδα δημοσίευσε δεκάδες από αυτές. Όμως το 1911, όταν εκδικάστηκε η υπόθεση, οι ένορκοι ήταν υπέρ της, μην μπορώντας να διακρίνουν οποιαδήποτε υπόσχεση γάμου στις πολλές επιστολές της.
Όταν ο Όμερ στάθηκε σε εκείνη την αίθουσα του δικαστηρίου του Κονέκτικατ το 1924 για την υπόθεση του Ίσραελ, είχαν περάσει 13 χρόνια από αυτές τις ιστορίες στις εφημερίδες και είχε παντρευτεί ξανά, με μια άλλη κληρονόμο μεγάλης περιουσίας.
Μετά από δέκα χρόνια γάμου και έναν γιο, ο Όμερ χώρισε από τη σύζυγό του. Όταν το ζευγάρι παντρεύτηκε, οι Times τον περιέγραψαν ως "έναν από τους πιο λαμπρούς νέους δικηγόρους και πολιτικούς στην πολιτεία του Κονέκτικατ". Τώρα, η εφημερίδα ανέφερε ότι ήταν ένας "μαχόμενος νεαρός δικηγόρος" όταν οι δυο τους ένωσαν τις περιουσίες τους και ότι "η άνοδός του, ειδικά στην πολιτική, θεωρείται ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις προσπάθειες της συζύγου του".
Τα πράγματα χειροτέρεψαν. Ένας νεαρός άνδρας μήνυσε την Helen για αθέτηση υπόσχεσης γάμου, λέγοντας ότι, όταν παντρεύτηκε -εκείνος ήταν 18- είχαν σχέση. Παρουσιάστηκαν ερωτικές επιστολές και μια εφημερίδα δημοσίευσε δεκάδες από αυτές. Όμως το 1911, όταν εκδικάστηκε η υπόθεση, οι ένορκοι ήταν υπέρ της, μην μπορώντας να διακρίνουν οποιαδήποτε υπόσχεση γάμου στις πολλές επιστολές της.
Όταν ο Όμερ στάθηκε σε εκείνη την αίθουσα του δικαστηρίου του Κονέκτικατ το 1924 για την υπόθεση του Ίσραελ, είχαν περάσει 13 χρόνια από αυτές τις ιστορίες στις εφημερίδες και είχε παντρευτεί ξανά, με μια άλλη κληρονόμο μεγάλης περιουσίας.
Παρά τα γεγονότα όμως...
Κάποιοι είχαν αμφιβολίες για την ενοχή του Ίσραελ, είπε ο Κάμινγκς στο δικαστήριο. Έτσι, είχε επιλέξει να κάνει τη δική του έρευνα. Πήρε συνέντευξη από όλους τους μάρτυρες, στάθηκε εκεί που στέκονταν όταν είδαν αυτό που είχαν δει, πήρε συνέντευξη από τον Ίσραελ, παρουσία του -δημόσιου- συνηγόρου του, μελέτησε τις αναφορές της αστυνομίας, συμβουλεύτηκε ειδικούς και περπάτησε στον τόπο του εγκλήματος.
Ο Κάμινγκς είπε στο δικαστήριο όσα είχε μάθει.
"Δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε αμφιβολία για την αθωότητα του Ίσραελ μπορεί να παραμείνει στο μυαλό ενός ειλικρινούς ανθρώπου", είπε ο Κάμινγκς στον δικαστή. Ο εισαγγελέας είπε ότι ήθελε να εισαγάγει ένα "nolle prosequi", δηλαδή "Δε θα διώκουμε πλέον ποινικά", θέλοντας να αποσυρθεί η κατηγορία της δολοφονίας.
Ο δικαστής επαίνεσε τον Κάμινγκς για την "επιμελή φροντίδα" του και δέχθηκε το αίτημά του.
Τα επόμενα χρόνια, συγγραφείς περιέγραψαν την αντίδραση του Ίσραελ όταν άκουσε την εντολή του δικαστή. Ο ένας τον περιέγραψε ότι είχε "τρεμάμενα χείλη", άλλος ότι ξέσπασε σε "δάκρυα" και άλλος την "υστερική χαρά του". Όμως, εκείνη την ημέρα, ο Ίσραελ δεν ήταν στο δικαστήριο. Δεν είδε τη ζωή του να σώζεται από τον εισαγγελέα να καταστρέφει την υπόθεση της αστυνομίας, ανέφεραν οι καθημερινές εφημερίδες του Μπρίτζπορτ. Ο Ίσραελ ενημερώθηκε αργότερα στην φυλακή, όπου εξέτιε την ποινή του επειδή είχε κρυμμένο όπλο.
Όταν άκουσε τα νέα είπε απλά, "Αυτό είναι καλό. Είναι δίκαιο", ανέφεραν οι Bridgeport Times, προσθέτοντας, "Ο Ίσραελ επιστρέφει στο σπίτι του. Δε θα τον βρουν ξανά, λέει ο ίδιος, να κουβαλάει κρυμμένα όπλα και θα προσπαθήσει να είναι ένας σκληρά εργαζόμενος που ζει στο σπίτι ανάμεσα στους φίλους και τους γείτονές του".
Μέσα σε λίγες μέρες, φίλοι συγκέντρωσαν χρήματα για να πληρώσουν τα εκκρεμή δικαστικά έξοδά του, τον πήγαν στον σιδηροδρομικό σταθμό και τον έστειλαν σπίτι του.
Είναι αυτονόητο ότι είναι εξίσου σημαντικό για τον δικηγόρο της πολιτείας να χρησιμοποιεί τις υπέροχες εξουσίες του γραφείου του για να προστατεύει τους αθώους όσο και να καταδικάζει τους ενόχους.
Ο Κάμινγκς είπε στο δικαστήριο όσα είχε μάθει.
- Στο εστιατόριο της σερβιτόρας, υπήρχε ένα γυάλινο χώρισμα μέσα στο μπροστινό παράθυρο. Τα δύο τζάμια είχαν απόσταση μερικών μέτρων μεταξύ τους, με ένα φως ανάμεσα. Αυτά τα διπλά παράθυρα δημιούργησαν παραμόρφωση, καθιστώντας "πολύ δύσκολο" να διακρίνει κανείς τα χαρακτηριστικά οποιουδήποτε ατόμου στην άλλη πλευρά. Σημείωσε επίσης ότι όταν πήρε συνέντευξη από τη σερβιτόρα, "δεν ήταν καθόλου σίγουρη για την άποψή της".
- Ο εισαγγελέας βρήκε επίσης λόγους να αμφισβητήσει τους τέσσερις μάρτυρες που ανέφεραν ότι είδαν τον Ίσραελ να φεύγει. Ένας είπε ότι ο δολοφόνος είχε χρησιμοποιήσει ένα μαύρο πιστόλι που δεν έλαμπε. Το περίστροφο του Ίσραελ ήταν επινικελωμένο, είπε ο Κάμινγκς στον δικαστή. Κάτω από τα φώτα, πιθανότατα θα έλαμπε. Ο Κάμινγκς είχε ξαναδημιουργήσει τις συνθήκες -την απόσταση και τον φωτισμό- που ανέφεραν δύο άλλοι μάρτυρες, και είπε ότι δεν μπορούσε καν να αναγνωρίσει ένα άτομο που γνώριζε καλά, πολύ δε περισσότερο έναν άγνωστο. Η αφήγηση του τέταρτου μάρτυρα είχε μια "χροιά φαντασίας" και άλλαξε με τη επανεξέταση.
