Γιατί το εμφιαλωμένο νερό έχει ημερομηνία λήξης;

Ίσως φανεί αστείο, αλλά και τα μη ευπαθή καταναλωτικών αγαθά, όπως τα παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου ή τα κράνη των μοτοσικλετιστών, έχουν ημερομηνία λήξης. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κανονισμοί ασφαλείας αλλάζουν σε τακτική βάση, αλλά και επειδή μπορεί να υποστούν φθορά μετά από χρόνια καθημερινής χρήσης.

 

 

Ωστόσο, μια σφραγίδα με ημερομηνία σε ένα εμφιαλωμένο νερό, φαίνεται να αψηφά όλους τους νόμους της κοινής λογικής. Δεν θα έπρεπε το νερό να είναι, τεχνικά, καλό για πάντα;

Η απάντηση είναι ναι, αλλά δεν είναι η ποιότητα του νερού το θέμα. Το 1987, η πολιτεία του Νιου Τζέρσι στις ΗΠΑ απαίτησε με νόμο ώστε όλα τα τρόφιμα που πωλούνται να εμφανίζουν ημερομηνία λήξης δύο ετών, ή λιγότερο, από την ημερομηνία παρασκευής. Η επισήμανση, ο διαχωρισμός και η αποστολή παρτίδων νερού με ημερομηνία λήξης φάνηκε λίγο αναποτελεσματική στους παραγωγούς εμφιαλωμένου νερού, οπότε οι περισσότεροι από αυτούς άρχισαν απλώς να δίνουν σε κάθε μπουκάλι ημερομηνία λήξης δύο ετών, ανεξάρτητα από το πού πήγαινε.

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Η.Π.Α. δεν έχει θεσπίσει ή προτείνει ποτέ περιορισμό στη διάρκεια ζωής του εμφιαλωμένου νερού, εφόσον παράγεται σύμφωνα με τους κανονισμούς και το μπουκάλι παραμένει σωστά σφραγισμένο. Το Νιου Τζέρσι έπιασε αυτό το γεγονός και τροποποίησε τον νόμο, αλλά, μετά από τόσα χρόνια χρήσης, η ημερομηνία λήξης έγινε κανόνας του κλάδου και πολλοί παραγωγοί απλά την κράτησαν.

Το "ληγμένο" κλειστό εμφιαλωμένο νερό δεν πρόκειται να προκαλέσει κάποιο κακό, ούτε όμως βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Το πλαστικό στο οποίο συσκευάζεται το νερό -συνήθως τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (PET) για μπουκάλια λιανικής και πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας (HDPE) για κανάτες ψύξης νερού- μπορεί να αρχίσει να ξεπλένεται στο υγρό, επηρεάζοντας τη γεύση του, ενώ οι πλαστικές ενώσεις μπορούν να συσσωρευτούν στο σώμα μας και να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία μας. Επίσης, το υλικό συσκευασίας είναι ελαφρώς πορώδες, οπότε το νερό μπορεί να μαζέψει μυρωδιές και άλλα ανεπιθύμητα πρόσθετα από το περιβάλλον.

 

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: "Χαλάει" το νερό της βρύσης;

 

Ο όρος "χαλάει" για ένα τρόφιμο σημαίνει ότι αυτό υποβαθμίζεται στο σημείο που δεν είναι πλέον ασφαλές για κατανάλωση. Όσο αφορά το νερό, οι περισσότεροι ειδικοί τονίζουν ότι το νερό της βρύσης έχει διάρκεια ζωής έξι μηνών περίπου. Μετά από αυτό το σημείο, συνήθως διαλύεται το χλώριο σε σημείο που αρχίζουν να αναπτύσσονται βακτήρια και φύκια. Αυτή η ανάπτυξη σαφώς θα επιταχυνθεί αν αποθηκεύσουμε το νερό σε ένα ζεστό ή ηλιόλουστο σημείο -ή σε ένα γυάλινο δοχείο που δεν έχει πλυθεί καλά ή σφραγιστεί.

Πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η σύσταση του νερού της βρύσης και του επιτραπέζιου νερού είναι ίδια, πρόκειται για νερά με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, με τη διαφορά ότι το επιτραπέζιο νερό είναι εμφιαλωμένο, ενώ της βρύσης τρεχούμενο.

 

Οι πιθανότητες να μας βλάψει ένα γυάλινο μπουκάλι νερού ηλικίας πέντε χρόνων είναι σχεδόν ανύπαρκτες, αλλά αν έχει αποθηκευτεί σε κάποιο υπόγειο, ίσως είναι καλύτερα να ψάξουμε να βρούμε ένα πιο φρέσκο ​​μπουκάλι.

 

από: mental floss με πληροφορίες από: mednutrition.gr