Η Κόνιτσα και τα αξιοθέατα της
Η Κόνιτσα (ή Κόνιτα στα βλάχικα) είναι κωμόπολη του νομού Ιωαννίνων και έδρα του Δήμου Κόνιτσας της Ηπείρου 64 χιλιόμετρα βόρεια των Ιωαννίνων, κοντά στα αλβανικά σύνορα. Κείται αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού Τραπεζίτσα, της οροσειράς της Πίνδου, με θέα την πεδιάδα της Κόνιτσας όπου ο ποταμός Αώος συναντιέται με τον ποταμό Βοϊδομάτη και τον Σαραντάπορο. Ο κάμπος καλλιεργείται συστηματικά από ντόπιους αγρότες. Η Κόνιτσα είναι περιφερειακό κέντρο για πολλά μικρά χωριά της Πίνδου, ενώ διαθέτει αγορά, σχολεία και ένα κέντρο υγείας. Αποτελεί καλό σημείο αφετηρίας για τους τουρίστες που επιθυμούν να εξερευνήσουν τα βουνά της Πίνδου, ή που θέλουν να κάνουν δραστηριότητες βουνού,κανό - καγιάκ στα νερά του Βοϊδομάτη ποταμού η να επισκεφθούν τα πολλά εξωκλήσια και μοναστήρια της περιοχής.
Το άγνωστο ελληνικό νησί στο οποίο βρέθηκε το αρχαιότερο ναυάγιο του κόσμου
Βρίσκεται ανάμεσα στην Ύδρα και την Ερμιόνη στον Αργολικό κόλπο και πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν την ύπαρξή αλλά και τη σπουδαιότητά του ανά τους αιώνες.
Κατά το παρελθόν ονομαζόταν Απεροπία, λόγω της άπειρης θέας που προσέφερε η στρατηγική του θέση, ενώ μετονομάζεται σε Δοκός κατά τη Βυζαντινή περίοδο λόγω της γεωγραφικής του θέσης, ονομασία που διατηρεί ακόμα και στις μέρες μας.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα πρώτα σημάδια κατοίκησής του αναφέρονται σύμφωνα πάντα με αρχαιολογικές έρευνες στην εποχή του χαλκού, δηλαδή πριν από 6000 χρόνια.
Κατά την Πρωτοελλαδική II περίοδο, στη βόρεια ακτή της νήσου, ιδρύονται δύο μόνιμες εγκαταστάσεις, στο Ακρωτήριο Μύτη Κομμένη και στη θέση Λέδεζα, με μεγάλη ακμή του θαλάσσιου εμπορίου τόσο στα νερά του Αργοσαρωνικού όσο και στο Μυρτώο πέλαγος.
Όμως παρά τη μεγάλη ιστορία και την ισχυρή θέση που κατείχε ο Δοκός κατά το παρελθόν, στις μέρες μας το νησί είναι άγονο, ακατοίκητο και διαθέτει ελάχιστες πηγές νερού. Πάντως, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, το χρησιμοποίησαν ως ένα ασφαλές αγκυροβόλιο, κάτι που συνέβη και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.
Τον Αύγουστο του 1975 ο Peter Throckmorton, πρωτοπόρος ερευνητής των βυθών, εντόπισε μια μεγάλη συγκέντρωση σπασμένης κεραμικής μάζας στο βυθό της νήσου Δοκού, σε βάθος 15-30 μέτρων. Λίγο αργότερα επέστρεψε στο σημείο μαζί με τον αρχαιολόγο Γιώργο Παπαθανασόπουλο και μαζί προσπάθησαν να χρονολόγησαν τα ευρήματα που είχε ανακαλύψει.
Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά απίστευτα. Τα κεραμικά ανήκαν στην περίοδο της πρωτοελλαδικής εποχής, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για το αρχαιότερο ναυάγιο του κόσμου, χρονολογημένο στα 2200 π.Χ. Η υποβρύχια ανασκαφική έρευνα, η οποία κράτησε 4 ολόκληρα χρόνια λόγω της σπανιότητας αλλά και της σημασίας των ευρημάτων, έφερε στην επιφάνεια δύο λίθινες άγκυρες, μεγάλες ποσότητες κεραμικής όπως λυχνάρια, μαγειρικά σκεύη καθώς και πλήθος λίθινων εργαλείων, όπως μυλόπετρες, τριπτήρες από τον Σαρωνικό και λεπίδες οψιανού από τη Μήλο.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το πρωτοελλαδικό πλοίο ναυάγησε στον Όρμο Σκίντου, διότι ο καπετάνιος γνώριζε ότι εκεί υπήρχε οικισμός και ότι ο όρμος θα του προσέφερε καταφύγιο. Η εκτίμηση λοιπόν είναι ότι το ναυάγιο προκλήθηκε όταν το σκάφος κινδύνευσε λόγω της τρικυμίας και πάνω στην προσπάθεια να στρίψει μέσα στον όρμο έχασε την ευστάθεια και βούλιαξε σε μικρή απόσταση από τη νότια βραχώδη ακτή του Ακρωτηρίου Κομμένη.
Στον Δοκό του σήμερα, στον ίδιο όρμο, αρκετά ιστιοπλοϊκά αλλά και τουριστικά βρίσκουν προσωρινό αγκυροβόλιο κατά το πέρασμά τους από τον Σαρωνικό στο Μυρτώο και αντίστροφα, αγνοώντας όμως τη σημασία του ανά τους αιώνες. Τα διαυγή πεντακάθαρα νερά του, η ηρεμία του τόπου αλλά και η ασφάλεια που συναντούν είναι ο μόνος λόγος διαμονής άλλωστε, τη στιγμή που τα μόνα σημάδια ζωής που βλέπει ο επισκέπτης αναφέρονται στα τρία γαϊδουράκια, στις ελεύθερες γαλοπούλες, και στα κατσίκια που βελάζουν βόσκοντας ελεύθερα στον κατά δικό τους τόπο που το υπουργείο πολιτισμού έχει κηρύξει πλέον αρχαιολογικό χώρο.
Κατά το παρελθόν ονομαζόταν Απεροπία, λόγω της άπειρης θέας που προσέφερε η στρατηγική του θέση, ενώ μετονομάζεται σε Δοκός κατά τη Βυζαντινή περίοδο λόγω της γεωγραφικής του θέσης, ονομασία που διατηρεί ακόμα και στις μέρες μας.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα πρώτα σημάδια κατοίκησής του αναφέρονται σύμφωνα πάντα με αρχαιολογικές έρευνες στην εποχή του χαλκού, δηλαδή πριν από 6000 χρόνια.
Κατά την Πρωτοελλαδική II περίοδο, στη βόρεια ακτή της νήσου, ιδρύονται δύο μόνιμες εγκαταστάσεις, στο Ακρωτήριο Μύτη Κομμένη και στη θέση Λέδεζα, με μεγάλη ακμή του θαλάσσιου εμπορίου τόσο στα νερά του Αργοσαρωνικού όσο και στο Μυρτώο πέλαγος.
Όμως παρά τη μεγάλη ιστορία και την ισχυρή θέση που κατείχε ο Δοκός κατά το παρελθόν, στις μέρες μας το νησί είναι άγονο, ακατοίκητο και διαθέτει ελάχιστες πηγές νερού. Πάντως, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, το χρησιμοποίησαν ως ένα ασφαλές αγκυροβόλιο, κάτι που συνέβη και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821.
Τον Αύγουστο του 1975 ο Peter Throckmorton, πρωτοπόρος ερευνητής των βυθών, εντόπισε μια μεγάλη συγκέντρωση σπασμένης κεραμικής μάζας στο βυθό της νήσου Δοκού, σε βάθος 15-30 μέτρων. Λίγο αργότερα επέστρεψε στο σημείο μαζί με τον αρχαιολόγο Γιώργο Παπαθανασόπουλο και μαζί προσπάθησαν να χρονολόγησαν τα ευρήματα που είχε ανακαλύψει.
Τα αποτελέσματα ήταν πραγματικά απίστευτα. Τα κεραμικά ανήκαν στην περίοδο της πρωτοελλαδικής εποχής, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για το αρχαιότερο ναυάγιο του κόσμου, χρονολογημένο στα 2200 π.Χ. Η υποβρύχια ανασκαφική έρευνα, η οποία κράτησε 4 ολόκληρα χρόνια λόγω της σπανιότητας αλλά και της σημασίας των ευρημάτων, έφερε στην επιφάνεια δύο λίθινες άγκυρες, μεγάλες ποσότητες κεραμικής όπως λυχνάρια, μαγειρικά σκεύη καθώς και πλήθος λίθινων εργαλείων, όπως μυλόπετρες, τριπτήρες από τον Σαρωνικό και λεπίδες οψιανού από τη Μήλο.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το πρωτοελλαδικό πλοίο ναυάγησε στον Όρμο Σκίντου, διότι ο καπετάνιος γνώριζε ότι εκεί υπήρχε οικισμός και ότι ο όρμος θα του προσέφερε καταφύγιο. Η εκτίμηση λοιπόν είναι ότι το ναυάγιο προκλήθηκε όταν το σκάφος κινδύνευσε λόγω της τρικυμίας και πάνω στην προσπάθεια να στρίψει μέσα στον όρμο έχασε την ευστάθεια και βούλιαξε σε μικρή απόσταση από τη νότια βραχώδη ακτή του Ακρωτηρίου Κομμένη.
Στον Δοκό του σήμερα, στον ίδιο όρμο, αρκετά ιστιοπλοϊκά αλλά και τουριστικά βρίσκουν προσωρινό αγκυροβόλιο κατά το πέρασμά τους από τον Σαρωνικό στο Μυρτώο και αντίστροφα, αγνοώντας όμως τη σημασία του ανά τους αιώνες. Τα διαυγή πεντακάθαρα νερά του, η ηρεμία του τόπου αλλά και η ασφάλεια που συναντούν είναι ο μόνος λόγος διαμονής άλλωστε, τη στιγμή που τα μόνα σημάδια ζωής που βλέπει ο επισκέπτης αναφέρονται στα τρία γαϊδουράκια, στις ελεύθερες γαλοπούλες, και στα κατσίκια που βελάζουν βόσκοντας ελεύθερα στον κατά δικό τους τόπο που το υπουργείο πολιτισμού έχει κηρύξει πλέον αρχαιολογικό χώρο.
Το "φιορδ του ερημίτη". Η μυστηριώδης γαλάζια παραλία που ελάχιστοι γνωρίζουν
Απολαύστε μια πτήση πάνω από μια παραλία που επίσημα δεν έχει όνομα και ανακαλύφθηκε τυχαία από μια πτήση της ομάδας στην περιοχή.
Πετάμε πάνω από την παραλία που ονομάσαμε το "φιορδ του ερημίτη", κοντά στην Κοιλάδα Αργολίδας και ο λόγος είναι πολύ απλός.
Παρά τη δύσκολη πρόσβαση και το τραχύ τοπίο της περιοχής, και στο Google Earth αλλά και στα πλάνα εμφανίζει μυστηριώδη σημάδια κατοίκησης από κάποιον ερημίτη (;), καθώς φαίνεται ένα κίτρινο κανό και μια μικρή πρόχειρη κατασκευή από ξύλα. Αυτές είναι βέβαια υποθέσεις καθώς κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν δεν επισκεφθεί το μέρος.
Η ομορφιά του τοπίου είναι απαράμιλλη: Ένα μικρό φαράγγι καταλήγει σε μια παραλία που είναι στενή και βαθιά σαν φιορδ και τα νερά της έχουν καταπληκτικό χρώμα. Έτσι αποτελεί ένα προστατευμένο καταφύγιο από τους ανέμους.
Είναι σίγουρα προσβάσιμη με σκάφος, αλλά ίσως και από ξηράς με ένα μικρό μονοπάτι που αχνοφαίνεται να καταλήγει στην παραλία από τον οικισμό Κοιλάδα Αργολίδας.
Ο εντυπωσιακός υποθαλάσσιος κήπος της Μεσογείου
Η απόκοσμη ομορφιά κάτω από την επιφάνεια της Mare Nostum δεν σταματά να εκπλήσσει τον βραβευμένο φωτογράφο και ωκεανολόγο Laurent Ballesta.
Ο Laurent Ballesta είναι ωκεανολόγος και υποβρύχιος φωτογράφος και με τις πρωτοποριακές τεχνικές του μας αποκαλύπτει έναν καλά κρυμμένο υποβρύχιο κόσμο βαθιά μέσα στη Μεσόγειο Θάλασσα.
Η Σπηλιά της Ανεμότρυπας στα Τζουμέρκα
Τρία χιλιόμετρα από τα Πράμαντα, δυτικά της Στρογγούλας και σε υψόμετρο 900 μέτρων, ο επισκέπτης της περιοχής συναντά το σπήλαιο «Ανεμότρυπα»
Η ιστορία του σπηλαίου ξεκινάει κάπου στο 1960. Δύο νέοι της εποχής, ο Αποστόλης Λάμπρης και ο Γεώργιος Κ. Καρακώστας, πήραν εντολή από τον τότε πρόεδρο της Κοινότητας να διανοίξουν μία σχισμή, από την οποία έβγαινε δροσερός αέρας, για να εξερευνηθεί το εσωτερικό της, με την ευκαιρία της άφιξης της Επίτιμης Προέδρου της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, της αείμνηστης Άννας Πετροχείλου. Έρποντας με μεγάλη δυσκολία μετά από 10 μέτρα βρέθηκαν μπροστά σε ένα ευρύ κοίλωμα, όμως η έλλειψη φωτιστικών μέσων δεν τους επέτρεψε τη συνέχιση της έρευνας. Κατόπιν αυτών μελετήθηκε και εξερευνήθηκε τμήμα του σπηλαίου μήκους 270 μέτρων περίπου, το οποίο αξιοποιήθηκε το 2000 και είναι προσβάσιμο σήμερα στους επισκέπτες.
Κυπαρίσσι: Το ανεπιτήδευτο παραθαλάσσιο στολίδι της Λακωνίας
Κάτω από τον Πάρνωνα και στις ακτές του Μυρτώου υπάρχει ένα χωριό που θυμίζει ελληνικό νησί πριν την τουριστική ανάπτυξη. - στο: travel.gr
Κόκκινη Παραλία Σαντορίνης: Το φυσικό σκηνικό που δεν θυμίζει ότι βρίσκεστε στη Γη
Η Σαντορίνη αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα και δημοφιλή νησιά των Κυκλάδων, αλλά και της Ελλάδας, που κάθε χρόνο προσελκύει χιλιάδες τουρίστες που επιλέγουν το όμορφο νησί της χώρας μας για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Και ενώ η ιδιαιτερότητα του νησιού, αλλά και η δημοφιλία του, οφείλεται στο διάσημο και άκρως ονειρικό ηλιοβασίλεμά του, η Σαντορίνη διαθέτει παραλίες αντίστοιχου κάλλους αλλά και ιδιαιτερότητας, που την καθιστούν μοναδική στο είδος της.
Ένα από τα σημεία του νησιού, λοιπόν, που συγκλονίζουν τους πάντες και η Κόκκινη παραλία, η ακτή στο νότιο τμήμα του νησιού που παραπέμπει στον πλανήτη Άρη. - στο: newsbeast.gr
Το πρώτο ελληνικό γουέστερν γυρίστηκε το 1929 και δεν προβλήθηκε ποτέ
Τη δεκαετία του 1960, στη «χρυσή εποχή» του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου, μία κατηγορία ταινιών που γυρίζονταν τότε και είχαν μεγάλη επιτυχία ήταν τα λεγόμενα «γουέστερν α λα ελληνικά». Όμως, η πρώτη ταινία αυτού του είδους είχε γυριστεί πολύ νωρίτερα, το 1928-1929. Ένας από τους συντελεστές της ήταν ο 20χρονος φοιτητής της Νομικής, Φιλοποίμην Φίνος, στην πρώτη του κινηματογραφική δουλειά. Δυστυχώς, μία αβλεψία είχε ως αποτέλεσμα να καεί η μία και μοναδική κόπια, πριν προβληθεί στους κινηματογράφους. - στο: mixanitouxronou.gr
Όταν η Κέρκυρα έγινε πρωτεύουσα της Σερβίας για δύο ολόκληρα χρόνια
150 χιλιάδες Σέρβοι πρόσφυγες βρήκαν καταφύγιο στο ελληνικό νησί κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι στενές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών είναι πολύ έντονες μέχρι σήμερα. - στο: oneman.gr
«Αν βγουν μαζί θα γίνει μακελειό»: Η μέρα που η θηριώδης υπερταχεία, «Ακρόπολις Εξπρές», θέρισε 4 βαγόνια και 19 ψυχές
Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Ιανουαρίου 1972 και το ρολόι σχεδόν 5 το απόγευμα όταν ο θεσσαλικός κάμπος σείστηκε… Δύο αμαξοστοιχίες είχαν συγκρουστεί προκαλώντας δεκάδες θανάτους και τραυματισμούς, σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που έχουν καταγραφεί στον ελλαδικό χώρο. Με το αίμα των θυμάτων γράφτηκε αργότερα η απόφαση με την οποία άλλαξαν τα πάντα στον τρόπο λειτουργίας των σιδηροδρόμων στην χώρα μας. - στο: menshouse.gr
Μέχρι την επόμενη εβδομάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου