Όλο και σε κάποια ταινία θα την έχετε δει, ειδικά όταν πρόκειται για διεθνές ανθρωποκυνηγητό. Όταν οι τοπικές αρχές επιβολής του νόμου χρειάζονται παγκόσμια βοήθεια, τηλεφωνούν στον μη κυβερνητικό διακρατικό οργανισμό, τον μεγαλύτερο σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον ΟΗΕ, τη Διεθνή Οργάνωση Εγκληματολογικής Αστυνομίας (International Criminal Police Organization, ICPO), την γνωστή Ιντερπόλ (INTERPOL), η οποία συστάθηκε σαν σήμερα το 1923.
Τι ακριβώς όμως είναι η Ιντερπόλ; Τι μπορεί να κάνει; Ποια είναι τα όριά της; Όντως συνδέει αστυνομικές δυνάμεις από όλο τον κόσμο; Στην πραγματικότητα, δεν είναι υπηρεσία επιβολής του νόμου.
Η Ιντερπόλ ξεκίνησε με "12 επιθυμίες"
Οι σπόροι της Ιντερπόλ φυτεύτηκαν για πρώτη φορά το 1914, όταν αστυνομικές δυνάμεις από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στο Μονακό για το πρώτο Διεθνές Συνέδριο Εγκληματολογικής Αστυνομίας κατόπιν εντολής του Πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό, ο οποίος προσπαθούσε να πάρει κάποιες συμβουλές για τον καλύτερο τρόπο διαχείρισης των κλεφτών που είχαν στόχο τα καζίνο του πριγκιπάτου. Συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι από 24 χώρες και άρχισαν να ανταλλάσσουν πληροφορίες -όχι μόνο για τα ζητήματα του πρίγκιπα Αλβέρτου, αλλά για αυτό που ονόμασαν "12 επιθυμίες" για μελλοντική συνεργασία στην επιβολή του νόμου.
Μεταξύ αυτών ήταν να υπάρχει η δυνατότητα της απευθείας επικοινωνίας μεταξύ των αστυνομικών τμημάτων, η χρήση δωρεάν μορφών επικοινωνίας, να υπάρχει μια κοινή γλώσσα, να υπάρχει συνεκπαίδευση, να διαθέτουν πόρους για τον εντοπισμό εγκληματιών με δακτυλικά αποτυπώματα, να υπάρχουν κεντρικά αρχεία και να υπάρχουν πολιτικές ταχείας και αποτελεσματικής έκδοσης.
Πολλές από αυτές τις "επιθυμίες" υλοποιήθηκαν μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1923, όταν η ιδρύθηκε στην Βιέννη η Διεθνής Επιτροπή Εγκληματολογικής Αστυνομίας (International Criminal Police Commission, ICPC), ο προκάτοχος της Ιντερπόλ, από τον Πρόεδρο της Αστυνομίας της Βιέννης Johannes Schober. Αρχικά, συμμετείχαν δεκαέξι χώρες, αριθμός που έκτοτε έχει αυξηθεί σε 195 χώρες. Το 1956, η ICPC άλλαξε το όνομά της σε Ιντερπόλ.
Οι σπόροι της Ιντερπόλ φυτεύτηκαν για πρώτη φορά το 1914, όταν αστυνομικές δυνάμεις από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στο Μονακό για το πρώτο Διεθνές Συνέδριο Εγκληματολογικής Αστυνομίας κατόπιν εντολής του Πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό, ο οποίος προσπαθούσε να πάρει κάποιες συμβουλές για τον καλύτερο τρόπο διαχείρισης των κλεφτών που είχαν στόχο τα καζίνο του πριγκιπάτου. Συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι από 24 χώρες και άρχισαν να ανταλλάσσουν πληροφορίες -όχι μόνο για τα ζητήματα του πρίγκιπα Αλβέρτου, αλλά για αυτό που ονόμασαν "12 επιθυμίες" για μελλοντική συνεργασία στην επιβολή του νόμου.
Μεταξύ αυτών ήταν να υπάρχει η δυνατότητα της απευθείας επικοινωνίας μεταξύ των αστυνομικών τμημάτων, η χρήση δωρεάν μορφών επικοινωνίας, να υπάρχει μια κοινή γλώσσα, να υπάρχει συνεκπαίδευση, να διαθέτουν πόρους για τον εντοπισμό εγκληματιών με δακτυλικά αποτυπώματα, να υπάρχουν κεντρικά αρχεία και να υπάρχουν πολιτικές ταχείας και αποτελεσματικής έκδοσης.