- Αντί να βασιστεί στον ειδικό βαλλιστικής έρευνας που χρησιμοποίησε η αστυνομία, ζήτησε από άλλους έξι ειδικούς να συγκρίνουν την θανάσιμη σφαίρα με το όπλο του Ίσραελ. Αυτοί οι ειδικοί είχαν σπουδάσει στο Χάρβαρντ, στο Γέιλ, στο ΜΙΤ και είχαν εργαστεί για την Winchester και το Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης. Και οι έξι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το όπλο του Ίσραελ δεν είχε βάλλει αυτή τη σφαίρα.
- Δύο μέρες μετά την ομολογία του, ο Κάμινγκς είχε ζητήσει από τρεις γιατρούς να εξετάσουν τον Ίσραελ. Τον βρήκαν πειθήνιο, ιδιαίτερα ευάλωτο σε υποδείξεις, σωματικά και ψυχικά εξαντλημένο, ανίκανο να πει οτιδήποτε αξιόπιστο. Αργότερα, η κατάστασή του αποκαταστάθηκε και επιβεβαίωσε εκ νέου την αθωότητά του, λέγοντας ότι είχε ομολογήσει μόνο και μόνο για να ξεκουραστεί. Και οι τρεις γιατροί πίστευαν ότι η ομολογία του δεν είχε καμία αξία.
- Όσον αφορά το άλλοθι του Ίσραελ, ο κινηματογράφος στον οποίο ισχυριζόταν ότι βρισκόταν, πρόβαλε τέσσερις ταινίες μικρού μήκους στη σειρά. Ο Ίσραελ είχε περιγράψει τι έδειχνε στις 7, όταν μπήκε, και στις 9, όταν έφυγε. Ο υπεύθυνος του κινηματογράφου επιβεβαίωσε τα λεγόμενά του.
"Δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε αμφιβολία για την αθωότητα του Ίσραελ μπορεί να παραμείνει στο μυαλό ενός ειλικρινούς ανθρώπου", είπε ο Κάμινγκς στον δικαστή. Ο εισαγγελέας είπε ότι ήθελε να εισαγάγει ένα "nolle prosequi", δηλαδή "Δε θα διώκουμε πλέον ποινικά", θέλοντας να αποσυρθεί η κατηγορία της δολοφονίας.
Ο δικαστής επαίνεσε τον Κάμινγκς για την "επιμελή φροντίδα" του και δέχθηκε το αίτημά του.
Τα επόμενα χρόνια, συγγραφείς περιέγραψαν την αντίδραση του Ίσραελ όταν άκουσε την εντολή του δικαστή. Ο ένας τον περιέγραψε ότι είχε "τρεμάμενα χείλη", άλλος ότι ξέσπασε σε "δάκρυα" και άλλος την "υστερική χαρά του". Όμως, εκείνη την ημέρα, ο Ίσραελ δεν ήταν στο δικαστήριο. Δεν είδε τη ζωή του να σώζεται από τον εισαγγελέα να καταστρέφει την υπόθεση της αστυνομίας, ανέφεραν οι καθημερινές εφημερίδες του Μπρίτζπορτ. Ο Ίσραελ ενημερώθηκε αργότερα στην φυλακή, όπου εξέτιε την ποινή του επειδή είχε κρυμμένο όπλο.
Όταν άκουσε τα νέα είπε απλά, "Αυτό είναι καλό. Είναι δίκαιο", ανέφεραν οι Bridgeport Times, προσθέτοντας, "Ο Ίσραελ επιστρέφει στο σπίτι του. Δε θα τον βρουν ξανά, λέει ο ίδιος, να κουβαλάει κρυμμένα όπλα και θα προσπαθήσει να είναι ένας σκληρά εργαζόμενος που ζει στο σπίτι ανάμεσα στους φίλους και τους γείτονές του".
Μέσα σε λίγες μέρες, φίλοι συγκέντρωσαν χρήματα για να πληρώσουν τα εκκρεμή δικαστικά έξοδά του, τον πήγαν στον σιδηροδρομικό σταθμό και τον έστειλαν σπίτι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου