Ένα μουσείο με μαριονέτες στην Λισαβόνα

 

Το Museu da Marioneta περιέχει μια τεράστια ποικιλία από μαριονέτες και μάσκες από όλο τον κόσμο, αλλά και έργα Πορτογάλων δημιουργών.

 

 

 

Από το 2001, το Museu da Marioneta βρίσκεται στη συνοικία Madragoa στο κέντρο της πρωτεύουσας Λισαβόνας, σε ένα μεγάλο, παλιό κτήριο, το μοναστήρι Convento das Bernardas, που χτίστηκε το 1600 με άδεια του βασιλιά Ιωάννη Δ' της Πορτογαλίας. Το μουσείο είναι το μοναδικό μουσείο της Πορτογαλίας αφιερωμένο στην ιστορία του κουκλοθέατρου.

 

 

Το μουσείο ιδρύθηκε το 1987 από την Companhia de Marionetas de S. Lourenço, μια περιοδεύουσα ομάδα θεάτρου που έδινε παραστάσεις τόσο στην Πορτογαλία όσο και στο εξωτερικό. Ήταν, ο πρώτος χώρος στην χώρα αφιερωμένος στις κούκλες -από τότε που έσβησε το Teatro do Bairro Alto το 1755- και στη διατήρηση της παράδοσης του θεάτρου και της όπερας στην Πορτογαλία.
 

Από την επαναλειτουργία του, το μουσείο ενίσχυε και επέκτεινε συνεχώς τη συλλογή του καλύπτοντας πρακτικές και χώρες που προηγουμένως δεν εκπροσωπούνταν σε αυτό. Αυτός ο εμπλουτισμός έγινε σε μεγάλο βαθμό δυνατός χάρη στη συμμετοχή του συλλέκτη Francisco Capelo, στον οποίο ανήκει σημαντικό μέρος της συλλογής όπως ασιατικές, αφρικανικές και πιο πρόσφατα λατινοαμερικανικές μάσκες και μαριονέτες, πρόθεση του οποίου είναι να δωρίσει μέρος αυτής της πολύτιμης και σημαντικής συλλογής στο μουσείο.

 

Οι επισκέπτες, διασχίζοντας τους σκοτεινούς διαδρόμους του, μεταφέρονται σε όλο τον κόσμο και ανά τους αιώνες. Τα φώτα φωτίζουν τους πίνακες με τις μαριονέτες, των οποίων οι εκφράσεις σχηματίζονται από κάθε δυνατό υλικό. Ακόμη και χωρίς κουκλοπαίκτες, φαίνονται σαν ζωντανές.

Σημείο αναφοράς του μουσείου είναι το θέατρο όπου οι επισκέπτες μπορούν να δώσουν τη δική τους παράσταση.

 

 

Όσον αφορά το ίδιο το κτήριο, Ιωάννης Δ' ίδρυσε το Convento das Bernardas το 1653 και το μοναστήρι ήταν έτοιμο το 1655. Το 1755, το κτήριο καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από έναν σεισμό, αλλά μόλις 3 χρόνια αργότερα ξεκίνησε η ανοικοδόμησή του. Το 1786 οι μοναχές επέστρεψαν στο μοναστήρι και έμειναν εκεί μέχρι το 1834, όταν τα Θρησκευτικά Τάγματα εξαφανίστηκαν και δεσμεύτηκαν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Από τότε, το μοναστήρι φιλοξένησε διάφορους ενοικιαστές. Το 1850, ο τότε αγοραστής χρησιμοποίησε τις εγκαταστάσεις τους ως σχολείο, κινηματογράφο, αίθουσα παραστάσεων, έδρα φιλαρμονικής και τέλος, ως σπίτι για πολλές οικογένειες. Μέχρι τότε όμως, το κτίριο είχε υποστεί μεγάλες ζημιές.

 

πηγή

 

από: atlas obscura με πληροφορίες από museu da marioneta