Κάστρο Hearst: Η πολυτελής κατοικία που έχτισε ο μεγαλύτερος μεγιστάνας εφημερίδων του 20ου αιώνα

 

Μεταξύ του 1919 και του '47, ο Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ και η αρχιτέκτονας Julia Morgan κατασκεύασαν ένα τεράστιο παλάτι στο San Simeon της Καλιφόρνια με 165 δωμάτια, περίτεχνες πισίνες και με ιδιωτικό ζωολογικό κήπο.

 

 

Στα βουνά Σάντα Λουσία της κεντρικής ακτής της Καλιφόρνια βρίσκεται ένα πολυτελές κτήμα, το Hearst Castle. Γνωστό και ως "La Cuesta Encantada" ή "Enchanted Hill" (Μαγεμένος Λόφος), η τεράστια κατοικία χτίστηκε από τον μεγιστάνα των εφημερίδων William Randolph Hearst μεταξύ του 1919 και του '47.

 

Ο Χερστ συνεργάστηκε με την αρχιτέκτονα Julia Morgan για να σχεδιάσει το κάστρο των 165 δωματίων που βρίσκεται σε μια έκταση 1.012 τετ χλμ γης περίπου στο Σαν Σιμεόν της Καλιφόρνια. Με 38 υπνοδωμάτια, 42 μπάνια, τρεις πολυτελείς ξενώνες και δύο τεράστιες πισίνες, η κατασκευή του εκτιμάται ότι κόστισε 137 εκατομμύρια δολάρια σε σημερινή ισοτιμία.

 

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1920 και του '30, το κάστρο φιλοξένησε αμέτρητα πάρτι στα οποία συμμετείχαν μερικοί από τους μεγαλύτερους αστέρες του Παλαιού Χόλιγουντ. Επιπλέον, ο ίδιος ο Χερστ και η πολυτελής κατοικία του ενέπνευσαν την ταινία Πολίτης Κέιν του 1941 του Όρσον Γουέλς.

Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, ο Χερστ διέμενε στο κάστρο με τη σύζυγό του -και αργότερα με την ερωμένη του. Τελικά, αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει το '47 όταν η υγεία του επιδεινώθηκε. Μετά τον θάνατό του το '51, το κάστρο δωρήθηκε στην Πολιτεία της Καλιφόρνια και σήμερα είναι πάρκο και ιστορικό μνημείο.

 

 
Η εύπορη ιστορία του κάστρου

 

Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ

Από μικρός, ο Χερστ ήταν συνηθισμένος σε επιδείξεις πλούτου. Ο πατέρας του, Τζορτζ Χερστ, είχε βγάλει εκατομμύρια κατά τη διάρκεια του πυρετού του χρυσού στην Καλιφόρνια. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Hearst Castle, ο Τζορτζ χρησιμοποίησε αυτά τα χρήματα για να αγοράσει 161 τετ χλμ γης μεταξύ Σαν Φρανσίσκο και Λος Άντζελες.

Ως παιδί, ο Ουίλιαμ επισκεπτόταν συχνά αυτή τη γη, η οποία τότε ονομαζόταν "Camp Hill", με την οικογένειά του, όπου έκαναν ιππασία και κυνήγι και κοιμόντουσαν σε πλήρως επιπλωμένες σκηνές.

Όταν το 1891 πέθανε ο πατέρας του και τον ακολούθησε η μητέρα του, Φοίβη, το 1919, ο Ουίλιαμ κληρονόμησε τη γη. Κληρονόμησε όμως και την επίδοξη εφημερίδα του πατέρα του, την The San Francisco Examiner, και σύντομα τη μετέτρεψε σε μια επιτυχημένη επιχείρηση. Μέχρι τη δεκαετία του '30, ο Χερστ ήταν ο επικεφαλής μιας αυτοκρατορίας των ΜΜΕ που περιελάμβανε δεκάδες εφημερίδες, περιοδικά, τηλεφωνικές και φωτογραφικές υπηρεσίες, κλιπ ειδήσεων που παιζόντουσαν στους κινηματογράφους, ραδιοφωνικούς σταθμούς και κινηματογραφικά στούντιο.

 

Καρτούν από το Harper's Weekly του W.A. Rogers το 1906 που απεικόνιζε τον Χερστ ως το Σκιάχτρο από τον Μάγο του Οζ

Το '19, και όντας σε καλό δρόμο προς την επιτυχία, ο Χερστ αποφάσισε να χτίσει ένα σπίτι στο Σαν Σιμεόν που τόσο πολύ είχε αγαπήσει από παιδί. Έτσι, αγόρασε τη γύρω γη και τελικά έγινε ιδιοκτήτης μιας έκτασης 1.012 τετ χλμ. Στην αρχή, σκόπευε να φτιάξει ένα απλό μπανγκαλόου και πλησίασε την πρωτοποριακή αρχιτέκτονα Τζούλια Μόργκαν για να τον βοηθήσει να σχεδιάσει το ησυχαστήριό του στην Καλιφόρνια.

Η Μόργκαν ήταν η πρώτη γυναίκα που αποφοίτησε με πτυχίο μηχανικού από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και είχε σπουδάσει αρχιτεκτονική στη διάσημη Ecole des Beaux-Arts στο Παρίσι. Όταν το '19 ο Χερστ επικοινώνησε πρώτη φορά μαζί της, λέγεται ότι της είπε, "Δεσποινίς Μόργκαν, βαρέθηκα να κατασκηνώνω στο ύπαιθρο στο ράντσο στο Σαν Σιμεόν και θα ήθελα να φτιάξω κάτι".

Αυτό το "κάτι" έγινε γρήγορα το αχανές αρχοντικό που δεσπόζει πάνω από το ακίνητο σήμερα.

 

Με τους τρεις από τους πέντε γιους του στα γήπεδα τένις στο Σαν Σιμεόν. Από αριστερά προς τα δεξιά: William Randolph Hearst Jr., William Randolph Hearst Sr., John Randolph Hearst και George Hearst.

 

Μέσα στις πολυδάπανες αίθουσες του κάστρου

 

 Ο Χερστ είχε ένα μικρό υπνοδωμάτιο σε σύγκριση με το υπόλοιπο κτήμα

Το Hearst Castle αποτελείται από ένα κεντρικό κτήριο -το σε μεσογειακού στιλ "Casa Grande"- και τρεις εξοχικές κατοικίες, κάθε μια από τις οποίες είναι μεγαλύτερη από ένα μέσο αμερικανικό σπίτι. Το Casa Grande εκτείνεται σε μια εκπληκτική έκταση 6.317 τετ μέτρων -μεγαλύτερο και από τον Λευκό Οίκο.

 

 Σε μια επιστολή στην αρχιτέκτονα Μόργκαν, ο Χερστ έγραψε, "Στέλνω πίσω το σχέδιο του κήπου του ναού με την πρόταση να κάνουμε την πισίνα μεγαλύτερη από ότι είναι, όσο μια κανονική κολυμβητική πισίνα. Η κα Χερστ και τα παιδιά ανυπομονούν εξαιρετικά να έχουν μια πισίνα!"

Η Πισίνα του Ποσειδώνα ανακαινίστηκε το 2018

Τα τέσσερα σπίτια διαθέτουν συνολικά 165 δωμάτια. Εκτός από τα 38 υπνοδωμάτια και τα 42 μπάνια του, το Casa Grande διαθέτει αίθουσα μπιλιάρδου, θέατρο, βιβλιοθήκη και σαλόνι ομορφιάς. Γύρω από τα κτίρια υπάρχει μια έκταση 0,5 τετ χλμ καταπράσινων, περιποιημένων κήπων, διαδρόμων και βεραντών.

 

 Η ρωμαϊκή πισίνα

 Η ρωμαϊκή πισίνα

 

Υπάρχει επίσης η εξωτερική Πισίνα του Ποσειδώνα, η οποία περιβάλλεται από ανακατασκευές ρωμαϊκών ναών, ενώ, στο εσωτερικό υπάρχει μια άλλη πισίνα που χρειάστηκε χρόνια για να ολοκληρωθεί. Γι' αυτή την πισίνα, η οποία είναι σχεδιασμένη να μοιάζει με αρχαία ρωμαϊκά λουτρά, οι εργάτες χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ολοκληρώσουν τα πλακάκια. Όταν ολοκληρώθηκε πια, η Μόργκαν αποφάσισε ότι φαινόταν "πολύ τέλεια" και τους έβαλε να τα ξεκολλήσουν όλα και να ξεκινήσουν από την αρχή.

 

 Η είσοδος του Casa del Mar, του "Οίκου της Θάλασσας. Σε αυτό έμενε η οικογένεια ενώ κατασκευαζόταν το υπόλοιπο κάστρο

Τα αρχαία αιγυπτιακά γλυπτά έξω από το Casa Grande είναι τα παλαιότερα κομμάτια στη συλλογή έργων τέχνης του Χερστ

Ενώ οι πισίνες, οι κήποι και τα πολυτελή δωμάτια είναι εντυπωσιακά, ένα από τα πιο πολύτιμα μέρη του κάστρου είναι η τέχνη του. Ο ίδιος ο Χερστ ήθελε η έπαυλή του να είναι το εκθετήριο της εκτεταμένης συλλογής έργων τέχνης του. Μεταξύ αυτών υπάρχουν αρχαία αιγυπτιακά γλυπτά, ένας πίνακας του 17ου αιώνα του Ισπανού καλλιτέχνη Bartolomé Pérez de la Dehesa, η οροφή ενός ισπανικού παλατιού του 15ου αιώνα, ενώ ο ίδιος κρέμασε δύο ταπετσαρίες από τη διάσημη σειρά "Hunt of the Unicorn" στην αίθουσα του μπιλιάρδου.

 

 Η αίθουσα συνεδριάσεων του κάστρου είναι τόσο μεγάλη που υπάρχουν τηλέφωνα και στις δύο άκρες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μην χρειάζεται να διασχίσουν το δωμάτιο για να μιλήσουν μεταξύ τους

Η αίθουσα του μπιλιάρδου με μερικά από τα πιο σπάνια έργα τέχνης στη συλλογή του Χερστ, όπως η ταπετσαρία στα δεξιά με τη σκηνή κυνηγιού που είναι υφασμένη στη Φλάνδρα τον 15ο αιώνα

 

Καθιστικό στη Σουίτα των Δόγηδων, το οποίο αντλεί έμπνευση από το Παλάτι των Δόγηδων στην Βενετία

Η κεντρική βιβλιοθήκη φιλοξενεί πάνω από 4.000 βιβλία και 150 αρχαία ελληνικά αγγεία ηλικίας άνω των 2.000 ετών

 

Κάθε λεπτομέρεια στην έπαυλη του Χερστ προοριζόταν να εντυπωσιάσει, γι' αυτό ίσως, σύντομα, έγινε το επίκεντρο για τα μεγαλύτερα πάρτι του Χόλιγουντ.

 

Ζέβρες και βίσωνες στον ζωολογικό κήπο του κάστρου

 

Οι διάσημοι επισκέπτες του κάστρου

 

Διάσημοι καλεσμένοι στο Κάστρο περιλαμβάνουν όπως ο Φράνκλιν Ρούσβελτ, ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, ο Τσαρλς Λίντμπεργκ, η Αμέλια Έρχαρτ, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Κάλβιν Κούλιτζ

 

Λίγο πριν ο Χερστ αρχίσει να χτίζει το παλάτι του, ξεκίνησε σχέση με τη νεαρή ηθοποιό Μάριον Ντέιβις. Σύντομα, οι δυο τους διοργάνωσαν πάρτι για μεγάλες διασημότητες στο κτήμα του.

 

Ο Χερστ με τους παραγωγούς ταινιών Irving Thalberg και Hal Wallis, τον Louis B. Mayer, την βαρόνη Phillipe de Rothschild, τον συνταγματάρχη Henry Roosevelt, την Μάριον Ντέιβις και τον βαρόνο Phillipe de Rothschild

 

"Υπήρχε ένα παλιό ρητό στο Χόλιγουντ ότι υπήρχαν δύο ομάδες αστέρων", είπε κάποτε ένας ξεναγός στο Κάστρο. "Αυτοί που είχαν πάει στο Κάστρο Χερστ και αυτοί που είχαν πει ότι είχαν πάει στο Κάστρο Χερστ".

 

Τα πάρτι του Χερστ φιλοξένησαν μερικούς από τους μεγαλύτερους αστέρες του Παλαιού Χόλιγουντ. Τον Τσάρλι Τσάπλιν, τον Κάρι Γκραντ, την Γκρέτα Γκάρμπο, τον Μπάστερ Κίτον και τους αδερφούς Μαρξ.

 

Με την Ρίτα Χέιγουορθ

 

Οι επισκέπτες έφταναν εκεί μέσω του ιδιωτικού αεροδιαδρόμου του κάστρου, όπου συμμετείχαν σε πάρτι ή ιδιωτικές προβολές ταινιών. Όταν δεν έπιναν ή δεν χάζευαν δίπλα στην πισίνα, εξερευνούσαν την τεράστια ιδιοκτησία ή επισκέπτονταν τον ιδιωτικό ζωολογικό κήπο του, τον μεγαλύτερο του είδους του στον κόσμο εκείνη την εποχή.

Ωστόσο, δεν είχαν εντυπωσιαστεί όλοι από τον Χερστ.

Ένας από τους εξέχοντες καλεσμένους του, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον περιέγραψε ως "ένα σοβαρό, απλό παιδί -χωρίς αμφιβολία με άσχημη ιδιοσυγκρασία- που παίζει με τα πιο ακριβά παιχνίδια".

Στην πραγματικότητα, ο Χερστ έγινε τόσο γνωστός για τα πλούσια πάρτι και τον τρόπο ζωής του που ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Όρσον Ουέλς αποφάσισε να βασίσει έναν από τους πιο διάσημους χαρακτήρες του στον μεγιστάνα των εφημερίδων.

 

Τα τελευταία χρόνια του Πολίτη Κέιν και του Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ

 

Ο Πολίτης Κέιν αναφέρεται στην άνοδο και την πτώση ενός πλούσιου μεγιστάνα των ΜΜΕ, εμπνευσμένο από τον Χερστ

 

Το Πολίτης Κέιν κυκλοφόρησε το 1941 και πολλοί λένε ότι είναι το magnum opus του Όρσον Ουέλς. Η ταινία είναι μια καυστική σατιροποίηση του πλούτου του εμμονικού μεγιστάνα των ΜΜΕ Τσαρλς Φόστερ Κέιν και είναι ξεκάθαρο ότι βασίζεται στη ζωή του ίδιου του Χερστ. Μάλιστα ο Κέιν έχει το δικό του τεράστιο κτήμα, το Xanadu, ένας καθρέφτης του κάστρου του Χερστ.

Ο Χερστ προσπάθησε να σταματήσει την παραγωγή της ταινίας αρκετές φορές. Άρχισε να δημοσιεύει μικρές, προσωπικές επιθέσεις κατά του Ουέλς και απαγόρευσε ακόμη και τις διαφημίσεις του Πολίτη Κέιν σε όλες τις εκδόσεις του. Προφανώς, απέτυχε. Μέχρι σήμερα, ο Πολίτης Κέιν θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του κινηματογράφου.

 

Ο Χερστ και η Μάριον Ντέιβις στα 70α γενέθλιά του το 1933

Δυστυχώς για τον Χερστ, ο Πολίτης Κέιν είναι η τελευταία εντύπωση που είχαν πολλοί γι' αυτόν. Κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Οικονομικής Ύφεσης του 1929, έχασε πολλά πλούτη και τα πάρτι στο κάστρο σταμάτησαν. Έπρεπε να κλείσει τον ιδιωτικό ζωολογικό κήπο του και να σταματήσει την κατασκευή, αφήνοντας τμήματα του κτήματος ημιτελή.

Το '47, όταν η υγεία του άρχισε να επιδεινώνεται και έπρεπε να είναι πιο κοντά σε ένα νοσοκομείο, έφυγε από το κάστρο μαζί με την Ντέιβις -σύμφωνα με πληροφορίες, κλαίγοντας. Η Ντέιβις του είπε ότι κάποια θα επέστρεφαν. Αυτό όμως δε συνέβη ποτέ καθώς, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Χερστ πέθανε. 

 

Σήμερα, το κάστρο παραμένει μια απλή υπενθύμιση του εξωφρενικού πλούτου και της χλιδής του.

 

 

από: ati