Πολλές από αυτές τις "επιθυμίες" υλοποιήθηκαν μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1923, όταν η ιδρύθηκε στην Βιέννη η Διεθνής Επιτροπή Εγκληματολογικής Αστυνομίας (International Criminal Police Commission, ICPC), ο προκάτοχος της Ιντερπόλ, από τον Πρόεδρο της Αστυνομίας της Βιέννης Johannes Schober. Αρχικά, συμμετείχαν δεκαέξι χώρες, αριθμός που έκτοτε έχει αυξηθεί σε 195 χώρες. Το 1956, η ICPC άλλαξε το όνομά της σε Ιντερπόλ.
Ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την Εσπεράντο ως παγκόσμια γλώσσα
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένα παγκόσμιο αστυνομικό δίκτυο είναι η επικοινωνία. Οι πολλές χώρες σημαίνει πολλές γλώσσες και είναι πολύ πιθανό να υπάρχει καθυστέρηση στη μετάδοση επειγόντων μηνυμάτων. Όταν το 1914 σχεδιάστηκε η Ιντερπόλ, επιλέχθηκαν τα γαλλικά ως καθορισμένη γλώσσα. Οι διοργανωτές όμως πίστευαν ότι και η εσπεράντο θα μπορούσε να είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση στο μέλλον. Η δημιουργημένη γλώσσα επινοήθηκε το 1887 από τον L.L. Zamenhof με την ελπίδα να φέρει μια κοινή βοηθητική γλώσσα στον κόσμο.
Η εσπεράντο απέτυχε, είτε ως παγκόσμια δεύτερη γλώσσα είτε ως η προτιμώμενη επικοινωνία της Ιντερπόλ. Αργότερα, ο οργανισμός υιοθέτησε τα ισπανικά (1955) και τα αραβικά (1999) εκτός από τα γαλλικά και τα αγγλικά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένα παγκόσμιο αστυνομικό δίκτυο είναι η επικοινωνία. Οι πολλές χώρες σημαίνει πολλές γλώσσες και είναι πολύ πιθανό να υπάρχει καθυστέρηση στη μετάδοση επειγόντων μηνυμάτων. Όταν το 1914 σχεδιάστηκε η Ιντερπόλ, επιλέχθηκαν τα γαλλικά ως καθορισμένη γλώσσα. Οι διοργανωτές όμως πίστευαν ότι και η εσπεράντο θα μπορούσε να είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση στο μέλλον. Η δημιουργημένη γλώσσα επινοήθηκε το 1887 από τον L.L. Zamenhof με την ελπίδα να φέρει μια κοινή βοηθητική γλώσσα στον κόσμο.
Η εσπεράντο απέτυχε, είτε ως παγκόσμια δεύτερη γλώσσα είτε ως η προτιμώμενη επικοινωνία της Ιντερπόλ. Αργότερα, ο οργανισμός υιοθέτησε τα ισπανικά (1955) και τα αραβικά (1999) εκτός από τα γαλλικά και τα αγγλικά.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε για λίγο τέλος στον οργανισμό
Το 1938, οι Ναζί κατάφεραν και καθαίρεσαν τον πρόεδρο της ICPC, Michael Skubl και αυτό οδήγησε πολλές χώρες να αποσύρουν τη συμμετοχή τους. Το 1942, η οργάνωση μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου τα περισσότερα αρχεία καταστράφηκαν και οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους πόρους της για τους δικούς τους στόχους. Μετά τον πόλεμο, το Βέλγιο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβίωση της οργάνωσης, με την έδρα της να μετακομίζει στο Παρίσι.
Το 1938, οι Ναζί κατάφεραν και καθαίρεσαν τον πρόεδρο της ICPC, Michael Skubl και αυτό οδήγησε πολλές χώρες να αποσύρουν τη συμμετοχή τους. Το 1942, η οργάνωση μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου τα περισσότερα αρχεία καταστράφηκαν και οι Ναζί χρησιμοποίησαν τους πόρους της για τους δικούς τους στόχους. Μετά τον πόλεμο, το Βέλγιο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναβίωση της οργάνωσης, με την έδρα της να μετακομίζει στο Παρίσι.
Η οργάνωση οργανώνεται από τα Εθνικά Κεντρικά Γραφεία
Η Ιντερπόλ δεν είναι ακριβώς ένα δίκτυο όλων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου των συμμετεχουσών χωρών. Αντίθετα, είναι ένα δίκτυο των Εθνικών Κεντρικών Γραφείου κάθε χώρας, που συγκεντρώνει τις απαραίτητες πληροφορίες από την περιοχή. Όταν μια χώρα χρειάζεται δεδομένα που αφορούν άλλη χώρα, απευθύνεται στο αντίστοιχο κεντρικό γραφείο. Τα γραφεία μπορούν να μοιράζονται δεδομένα και να ζητούν βοήθεια για εγκλήματα διεθνούς εμβέλειας, όπως ένας καταζητούμενος φυγάς ή ένα έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Στην ουσία, η Ιντερπόλ είναι σαν ένα Διαδίκτυο που απευθύνεται ειδικά στην επιβολή του νόμου.
Η Ιντερπόλ δεν είναι ακριβώς ένα δίκτυο όλων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου των συμμετεχουσών χωρών. Αντίθετα, είναι ένα δίκτυο των Εθνικών Κεντρικών Γραφείου κάθε χώρας, που συγκεντρώνει τις απαραίτητες πληροφορίες από την περιοχή. Όταν μια χώρα χρειάζεται δεδομένα που αφορούν άλλη χώρα, απευθύνεται στο αντίστοιχο κεντρικό γραφείο. Τα γραφεία μπορούν να μοιράζονται δεδομένα και να ζητούν βοήθεια για εγκλήματα διεθνούς εμβέλειας, όπως ένας καταζητούμενος φυγάς ή ένα έγκλημα στον κυβερνοχώρο. Στην ουσία, η Ιντερπόλ είναι σαν ένα Διαδίκτυο που απευθύνεται ειδικά στην επιβολή του νόμου.
Η "Κόκκινη Ειδοποίηση" της Ιντερπόλ είναι άσχημα νέα για τους εγκληματίες, αλλά ο απλός κόσμος δεν μαθαίνει τις περισσότερες από αυτές
Όταν πιστεύεται ότι ένας εγκληματίας έχει διαφύγει σε διεθνές έδαφος, οι αρχές επιβολής του νόμου στη χώρα που τον καταδιώκουν μπορούν να ζητήσουν μια Κόκκινη Ειδοποίηση (Red Notice), την πιο περίφημη αφίσα "καταζητούμενου" στον κόσμο. Τα γραφεία της Ιντερπόλ λαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με την εμφάνιση, το ιστορικό του εγκληματία και για το τι είναι ύποπτος ή καταδικασμένος ότι έκανε. Ωστόσο, δεν αποτελεί ένταλμα σύλληψης καθώς, η σύλληψη του εγκληματία εξακολουθεί να είναι στη διακριτική ευχέρεια κάθε χώρας. Η πρώτη Κόκκινη Ειδοποίηση ήταν για έναν Ρώσο πολίτη που καταζητούνταν για τη δολοφονία ενός αστυνομικού το 1947.
Ενώ ορισμένες Κόκκινες Ειδοποιήσεις μπορεί να τραβήξουν την προσοχή των ΜΜΕ, η συντριπτική πλειονότητα αυτών παραμένει εντός των αρχών επιβολής του νόμου. Σύμφωνα με την Ιντερπόλ, επί του παρόντος υπάρχουν περίπου 69.270 ενεργές Ειδοποιήσεις, με περίπου 7.500 από αυτές να έχουν δημοσιοποιηθεί. Ο οργανισμός έχει το δικαίωμα να απορρίψει κάποιο αίτημα για Κόκκινη Ειδοποίηση.
Όταν πιστεύεται ότι ένας εγκληματίας έχει διαφύγει σε διεθνές έδαφος, οι αρχές επιβολής του νόμου στη χώρα που τον καταδιώκουν μπορούν να ζητήσουν μια Κόκκινη Ειδοποίηση (Red Notice), την πιο περίφημη αφίσα "καταζητούμενου" στον κόσμο. Τα γραφεία της Ιντερπόλ λαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με την εμφάνιση, το ιστορικό του εγκληματία και για το τι είναι ύποπτος ή καταδικασμένος ότι έκανε. Ωστόσο, δεν αποτελεί ένταλμα σύλληψης καθώς, η σύλληψη του εγκληματία εξακολουθεί να είναι στη διακριτική ευχέρεια κάθε χώρας. Η πρώτη Κόκκινη Ειδοποίηση ήταν για έναν Ρώσο πολίτη που καταζητούνταν για τη δολοφονία ενός αστυνομικού το 1947.
Ενώ ορισμένες Κόκκινες Ειδοποιήσεις μπορεί να τραβήξουν την προσοχή των ΜΜΕ, η συντριπτική πλειονότητα αυτών παραμένει εντός των αρχών επιβολής του νόμου. Σύμφωνα με την Ιντερπόλ, επί του παρόντος υπάρχουν περίπου 69.270 ενεργές Ειδοποιήσεις, με περίπου 7.500 από αυτές να έχουν δημοσιοποιηθεί. Ο οργανισμός έχει το δικαίωμα να απορρίψει κάποιο αίτημα για Κόκκινη Ειδοποίηση.
Ο οργανισμός βομβαρδίστηκε το 1986
Στις 16 Μαΐου του 1986, το προάστιο St. Cloud του Παρισιού συγκλονίστηκε από δύο εκρήξεις στα κεντρικά γραφεία της Ιντερπόλ. Δεν υπήρξαν θύματα, αλλά ένας αστυνομικός τραυματίστηκε. Στην επίθεση ενεπλάκη μια τρομοκρατική ομάδα με το όνομα "Direct Action" και αργότερα συνελήφθησαν τα μέλη της. Επί του παρόντος, η Ιντερπόλ βρίσκεται στη Λυών της Γαλλίας.
Υπάρχουν ορισμένα εγκλήματα με τα οποία δεν ασχολείται ο οργανισμός
Ο οργανισμός επιδιώκει να είναι πολιτικά και θρησκευτικά ουδέτερος, πράγμα που σημαίνει ότι τα εγκλήματα που διαπράττονται σε χώρες που συμμετέχουν σε αυτόν και διαπιστώνεται ότι είναι κυρίως ιδεολογικές συγκρούσεις είναι κάτι στο οποίο η Ιντερπόλ προτιμά να αποφεύγει να εμπλακεί.
Ωστόσο, ορισμένες Κόκκινες Ειδοποιήσεις έχουν τεθεί υπό έλεγχο για πολιτικά κίνητρα. Το 2013, ένας Ρώσος ακτιβιστής συνελήφθη στην Ισπανία κατόπιν αιτήματος της Ρωσίας για Κόκκινη Ειδοποίηση. Το έγκλημά του; Συμμετείχε σε μια επίδειξη υπέρ της οικολογίας. Η Ισπανία αρνήθηκε να τον εκδώσει.
Δεν υπάρχει "αστυνομία της Ιντερπόλ"
Μια αρκετά κοινή παρανόηση είναι ότι η Ιντερπόλ είναι μια αστυνομική οντότητα. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τέτοιο "αστυνομία της Ιντερπόλ". Οι υπάλληλοι της υπηρεσίας ενεργούν ως σύνδεσμοι για την επιβολή του νόμου. Δεν μπορούν να κάνουν συλλήψεις ή να ερευνήσουν εγκλήματα. Αν κάποιος σας δείξει το σήμα της αστυνομίας της Ιντερπόλ, μην τον πιστέψετε και να είστε καχύποπτοι.
Μια αρκετά κοινή παρανόηση είναι ότι η Ιντερπόλ είναι μια αστυνομική οντότητα. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τέτοιο "αστυνομία της Ιντερπόλ". Οι υπάλληλοι της υπηρεσίας ενεργούν ως σύνδεσμοι για την επιβολή του νόμου. Δεν μπορούν να κάνουν συλλήψεις ή να ερευνήσουν εγκλήματα. Αν κάποιος σας δείξει το σήμα της αστυνομίας της Ιντερπόλ, μην τον πιστέψετε και να είστε καχύποπτοι.
Η Ιντερπόλ είναι μικρότερη από όσο νομίζετε
Με την παγκόσμια εμβέλειά της, είναι εύκολο να συλλάβουμε την Ιντερπόλ ως ένα τεράστιο σύνολο μαχητών του εγκλήματος. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά μικρή σε σχέση με τους μεγάλους περιφερειακούς οργανισμούς επιβολής του νόμου. Το 2014, η Ιντερπόλ είχε περίπου 650 υπαλλήλους -η Νέα Υόρκη διαθέτει 34.500 ένστολους αστυνομικούς.
Η Ιντερπόλ βοήθησε να εντοπιστεί ένα τεράστιο κύκλωμα εμπορίας ζώων
Σε ένα παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει η Ιντερπόλ, το 2019 η υπηρεσία βοήθησε στο συντονισμό μιας τεράστιας προσπάθειας για τον εντοπισμό ενός κυκλώματος εμπορίας ζώων. Με τη βοήθεια του Παγκόσμιου Οργανισμού Τελωνείων και 109 χωρών, ο οργανισμός μπόρεσε να επιβλέψει την ανάκτηση περισσότερων από 10.000 ζώων, συμπεριλαμβανομένων δελφινιών, λιονταριών και πτηνών, καθώς και μισού τόνου ελεφαντόδοντου. Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε στην Ισπανία και την Ουρουγουάη και συνελήφθησαν 24 άτομα.
από: mental floss
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου